(foto André Homan)
In Memoriam Olga Orman door Quito Nicolaas op Caraïbisch Uitzicht, 8 maart 2021:
(…) Uit haar oeuvre zijn er een tweetal werken die mij meer in het bijzonder zijn bij gebleven: het korte verhaal ‘Esnan cu no a bolbe’ [Zij die niet terugkeerden], een raamvertelling over Arubanen die in 1920 op de suikerplantages in Cuba gingen werken en nooit meer terugkeerden. En het gedicht ‘Bewust’ waarin ze de verhoudingen tussen Nederland en de eilanden op lyrische wijze beschrijft. Echter in haar gedicht ‘Leu foi di cas’ dat in Dappere diasporanen (2020) verscheen, blijkt dat zij al eerder in 2004 begon met het afscheid nemen. Ook in de bloemlezing Doorwaaiwoning (2015) is een hoofdstuk gewijd aan haar gedichten over leven en dood. (…) Op Internationale Vrouwendag kunnen we er niet omheen om de Gran Dama di poesia te herinneren. Iemand die geen cultuurgrenzen kende en met iedereen bevriend was, daar eenieder deel uitmaakt van een samenleving en als groep recht heeft om zijn cultuur uit te dragen. Olga was onbevangen en liet zich niet binden of inkaderen, waardoor zij vrijelijk kon bewegen in de door haar gekozen ruimte. Olga stierf op zondag 7 maart in Amsterdam in bijzijn van haar kinderen. Nu zijn haar talloze geschriften overgebleven die nagelezen moeten worden om de veelzijdige betekenis van haar woorden te achterhalen.
Lees hier het I.M.
Meer over Olga Orman op deze site
Meer over Quito Nicolaas op deze site