Over ‘Als de dood zucht’ van Lex Paleaux op Annelies leest, 7 augustus 2023:
“Iedereen leek hier zijn tijd uit te zitten. Het enige wat zij deed was overleven, wat ergens wonderlijk was, aangezien de dood haar al leek te wenken zo lang ze zich kon heugen. In haar hoofd had ze het beeld gecreëerd dat er leven te over zou moeten zijn na dit leven, het enige wat ze moest doen was de moed verzamelen om die laatste stap te zetten.” Toen Frank twaalf was, raakte hij plots beide ouders kwijt. Naast deze ene tragische gebeurtenis, volgden er nog vele. Frank raakt het spoor volledig bijster, tot hij op zijn 17de wordt opgenomen in een psychiatrische jeugdkliniek. Samen met de zeven andere bewoners en vier begeleiders probeert hij overal het beste uit te halen. Maar lukt dat wel als je verleden je steeds blijft achtervolgen? Stilte. Wat moeilijk om woorden te vinden voor een verhaal dat je zo aangrijpt. Toen ik het boek voor het eerst onder ogen kwam was ik enorm geïntrigeerd door de cover in combinatie met de titel. Ook de papiersoort die gebruikt werd voor de cover is van een ander soort, dat zorgt voor een zekere zachtheid. Alles zo anders dan het normaal, maar oh zo krachtig. En dan was ik nog geeneens aan het verhaal begonnen. Lex Paleaux neemt je mee naar het leven in een psychiatrische jeugdkliniek. Een stevig onderwerp, maar toch werd het nooit zwaarmoedig. Lex Paleaux weet door middel van humor een zekere luchtigheid in het verhaal te creëren. Toch gaat hij geen enkel heikel onderwerp uit de weg, ook de gebrekkige hulpverleners worden niet gespaard. Op filmische wijze wist hij tot me door te dringen, elk personage weer, wist mij te raken en elke gebeurtenis confronteerde mij met de harde werkelijkheid van een psychiatrische jeugdkliniek in de jaren ’90. Een verhaal dat niet loslaat, maar je vormt en je voor altijd meeneemt in gedachten. Indringend, hard en aangrijpend. Een verhaal dat je beleeft. ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in.’ “Vertel ze dat ik verliefd werd op de dood, omdat het leven mij bleef afwijzen.”
Bron https://www.anneliesleest.be/l/als-de-dood-zucht-lex-paleaux/
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Als de dood zucht houd ik mijn adem in
«Schrijnend maar ook met humor.» – Erica van Dooren
Over ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux op Bazarow, 11 juli 2023:
(…) De boekcover trok meteen mijn aandacht toen ik bij Scheltema een signeermarathon bijwoonde. Een man op zijn rug gezien met een dwangbuis om. ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’. De achterkant toont de schrijver in vooraanzicht, hij staart naar de grond. (…) Het boek leest als een trein. Het is niet alleen toegankelijk voor volwassenen, maar zeker ook voor jong-volwassenen. De bewoners van de jeugdkliniek in ‘Als de dood zucht’ worden eerst met een helicopterview bekeken. (…) Vervolgens met een terugblik naar hun leven voor de inrichting bij je naar binnengeharkt met al hun gevoelens. Schrijnend maar ook met humor. En ondanks onderlinge pesterijen ook met empathie voor elkaar omdat ze in hetzelfde schuitje zitten, al is het ieder op hun eigen manier. Toch? Een vloekende Gilles de la Tourette-patiënt en een meisje dat Dettol wordt genoemd. En Franks ouders doodgereden in een tunnel. Felix, genoemd naar een pak kattenvoer in het aanrechtkastje, die in de trapkast huist met een walkman op, om het geschreeuw van zijn verslaafde ouders buiten te sluiten. Joachim met zijn constante gevoel van razernij. (…) Uit Paleaux’ boeken blijkt zijn nuchtere kijk op de zelfkant van de maatschappij. Het gaat over authentieke gevoelens en desolate pogingen om je staande te houden in het leven. Paleaux is wars van zweverig taalgebruik, bij hem geen onnodige mooischrijverij. (…)
Lees hier het interview
Meer over ‘Als de dood zucht houd ik mijn adem in’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Humor blijkt een schaars goed in de literatuur.» – Peter de Rijk
Over ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux in Schrijven Magazine, juni 2023:
In zijn artikelenreeks ‘Wat doet een redacteur? wijdt Peter de Rijk zijn 17de aflevering aan humor in de literatuur. Daarin komt behalve o.a. Herman Brusselmans ook Lex Paleaux aan het woord in de paragraaf ‘Respect’. In de op eigen ervaringen gebaseerde roman ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux, die zich afspeelt in een psychiatrische jeugdkliniek, komt de nodige zwarte humor voor. De grappen zijn belangrijk, legt de auteur uit: ‘Het is een truc om het boek leesbaar te houden. Ook is humor een manier om tegenslag te verwerken. (…) Voor mij zijn de grappen dus essentieel.’ Kleine grapjes in de vorm van originele vergelijkingen, nauwgezette, maar pijnlijke beschrijvingen, een onverwachte draai aan het verhaal, stapeling van voorbeelden, herkenbare situaties, gedachten of handelingen, ze zijn vergelijkbaar met de kleine toetsen waarmee een schilder langzaam maar zeker een meesterwerk creëert. Licht en donker worden steeds afgewisseld en daardoor komen alle kleuren beter tot hun recht.
