Over ‘De vloeivelden in’ van Aly Freije in Poortershoes Groningen, 21 januari 2018:
Op zondagmiddag 21 januari 2018 vindt vanaf 15.00 uur in het Poortershoes de presentatie plaats van ‘De vloeivelden’ in het prozadebuut van Aly Freije. Aan het programma werken mee Aly Freije, de Schrijversvakschool Groningen, Louis Stiller, Peter de Rijk en Franc Knipscheer. U bent van harte uitgenodigd hierbij aanwezig te zijn!
Locatie: Poortershoes, Oosterweg 13, 9724 CA Groningen. Aanvang programma 15.00 uur, zaal open vanaf 14.30 uur. De toegang is vrij, maar meld uw komst aan op indeknipscheer@planet.nl opdat u op de gastenlijst geplaatst kunt worden.
Meer over ‘De vloeivelden in’
Meer over Aly Freije bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Aly Freije
Aly Freije – De vloeivelden in. Novelle
Aly Freije
De vloeivelden in
novelle
Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen
120 blz., € 17,50
2018
ISBN 978-90-6265-982-1
‘Oude vetes over erfscheidingen borrelden op in donker veenwater, gistend als het afvalwater op de vloeivelden bij de fabriek. Tijdens de campagne draaide de fabriek op volle toeren en lag er een ingedikte grauwe deken over de kanalen.’
Anna, een boerendochter, groeit op in een Gronings veenkoloniaal dorp ergens aan de grens met Duitsland, maar vertrekt daar abrupt als ze begin twintig is. Jaren later gaat ze terug in de hoop iets van zichzelf te hervinden. Op zoek naar dat meisje, dat daar als buitenstaander een weg probeerde te vinden in haar verwarrende gevoelens over liefde en identiteit, wordt ze opnieuw geconfronteerd met de dood.
‘Ze denkt met afgrijzen terug aan de winkel van de dames Baas in Winschoten, waar ze met moeder haar eerste beha ging kopen. Ze wilde zo eentje als Lammie had, maar nee, het werd cup C, een net-beha met een beugel onderlangs. De dames stonden met zijn tweeën met moeder in het pashokje over haar heen gebogen, vreemde handen propten haar borsten in de beha. DISCREET EN ZORGVULDIG PASSEN OP MAAT stond er op de etalageruit.’
Aly Freije debuteerde in 2008 met de Groningstalige dichtbundel ‘Wondpoeier’. Haar Nederlandstalige debuutbundel ‘Door het vanggat’ verscheen in 2016.
Over ‘Door het vanggat’:
«Het afgelopen jaar waren er heerlijke eerstgeborenen [zoals] het romantisch-zwarte ‘Door het vanggat’ van Aly Freije.» – Ellen Deckwitz, De Morgen
«Misschien is het geheim van deze intens lijfelijke, muzikale gedichten, die gaan over grond, over huid, over oeverwallen, over vogels, vlinders en over gasboringen in Noord-Groningen, dat het landschap telkens aan een ander aspect van het bestaan wordt gekoppeld.» – Nels Fahner, Friesch Dagblad
«Een top 7 had zo gekund in dit uitgelezen poëziejaar. Toch haalde geen bundel het bij Freijes fonkelende egodocument, het Nederlandse debuut van de Groningse.»- Eppie Dam, Dagblad van het Noorden
Meer over Aly Freije bij Uitgeverij In de Knipscheer
IJsselsalon presenteert Aly Freije en Hester Knibbe
In ‘Dames aan zet’ gaat Jos van Hest in gesprek met dichters Aly Freije en Hester Knibbe in IJsselsalon Zutphen, zondag 29 oktober 2017 om 15.00 uur:
Aly Freije (1944) schrijft gedichten in het Nederlands en in het Gronings, de taal van haar jeugd. In 2008 kreeg ze de Freudenthal-prijs voor Nedersaksische literatuur. In 2009 verscheen haar Groningse debuutbundel Wondpoeier, in 2016 haar Nederlandse debuutbundel Door het vanggat. Ze ziet taal als een vluchtstrook waar ze moet stoppen, uitstappen en woorden verzamelen om daarna weer de rijbaan op te gaan. Hester Knibbe (1946) debuteerde in 1982 met Tussen gebaren en woorden. Daarna verscheen er een tiental bundels, de laatste in 2017 As, vuur. In 2000 kreeg ze de Herman Gorterprijs; in 2015 ontving ze de VSB Poëzieprijs voor Archaïsch de dieren. In 2009 verscheen Oogsteen, haar verzamelde gedichten tot dan toe. Haar robuuste en vlijmscherpe poëzie is zowel tastend als trefzeker. Hester Knibbe behoort tot de beste Nederlandse dichters van deze tijd.
