De naam Ernst Jansz is onlosmakelijk verbonden aan de Nederpopgroep Doe Maar. Maar sinds dat deze band uit elkaar is, verraste Jansz zijn selecte publiek met een aantal muzikale meesterwerken. Zijn beste songs laat hij vrijdag 13 maart 2015 solo horen in het Rietveld Theater in Delft in het programma ‘Huiswaarts’. Op 10 maart 2010 – de openingsavond van de 75ste Boekenweek – presenteerde Uitgeverij In de Knipscheer een literaire avond ‘De Overkant’ in het Theater van ‘t Woord in de Openbare Bibliotheek Amsterdam met als hoofdgast Ernst Jansz, die behalve (pop)muzikant ook ‘tweede generatie’ Indo-schrijver is. Van dát solo-optreden zijn diverse opnamen te vinden op YouTube: De ballade van Nina Bobo, Luna Luna Mijn en De Overkant
Meer over het optreden in de OBA
Meer info over Ernst Jansz met ‘Huiswaarts’ in Rietveld Theater Delft
Meer over Ernst Jansz bij In de Knipscheer
Boekenweek 2015: lezing Margreet Hofland over ‘Bernini’s waanzin’
Vrijdag 13 maart van 10.30 uur tot 12.00 uur in Bibliotheek Hoogvliet, Rijkeeplein 2, 3191 VD Hoogvliet Rotterdam:
In het kader van de Boekenweek geeft schrijfster Margreet Hofland, schrijfster van ‘Bernini’s waanzin’, een lezing over het thema ‘Waanzin’. In Bernini’s waanzin keert Margreet Hofland terug naar de 17de eeuw in Italië, het barokke Rome. De hoofdpersonen zijn Bernini en Borromini, twee kunstenaars die zowel uiterlijk als innerlijk elkaars tegenpolen zijn. Ze maken Rome tot de majestueuze stad die een paus waardig is, maar kunnen niet samenwerken. Hun rivaliteit mondt uit in moordlust en haat. Als Bernini de opdracht krijgt om de klokkentorens van de Sint-Pieter te bouwen, eindigt dit in een ramp die Borromini had kunnen voorkomen, maar dit niet deed. Dan ontstaat een gevaarlijke driehoeksverhouding tussen hen en de aantrekkelijke Costanza Bonarelli. Een duivels pact dat uiteindelijk een van hen het leven kost… Margreet Hofland heeft voor het schrijven van deze roman grondig onderzoek verricht. Alle opgevoerde personen van enige betekenis hebben echt bestaan en de meeste voorvallen zijn waargebeurd. Nieuwsgierig geworden? Mis dan deze lezing niet! Margreet Hofland ondersteunt haar lezing met een Powerpoint-presentatie. In de pauze is er gelegenheid tot signeren en het aanschaffen van haar roman bij boekhandel Het Witte Huys. Graag aanmelden bij Bibliotheek Hoogvliet, telefonisch via (010) 2816 367 of per mail via hoogvliet@bibliotheek.rotterdam.nl
Meer over de lezing
Meer over ‘Bernini’s waanzin’
‘Porto Marie’ scoort goed bij jury De Inktaap 2015
Op 10 maart werd in Antwerpen door 1.250 scholieren tussen de 15 en 18 jaar de winnaar gekozen uit de vier genomineerden voor De Inktaap 2015. Het was een spannende jurering waarbij de vier titels lange tijd gelijk opgingen. Opvallend was dat relatief veel Vlaamse deelnemende schooljury’s kozen voor ‘Porto Marie’ van de (overleden) Curaçaose auteur Els Langenfeld. Met slechts enkele tientallen stemmen meer dan de overige genomineerden werd Ilja Leonard Pfeijffer de winnaar met zijn roman ‘La Superba’. Het juryrapport meldt over ‘Porto Marie’: “Niet bang om de zwarte bladzijden uit de geschiedenis van Nederland aan te kaarten, trok Els Langenfeld naar Curaçao. Met veel adjectieven en een helder taalgebruik dompelde de schrijfster ons onder in de geschiedenis van de plantage ‘Porto Marie’. De stijlvolle verwoordingen en fraaie natuurbeelden staan in scherp contrast met de grimmige, donkere gebeurtenissen, die des te afgrijselijker zijn wanneer je beseft dat deze roman een hoog realistisch gehalte heeft. Het is een prachtig boek dat leest alsof je er zelf bij was. Langenfelds grootste verdienste vinden we in het herinneren aan ons koloniaal verleden. De pijnlijke beproevingen van de personages laten niemand onberoerd en vormen het boek tot een emotioneel geheel, dat de harde realiteit niet uit de weg gaat.”
