Over ‘Schertsfiguur’ van Joost Pollmann op Leestafel, 19 augustus 2018:
Geboren in Haarlem, in een katholiek gezin: zijn moeder meldde zich ondanks het feit dat ze vijf kinderen had gekregen bij het klooster, en bracht de rest van haar leven door als non. Zijn vader was fout in de oorlog, en bleef daarna ook nazisympathisant. Pollmann heeft een keuze gemaakt uit hetgeen hij meegemaakt heeft in zijn leven: een akelige herinnering aan het sinterklaasfeest; de eerste ervaringen met seks, drank en sigaretten, toen hij pas 13 jaar oud was. Over vakanties in Sauerland, en het ontluisterende terugzien van een vakantieoord dat de idylle in het geheugen doet vervagen. Over de veranderingen in Europa, die hij van nabij meemaakte en de terroristische aanslagen die nog niet zo lang geleden gebeurden. En meer privé: over zijn geliefde, en een scheiding. Sommige verhalen doen denken aan de figuur Don Quichote – een dwaze held die het wel goed bedoelt, maar speelbal is van de tijd waarin hij leeft, een associatie die ook het gevolg kan zijn van de toon waarop de verhalen verteld worden. In deze vijftien verhalen komen we meer te weten over de persoon Joost Pollmann, en voor wie geen tijdgenoot is, geeft het in sneltreinvaart een zeer summier overzicht van de tijdsgeest, vanaf 1950 tot nu. (…)
Meer over ‘Schertsfiguur’
«Houdt u van Willink? Lees dan ook Harman Nielsen, zijn evenknie in taal.» – Marianne Janssen
Over ‘Mal’ van Harman Nielsen op Leeskost, 17 augustus 2018:
De Creoolse kunstenares Mal (Nirmala) lijdt aan ernstige stemmingswisselingen. Zozeer zelfs dat zij de greep op haar leven regelmatig verliest. Tijdens één van die sombere periodes kijkt zij terug op haar jeugd. (…) In die situaties gaat zij ‘geestelijk dwalen’. Ze verbeeldt zich dat zij door naargeestige, wereldvreemde landschappen loopt met aan haar zijde een wolf die haar moet beschermen. (…) Ze krijgt met vreemde figuren te maken (…) die haar allemaal slecht gezind zijn. Gelukkig krijgt zij toch nog hulp van een Kruidenierster die haar via een Smid, die een ‘beukelaar’ voor haar smeedt, de weg naar de gewone wereld wijst. Maar in de gewone wereld stort Mal opnieuw in. (…) Houdt u van Willink? Lees dan ook Harman Nielsen, zijn evenknie in taal. Een beeldend geschreven, mooie novelle.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Mal’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Misschien wel het mooiste boek dat ik dit jaar heb gelezen..» – Eus Wijnhoven
Over ‘Tyfoon’ van Rob Verschuren op De Omslag, 17 augustus 2018:
De twee vrienden Duc en Vinh zijn onafscheidelijk verbonden met hun vriendinnetje Mai. (…) Als op zeker moment een burgeropstand uitbreekt om de armen een beter perspectief te bieden, sluit Vinh zich daarbij aan. Duc moet er niets van hebben. Vinh vertrekt naar het noorden, Mai en Duc blijven in het dorp en trouwen. Na enkele jaren is de burgeroorlog gestreden en ontmoeten de drie elkaar weer. Vinh bekleedt inmiddels een hoge positie bij de overwinnaars. Hoewel Mai nog als buffer tussen de vrienden van weleer probeert op te treden, geeft Duc geen krimp. Vinh heeft afgedaan voor hem. (…) Rob Verschuren woont al vele jaren in Vietnam. Als geen ander weet hij je de sfeer te laten proeven van die mysterieuze Oost-Aziatische culturen, de geuren, de geluiden. (…) Vooral ook gaat het boek over taal, over standpunten. Duc en Vinh die vanaf hun geboorte samen zijn opgegroeid en elkaar uiteindelijk niet meer verstaan. Mai, die hun beider talen spreekt. (…) ‘Tyfoon’ is misschien wel het mooiste boek dat ik dit jaar heb gelezen. Niet voor niets prijst Cees Nooteboom het aan: ‘Je zult niet gauw een boek vinden met zulke personages.’