Lees hier de paragraaf ‘Respect’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Peter de Rijk bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Herman Brusselmans op deze site
«In Haarlem ben ik opnieuw begonnen.» – Lex Paleaux
Op woensdag 10 mei 2023 had de Haarlemse schrijver Lex Paleaux een prettig gesprek met Jan Hoekema in de Pletterij-serie ‘Een goed gesprek met…’. Paleaux vertelt over het begin van zijn nog recente schrijverscarrière pas echt begon met het schrijven van columns op een pagina van een facebookgroep. Vervolgens komt zijn debuutroman ‘Winterwater’ en zijn jeugd in Friesland ter sprake en later zijn uithuisplaatsing als veertienjarige puber in een psychiatrische jeugdkliniek waarover hij zijn dit jaar verschenen roman ‘Als de dood zucht houd ik mijn adem in’ schreef. “Mijn behoud was werken om niet bezig te hoeven zijn met mijn verleden.» Aan het eind van het gesprek onthult Lex Paleaux de titel van zijn vijfde boek waaraan hij vandaag begonnen is: ‘Liftend naar de hemel’ over een reis naar en verblijf in Canada. Paleaux voelt zich wel al een gevestigd auteur en werd daarom gevraagd om toe te treden tot een Haarlemse politieke partij maar “ik heb een te kort lontje voor een plek in de politiek. Ik zou het wel mooi vinden als ik een keer op een shortlist van een literaire prijs kom te staan.”
Kijk en luister hier naar het gesprek
Meer over Lex Paleaux op deze site
«Deze auteur verdient het om door het grote publiek ontdekt te worden.» – Jolanda de Jong
Over ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux op Boekinkt, 10 mei 2023:
(…) Dit verhaal speelt zich af in een psychiatrische jeugdkliniek in de jaren negentig. (…) Nog voordat ik het eerste hoofdstuk lees, word ik al geraakt door de gekozen quote van Robin Williams: “You’re only given a little spark of madness. You musn’t lose it.” en kan alleen maar denken: Ja! We maken kennis met Frank. Frank heeft eigenlijk iedereen die hij lief had verloren. (…) Frank is bijna achttien jaar oud wanneer hij in deze hopelijk laatste jeugdinrichting komt te wonen. Als hij straks achttien is wordt hij geacht voor zichzelf te kunnen zorgen. Maar is dit wel haalbaar? Hoewel ik hier al wel van op de hoogte ben, schrik ik er enorm van dat we nu anno 2023 ten opzichte van de jaren 90, dus eigenlijk nog geen reet zijn opgeschoten. (… ) Al lezende leren we alle bewoners van het huis kennen. Ieder met zijn of haar verhaal. (…) Na het lezen van ‘Winterwater’ en nu ook na het lezen van ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ ben ik van mening dat deze auteur het verdient om door het grote publiek ontdekt te worden. Daarnaast vind ik dat ook dit boek op de verplichte literatuurlijst zou moeten komen voor een ieder die een opleiding volgt in de jeugdhulpverlening. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
Een goed gesprek met… Lex Paleaux
Woensdag 10 mei 2023 is de Haarlemse schrijver Lex Paleaux te gast in de Pletterij-serie ‘Een goed gesprek met…’ met Jan Hoekema. In deze interview-reeks (al vanaf 2020) praat Jan Hoekema, oud-burgemeester van Wassenaar en ex-Kamerlid van D66, wekelijks met een meer of minder prominente vertegenwoordiger uit het plaatselijke bestuurlijke, politieke, culturele en maatschappelijk leven of het MKB. Dit keer maakt schrijver Lex Paleaux zijn opwachting. Paleaux denderde de Nederlandse letteren binnen met zijn spraakmakende debuutroman ‘Winterwater’ (2020) en gooit dit voorjaar hoge ogen met zijn roman ‘Als de dood zucht houd ik mijn adem in’. Lex Paleaux zal deze middag op het podium ongetwijfeld vergezeld zijn van zijn wolfshond. Het gesprek is vanaf 17.30 uur gratis te volgen op het Youtube-kanaal van de Pletterij en is na afloop als podcast terug te zien. De duur van het gesprek is een halfuur.
