De pers over ‘Yu di tera / Landskinderen’:
«Een prachtige historische ‘roman’ over het leven op Curaçao door de eeuwen heen. In het eerste verhaal ontmoeten we Rosa, een slavin die opgroeit met het zoontje van de landeigenaar, met hem speelt maar nooit zijn gelijke is. Het tweede verhaal speelt zich af in de zeventiende eeuw en vertelt de geschiedenis van een Nederlandse planterszoon, die niets begrijpt van de liefde van zijn vader voor een mulattin. Het laatste verhaal gaat over Sonja die rouwt om haar gestorven zoon.» – De Volkskrant
«In deze drie langere verhalen speelt steeds een op Curaçao geboren man of vrouw de hoofdrol, in drie verschillende eeuwen. Met haar verhalen probeert Janny de Heer de essentie van de sfeer te treffen en daarin is ze geslaagd.» – NBD Biblion
«De problemen die ‘de landskinderen van Curaçao’ ondervinden, zijn typisch voor de tijd waarin ze leven. Rosa en Maarten lijden, elk op hun eigen manier, onder de slavernij. Sonja’s probleem is dat van de jeugdzwangerschappen , een probleem dat nog altijd actueel is. (…) Janny de Heer is erin geslaagd haar personages tot echte mensen te verheffen.» – Jacqueline Storm in Antilliaans Dagblad
«Bii elke zin die ze opschreef moest ze zich afvragen of het geschiedkundig wel klopte. (…) De hoofdfiguren zijn geen bijzondere helden, maar ze hebben alle drie een krachtige persoonlijkheid naast zich staan. Voor Rosa is dat de slaaf Poncka, Sonja heeft Poppie en Maarten heeft zijn vriend Hendrik die hem voor misstappen behoedt. (…) Janny de Heer is met haar ‘landskinderen van Curaçao’ toegetreden tot het schrijversgilde.» – Jeannette van Ditzhuijzen in Ñapa (Amigoe)