Delano Veira op 17 mei overleden

DelanoVeira2 Foto: VOS

Over Delano Veira op Caraïbisch Uitzicht, 23 mei 2022:
Delano Veira is dinsdagochtend 17 mei 2022 overleden aan de gevolgen van kanker. Veira was sinds 1993 bestuurslid van Vereniging Ons Suriname en daarmee een van de langstzittende bestuursleden. Voor die tijd was hij ook al betrokken bij de vereniging als vrijwilliger. Veira was een icoon binnen de vereniging en een van de langst zittende bestuursleden. Twee maanden geleden op 27 maart, kreeg hij nog als eerste man de Gouden Vioolspeld onderscheiding tijdens de dokter Sophie Redmondlezing 2022. Delano Alfred Veira, geboren in Paramaribo op 18 januari 1955, laat drie kinderen achter. Hij is 67 jaar geworden. (…)
Lees hier verder

Naschrift van Franc Knipscheer: “De uitgeverij heeft zoveel in en met Vereniging Ons Suriname, meestal in de persoon van Delano, mogen doen, eigenlijk al vanaf eind jaren zeventig toen in november jaarlijkse boekenmarkten werden georganiseerd, en decennia later vervolgd door het jaarlijkse Boekenfeest. Tal van memorabele boekpresentaties van de uitgeverij vonden in samenwerking met hem plaats. Vereniging Ons Suriname was en is een tweede huis voor heel veel van onze Surinaamse auteurs en daarmee van de uitgeverij. Bijzonder was zijn initiatief om tot de verhalenbundel ‘Waarover we niet moeten praten’ (2007) te komen, waarin 20 vaak nog jonge en beginnende Surinaamse en ook Antilliaanse schrijfsters aan het woord kwamen ter gelegenheid van het eerste lustrum van het Boekenfeest op de podia van Vereniging Ons Suriname in het Hugo Olijfveldhuis in Amsterdam.”
Meer over Delano Veira en Vereniging Ons Suriname op deze site

Want dan kon ze haar vrede en geluk delen met andere mensen in haar verhalen.

Ann Harris 1938-2012

Ann Harris sprak ik voor het eerst wat uitgebreider tijdens een etentje na de presentatie van de roman Schaamteloze warmte van Joan Werners in 2002. Natuurlijk kwam toen ter sprake dat zij voor kinderen schreef – een genre waarin de uitgeverij maar heel zelden actief is (geweest). Jaren later, eind 2006, toen we het idee hadden opgevat een bundel uit te geven met nieuwe Surinaamse en Antilliaanse verhalen ter gelegenheid van 5 jaar ‘het Boekenfeest’ bij Vereniging Ons Suriname in maart 2007, kwam ik weer in contact met haar over de mogelijkheid om ook een verhaal van haar in de bundel op te nemen. Ze schreef evenwel nog steeds voor kinderen. Het motto van de Amerindiaanse Craig Strete indachtig dat verhalen voor kleine mensen ook gelezen moeten kunnen worden door grote mensen (‘de meeste grote mensen dromen niet meer van een mooiere wereld; kinderen gelukkig nog wel!’), besloten we toch ook een verhaal van Ann Harris op te nemen, en dan als slotverhaal, in een verhalenbundel voor grote mensen: Waarover we niet moeten praten .

De laatste regels van haar verhaal Banda en de maan luiden:
«Bij het licht van de glinsterende ochtend, bij de stralen van de zomerzon die weer nieuwe taferelen tekende op de plek waar haar broertjes en zusjes lagen te slapen, besloot Banda om schrijfster te worden. Want dan kon ze haar vrede en geluk delen met andere mensen in haar verhalen. Ze liep naar huis, pakte haar schrijfwerk, en ging voortaan zonder monster naar school.»

In de bundel namen we het volgende cv van haar op:
Ann Harris is creoolse en ze is in 1938 geboren in Paramaribo, Suriname, uit een Franssprekende moeder en een Engelssprekende vader. Ze groeide op in Albina, een dorpje aan de Marowijnerivier in Suriname. Sinds 1961 woont zij in Nederland. Ze studeerde Nederlands en is tot haar pensioen werkzaam geweest in het onderwijs.
Sindsdien wijdt zij zich aan poëzie, zingen, vertellen en schrijven van korte verhalen. Ze publiceerde o.a. in de dichtbundel Als stilte in sterrennacht. In het najaar 2006 zijn van haar korte verhalen verschenen onder de titel De Goslar, Wrawrafru en andere verhalen (Direct Dutch Publications, Den Haag). Sinds 2003 is zij als medewerker verbonden aan de populaire culturele digitale kinderkrant Draj in Den Haag (www.draj.nl) waar zij regelmatig haar verhalen publiceert.

Bij de presentatie van Waarover we niet moeten praten op 1 april 2007 in Vereniging Ons Suriname was Ann Harris helaas verhinderd. Bij mijn weten werd het auteursexemplaar bij die gelegenheid namens haar in ontvangst genomen door haar broer, Oscar Harris. Haar royalty voor haar bijdrage in de bundel doneerde ze aan Vereniging Ons Suriname.

Op het blog van ‘Caraïbisch Uitzicht’ las ik dat Ann Harris op 22 januari 2012 is overleden.

franc knipscheer