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tyfoon’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Dit boek moet je gelezen hebben!» – Kees de Kievid
Over ‘Mal’ van Harman Nielsen op Boekenbijlage, 15 augustus 2018:
Een van de meest intrigerende boeken die ik de laatste jaren heb gelezen! Na zijn cyclus ‘Het verscholen volk’ verrast Nielsen zijn lezers nu met ‘Mal’. Het heeft nog geen kwart van de omvang van elk der delen van de cyclus en toch bevat het een onmetelijke rijkdom aan ideeën en een schitterende pracht aan woorden. (…) Nirmala (Mal – Mallie voor haar grootmoeder) is Creoolse en kunstenares: zij tekent en schildert. (…) Het tekenen beheerst haar leven, zowel in de reële als in haar innerlijke wereld. Wat zij ziet, wil ze kunnen tekenen. (…) In het verhaal wisselt een aantal malen het perspectief tussen het ziekenhuis en de innerlijke wereld waarin zij zich terugtrekt. (…) Mal wordt op haar tochten vergezeld door een wolf die een belangrijke plaats in haar leven inneemt. Hij is haar beschermer en redder. Dus alleen in haar innerlijke wereld, of toch niet helemaal…? Uit de epiloog tenslotte blijkt dat Mal uiteindelijk een keuze heeft gemaakt. (…) Dit boek moet je gelezen hebben! Maar ik voeg er een advies aan toe: leest het niet 1 keer, ook geen 2 keer, maar nog vaker en ontdek steeds weer nieuw dingen. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Mal’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Preview van ‘Wakker vallen’ van Els de Groen in PcN
Wim van Til over ‘Wakker vallen’ van Els de Groen in Poëziecentrum Nijmegen, 15 september 2018:
Op 15 september is Els de Groen van 12.00 tot 14.00 uur te gast bij ‘Lunchpauze Poëzie’ in het PcN. Wim van Til bespreekt haar aanstaande poëziedebuut ‘Wakker vallen’ en interviewt de auteur. Els de Groen is auteur van literaire (non-)fictie voor zowel volwassenen als kinderen en debuteert nu opvallend met een omvangrijke bundel, waarin ze zich meteen manifesteert als beeldend kunstenaar: bij meer dan 30 gedichten maakte ze olieverfschilderijen die in deze uitgave in kleur zijn afgedrukt. In 2016 won zij de eerste prijs in de ‘Stadsgedichtenwedstrijd’ in Nederland en Vlaanderen.
Locatie: Mariënburg 29, 6511 PS Nijmegen
Meer over ‘Wakker vallen’
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Jit Narain – Waar ben je daar/ Báte huwán tu kahán. Gedichten
Jit Narain
Waar ben je daar/ Báte huwán tu kahán
gedichten
Suriname – Nederland
voorwoord Michiel van Kempen
gebrocheerd in omslag met flappen,
60 blz., € 16,50
ISBN 978-90-6265-618-9
eerste druk september 2018
Jit Narain (Livorno, Suriname, 1948) is opgeleid als huisarts in Leiden. In de jaren ’70 ontpopte hij zich als groot voorvechter van het Sarnámi, de taal van de Surinaamse Hindostanen. Hij debuteerde als dichter met ‘Dal Bhat Chatni’ [Gele erwten, rijst, chutney] (1977), waarna een tiental bundels volgde, ook in het Nederlands, als laatste ‘Rahan/Bestaan’ (2017). Ze verschenen hoofzakelijk in eigen beheer in Suriname.
In zijn poëzie bezingt hij de voorouders die van India kwamen en die zich als landbouwers uit de modder omhoog wisten te werken. Voorts is de tweede emigratie (naar Nederland) en het gevoel van ontworteling dat daaruit ontsproot een constante in zijn poëzie. Zijn rijpste werk onttrekt zich meer en meer aan het anekdotische, maar blijft dankzij de metafora sterk beeldend.
In 1988 verscheen zijn tot dan verzamelde poëzie in India. In 1991 ging Jit Narain definitief terug naar zijn geboorteland, waar hij in het district Saramacca een polikliniek opende en ook maatschappelijk en literair actief werd. In 1987 ontving Jit Narain de Ráhman Khán-prijs voor zijn poëzie. Michiel van Kempen ontving dezelfde prijs voor literatuurstudie. Bij die gelegenheid verscheen in Suriname de bundel Waar ben je daar/ Báte huwán tu kahán, Nederlandstalige poëzie met een vertaling in het Sarnámi. Bij gelegenheid van de eerste Jit Narain Cultuurprijs verschijnt van deze titel nu in Nederland een herziene editie. Daarmee is voor het eerst werk van Jit Narain ‘officieel’ in Nederland uitgegeven.
Meer over Jit Narain op deze site
Meer Surinaams-Hindostaanse literatuur bij Uitgeverij In de Knipscheer
Karel Wasch – Het geluid van denken. Gedichten
Karel Wasch
Het geluid van denken
gedichten
gebrocheerd in omslag met flappen,
76 blz., € 17,50
ISBN 978-90-6265-507-6
eerste druk oktober 2018
Een gedichtenbundel waarin het geluid van een typemachine voor het zoontje het troostende geluid van zijn vaders denken wordt. Dat kan niet anders dan een bijzondere gedichtenbundel zijn. Het geluid van denken bevat gedichten van een grote verhalende kracht. Poëzie over het verlies van een vriend, de nachtelijke leegte van een stad, angst voor een mes, een kind in halfslaap dat boze stappen op de trap hoort, emoties die direct raken aan ons bestaan. Een poëtische autobiografie waarbij de lezer als een blinde een beeld aftast, voelt wat het voorstelt en er zo zijn eigen betekenis aan geeft.