Meer over Lex Paleaux op deze site
«Vlot en indringend geschreven, met sprekende personages.»
Over ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux voor NBD / Biblion, 20 april 2023:
Een psychologische roman die zich afspeelt in een psychiatrische jeugdkliniek in de jaren negentig. Acht bewoners zijn in een groot huis tot elkaar en het leven veroordeeld. De zeventienjarige Frank heeft een turbulente jeugd gehad, en probeert te overleven op een plek waar niets is wat het lijkt en waar de wereld, gezien door zijn ogen, een illusie is. ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ is vlot en indringend geschreven, met sprekende personages en nu en dan grof taalgebruik. Het boek bevat enkele gewelddadige scènes. Lex Paleaux (1977) is auteur en scenarist. Zijn debuutroman ‘Winterwater’ (2020) werd door publiek en pers lovend ontvangen en wordt in 2024 bewerkt tot een theatervoorstelling.
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Paleaux geeft acht jongeren in een psychiatrische jeugdkliniek een stem.» – Marieke van Meijeren
Over ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux in De Nieuwe Koers, 14 april 2023:
Op Twitter volg ik Charlotte Bouwman en Jason, die regelmatig in een ggz-instelling verblijven. Charlotte vroeg eens chocola te sturen naar de kliniek en Jason tweette: ‘Dit. Vakantie betekent geen school. Geen school betekent geen dagbesteding. Geen dagbesteding betekent langer op kamer. Tot 22 uur per dag. Stop gesloten jeugdzorg.’ Ik moest aan deze jongeren denken toen ik de roman ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux las. Even leek het alsof mijn digitale vrienden bij de personages op bezoek waren. Paleaux geeft acht jongeren in een psychiatrische jeugdkliniek een stem. Een van hen heet Frank en is de schrijver zelf (als kind was hij een tijdje opgenomen). Tijdens de rondleiding merkt de jongen op dat er geen vloerbedekking ligt. ‘Een thuis is een plek waar je het fijn hebt en graag bent. Waar het warm en gezellig is en er een groot vloerkleed op een houten vloer ligt, of een hoogpolig tapijt waar je voeten in verdwijnen.’ Een koude vloer, een dwangbuis en isoleercel, een bewaker die hardhandig controleert of de pillen zijn doorgeslikt en een meisje dat ongevraagd haar borsten laat zien en haar dode vader elke middag belt, illustreren het niet-thuis zijn. (…)
Bron
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Deze roman zou het verfilmen meer dan waard zijn.» – Kees de Kievid
Over ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux op Boekenbijlage, 11 april 2023:
(…) Die titel is nauw verbonden met een citaat “Fenna zuchtte diep en Quintin hield zijn adem in…” Het verloop van het verhaal zal deze connectie voor de lezer duidelijk maken. Fenna en Quintin zijn twee van de acht bewoners van een psychiatrische kliniek voor jongeren. De overige zes zijn Frank, Joachim, Reinout, Thea, Felix en Mirjam. Allemaal zijn zij op een of andere manier in de problemen geraakt/gemaakt en hier terecht gekomen. Ze worden uitmuntend levensecht door de auteur aan de lezer voorgesteld. (…) Hun verhalen liegen er niet om. (…) De auteur laat hun gedrag de problemen veel aangrijpender zien dan ze verteld kunnen worden. Somtijds is hun cynisme het meest belangrijke om te kunnen overleven. Op deze manier laat Paleaux alle jongeren in hun waarde en spreekt hij nergens een veroordeling uit. (…) Elkeen leert zo het verleden van de anderen kennen. (…) De humor die hij erin verweeft zorgt voor een aangename verademing. (…) Paleaux gebruikt net als in zijn eerdere romans een uitgesproken eigen stijl, soepel en enigszins onderkoeld, maar zeer aangenaam. (…) En dan ook nog eens zo’n verrassend slot. Het zal de lezer aanzetten tot herlezing in de diepte met nog meer begrip voor een onderdeel van de maatschappij dat slechts zelden beschreven wordt, zeker niet op deze manier. Deze roman zou het verfilmen meer dan waard zijn. En natuurlijk zal het verschijnen op vele literatuurlijsten.
Bron
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Zijn beste boek ooit.»
Over ‘Als de dood zucht’ van Lex Paleaux in Arts en Auto magazine, jrg. 89 nr. 3, 6 april 2023:
‘Als de dood zucht’, de vierde roman van Lex Paleaux, vertelt het verhaal van acht bewoners van een psychiatrische jeugdkliniek in de jaren negentig. Aangrijpend en bijzonder, volgens velen zijn beste boek ooit. (…)
‘Arts en Auto magazine’ is het maandelijkse tijdschrift van de vereniging voor artsen en zorgmedewerkers.
Bron
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer