«Met samengebalde taal de ongewenste en vooral ongenode werkelijkheid te lijf gaan.» – Peter Vermaat

Over ‘Dichtbrieven van een overzeese vriend’ van Klaas Jager op MeanderMagazine, 25 januari 2021:
(…) De bundel ‘Dichtbrieven van een overzeese vriend’ gaat in feite, zowel in de eerste als de tweede afdeling, over gemis. De moeder is de tweede afdeling is van de ‘ik’ gescheiden door de dood, terwijl de vriend in de eerste afdeling zich op een plaats ‘overzee’ bevindt en aan het einde van de reeks voor de ‘ik’ in feite ook dood is. Wie genoeg poëzie gelezen heeft, ziet met ‘overzee’ ook ‘gene zijde’ al meteen aankomen. (…). In ‘Het is al zo vaak bewezen’, het tweede deel van de bundel, dat gewijd is aan het overlijden van een moeder, vind je passages waarin de dichter met samengebalde taal de ongewenste en vooral ongenode werkelijkheid te lijf gaat: ‘wat je hoort is de laffe / nachthond die grimmig / naar de zon gromt, die / tegen zijn wil opkomt’ [p. 83].
Meer over ‘Dichtbrieven van een overzeese vriend’
Meer over Klaas Jager bij Uitgeverij In de Knipscheer