Over ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory op La Chispa, 26 april 2021:
(…) Michaël Slory was een bijzondere gewone man uit het district Coronie, die inspiratie uit veel, uit alles om hem heen haalde. Alledaagse zaken (…) maar zeker ook de affectie voor de vrouw. (…) Slory bezingt de schoonheid van de vrouw. (…) Met zijn woorden voelt iedere (zwarte) vrouw zich een koningin. Zo simpel, zo puur, zo mooi, oprechte bewondering. (…) Dat Slory van Suriname hield en betrokken was bij zijn land, spreekt duidelijk uit zijn werk. Zo eert hij Anton de Kom die met ‘Wij slaven van Suriname’ mede aan de basis staat van de trots en het historische bewustzijn van de Surinamers. Sociale kwesties komen ook aan bod. (…) Levenslust spreekt vaak uit Slory’s gedichten. In ‘Kokospalmen bij een school’, waarvan een zin de titel van deze bundel is, wijst de dichter op de noodzaak van speelsheid in het leven, dat we moeten blijven genieten en ons verwonderen als een kind. (…)
La Chispa is een journalistiek platform over Latijns Amerika.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Alsof men alles loslaat’
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Alsof men alles loslaat
‘Menigte’. Gedicht van Michaël Slory [1]
In zijn bijna dagelijkse Facebookbericht memoreert Wim van Til, oprichter van en coördinator bij Poëziecentrum Nederland, de geboorte- en sterfdagen van Nederlandstalige dichters. Vandaag (4 augustus 2020) is het de geboortedag van onder anderen Rutger Kopland (1934-2012) en Michaël Slory (1935-2018) uit Suriname. Bij wijze van felicitatie/gedenken kiest Wim van Til voor een gedicht van Rutger Kopland; uitgeverij In de Knipscheer kiest voor het gedicht ‘Menigte’ van Michaël Slory uit zijn bij deze uitgeverij verschenen bundel die zijn afscheidsbundel werd: ‘Alsof men alles loslaat’ (2018).
Menigte
Verward geroep.
Mijn stem
die niet wil opgaan
in dat rumoer,
maar blinken wil,
een zon
op stille paden.
Een zoektocht
naar meer eerbied
en meer vrede.
Meer over Michaël Slory op deze site
«Het volk moest zijn zanger blijven horen en zien.» – Michiel van Kempen
( foto Michel Szulc Krzyzanowski )
Over Michaël Slory (1935-2018) in De Groene Amsterdammer, 9 januari 2019:
Michael Slory was er ten diepste van overtuigd dat hij ‘werkte voor Suriname’. Dat engagement leidde bij hem tot poëzie van een profetische gloed, maar even zo vaak ook van een intimistische detaillering. (…) Politiek was hij met de bewegingen van de tijd mee gegaan. In zijn jonge jaren was er het communisme en het meeleven met ontwakend Afrika, samenkomend in zijn door Theun de Vries ingeleide debuutbundel Sarka/Bittere strijd in 1961.Vervolgens speelde hij een grote rol in de nationalistische generatie die Suriname naar de onafhankelijkheid van 1975 droeg – soms publiceerde hij wel drie bundels in een jaar tijd. De meeste Surinaamse dichters lieten ná 1975 niet meer van zich horen, maar Slory ging door en bleef dapper zijn boekjes op straat verkopen, vaak in oplagen van tweeduizend. Het volk moest zijn zanger blijven horen en zien. Hij juichte de militairen toe, toen die aan het corrupte Suriname een eind zeiden te willen maken met hun coup van 1980. Maar na de decembermoorden twee jaar later zag hij hoe Suriname verraden werd door zijn eigen mensen. Hij had het volk zijn eigen cultuur willen teruggeven met poëzie in het Sranantongo, maar wendde zich teleurgesteld tot de taal van de voormalige overheerser: het Nederlands en de taal van Latijns-Amerika: het Spaans. En het wonderbaarlijke was dat hij zijn geheel eigen stem bleef behouden in elke taal. (…) Hij zou Paramaribo nooit meer verlaten sinds hij er in 1970 was teruggekeerd na zijn studie Spaans in Amsterdam. (…)
Lees hier het artikel
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
Michaël Slory bij In de Knipscheer
24-06-2018
In alle overzichten van de Surinaamse letteren komt zijn naam voor. Zeven literaire onderscheidingen kreeg hij, waaronder de Literatuurprijs van Suriname. De sterkste keuze uit het omvangrijke en veelzijdige oeuvre van Michaël Slory (1935), een van Surinames grootste dichters, is gebloemleesd in drie verzamelbundels. ‘Ik zal zingen om de zon te laten opkomen’ (1991) bevat een selectie uit zijn ruim twintig bundels die Slory publiceerde in de eerste dertig jaar van zijn dichterschap. De sociale en politieke actualiteit, in Suriname en daarbuiten (Afrika, Viëtnam), de natuur en de schoonheid van de zwarte vrouw zijn steeds terugkerende thema’s in deze gedichten.