Locatie: IJsselsalon, IJsselkade 21, 7201 HD Zutphen, 06 3808 8562, info@ijsselsalon.nl, www.ijsselsalon.nl
Meer over ‘Door het vanggat’
«Het afgelopen jaar waren er heerlijke eerstgeborenen [zoals] het romantisch-zwarte ‘Door het vanggat’ van Aly Freije.» – Ellen Deckwitz
Over de ‘C. Buddingh’-prijs 2017’ op Poetry International in De Morgen, 31 mei 2017:
(…) Er is anno 2017 minder aandacht dan ooit voor papieren verskunst. Amper een handjevol eerstelingen wordt gerecenseerd, waardoor veel beginnende dichters het gevoel hebben dat hun eerste bundel op zijn minst Nobelprijswaardig moet zijn om te worden opgemerkt. Met als gevolg: uitstelgedrag. Het tegenovergestelde zie je bij de jongste generatie romanciers. (…). Vergeleken met prozaïsten debuteren dichters in het tempo van een slak op valium. Gelukkig maar, want dat levert fantastische, ingedikte poëzie op. Het afgelopen jaar waren er heerlijke eerstgeborenen: het romantisch-zwarte Door het vanggat van Aly Freije (‘littekens maken sterk, breken/ kun je het leven niet verwijten’), het lyrische Waanzin went niet van Max Greyson (‘Nooit zal ik je ontbossen, nooit zal ik iets rooien’) en het korte maar krachtige De dagen de dingen van Pauline Sparreboom (‘Uit angst om af te geven aan de dingen/ of erger: andersom, blijf je liggen/ zo breng je de dagen door met/ het doorbrengen van de dagen, het stille’). En natuurlijk de [genomineerde] bundels van Vicky Francken (Röntgenfotomodel) en Joost Baars (Binnenplaats), die ieder op zich al een geschenk aan de Nederlandse dichtkunst zijn. En die de lat alleen nog maar hoger leggen voor degenen die na hen hun entree zullen maken. Ik kan niet wachten.
Lees hier het artikel
Meer over ‘Door het vanggat’
«’Door het vanggat’ van Aly Freije nr. 1 in Top-drie Nederlandse poëzie.» – Eppie Dam
Over ‘Door het vanggat’ van Aly Freije in Dagblad van het Noorden, 30 december 2016:
Een top 7 had zo gekund in dit uitgelezen poëziejaar. Toch haalde geen bundel het bij Freijes fonkelende egodocument, het Nederlandse debuut van de Groningse. Een nieuwe kans voor de jury van de C. Buddingh’-prijs: kijk over de Randstad heen naar de randen van het land.
Zie hier voor het bericht
Meer over ‘Door het vanggat’
Kerst- en nieuwjaarswensen
Mooie kaarten, prachtige foto’s, lieve en krachtige woorden. De uitgeverij ontvangt er vele in grote dank, met de post en digitaal. We kunnen en mogen ze niet allemaal delen, maar enkele willen we u niet onthouden. Klik hier o.a. voor gedichten van Els de Groen, Stefaan van den Bremt, Aly Freije en Leonie Barnier.
Meer over Carel de Haseth op deze site
Meer over Els de Groen op deze site
Meer over Stefaan van den Bremt op deze site
Meer over Aly Freije op deze site
«Heel lang zaten de woorden op slot.»
Over ‘Door het vanggat’ van Aly Freije in een interview met Elly Woltjes in MeanderMagazine, november 2016:
Ik signaleer via mijn gedichten de aantasting van de natuur, de verschraling van het landschap en de essentie om als mens de elementen te ervaren. Letterlijk leef ik hier in een gebied met aardbevingen, een gebied dat ernstig wordt aangetast, met veel ellende voor de bewoners, maar ook met een vernietiging van eeuwenoude monumenten. En met de schaalvergroting van landbouw en veeteelt wat landschappen erg aantast. (…) Door de ziekte en vroegtijdige dood van eerst mijn vader en vijf jaar later mijn moeder verloor ik het ouderlijk huis. Begin twintig was ik en ik had alleen nog mijn studentenkamer. Heel lang zaten de woorden op slot. Tot ik ging schrijven en er niet meer omheen kon. (…) Ik zie de taal als een vluchtstrook waar ik wel moet stoppen, uitstappen en woorden verzamelen, waarna ik weer de rijbaan opga.
