«Bremen heeft zijn karakter wel verdiept waardoor het geen zwart-wit personage is.» – Annelien Kruithof

Opmaak 1Over ‘Bang voor de liefde’ van Niek Bremen op De Perfecte Buren, 6 september 2019:
(…) Andreas von Hechtel is een Duitse jongen die opgroeide in Amsterdam. Hij heeft een moeilijke jeugd, zijn ouders tonen nauwelijks interesse in hem en in wat hij zou willen. Dit vormt hem. Andreas wil een boek schrijven, om dit te doen vertrekt hij van Limburg naar Texel om zich op deze manier volledig op zijn herinneringen en boek te kunnen concentreren. Dit speelt in 1991, zijn beschreven herinneringen spelen natuurlijk eerder. (…) Door zijn achtergrond heeft Andreas moeite met gevoelens en liefhebben. Toch weet hij een plekje voor zichzelf te creëren op Texel. Hij leert hier verschillende mensen kennen en laat in zijn omgang met hen zijn goede kanten zien. (…) Door Andreas deze basis mee te geven op Texel, heeft Bremen er voor gezorgd dat het personage Andreas vanuit daar weer verder heeft kunnen groeien. De sfeer die Bremen in dit boek neer weet te zetten zorgt er voor dat je geïnteresseerd blijft. (…) Bremen heeft zijn karakter wel verdiept waardoor het geen zwart-wit personage is. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Bang voor de liefde’
Meer over Niek Bremen bij Uitgeverij In de Knipscheer

Annel de Noré voegt met ‘Lambarosa’ een schitterende roman toe aan de wereldliteratuur. – Ezra de Haan

VoorplatLambrosa-75Over ‘Lambarosa’ van Annel de Noré op Caraibisch Uitzicht, 5 september 2019:
Echt goede boeken zorgen er al snel voor dat ik aan andere romans en schrijvers ga denken. Ik ga vergelijken, herken er iets in en vraag mij desondanks af of ze uniek zijn. ‘Lambarosa’ deed mij bijvoorbeeld meteen aan Nabokovs debuutroman ‘Masjenka’ denken. In beide boeken is er sprake van een duisternis waarin de karakters elkaar leren kennen. Je spreekt dus over een meesterproef, want hoe beschrijf je jouw personages als je ze amper kunt beschrijven? Slechts dialoog en actie staan immers tot je beschikking… Ook moest ik denken aan een andere Nobelprijswinnaar, William Golding, door ‘De grot’, het eerste deel van de roman. Als in Goldings ‘Heer der vliegen’ worden kinderen, door omstandigheden gedwongen, tot elkaar veroordeeld. Bij De Noré krijgen drie tieners, na het overleven van het neerstorten van hun vliegtuig, de verantwoordelijkheid over drie kinderen. Machtsstrijd, puberale liefdes en een geheimzinnige ziekte maken de toch al onmogelijke situatie waarin ze verkeren tot een nachtmerrie. Het plateau waarop hun vliegtuig in brokstukken ligt, verlaten ze al snel om voor de beschutting van een grottenstelsel te kiezen. Honger, dorst en wanhoop vallen hen ten deel. (…) Naarmate de roman vordert blijkt echter steeds duidelijker dat de auteur over alles heeft nagedacht. Zo is Lambarosa een figuur die door Ramon in de grot gespeeld wordt om de kinderen even af te leiden. Jonathan is een van hen en ziet Ramon nadien nog slechts als Lambarosa en geeft hem de schuld van al hun onheil en zelfs van het brengen van de dood. (…) Wederom sleurt Annel de Noré je mee in situaties die pijnlijk en onverkwikkelijk zijn. Ze doet het zo goed dat je door blijft lezen en elke letter laat binnenkomen. (…) Ze hanteert daarbij schitterende regels en metaforen. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Lambarosa’
Meer over Annel de Noré bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Ton van Reen trekt alle registers van zijn eruditie, humor en fantasie wijd open. Een schitterend sprookjesboek.» – Matthieu Kockelkoren