In ‘Torent een man hoog met zijn poëzie’ (2012) is een ruime keuze opgenomen van vooral zijn Nederlandstalige werk dat hij met name sinds 1995 heeft geschreven. Deze gedichten kenmerken zich door een veel persoonlijker thematiek. «Dichters als Michaël Slory leven om te dichten. Eigenlijk is de man niets anders dan poëzie. De twee bloemlezingen vormen een ode aan de liefde en Suriname en behoren tot de beste poëzie die in Zuid-Amerika is geschreven.» – Ezra de Haan op Literatuurplein
In het jaar dat Slory in Suriname aan de bundel ‘Torent een man hoog met zijn poëzie’ werkte, sprak radioprogrammamaakster Rogeria Burgers uitgebreid met Michaël Slory aan De Waterkant, de straat in Paramaribo langs de Surinamerivier. Het werd een fascinerend gesprek waarin Slory ‘niet boos maar ontgoocheld’ honderduit vertelt over wat hem in zijn lange dichtersleven geraakt heeft en hem tot op de dag vandaag bezighoudt. Aan de cd ‘Aan De Waterkant’ (2013) is een geïllustreerde booklet toegevoegd waarin Michiel van Kempen, bezorger van de bloemlezingen ‘Ik zal zingen om de zon te laten opkomen’, ‘Torent een man hoog met zijn poëzie’ en ‘Alsof men alles loslaat’ Michaël Slory portretteert. «Het blijft boeiend om naar Slory te luisteren, vanwege zijn poëtische toon, de voordrachten en de muziekfragmenten van Ronald Snijders. Slory’s verstrooidheid ontroert en zorgt regelmatig voor een lach. Al met al een pijnlijk relaas van de dichter des vaderlands, wiens naam vele malen groter is dan de waardering die hij ervaart en die gewild had dat zijn liefdespoëzie meer praktijk was.» – Iwan Brave in De Ware Tijd Kunst & Cultuur
«‘Zoeken naar Slory’ van E. de Haan (2014) is een lyrische documentaire waar een publiek van kan genieten dat veel breder is dan alleen de literaire fijnproevers.» – Albert Hagenaars op De Verborgen Hoek. «Als een echte Stanley is De Haan op zoek naar zijn Livingstone, de dichter Slory. Vlak voor zijn terugkeer naar Nederland ontmoet De Haan zijn idool dan toch op het terras van een restaurant. Hij ontdekt spoedig dat Slory eigenlijk Suriname is! Het water van de rivieren is zijn bloed, zijn stem de wind en zijn lichaam de aarde. Zijn geest zou je het ideaal kunnen noemen waaraan Suriname zou moeten werken, maar dat door de omstandigheden in de ijskast terecht is gekomen. » – Karel Wasch op Leestafel
45 van de 50 gedichten in ‘Alsof men alles loslaat’ (2018) werden niet eerder gepubliceerd. Proza schreef Michaël Slory maar heel weinig. Hij heeft een aantal korte prozaschetsen aan het Surinaamse dagblad De Ware Tijd bijgedragen. Daaruit is in deze bundel een kleine selectie opgenomen
978-90-6265-339-3 Ik zal zingen om de zon te laten opkomen (1991)
978-90-6265-806-0 Torent een man hoog met zijn poëzie (2012)
978-90-6265-612-7 Aan de Waterkant. Rogeria Burgers praat met Michaël Slory. docu-cd (2013)
978-90-6265-869-2 Zoeken naar Slory. Een reis door verrassend Suriname. E. de Haan (2014)
978-90-6265-993-7 Alsof men alles loslaat (2018)
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Gevarieerde selectie van boeken door Caribische schrijvers en dichters.» – Otti Thomas
Over ‘In de Knipscheer presenteert nieuwe uitgaven’ in Amigoe, 17 december 2018:
Het boek Trouwportretten, Surinaamse voorouders in beeld is een van de meest opvallende nieuwe publicaties van In de Knipscheer, maar liefhebbers van gedichten en romans komen niets tekort. Uitgever Franc Knipscheer presenteerde zondag 16 december in Amsterdam een gevarieerde selectie van boeken door Caribische schrijvers en dichters.
