Als gitaren schreeuwen – Uitgeverij In de Knipscheer

Haarlemse gitarist Glenn Pennock in voorprogramma Farah Day

Op 13 september 2014 verzorgt Glenn Pennock het voorprogramma bij het optreden van Farah Day in de Pletterij. Glenn Pennock heeft een klassieke gitaaropleiding aan het conservatorium van Amsterdam genoten en speelt deze avond een stuk uit zijn nieuwe programma: The Watery. In zijn twee meest recente boekpublicaties speelt muziek, en met name de gitaar, een belangrijke rol. Hij schreef daarvoor diverse nummers die hij zelf op gitaar uitvoert.
Klik hier voor het menu van zijn novelle ‘Als gitaren schreeuwen’ en luister naar Slippery en Emotion van hoofdpersoon Joe, geschreven en gespeeld door Glenn Pennock. Luister hier naar I remember you (ook clip) en Rachel van hoofdpersoon Joe in de Pennocks novelle ‘Als in gangen en stegen’, geschreven en gespeeld door Glenn Pennock. In het beoogde derde en laatste deel in deze reeks speelt de hoofdfiguur Joe ergens op een feest in een kelder Crosstown Traffic van Jimi Hendrix. Luister hier alvast naar wat vingeroefeningen voor de latere recording bij die mogelijk nog te verschijnen novelle.
Meer over Glenn Pennock
Meer over Glenn Pennock bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Farah Day in de Pletterij

Kijk hier naar fragment uit The Watery (suite voor baritongitaar), inclusief improvisatie (13 september 2014)

«Muziek blijkt de ideale metafoor voor begrippen als leven en dood. De aandachtige lezer wordt ten volle beloond.» – Ezra de Haan

Over ‘Als in gangen en stegen’ van Glenn Pennock op Literatuurplein, 4 juni 2013:
De moderne media hadden vrijwel iedereen ervan doordrongen dat traagheid saai was. Vaart moest er komen, dus ook in de literatuur. Glenn Pennock heeft dit goed begrepen. In plaats van een dikke roman te schrijven, koos hij liever voor drie novellen. Daarvan zijn er nu twee verschenen. Ieder boek bevat op de flaptekst een TAG waardoor je de soundtrack van het verhaal kunt beluisteren tijdens het lezen ervan. (…) Muziek blijkt de ideale metafoor voor begrippen als leven en dood. Zo slaat de titel van het boek Als in gangen en stegen op het je eigen gang gaan of de gangen die je verkiest in het leven. Weer duiken we de geestelijke achtbaan in die Glenn Pennock voor ons heeft uitgedacht. Stap voor stap maakt hij ons duidelijk hoe dun de grens tussen waan en werkelijkheid is. (…) Het interessante aan de ideeën van Pennock in deze novelle is dat ze fantastisch overkomen en tegelijkertijd op zeer wetenschappelijk bewijsmateriaal leunen. De verdieping in deze novelle vraagt om aandachtig lezen, maar daarvoor wordt de lezer dan ook ten volle beloond. Het zal een aardige krachttoer voor Glenn Pennock worden in deel drie dit denkniveau te handhaven.

Lees hier de recensie

Meer over Glenn Pennock

Luister hier naar de soundtrack van ‘Als in gangen en stegen’

Luister hier naar de muziek van o.a. Joe/Glenn in ‘Als gitaren schreeuwen’

Als in gangen en stegen van Glenn Pennock gepresenteerd.

Op 27 april 2013 werd in Haarlem Als in gangen en stegen gepresenteerd, de nieuwe novelle van Glenn Pennock. Bij die gelegenheid werd onderstaande clip vertoond. Op het omslag van het boek staat een QR-code afgebeeld. Met deze tag kunt u behalve de muziek beluisteren van de hoofdpersoon Joe op zijn Wulff-Gun-Telecaster ook onderstaand filmpje bekijken op uw smartphone of tablet. Deze novelle, voor een belangrijk deel spelend op Bali, van Glenn Pennock vormt in een web van flashbacks, een parafrase op de spirituele roman. Het verhaal van Joe in Als in gangen en stegen gaat door in Als gitaren schreeuwen.

Kijk hier de video

Meer over deze novelles van Glenn Pennock

Glenn Pennock – Als in gangen en stegen

Glenn Pennock
Als in gangen en stegen
Novelle
Nederland / Indonesië
Genaaid gebonden met stofomslag 136 blz., € 17,90
1 mei 2013
ISBN 978-90-6265-827-5

Ontsluiert Als in gangen en in stegen een groot raadsel? Of blijft het ‘bewustzijn van leven dat geen grenzen kent’ een groot geheim? Wil auteur Glenn Pennock in deze novelle de spirituele werkelijkheid ontrafelen? Of toont hij aan dat zijn hoofdpersonen tegelijk geregeerd worden door seks en macht?

