«A-dem-benemend.» – John Schrijnemakers

VoorplatZucht1-75Over ‘Als de dood zucht’ van Lex Paleaux op Het Leesbureau, 19 maart 2023:
(…) Frank is bijna achttien jaar wanneer hij in de inrichting (de zoveelste) wordt opgenomen. Over een paar maanden zal hij op eigen benen moeten staan, maar alle actuele berichten over de staat van de Jeugd-GGZ doen ons het ergste vermoeden. Hoe actueel wil je het hebben? (…) Al snel trekt Frank veel op met Quinten, een rap van de tongriem gesneden tiener die zichzelf door zijn impulsieve gedrag en confronterende opmerkingen met regelmaat in de problemen brengt. Behalve dit duo is er ook de stille, introverte Fenna en haar tegenbeeld, de verleidelijke losgeslagen Thea. Verder maken we kennis met Reinout (Gilles de la Tourette), Joachim (agressie), Mirjam (smetvrees) en Felix, wiens jeugd kapot is gemaakt door ernstige fysieke en psychische mishandeling. Het is een bonte mix van beschadigde jongeren die geholpen door een viertal begeleiders proberen te groeien naar een evenwicht om het verblijf ‘buiten’ aan te kunnen. (…) Doordat we de aanvaringen en de isoleercel van binnenuit meemaken komt de emotie en de pijn die daarbij hoort echt binnen. Auteur Lex Paleaux slaagt er vanaf het begin goed in om, heel onnadrukkelijk, acht levensechte jongeren voor te stellen. (…) Hartverwarmend en tegelijk adembenemend, zó realistisch én humoristisch is dit verhaal. (…) Voor veel leerlingen in de bovenbouw van het VO, maar zeker voor studenten MBO en HBO die een sociaal psychische opleiding volgen is dit een ‘must read’. (…)
Het Leesbureau geeft trainingen aan docenten Nederlands in het Voortgezet Onderwijs.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer

Aart G. Broek: ‘Met agressie zetten we gevoelens van schaamte op afstand.’

aart g. broekColumn ‘De brandstof voor publieke agressie’ door Aart G. Broek op Joop, 3 januari 2019:
De afgelopen jaarwisseling kende vele geweldsincidenten en andere uitingen van agressie. Een overrompelend aantal vernielingen zorgen voor een kostenpost van minstens vijftien miljoen euro. Bestuurlijke angst voor rellen zou handhaving van brandveiligheid in Den Haag hebben beïnvloed. Hulpverleners en ordehandhavers moesten het ontgelden. Juist dat brengt een golf van verontwaardiging met zich mee én de vraag waarom mensen in de uitoefening van hun werk worden belemmerd. (…) Wat voedt deze agressie? ‘Dat vind ik een heel moeilijke vraag’, verzucht een hoogleraar Sociale en Organisatiepsychologie op oudejaarsdag in het NRC. ‘Ik ken geen systematisch onderzoek hiernaar.’ (…) We lijken geen antwoord te hebben op de vraag waarom ambulante hulp- en zorgverleners, ordehandhavers, alsook verplegers, artsen en leerkrachten met agressie worden geconfronteerd, terwijl zij er juist zijn om ieder van ons de helpende hand te bieden. (…) Degenen die hulpverleners op enigerlei wijze lastigvallen, vertonen een vorm van agressie die ongetwijfeld wordt gevoed door ‘schaamte’. Ongewild, maar daarom niet minder doeltreffend confronteren de hulpverleners de betreffende onruststokers met hun eigen onvermogen en tekortkomingen, hun gebrek aan succes en aan prestaties, met het gegeven dat zij ‘losers’ zijn. Hoe vernederend wil je het hebben! Ze werken als de spreekwoordelijke rode vlag op een stier. (…)
Aart G. Broek publiceerde diverse boeken over (de samenhang tussen) de fenomenen agressie en schaamte, o.a. ‘De terreur van schaamte’.
Lees hier de column en de reacties
Meer over ‘De terreur van schaamte’
Meer over Aart G. Broek bij Uitgeverij In de Knipscheer