Lees hier het interview en een drietal gedichten uit ‘Vanggat’
Meer over ‘Door het vanggat’
«Er is nog plaats voor schoonheid.» – Ezra de Haan
Over ‘Door het vanggat’ van Aly Freije op Literatuurplein, 16 augustus 2016:
Aly Freije groeide (…) op het platteland op en kent derhalve het leven daar tot in ieder detail, toch is haar kijk op die dagen als die van een buitenstaander. Ze ziet de restanten, de sporen ervan en brengt ze, uiterst zuinig met woorden, weer tot leven. (…) Maar Freije schrijft vooral goed en veel over dat wat er niet meer is. Een suikerfabriek, de ouderlijke boerderij in Veelerveen vlak bij het Moorland, haar vader, hoe hij was en wat hij haar leerde, een arbeidershuisje bij boerderij Onrust of die van Torringa in Reitdiepdal. Haar taal is die van het land. (…) Het zijn gedichten die je zacht voor jezelf voor moet lezen, waar je de woorden van kunt proeven als je je er de tijd voor gunt. En dat is wat Freije je met deze bundel leert: er is ook nog plaats voor schoonheid.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Door het vanggat’
Meer over Aly Freije op deze site
«Een formidabele dichtbundel.» – Nels Fahner
Over ‘Door het vanggat’ van Aly Freije in Friesch Dagblad, zaterdag 9 juli 2016:
Overrompeld worden door een gedicht. Wie de bundel ‘Door het vanggat’ leest, zal deze ervaring meermalen meemaken. De debuutbundel van Aly Freije staat vol met gedichten die het tempo van je ogen volgen: in sneltreinvaart wordt een situatie of een beeld opgebouwd, je ziet het gedicht als het ware waar je bijstaat ontstaan: ‘Zon overrompelt de nok van het dak, rolt/in morgenscherven over de pannen, bereikt/een houtwal, belicht een kindertuin (…)’. En zo gaat het maar door, in één vloeiende beweging, deze ode aan het licht. Het overdonderende effect wordt nog eens versterkt door de herhaalde o-klanken (…). Hier ontrolt zich, kortom een vergezicht, bijna net zo mooi als je eigen ogen dat aan je hersenen kunnen doorgeven. Wat Freije doet, is een mentale ruimte openen, een ruimte in je geest, waarin je dingen kunt ervaren die de feitelijke werkelijkheid te boven gaan. Dat is, kortom, kunst.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Door het vanggat’
Meer over Aly Freije op deze site
«Zo treffend en precies tot in de details.» – Paul Roelofsen
Over ‘Door het vanggat’ van Aly Freije op MeanderMagazine, 23 juni 2016:
Herinneringen; hoe een vrouw het landschap van haar jeugd probeert op te roepen, en daarbij de wereld van het kind in zich terug te halen. Daar gaat deze debuutbundel van Aly Freije (1944) over. (…) Het moet een moeilijke opgave zijn geweest, immers zowel het landschap als de dichter en haar vermogen te herinneren, zijn met de jaren veranderd. Het heden kleurt en vertekent per definitie het verleden. Maar toch. Marcel Proust overkwam het een deel van zijn jeugd haarscherp voor de geest te zien door als volwassene dezelfde soort in lindebloesemthee gedoopte gebakjes (Petites Madeleines) te nuttigen als die hij in zijn kinderjaren had gegeten. Kennelijk kunnen smaak en geur deze plotselinge reminiscenties teweeg brengen. Ik weet niet of er zoiets bij Aly Freije is gebeurd, maar je zou het bijna denken. Haar dichterlijke beschrijving van de belevingswereld van haar jeugd in de vroegere Oost-Groningse Veenkoloniën is soms zo treffend en precies tot in de details, dat het moeilijk is dit alleen aan haar verbeeldingskracht toe te schrijven.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Door het vanggat’
Meer over Aly Freije op deze site