Lees hier het bericht
Bekijk hier het programma in Podium Mozaïek in 75 foto’s van André Homan
Meer over het programma ‘Dubbelbloed in Podium Mozaïek
Dag Michaël Slory,
Het laatste publieke optreden van Michaël Slory bij de boekpresentatie van ‘Alsof men alles loslaat’ op 26 juni 2018 in Tori Oso, Paramaribo
Bij wijze van In Memoriam, Michaël Slory, 04-08- 1935 / 19-12-2018:
Merkwaardig toch, of toch niet, dat je hier in een kil Nederland de laatste dagen voortdurend ter sprake kwam. Afgelopen zondag 16 december hield Uitgeverij In de Knipscheer in het Amsterdamse theater Podium Mozaïek haar jaarlijkse boekpresentatie van de in 2018 nieuw verschenen titels van onze Antilliaanse en Surinaamse auteurs. Het slot van het programma was – als eerbetoon – gewijd aan jou met de Nederlandse presentatie van Alsof men alles loslaat, je nieuwste bundel die ik tot mijn blijheid in juni van dit jaar in jouw bijzijn mocht presenteren in Tori Oso. Je was toen eigenlijk al te zwak maar je wilde toch meedoen. Aan de hand van Sombra en Karin Lachmising liep je moeizaam naar je tafeltje bij het podium. Maar hoezeer je lijf ook protesteerde, je bleef scherp en alert. Dat beeld, die foto werd zondag op het grote theaterscherm in Amsterdam geprojecteerd.
Terwijl ik loftuitingen over Alsof men alles loslaat voor het publiek citeer, zie ik vanuit mijn ooghoek die foto voorbijkomen. Het ontroert mij onverwacht hevig, het besef dat we elkaar toen in Paramaribo voor het eerst en laatst hebben ontmoet, en het lukt me niet enkele gedichten van je voor te lezen. Aanwezige Surinaamse auteurs Karin Lachmising en Usha Marhé snellen me te hulp en brengen improviserend je titelgedicht ten gehore van het eerste boek dat In de Knipscheer van je in 1991 uitgaf: Ik zal zingen om de zon te laten opkomen.
Die Nederlandse loftuitingen herhaal ik hier met alle plezier. Meer dan bij Ik zal zingen (…) en je tweede bloemlezing Torent een man hoog met zijn poëzie bij ons uit 2012, zijn het ‘Hollandse’ recensenten en dichters die de loftrompet steken over Alsof men alles loslaat. Alle drie genoemde bundels kregen overigens hun selectie en hun voorwoord door Michiel van Kempen. Joost Baars, winnaar van de laatste VSB-Poëzieprijs 2017, een van de belangrijkste prijzen in Nederland voor dichters, schrijft: «Grenzeloos gelaagde eenvoud, en ik kan er alleen maar van dromen.» Hans Franse verzucht op Meander Magazine, het toonaangevende platform voor poëzie in Nederland: «Alles wat Michaël Slory ziet leidt bijna vanzelf tot een gedicht.» En John Jansen van Galen, niet onbekend met en in Suriname, en promotor van de poëzie, roept op de radio Michaël Slory uit tot «absoluut de beste dichter van Suriname.»
In Suriname ben je al in ver verleden gelauwerd met alle bestaande literaire prijzen. Maar nu is ook Nederland wakker. Net te laat.
Het ga je goed, Michaël.
Met beste groet,
franc knipscheer, uitgever
Haarlem, Nederland
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
DUBBELBLOED in Podium Mozaïek
Verhalen van en over Curaçao en Suriname op zondagmiddag 16 december 2018:
Natuurlijk verwijst de titel van het programma naar het boek ‘Dubbelbloed’ van Etchica Voorn dat vorig jaar in Podium Mozaïek gepresenteerd werd en dit jaar de OPZIJ Literatuurprijs won. Op 16 december 2018 gaat het niet alleen om de fysieke dubbelbloeden, maar ook om die schrijvers die in en met hun boeken bruggen slaan tussen hier en daar, tussen zwart en blank, tussen toen en nu, tussen kolonisator en gekoloniseerde, tussen slaaf en meester. Uitgeverij In de Knipscheer biedt u een afwisselend programma met spoken word, film en muziek over haar nieuwe Caribische boektitels van 2018 en 2019. Met of over Boeli van Leeuwen, Chesley Rach, Eric de Brabander, Walter Palm, Kees Broere, Clyde Lo A Njoe (Antillen) en Michaël Slory, Jit Narain, Karin Lachmising, Diana Tjin (Suriname). Verder aandacht voor moedercontinent Afrika (ter herinnering aan Decade for People of African Descent, ‘Trouwportretten: Surinaamse voorouders in beeld’ van Lucia Nankoe en de bloemlezing ‘Grenzenloos’ door Klaas de Groot. Muzikaal intermezzo: LAKSHMI. Deze feestelijke boekpresentatiemarathon vindt in 2018 voor het achtste achtereenvolgende jaar plaats in Podium Mozaïek. Met medewerking van Lucia Nankoe, Usha Marhé, Peter de Rijk, Franc Knipscheer. Ontbrekende informatie over genoemde auteurs en hun te presenteren nieuwe boektitels verschijnt binnenkort op deze site.