VoorplatMontaillou-75Over ‘Vlucht uit Montaillou’ van Ton van Reen voor Biblion, 5 september 2019:
In deze dikke roman trekt de bekende auteur Ton van Reen (1941) alle registers van zijn eruditie, humor en fantasie wijd open. Hoofdpersoon is de bijna vergeten romancier Boris Vian, die wordt gesitueerd in het Panthéon van onsterfelijke Franse beroemdheden als De Gaulle, Sartre en Georges Brassens. Er wordt daar veel afgekeuveld over vergane roem, actualiteit en verleden. Intussen probeert Boris Vian te herleven met het schrijven van een nieuwe roman over het dorpsmeisje Claire en de beer Napoléon. Als zijn personages steeds meer tot leven komen, nemen ze het heft in eigen handen en spelen zich in het huidige Parijs revolutionaire toestanden af. Een schitterend sprookjesboek, met geestige invallen, oeverloze fantasie en kritische terzijdes, zoals er sinds ‘De avonturen van Pa Pinkelman’ niet meer bedacht is.
Meer over ‘Vlucht uit Montaillou’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Conclusie: een buitengewoon boeiend boek.» – Ko van Geemert

VoorplatHelmanEindvandekaart75Over ‘Het eind van de kaart’ van Albert Helman in Parbode nr. 161, september 2019:
Lou Lichtveld (1903-1996), de later onder het pseudoniem Albert Helman beroemd geworden Surinaamse schrijver, werd in 1955, hij was net de 50 gepasseerd, door de vijftien jaar jongere en buitengewoon ambitieuze ingenieur Bob Zonneveld gevraagd mee te gaan om het binnenland te verkennen. Doel van deze expeditie was te onderzoeken of de vorming van een kunstmatig stuwmeer mogelijk zou zijn, in verband met het opwekken van elektriciteit. (…) De Afobakadam en het meer – aanvankelijk Van Blommesteinmeer en nu Brokopondostuwmeer genoemd – werden in de jaren zestig werkelijkheid. (…) Helman houdt een dagboek bij waaruit blijkt dat de reis, die enkele weken zou gaan duren, hem zwaar valt. (…) De ontberingen brengen hem tot zelfinzicht: ‘Ik ben een ander mens geworden, in wie het laatste restje bijgeloof in al de fraaiigheden van westerse beschaving, van geleerdheid of techniek, van sociale en economische functies zoals me die van jongs af aan zijn aangepraat, volledig vernietigd zijn.’ (…) ‘Dat is het,’ schrijft Helman aan het einde van zijn dagboek, ‘We moeten nog ontdekken wat er bestaat aan het eind van de kaart. Nu alles achter de rug is, zie ik pas de zin van deze reis, die zo vaag begon: een grens te overschrijden, mijzelf te confronteren met het ongewisse van een nog niet getraceerde, onbeschreven wereld.’ Conclusie: een buitengewoon boeiend boek voor iedereen die geïnteresseerd is in de geschiedenis van Suriname. En in Helman uiteraard.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het eind van de kaart’
Meer over Albert Helman bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Rob Verschuren is ijzersterk in het creëren van karakters. » – Eus Wijnhoven

VoorplatKaraoke75Over ‘Het karaokemeisje’ van Rob Verschuren op Hebban, 24 augustus 2019:
In een Vietnamese badplaats houdt de familie Le zich op creatieve manieren in leven. De interpretatie van vader Ducs tegeltjeswijsheid “Internationale samenwerking is de toekomst” lijkt ver af te staan van de ontplooiingsmogelijkheden van het gezin. Daar denkt zoon Tommy echter anders over en tot verbazing van de gezinsleden stroomt het geld ineens binnen. Moeder heeft overigens al lang ontdekt dat buitenlandse toeristen onvermoede kansen bieden, al betekent dat hard werken voor weinig. Phoenix, tweelingzusje van Tommy, is de heldin van het gezin. Zij is intelligent, inventief en empathisch, maar stelt duidelijk haar grenzen. Ook de zieke opa, die onbeweeglijk in zijn stoel zit en als luisterend oor wordt gebruikt door familieleden als zij iets op hun lever hebben, speelt een belangrijke rol in het verhaal; en dat door alleen maar aanwezig te zijn. Hij is als het ware een stille biechtvader. (…) Een boek over de strijd van een arm gezin om in hun levensbehoeften te voorzien. Rob Verschuren is een meester in metaforen en melancholie, zonder dat het pathetisch wordt (…) en ijzersterk in het creëren van karakters. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het karaokemeisje’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Quito Nicolaas profileert zich op originele wijze met een heel eigen stem.» – Brede Kristensen