‘De waarheid krijgt geen stoel om op te zitten’ – Elis Juliana

Elis Juliana
Column over Elis Juliana n.a.v. overlijden vijf jaar geleden door Aart G. Broek op Maatschappij der Nederlandse Letterkunde, 23 juni 2018:
(…) Centraal in zijn poëzie staat de vermeende onhebbelijkheid van de Curaçaoënaar om de werkelijkheid niet onder ogen te zien. Nauw hiermee verbonden is de sterke gewoonte om zich een schijnwereld aan te meten waarvan vermoed wordt dat die draaglijker en leefbaarder is dan de werkelijkheid van elke dag. Juliana heeft in een viertal dichtbundels deze schaamtegevoelens en de bijkomende hang naar camouflage, huichelarij, roddel, dikdoenerij, agressie en andere schaamtemanifestaties bespreekbaar willen maken en willen doorprikken. ‘Voorzichtig doorprikken, want,’ zoals hij zelf zegt in een gesprek dat ik ooit met hem had, ‘je hebt geen vijanden nodig.’ (…) Af en toe mocht een zekere moedeloosheid de kop op steken, daarmee toonde Juliana zich zelf echter nog geenszins gewonnen. Hij bleef schrijven en zijn boodschap onvermoeibaar uitdragen. (…)
Recentelijk publiceerde Aart G. Broek ook twee columns over klokkenluiden en dwarsliggers en schaamte. Klik hier voor de drie columns
Meer over Elis Juliana op deze site

«Mooi zijn de stukken over de geschiedenis en literatuur van de Antillen.» – André Oyen

VoorplatSchaamrood75Over ‘Schaamrood’ van Aart G. Broek op Ansiel, 13 februari 2018:
(…) In ‘De terreur van de schaamte’, gaf Broek al aan dat allerlei uitingen van agressie terug te voeren vallen op gevoelens van vernedering, krenking en schaamte. (…) In ‘Schaamrood’ werkt hij dezelfde these nog eens uit in een waaier aan thema’s. De brede interesse van de auteur komt de variëteit daarbij ten goede: nu eens gaat het over de beweegredenen van jihadgangers, dan weer over falende megaprojecten, om het vervolgens over Antilliaans verzet tegen Nederlandse koloniale arrogantie te hebben. (…) Mooi zijn de stukken waarin Broek verhaalt over zijn eerste liefde, de geschiedenis en literatuur van de Antillen. Het is een hoofdstuk in de Nederlandse geschiedenis dat bij vele Nederlanders nauwelijks bekend is. Ja, dat Frank Martinus Arion de auteur is van ‘Dubbelspel’, dat hebben sommigen van ons op de middelbare school nog wel geleerd. Maar over literatuur in het Papiamento is weinig geweten. (…)
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Schaamrood’
Meer over Aart G. Broek bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Interessante analyse.» – J. Cluyts

VoorplatSchaamrood75Over ‘Schaamrood’ van Aart G. Broek voor NBD | Biblion, 8 februari 2018:
(…) De auteur maakt een interessante en met tal van persoonlijke ervaringen doorspekte analyse van een hele berg aan thema’s die met vernedering, schaamte en agressie te maken hebben. Van Zwarte Piet, de golf van terreur in West-Europa tot arbeidsopstanden op de Nederlandse Antillen. Dat laatste illustreert hij met de onlusten in Curaçao in 1969, waar de bevolking recht tegenover de gezagsdragers stond. Daar rolden figuurlijk koppen om de regering uit de wind te houden. Een mogelijke revolte werd tot incident gereduceerd, omdat de vernedering ondraaglijk zou zijn. Prima leesvoer voor een publiek met interesse in actuele thema’s. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Schaamrood’
Meer over Aart G. Broek bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De structuur is er sterk genoeg voor.» – Cor Gout

SlachtvlindersOmslag2_Opmaak 1.qxdOver ‘Slachtvlinders’ van Peter De Voecht op Extaze, 28 december 2015:
‘Slachtvlinders’ is opgebouwd uit symmetrieën, gelijkheid van vormen en dubbelgangers. De naam van het hoofdpersonage had ons dat al doen vermoeden. Döppeler de schrijver komt niet tot schrijven. In hem huist een gitzwart verhaal, maar dat is geblokkeerd geraakt. Het contrast tussen zijn brandschone appartement en de wereld buiten, een wereld van afbraak, vernietiging en geweld, kan hij niet wegwerken, zoals hij ook niet in slaagt zijn liefde voor zijn vrouw Viola uit te spreken. De beknelling die hij voelt (de pijn die hij zichzelf aandoet) belet hem dat. In het verhaal dat in hem woekert vecht, ten noorden van de stad, zijn dubbelganger E. aan de kades van de rivier tegen onbekende voorbijgangers. Regen, staal, metaal, lage verlaten hangars, het is het decor waartegen de rauwe avonturen van E. en zijn strijdmakkers Derek en Alex zich afspelen. (…) De nachtelijke tochten van E. & co krijgen het karakter van horror stories. (…) In het laatste deel van de roman ‘verraadt’ de schrijver (De Voecht via Döppeler) zijn structuur: ‘Er is niemand die me kan zeggen wie wie verzint. Beeld ik me E. in om daarbuiten te zijn, of beeld E. mij in om hierbinnen te zijn?’ (…) De onverenigbaarheden zullen de lezer weldra duidelijk worden. De structuur is er sterk genoeg voor.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Slachtvlinders’