Lees hier het juryrapport
Meer over De Inktaap
Meer over Porto Marie van Els Langenfeld
«Opnieuw een interessante bloemlezing.» – Yves Joris
Over ‘Schuim van mijn dagen, schenk me gedachten, de lekkerste biergedichten uit de wereldliteratuur’ van René Smeets en Philippe Debeerst op Literair weblog Tzum, 8 maart 2015:
‘Een man die niet drinkt is, naar mijn mening, geen echte man.’ Het zou de nieuwe reclameslogan kunnen zijn voor Heineken of een ander bier op zoek naar een groter marktaandeel. Deze woorden komen echter uit een brief die de Russische schrijver Anton Tsjechov op 8 mei 1895 adresseerde aan N.A. Leikin. ‘Mannen weten waarom.’ De link tussen drank en poëzie is echter minder uitgesproken. Als het van René Smeets afhangt is dit manco binnenkort achter de rug met zijn bloemlezing over bier in de poëzie. (…) Met ‘Schuim van mijn dagen, schenk me gedachten’ heeft René Smeets tien jaar na ‘Met jou open ik oude nachten’ opnieuw een interessante bloemlezing afgeleverd. De samenwerking met fotograaf Philippe Debeerst leverde opnieuw prachtige illustraties op bij de gedichten en het hoofdstuk over het bierproces kan de bierdrinker alleen maar extra verheugen. Toch is er een groot verschil tussen beide boeken. Terwijl de wijngedichten vragen om een intieme setting die liefst alleen of in heel beperkte kring genoten wordt, eisen de biergedichten een groter publiek waar intimiteit automatisch naar de achtergrond verdwijnt: een cantus of een gezellige avond poëzie onder vrienden … liefst met een heerlijke Corsendonck Prior of een Dubbele Westmalle of een Maallust.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Schuim van mijn dagen’
Meer over René Smeets en Philippe Debeerst
«Superieure schrijfstijl.» – Ton van der Molen
Over ‘De verkwanseling van een kroonjuweel’ van Hans van Hartevelt op Hebban.nl, 16 november 2014:
‘De verkwanseling van een kroonjuweel’ is een sleutelroman over hoe de politiek de eeuwenoude bibliotheek van het Tropeninstituut wegbezuinigde. … Via zijn personage Van Helferen haalt de auteur zijn gram over de manier waarop tegenwoordig in Nederland wordt omgesprongen met cultuur. Het motto van het boek is veelzeggend voor de insteek. ‘Churchill werd gevraagd om op cultuur te bezuinigen om de oorlog te kunnen winnen en hij antwoordde: Then what are we fighting for?’ ‘De verkwanseling van een kroonjuweel’ geeft een onthullend kijkje achter de schermen van het Tropeninstituut en de Haagse politiek. Dankzij de superieure schrijfstijl van Hans van Hartevelt is het bovendien een zeer leesbaar boek.’
Lees hier de recensie
Meer over ‘De verkwanseling van een kroonjuweel’
Meer over Hans van Hartevelt bij Uitgeverij In de Knipscheer
Presentatie van ‘Extaze 13’ in De Vereeniging op donderdag 2 april 2015
Affiche Els Kort, vergroot de afbeelding door te klikken.
Echt | onecht. Extaze in Sociëteit De Vereeniging, 2 april 2015:
Programma met medewerking van Huub Koch, Boudewijn van Houten, Pieter Boskma, Klaas Trapman (piano). Presentatie Cor Gout, licht en geluid Harold Verra.
Locatie: Sociëteit De Vereeniging, Kazernestraat 38b, Den Haag.
De zaal is open vanaf 19.45 uur (de deuren sluiten om 20.10 uur), het programma begint om 20.15 uur precies en loopt door (zonder pauze) tot 22.00 uur.
Entree: € 10,00 inclusief pauzedrankje
Meer over inhoud Extaze 13
Meer over Extaze in De Vereeniging
Meer over Extaze
Literair tijdschrift Extaze 13 ‘Echt / onecht’ [Jrg. 4, nr. 1]
Extaze 13 – Echt | onecht
vierde jaargang nr. 1
Genaaid gebrocheerd, geïllustreerd, 96 blz.
€ 15,00
april 2015
ISBN 978-90-6265-879-4
‘Extaze 13’ wordt op donderdag 2 april 2015 gepresenteerd in Sociëteit De Vereeniging in Den Haag. Rode draad in dit nummer is het thema ‘Echt | onecht’.
Essays
Jean-Jacques Rousseau’s verlangen naar natuurlijkheid en authenticiteit vind je terug in tal van hedendaagse levensgebieden. Net als bij Rousseau constateer je dat daar paradoxen optreden. In een gesprek met Cor Gout analyseert en ontmaskert Maarten Doorman het begrip ‘echtheid’ als dubbelzinnig, maar hij vindt ook dat een cultuurfilosoof meer moet doen dan kritiseren. Het begrip herbergt daarvoor te veel mooie idealen, die hij onderschrijft en zinvol vindt.
In Waarom schrijven wij? Echter dan echt onderscheidt Boudewijn van Houten ‘schrijven’ van ‘echt schrijven’, en echte schrijvers van zelfbenoemde schrijvers: ‘Schrijvers met een roeping, echte schrijvers, kon je vroeger op één hand tellen. Nu zijn er honderden zelfbenoemde schrijvers in ons taalgebied, toegejuicht door redactrices op alle uitgeverijen, dames die al moeite hebben een naam als Houellebecq te spellen.’