Kaarten voorverkoop/ online € 5,00. *
Kaarten aan de zaal (voor zover dan nog beschikbaar en alleen met pin ) € 7,50
Podium Mozaïek, Bos en Lommerweg 191, 1055 DT Amsterdam. Klik: Route & bereikbaarheid
Op zondag in de omgeving vrij parkeren.
Zondag 16 december 2018, foyer open 13.30 uur; zaal open 14.15 uur, programma 14.30 tot 17.00 uur
Kaart- en boekenverkoop vanaf 14.00 uur; na afloop signeren en napraat in de foyer.
Podium Mozaïek: 020-580 0381 [++ 3120 580 0381]
*Alleen als het digitaal bestellen van kaarten bij het theater niet lukt, mag u de kaarten ook bestellen bij indeknipscheer@planet.nl
Meer over de vorige edities in Podium Mozaïek
«Zo is het gedicht de uiting van ‘een zoektocht’ waarvan het zelf ook onderdeel is.» – Jeroen van den Heuvel
Menigte
Verward geroep.
Mijn stem
die niet wil opgaan
in dat rumoer,
maar blinken wil,
een zon
op stille paden.
Een zoektocht
naar meer eerbied
en meer vrede.
Over het gedicht ‘Menigte’ uit ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory op Ooteoote, 10 september 2018:
Als je iets zegt over een gedicht, gebruik je dan de woorden die in het gedicht staan? Die inhoudelijk op elkaar lijken, zoals ‘geroep’ en ‘rumoer’, ‘pad-‘ en ‘-tocht’, ‘blinken’ en ‘zon’. Of juist tegengesteld zijn, zoals ‘rumoer’ en ‘stille’. (…) Waar speelt het gedicht zich af? Er is blijkbaar een ‘menigte’ en ‘verward geroep’. Je kunt dus denken aan een ramp, maar ook aan een popconcert of ander groot evenement. En ook aan een demonstratie. Op die manier zit er inderdaad een politieke ondertoon in het gedicht. Ook het laatste woord van het gedicht wijst in die richting. (…) Zo is het gedicht de uiting van ‘een zoektocht’ waarvan het zelf ook onderdeel is.
Lees hier verder
Meer over ‘Alsof men alles loslaat’
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer van Ooteoote over In de Knipscheer-uitgaven
«**** Slory verdient deze bloemlezing ten volle.» – Ko van Geemert
Over ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory in Parbode (Surinaams magazine, nr. 148), 1 augustus 2018:
(…) Slory (1935) laat zich duidelijk door van alles inspireren. (…) Zijn poëzie valt op door haar eenvoud. Het lijkt erop dat hij, net als bijvoorbeeld de Nederlandse dichter Adriaan Morriën (1912-2002), wil ‘onderzoeken’ hoe eenvoudig je kunt schrijven zonder dat het simpel wordt. (…) Van Kempen, natuurlijk dé kenner van de Surinaamse literatuur, tekent voor de samenstelling van de bundel, het nawoord en de verantwoording. Slory (…) verdient deze nieuwe bloemlezing ten volle. Boeiende en authentieke poëzie.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Alsof men alles loslaat’
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Boeiende en authentieke poëzie.» – Ko van Geemert
Over ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory voor NBD / Biblion, 9 juli 2018:
(…) Michaël Slory, de ‘grand old man’ van de Surinaamse literatuur (samen met de 91-jarige Shrinivási), verdient deze nieuwe bloemlezing ten volle. Slory laat zich evenzeer inspireren door de vlucht van een vlieger, als door het leven van Anton de Kom. En dat levert boeiende en authentieke poëzie op.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Alsof men alles loslaat’
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer