«‘Schaduwvrouw’ stelt de lezer voor grote raadsels.» – Michiel van Kempen

Over ‘Schaduwvrouw’ van Margarita Molina in Antilliaans Dagblad, 26 januari 2017: ‘Schaduwvrouw’ gaat om de heftige relatie tussen de ik-vertelster (‘Ma’) en de dichter ‘Roy’, die de ik-figuur overlaadt met gedichten die in het verhaal worden afgedrukt. Het is een sleutelroman. (…) Het is tamelijk gemakkelijk voor wie ook maar een beetje in de Curaçaose dichtkunst is ingevoerd, om te zien welke dichter hier wordt bedoeld. (…) ‘Roy’ is een figuur die mooi genuanceerd wordt neergezet als iemand die hartstochtelijk is, krachtig, energiek, eilandelijk maar niet benepen. (…) Maar die gedichten zijn maar heel soms tweetalig, bijna altijd in het Nederlands en dus niet in de moedertaal van de opgevoerde dichter, het Papiaments. (…) Als de roman enkel een verbeelding is van wat een buitenvrouw van een groot dichter zou kunnen meemaken, dan is de vertelonderneming niet overtuigend. Juist het autobiografisch gehalte maakt het boek belangwekkend, maakt het authentiek. (…) De documentaire-journaliste heeft de romanschrijfster in de weg gezeten, wat niet wegneemt dat er wel degelijk geslaagde pagina’s en zelfs aangrijpende bladzijden in het boek staan. (…) Ze zet zichzelf dan wel in de schaduw, maar vraagt ook nadrukkelijk aandacht voor de rol van de buitenvrouw in het bestaan van de grote Antilliaanse dichter. (…) Het is in ieder geval iemand die het gewend is vlot te kunnen vertellen – als dat een vertelkwaliteit voor een roman is, dan bezit ‘Schaduwvrouw’ die.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Schaduwvrouw’