VoorplatArgus-75Over ‘Argus’ van Quito Nicolaas in Amigoe / Ñapa, 31 augustus 2019:
(…) Zijn poëzie is van deze wereld en deze tijd. De gedichten vormen de uitdrukking van een grote variëteit aan menselijke ervaringen. Gezien door de ogen van de Griekse mythologische figuur Argus, de veel-ogige reus die alles zag. Er zijn dichters die voortdurend hetzelfde thema aansnijden. Bij Nicolaas is dat bepaald niet het geval. (…) Nicolaas constateert een concreet gedrag, hij observeert scherper, legt verbanden, toont tegenstellingen, en zonder het expliciet te zeggen worden we stap voor stap met onzinnigheid en triestheid geconfronteerd. Als poëzie meer dan welke andere kunstvorm waarheid onthult, zoals filosoof Martin Heidegger graag zei, dan mag deze poëzie als illustratie dienen. (…) Alles overwegend concludeer ik dat Quito Nicolaas als dichter zich op originele wijze met een heel eigen stem heeft geprofileerd, volstrekt anders dan zijn dichtende eilandgenoten, anders dan andere Caribische dichters, anders ook dan de dichters van ons koninkrijk. Nicolaas speelt minder met taal, drukt niet direct gevoelens uit, is meer bedachtzaam, filosofisch, gevoelig voor maatschappelijke trends, en bovendien maatschappij en cultuurkritisch. Het diepzinnige, waarover maar weinig gezegd kan worden, schuwt hij niet. In zijn beste gedichten functioneren zijn metaforen optimaal en ongekunsteld. (…)
Tekst van de recensie is voor studenten Neerlandistiek en Caribistiek op verzoek verkrijgbaar
Meer over ‘Argus’
Meer over Quito Nicolaas bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Biesheuvel brengt een verhaal boven water dat ik nog niet kende.» – Peter de Rijk

Opmaak 1Over ‘Oorlog aan de overkant’ van Sanne Biesheuvel in Straatjournaal nr. 260, 1 september 2019:
Drie dagboeken van haar overleden vader vormen de basis voor ‘Oorlog aan de overkant’, de bijzondere roman die Sanne Biesheuvel schreef. (…) Ondanks de immense hoeveelheid boeken die Nederlands- Indië en alles wat daar gebeurde, heeft opgeleverd wist Biesheuvel een verhaal boven water te krijgen dat ik nog niet kende. (…) In de haven van Batavia belandt Dirk in een totaal andere wereld. (…) Alles heeft iets van een schitterend avontuur totdat in juni 1947 de noodtoestand wordt afgekondigd. (…) Voor Dirk het doorheeft is hij als ziekenbroeder onderdeel van de eerste politionele actie. (…) Steeds vaker raakt hij betrokken bij het gruwelijke geweld dat het conflict kenmerkt. Zo wordt hij gedwongen gevangenen onder vuur te houden terwijl ze gemarteld worden. Tevens is hij getuige van liquidaties als drukmiddel om andere gevangenen te doen praten. Met die beelden voor ogen blijkt slapen onmogelijk. Gelukkig ontmoet hij, na een nachtdienst, Tati, en Javaans meisje. Hij is op slag verliefd. (…) Hij vraagt haar ten huwelijk wanneer de politieke toestand verslechtert. (…) Door de woorden van haar vader te bewerken tot een boeiende roman weet Biesheuvel zijn ervaringen echt invoelbaar te maken. Daardoor is ‘Oorlog aan de overkant’ een belangrijk en uniek boek geworden.
‘Straatjournaal’ is de maandelijkse dak- en thuislozenkrant van Bollenstreek, Haarlemmermeer, Kennemerland, West-Friesland, de Kop van Noord-Holland en Texel.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Oorlog aan de overkant’
Meer over Sanne Biesheuvel