Bij het vertrek van zijn vlucht in een oud militair watervliegtuig herinnert Joe zich de ontmoeting met een vrouw, Rachel, twee weken daarvoor. In een resort op Bali luisterden ze naar de verlichte woorden van meester RinChen, een spirituele leraar die oosterse wijsheid verbindt met westerse wetenschap. Onverklaarbare verschijnselen verstoorden de meditatieve rust. Spelend op zijn Telecaster-gitaar liet hij een hallucinatie exploderen en tuimelde in een zwart gat. Rachel verdween na een meditatie en niemand bleek van haar bestaan op de hoogte. Toch voerde Joe samen met deze Rachel, weer een discussie met de meester, later die dag. In een onoplettend moment gedurende het gesprek viel hij, schuivend op zijn stoel, in de vijver.
Als in een sprookje neemt het verhaal, met de val, een definitieve wending. De hoofdpersonen raken opgesloten in een labyrint van illusies. Wat is verbeelding en wat realiteit? Deze novelle van Glenn Pennock vormt in een web van flashbacks, een parafrase op de spirituele roman. Op elke pagina kan het verhaal de lezer de grond onder de voeten wegslaan.

De muziek die in Als in gangen en stegen zo’n belangrijke rol speelt is via de kleurrijke TAG op het boekomslag met smartphone of tablet te beluisteren, zoals dat ook al het geval was bij Als gitaren schreeuwen.

In 2011 verscheen Als gitaren schreeuwen waarin het verhaal van Joe uit Als in gangen en stegen een vervolg krijgt. Biblion noemt de novelle ‘een surrealistische queeste naar de oerbron van muzikaal meesterschap en waarin bijna alle thema’s van de rock ’n’ roll langs komen.’ En Antillaans Dagblad oordeelt ‘een must read voor liefhebbers van de Japanse schrijver Haruki Murakami, wiens gedachtegoed Glenn Pennock mijns inziens deelt’. Musicmaker vindt Als gitaren schreeuwen ‘een zeer onconventioneel boek. Pennock is sterk beïnvloed door het surrealisme en er zitten veel absurdistische wendingen in het verhaal.

Meer over Glenn Pennock

Luister hier naar I remember you en Rachel van Joe (Glenn) in ‘Als in gangen en stegen’

Klik hier voor het menu van de tag en luister o.a. naar Slippery en Emotion van Joe (Glenn) in ‘Als gitaren schreeuwen’

«De novelle is een must read voor liefhebbers van de Japanse schrijver Haruki Murakami, wiens gedachtegoed Glenn Pennock mijns inziens deelt.» – Eric de Brabander

Over Als gitaren schreeuwen van Glenn Pennock in Antilliaans Dagblad, 16 februari 2012:
In ‘Als gitaren schreeuwen’ krijgt Joe, de hoofdpersoon, in visioenen en dromen een hint van een universele sleutel. Het vinden en het gebruik van deze sleutel zal hem helpen, heilig te worden: heel. Het zal hem kunnen verlossen van de diepste pijnen die hem tergen; de druk die hem door de som van gebeurtenissen noodt tot terugtrekking. In deze terugtrekking flirt hij niet alleen met de dood in al zijn facetten, maar daagt hij De Creator, God, uit om hem te helpen al die zware en duistere gedachten te verbannen. Joe krijgt geen hulp van God, in dit verhaal de Bandleider genoemd. God vindt dat hij dat zelf kan. Postmoderne literatuur, surrealistisch, vervreemdend en een gevoel van eenzaamheid opwekkend, en dan toch die gevatte humor, verborgen tussen de regels.

Lees

«Een surrealistische queeste naar de oerbron van muzikaal meesterschap.» – Jan van Bergen en Henegouwen

Over ‘Als gitaren schreeuwen’ van Glenn Pennock voor NBD Biblion, 24 januari 2012:
Deze roman is een surrealistische queeste naar de oerbron van muzikaal meesterschap en waarin bijna alle thema’s van de rock ‘n’ roll langs komen: verlichting, seks, geweld, (Indische) familieverbanden en onbereikbare liefde. Onderweg schieten overledenen (ondermeer zijn gitaarhelden Hendrix, Healy en Harrison) te hulp. Door met je smartphone een tag te scannen op het stofomslag is de muziek van deze helden te beluisteren. Een roman waarin wordt geschakeld tussen droom en werkelijkheid. De stijl is helder en bevat veel dialoog. Roman voor een publiek dat van boeken over popmuziek en levenskunst houdt.

