PAULINE J. VAN MUNSTER
Lied van Mod
Nederlands – Roman
Paperback, 150 blz., € 15,–
ISBN 90-6265-548-3
Eerste druk 2003
Als over de eerste roman van deze auteur (Het evangelie volgens Daphne uit 2000) geschreven wordt “Deze debuutroman zal ik na lezing nooit meer `boekje’ noemen. Dat heeft te maken met de niet-Nederlandse mentaliteit en de durf die eruit spreken.” (De Groene Amsterdammer) en “De sfeer. Die blijft tot het laatst toe mooi, loom in zijn vreemdheid.” (De Volkskrant) en over de tweede roman (De geheime brieven van Marta uit 2001) “Net zo’n perfecte tweede roman als `Het evangelie volgens Daphne’ een echt eerste roman was.” (De Volkskrant) en “Volstrekt geloofwaardig, geen woord te veel, geen zin overbodig.” (Trouw) BENT U DAN NIEUWSGIERIG NAAR DE DERDE ROMAN VAN DEZE AUTEUR? Verheug u dan op Lied van Mod door Pauline J. van Munster dat onlangs is verschenen.
Ik heb iemand vermoord, verklaart Mod. Als zestienjarig meisje loopt Mod van huis weg. Haar moeder ziet haar liever gaan dan blijven, haar vader is al langer uit het zicht verdwenen tot bitterheid van zijn vrouw. De uit de kluiten gewassen Mod vindt onderdak en werk als klusser in een klooster. Deze gesloten gemeenschap van vrouwen, die wat afgezonderd van de bewoonde wereld naar eigen wetten leeft, wordt nog uitgebreid met Myrna, een aan de poort ter vondeling gelegde blinde baby.
Al vanaf dat moment is er tussen Mod en Myrna een apart gevoel van intimiteit en verwantschap dat 15 jaar later – onontkoombaar en voorbestemd, lijkt het – wreed verstoord zal worden. De ramp die zich dan voltrekt wordt door de nonnen in gemeenschap zwijgzaam toegedekt. Mod trekt haar eigen conclusie.
Pauline J. van Munster (Nijmegen, 1959) schreef eerder de korte romans Het evangelie volgens Daphne (2000) en De geheime brieven van Marta (2001) waarin, evenals in Lied van Mod, onverwachte dood en erotiek vanzelfsprekende elementen in het verhaal zijn.
De pers over Lied van Mod
“De derde roman van Pauline J. van Munster is in veel opzichten een ongewoon boek: een slimme structuur en chronologie, een tragische hoofdpersoon en een stijl die zonder meer gedreven en broeierig is. Ze laat zien hoe ieder paradijs steeds opnieuw aangerand en bezoedeld wordt door het kwaad waarmee wij erfelijk belast zijn. Het is met name haar bezwerende stijl die je al lezend doet wegzweven van de harde, concrete wereld naar de rustgevende illusie van het klooster. Haar eerste boeken ken ik niet. Die leemte zal ik snel opvullen!” – Wim Vogel in Haarlems Dagblad