Karel Wasch’ gedichten gaan over liefde en schuld, een tragische vriendschap, een zieke moeder, de dromen en verwachtingen van een kind, katholieke rituelen als een processie en spanningen in een gezin. Hij mijdt geen enkel indringend thema. In ‘Het geluid van denken’ neemt de dichter de lezer mee op een odyssee door zijn leven, maakt hem deelgenoot van zijn ontheemding, de turbulenties in zijn geest. Zijn poëzie leest als ben je toeschouwer bij de vertoning van een surreële film. Een bundel voor de poëzieliefhebber, persoonlijk, gedurfd en buiten de gebaande paden van de mediawerkelijkheid.
Van dichter, biograaf, columnist en essayist, Karel Wasch, komt voor het eerst een gedichtenbundel uit bij uitgeverij In de Knipscheer. In de jaren tachtig van de vorige eeuw brak Karel Wasch door met de bundel ‘Uit naam van mijn naam’. Behalve als dichter van een tiental bundels maakte Wasch naam met zijn biografieën over schrijvers: Jack Kerouac, Brendan Behan en Dylan Thomas. Bovendien maakte hij zijn debuut als fictieschrijver met de roman ‘De belegering van de jonker’ in 2011. Karel Wasch was hoofdredacteur van de tijdschriften Ruim en Nynade en recensent. Voor OBA Live, het programma van Theodor Holman en de VPRO deed hij radiowerk en hij trad op als Dichter bij de dag voor de EO radio. Over zijn poëzie schreef Carl de Strycker (Poëziekrant): ‘Wasch schrijft gedichten van een serene soort. Een dichter om rekening mee te houden.’ En Thomas Verbogt (Parool): ‘Gedichten zonder krullengedraai en van een grote zeggingskracht.’
Meer over Karel Wasch
Theo Monkhorst – De zegen van weemoed. Dubbelroman
Theo Monkhorst
De zegen van weemoed
dubbelroman
gebrocheerd in omslag met flappen,
550 blz., € 24,50
ISBN 978-90-6265-989-0
eerste druk oktober 2018
Wat begint als een luchtig literair experiment loopt uit op het relaas van het leven van journalist Pieter Fransman. Een bizarre familiekroniek van bijna een eeuw waarin families uit Oost en West met elkaar versmelten. Daarin constateert hij dat de taal een onbetrouwbare kameraad is, die hij niettemin nodig heeft om te overleven. Als hij op vijfenveertigjarige leeftijd besluit een fictieve autobiografie te schrijven alsof hij vijfenzeventig is, weet hij niet dat hij daar meer dan dertig jaar voor nodig zal hebben. Het wordt een dramatische zoektocht naar zijn herkomst en toekomst, met daarin jeugdige overmoed, kroningsrellen in Amsterdam, twee wereldoorlogen, het trauma van zijn vermeende Duitse afkomst, een tragische liefde, vaderschap, de vriendschap met een oude Joodse filosoof en een mysterieuze dood. Hij beschrijft een rouwproces in een poging zijn verloren liefde met woorden tot leven te wekken en eindigt uiteindelijk in de ontdekking van de zegen van weemoed.
De zegen van weemoed is een dubbelroman. De laatste regel van het hoofdpersonage Pieter Fransman in het eerste boek luidt: Laat ik een detective schrijven. Het is de aankondiging van het tweede boek, waarin de auteur samen met Lena, de ex-echtgenote van zijn vriend de Joodse filosoof, op zoek gaat naar de oorzaak van diens dood. Is het zelfmoord of moord? Tijdens die zoektocht blijkt dat de filosoof probeerde een geweten voor kunstmatige intelligentie te ontwerpen. Hij legde daarbij een relatie tussen zijn ervaring als slachtoffer van de Holocaust en een mogelijke nieuwe wereldoorlog door de beschikbaarheid van superintelligente wapens. Bovenal is het tweede boek het relaas van twee vitale oudere mensen, hun geschiedenissen van bijna een eeuw, en de ontroerende verliefdheid die tussen hen opbloeit.