Peter de Bruijn, Fabian Stolk en Pieter Boskma herinneren zich de stormen die de publicatie van twee onbekende gedichten van Gerrit Achterberg veroorzaakten. Waren het ‘echte Achterbergjes’ die het tijdschrift Awater had gepubliceerd? De Bruijn en Stolk begonnen aan een onderzoek. Awater-redacteur Boskma hulde zich vooralsnog in stilzwijgen.
‘Visueel strateeg’ Huub Koch weigert de tegenstelling echt-onecht te problematiseren: ‘Het is hoe je de dingen waarneemt, hoe je ze ziet. We worden door duizenden prikkels gedwongen om de realiteit door een bepaalde bril te bekijken. Marketing heet dat. Of communicatie. De verborgen verleiders maken het moeilijk een grens te trekken tussen wat echt is en wat niet.
Korte verhalen van Lisette Erdtsieck, Hein van der Hoeven, Luuk Imhann, Christien Kok, Wim Noordhoek, Christian Oerlemans, Ellen van Pelt, Monika Sauwer en Elvira Werkman. Gedichten van Pieter Boskma, Kees ’t Hart, Jan Holtman en Jeanet Kingma. Beeld Anne-Mie Van Kerckhoven.
Meer over Extaze
Meer over Extaze in De Vereeniging
«Sommige woordvondsten zijn gewoon geniaal.» – André Oyen
Over ‘Krijgskunst. Verluierde gedichten en andere vuurpauzes’ van Brigitte Spiegeler op Ansiel en op Iedereenleest.be, 3 maart 2015:
Brigitte Spiegeler maakt in deze bundel een zeer knappe analyse van de taal. Ze swingt er meteen in met het gedicht ‘Zeker het bestaat’ waarin ze het gedicht, eenmalig als de dood onder loep houdt. Sommige woordvondsten zijn gewoon geniaal, zeker wanneer ze er nog een muzikaal timbre in legt. Brigitte Spiegeler heeft een reeks onderwerpen klaar waar ze bijzondere taalspiegelingen in ziet. (…) De gedichten zijn ook zeer beeldend geschreven en met al deze beelden kan je als lezer een droom monteren of een gedicht, lezen, schrijven denken tot het ineens rechtop in je hoofd staat. ‘Krijgskunst. Verluierde gedichten en andere vuurpauzes’ is mooie en kleurrijke bundel die een tuin van verbeelding oproept waarin het prettig dwalen is.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Krijgskunst’
«En in Perdu bleek hij dus ook een voordrachtskunstenaar.» – Klaas de Groot
Over Clyde Lo A Njoe met ‘Mijn lief mijn leed’ in Theater Perdu op Caraïbisch Uitzicht, 7 maart 2015:
Zondag 22 februari was er een bijzondere poëziemiddag in Theater Perdu aan de Kloveniersburgwal in Amsterdam. Het komt vaker voor dat dichters hun werk combineren met muziek, maar het optreden van Lo A Njoe was een nieuwe manier om beide kunstvormen te combineren. En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat ook de dans aan bod kwam. Tijdens het optreden kon je zien dat de dichter moeite had om zijn danslust te beheersen en af en toe kon hij die drang niet bedwingen. (…) De stem van Lo A Njoe paste uitstekend in deze mengvorm van muzikale en verbale klanken. Door een onnadrukkelijke dictie en goede verstaanbaarheid was het duidelijk dat er in de dichter ook een voordrachtskunstenaar aanwezig is. (…) Muziek, woorden, beelden, dat zijn de drie motoren van het werk van Lo A Njoe. En in Perdu bleek hij dus ook een voordrachtskunstenaar.
Lees hier het artikel
Meer over Clyde R. Lo A Njoe bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een nóg schrijnender beeld van ons koloniale verleden.» – Peter de Rijk
Over ‘Njai Inem’ van Barney Agerbeek in Straatjournaal, maart 2015:
Een ‘njai’ is een inheemse vrouw die in Nederlands-Indië gedwongen werd samen te leven met een Europese man. Zij was vaak zijn persoonlijke verzorgster en uit hun relatie kwamen regelmatig kinderen voort. De njai kun je dus beschouwen als de oermoeder van vele Indische mensen. Barney Agerbeek verplaatst zich in zijn roman Njai Inem zowel in de njai als in de Nederlandse planter. Hierdoor ontstaat een nóg schrijnender beeld van ons koloniale verleden dan we al hadden. Een variant op slavernij komt naar boven, die van de ‘contractkoelie’. Het verhaal speelt zich omstreeks 1930 af op Midden-Java, waar het vinden van werk een dagelijkse zorg is.
Straatjournaal is de maandelijkse dak- en thuislozenkrant van Bollenstreek, Haarlemmermeer, Kennemerland, West-Friesland, de Kop van Noord-Holland en Texel.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Njai Inem’