Lees hier de recensie

Meer over deze novelle

Luister op 3 november 2011 naar Glenn Pennock in Literat-uur

Op donderdag 3 november 2011 wordt auteur Glenn Pennock tussen 12.00 tot 13.00 uur live geïnterviewd door presentator Peter de Rijk in het boekenprogramma ‘Literat-uur’ naar aanleiding van zijn zojuist verschenen roman Als gitaren schreeuwen.
De uitzending vindt plaats vanaf de 4de etage in de nieuwbouw van de Openbare Bibliotheek Amsterdam (op 7 minuten loopafstand van het Centraal Station) en is door publiek bij te wonen. De OBA is gevestigd aan de Oosterdokskade 143, 1011 DL Amsterdam.
Radio Amsterdam FM is te beluisteren op 106.8 FM, op de kabel 103.3 en via internet door op deze site te klikken op het logo ‘Luister Live’. Het interview is tot 2 maanden na uitzending te beluisteren via streamplayer.

Glenn Pennock Als gitaren schreeuwen
Pennock speelt in Als gitaren schreeuwen met thema’s als muziek, de cultus van verlichting, seks, geweld, Indische familiebanden en onbereikbare liefde. De innige band met zijn Fender-gitaar – ze vertegenwoordigt zijn ziel – triggert Joe, de hoofdpersoon, en doet hem op reis gaan naar binnen. Een reis naar de oerbron van zijn creatieve en muzikale meesterschap. Dat leidt tot een verrassende ontdekking. Op deze queeste krijgt Joe wel hulp van overleden mensen, zoals een meisje, een oud klasgenoot. Maar ook in zijn dromen van beroemdheden zoals Jeff Healy, Jim Morisson en Jimi Hendrix – allen behorend tot de rij van reeds overleden gitaarhelden die hem hebben geïnspireerd.

Fragment uit Als gitaren schreeuwen:
«Als puber ontdekte ik dat ik een onverklaarbare dwang had om de bakstenen in de muur van ons huis te tellen. Ik telde mijn passen. Ik telde het aantal zebrastrepen bij een oversteekplaats. Ik moest alles tellen en de uitkomst een plek geven in mijn universum van orde. Ik wist niet waarom ik dat tellen zo gepassioneerd deed, maar ik had eenvoudigweg geen keuze. Ik moest. Het was sterker dan wat dan ook in mij. Soms hielp het om eerst zoveel mogelijk cijfers van pi achter de komma op te sommen, totdat ik het niet meer wist en mijn denken als het ware langzamerhand verviel van kwaad tot erger.
Vele jaren later schoot mijn vriendin mij te hulp. Ze zocht de term “dwangneurose” op in Wikipedia en somde alle symptomen op: ik vertoonde ze allemaal. Dat was een hele opluchting: eindelijk wist ik wat er scheelde. Een paar jaar later werd het een obsessie; dan telde ik de aantallen woorden in mijn verhalen en gedichten; die moesten absoluut qua aantal een priemgetal representeren. Nu was mijn dwangneurose dus uitgebreid met controle-handelingen. Dreigden mijn stappen om bij de deur uit te komen, tien stappen te worden, dan maakte ik onderweg drie huppeltjes, kleine extra stappen, zodat ik op dertien uitkwam. De controlehandelingen werden repetitieve gedragspatronen. Zo mocht ik van mezelf maar op een bepaalde manier een tram instappen en als dat niet lukte, probeerde ik het opnieuw, eenmaal, driemaal of vijfmaal, afhankelijk van hoe het me lukte. Ik heb drie therapeuten versleten voordat ik bij de psychiater kwam die me gewoon medicijnen voorschreef. Dat hielp. Er is nog wel een piepkleine Gremlin in mij die die dwang wil uitvoeren, maar veel effect heeft zijn stemmetje niet meer. Ik was redelijk verlost van een behoorlijke sociale handicap. Nu slik ik een medicijn.
‘Serotonine,‘ zo vertelde mijn psychiater mij, ‘…is een neurotransmitter die is betrokken bij stemming, zelfvertrouwen, slaap, emotie, seksuele activiteit en eetlust.‘
Mijn God. Wat een bullshit, nietwaar? Toen het medicijn eindelijk aansloeg, verbeterden mijn gemoedsstemmingen zich met rasse schreden.»