Volgens de Van Dale uit 1999 is ‘melancholisch’ synoniem voor ‘weemoedig’. Maar volgens diezelfde Van Dale is dat maar gedeeltelijk juist. ‘Melancholisch’, of ‘melancholiek’, wordt behalve als ‘zwaarmoedig’ ook als ‘droefgeestig’ gedefinieerd, terwijl ‘weemoed’ wordt beschreven als ‘een zacht-treurige stemming van het gemoed’. Met andere woorden, aan weemoed ontbreekt zwaarmoedigheid. En als Gerrit Komrij melancholie omschrijft als ‘dat besef van tijdelijkheid en ijle droom dat het leven juist zo draaglijk maakt’, spreekt hij in feite van de lichte vorm van melancholie, van weemoed. Het aardige is dat de romanticus Komrij er een positieve draai aan geeft, het maakt het leven draaglijk. Dat is wat ik bedoel met de zegen van weemoed. Zelf heb ik het eens gedefinieerd als ‘de berusting dat schoonheid en destructie hetzelfde zijn’. – Pieter Fransman in ‘De zegen van weemoed’
Theo Monkhorst publiceerde onder meer vijf romans, waaronder ‘De blijmoedige leugenaar’ in 2016. De dubbelroman ‘De zegen van weemoed’ is een onderdeel van een trilogie waarvan het derde deel later verschijnt.
«Het gaat Theo Monkhorst in De blijmoedige leugenaar om bijvoorbeeld de bijzondere liefdesrelatie in de roman tussen de liegende wethouder, zijn sterke vrouw en zijn nieuwe vriendin. En om de filosofische kwestie van wat taal allemaal vermag. Van wat woorden kunnen bewerkstelligen.» – Lex de Jonge in AD
«De blijmoedige leugenaar is niet een brievenroman in de klassieke zin, alle brieven zijn gericht aan de nog onmondige volgende generatie, en de briefschrijvers zijn zich van elkaars activiteit evenmin bewust. Het gaat steeds om een relaas door personen die de afloop al kennen en wier intenties minder op levendige beschrijving dan op psychologische analyse en zelfrechtvaardiging zijn gericht. Hun stemmen klinken authentiek.» – Lex Bijlsma op Tzum
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over ‘De blijmoedige leugenaar’
«**** Schrijnend, schurend, prikkelend: verplichte literatuur op elke middelbare school.» – Mieke Koster
Over ‘Dubbelbloed’ van Ethica Voorn op Alles over boeken en schrijvers, 13 augustus 2018:
‘Dubbelbloed’ is een geloofwaardig en vaak pijnlijk verhaal over het opgroeien in, of tussen twee culturen. (…) Het blijkt, volgens Etchica, te makkelijk om te zeggen en te denken dat kleur er niet toe doet. Dat is de luxe die een de zogenaamde “ witte mens” zich kan permitteren. (…) Maar de noodzaak om meer te weten van zichzelf en haar plaats binnen de Creools Surinaamse wereld kan zij niet meer ontlopen. En, dit wordt een ontluisterende zoektocht voor haar. En de lezer mag meekijken. (…) Etchica Voorn heeft mij weer eens laten zien hoe ingewikkeld het is om te leven tussen twee culturen. Dat er een zorgvuldige zoektocht nodig is om sterk in je schoenen te staan, zeker te worden van je eigen identiteit. Dat de buitenwereld geen idee heeft van het gemak waarmee de zgn. “anderen” in hokjes worden geplaatst en wat daarmee wordt aangericht. De manier waarop zij dit doet is heel toegankelijk, omdat zij het verpakt heeft in dagelijkse gebeurtenissen. Niks hoogdravends en moeilijks aan. Nooit oordelend. Verpakt in verhalen waarvan je weet dat die nog steeds aan de orde van de dag zijn. Schrijnend, schurend, prikkelend. ‘Dubbelbloed’, een prachtig boekje dat volgens mij verplichte literatuur moet zijn op elke middelbare school. Zowel voor docenten als leerlingen. Of nog beter, voorgelezen zou moeten worden tijdens maatschappijleer of burgerschapskunde. Wellicht een goed instrument om iets te doen om de toenemende segregatie in onze maatschappij een halt toe te roepen. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Dubbelbloed’
Presentatie ‘Alleen dapper te zijn’ van Edith Tulp
Op vrijdag 7 september 2018 in Kapitein Zeppos Amsterdam vanaf 17.30 uur:
In zaal Claire’s Ballroom wordt het uitkomen gevierd van de tweede roman van Edith Tulp. Peter de Rijk interviewt Edith Tulp over haar nieuwe boek ‘Alleen dapper te zijn’. Edith Tulp leest een fragment uit deze in de Sahara en West-Afrika spelende roman. Aan het programma op vrijdag 7 september 2018 werken verder mee publicist Ralf Bodelier en Franc Knipscheer. Na afloop signeert de auteur voor de liefhebbers haar nieuwe boek. Einde 19.30 uur. Locatie: Kapitein Zeppos, Gebed zonder End 5, 1012 HS Amsterdam (OV: tramhalte Rokin)
Meer over ‘Alleen dapper te zijn’
Meer over Edith Tulp bij Uitgeverij In de Knipscheer