«Zeer bijzondere roman met een heel rijke inhoud.» – Piet Windhorst

VoorplatMontaillou-75Over ‘Vlucht uit Montaillou’ van Ton van Reen op Leeskost, 31 augustus 2019:
(…) In deze roman, die gewoon in onze tijd speelt, kom je tientallen figuren uit verschillende tijden tegen. Het begint met de beroemde schrijver Boris Vian (1920-1959). Hij zegt bijna honderd te zijn, hoewel hij in werkelijkheid slechts 39 jaar is geworden, maar in dit boek leeft hij gewoon door. Hij woont in het Panthéon samen met andere beroemde Fransen. (…) In de werkelijkheid zijn de meesten gestorven, maar hier leven ze verder zo lang ze nog niet vergeten zijn. (…) Verreweg de meeste hoofdstukken zijn gewijd aan de schrijver Boris Vian. In het café La Coupole wordt hij verwend door de ober Marc die hem regelmatig voorziet van een glas armagnac en een dubbele espresso. Na jaren heeft hij weer inspiratie. Hij begint aan een roman over een beer en een meisje. Elke dag schrijft hij een nieuw hoofdstuk. Zijn vele bewonderaars zijn enthousiast. (…) Op een dag moeten de bewoners van het Panthéon wegens bezuiniging verhuizen naar het voormalige klooster St. Lazare. Vian krijgt een goede relatie met de voormalige abt Vincentius. Deze is inmiddels een bekende heilige. Hij onthult allerlei geheimen van het leven in het Vaticaan. Hij had een bijzondere functie: bewaker van de heilige graal. In de roman begint dan een spannende verhaallijn: de zoektocht naar de graal. (…) Het is een modern sprookje waarin alles mogelijk is. Een mooi voorbeeld daarvan is de ontmoeting van Boris Vian met romanfiguren uit zijn beroemdste roman ‘Het schuim der dagen’. Dit soort absurde situaties maken het boek zeer vermakelijk. Een heerlijk boek voor liefhebbers van de Franse cultuur.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Vlucht uit Montaillou’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Zo schrijft alleen een heel groot auteur!» – Marianne Janssen

VoorplatKaraoke75Over ‘Het karaokemeisje’ van Rob Verschuren op Leeskost, 28 augustus 2019:
De leden van de familie Le, inwoners van een Vietnamese badplaats, zijn bepaald niet rijk. Maar in plaats van het hoofd te laten hangen gebruiken ze al hun inventiviteit om aan geld te komen. Dat zij daarvoor soms kronkelige en duistere wegen moeten bewandelen mag de pret niet drukken. Ze maken gebruik van hun talenten. (…) Phoenix bijvoorbeeld werkt als barmeisje in een karaokebar. Zij is gezegend met een uitzonderlijke schoonheid en de mannelijke bezoekers van de bar tasten graag in de buidel voor extra gunsten. (…) Haar tweelingbroer Tommy begint een goede-doelen-website waarop hij mensen aanspoort een hond te adopteren – Het Puppy Parent Plan – om het diertje zo te redden van de pot: die slechte Vietnamezen eten hond en als zíj, die westerlingen, doneren kunnen zij dat voorkomen. De stichting loopt als een trein. (…) Dit is een buitengewoon amusante, beeldend geschreven roman, geschreven met een droge humor. Verschuren tekent de belevenissen van de vaak ontroerende, hartveroverende en criminele familie Le op in een schitterende stijl. Het vreemde, verre Vietnam wordt de lezer ‘eigen’. (…)
Lees hier de recensie ‘Hoe al het stoute wordt beloond’
Meer over ‘Het karaokemeisje’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer

‘Welkom in het Kleurrijk’ op 8 september 2019 in Podium Mozaïek

Opmaak 1Uitgeverij In de Knipscheer, de kleurrijkste uitgever van Nederland, nodigt u uit voor Welkom in het Kleurrijk, een spannende presentatie van de nieuwe boeken uit het Caribisch Gebied, op zondag 8 september 2019 in Theater Podium Mozaïek in Amsterdam. Het is voor het 9de achtereenvolgende jaar dat de uitgeverij op deze wijze aandacht vraagt voor de literatuur uit de voormalige Nederlandse koloniën, inclusief voormalig Nederlands-Indië.

Met presentaties, lezingen, voordrachten, muziek en film. Nieuwe titels die in het programma aan bod komen zijn o.a. Trouwportretten: Surinaamse voorouders in beeld van Lucia Nankoe en Jean Jacques Vrij, Het eind van de kaart van Albert Helman, en Lambarosa, de nieuwe grote roman van Annel de Noré. De roman Het geheime wapen van Janny de Heer begint en eindigt in Suriname. De cirkel is rond wanneer Cas na loodzware jaren in Nederlands-Indië het levensgeluk met zijn gezin denkt terug te vinden op zijn geboortegrond. Sanne Biesheuvel debuteert met Oorlog aan de Overkant, de belevenissen van een hospik in Indië / Indonesië. Een buitenlands extraatje in het programma is de uitgave van Speech van de dode moeder van Carlos A. Aguilera uit ‘het Antilliaanse’ Cuba. Zijn vertaalster Nanne Timmer introduceert het boek. Jacques Thönissen komt speciaal over van Aruba om u te vertellen over zijn nieuwe roman Versteende liefde over bovennatuurlijke krachten bij de oorspronkelijke bewoners van de Caraïben, met name Cuba. Verder verschijnt van de in Nederland wonende Arubaanse dichter Quito Nicolaas de tweetalige bundel Argus. Van Curaçao komt over Hilda de Windt Ayoubi voor de verschijning van haar langverwachte poëzie-epos Geef me je taal. Dat ik je beter versta. Ook van Curaçao komt de door Margarita Molina bezorgde bundel Blijf nog wat met 23 originele Nederlandse (!) liefdesgedichten van de Papiamentstalige dichter en kunstenaar Elis Juliana geschreven voor zijn muze en geïllustreerd met 14 tekeningen van zijn hand. De Curaçaos-Nederlandse dichter Walter Palm verrast met het essay Het sluipend gif van de islamofobie. 1989-2019 dat het radicaal afwijzen van alles wat met de islam te maken heeft in kaart brengt sinds de start van het debat over de Rushdie-affaire in 1989. Het programma wordt muzikaal opgeluisterd door Randy Winterdal & Friends (Ilvio Pietersz, Claudia Valenzuela).

Noteer de datum in uw agenda.
Kaarten voorverkoop/ online € 5,00. *
Kaarten aan de zaal (voor zover dan nog beschikbaar en alleen met pin ) € 7,50
Podium Mozaïek, Bos en Lommerweg 191, 1055 DT Amsterdam. Klik: Route & bereikbaarheid
Op zondag in de omgeving vrij parkeren.
Zondag 8 september 2019, foyer open 13.30 uur; zaal open 14.15 uur, programma 14.30 tot 17.00 uur
Kaart- en boekenverkoop vanaf 14.00 uur; na afloop signeren en napraat in de foyer.
Podium Mozaïek: 020-580 0381 [++ 3120 580 0381]
*Alleen als het digitaal bestellen van kaarten bij het theater niet lukt, mag u de kaarten ook bestellen bij indeknipscheer@planet.nl
Meer over de vorige edities in Podium Mozaïek