«Een boek om je vingers bij af te likken.» – Ezra de Haan

Opmaak 1Over ‘Tirami sù’ van Ronny Lobo op Literatuurplein en in Antilliaans Dagblad, 14 januari 2016:
Tirami sù, de spannende roman, bestaat uit verschillende lagen van levensgeschiedenissen met daartussen de zoete mix van passie en kalverliefde. Je moet die diverse levens ontrafelen tijdens het lezen, die van de ouders en die van hun kinderen. Ronny Lobo heeft ervoor gezorgd dat het spannend blijft tot het eind door steeds weer nieuwe informatie aan het verhaal toe te voegen. (…) Doordat de personages in de roman uit verschillende milieus op Curaçao komen, ontkomt de auteur er niet aan de verschillen te beschrijven. Het luxeleven van de geslaagde architect Kenzo verschilt nogal van dat van zijn verdwenen rivaal Roy, de zoon van een visser. En ook al zijn de verwikkelingen waarmee de diverse karakters in het boek te maken hebben nog zo onderhoudend, juist deze fragmenten waarin Lobo zijn overduidelijke liefde voor de Antillen tentoonspreidt door erover te schrijven, laten pas echt zijn talent zien.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Tirami sù’
Meer over Ronny Lobo bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Ben je eenmaal begonnen met lezen dan blijf je lezen.» – Ezra de Haan

VoorplatRooPraatjes_Opmaak 1.qxdOver ‘Praatjes voor de West’ van B. Jos de Roo op Literatuurplein, 19 december 2015:
In 2014 promoveerde B. Jos de Roo op een dissertatie die zowel door de Antilliaanse als door de Surinaamse literatuurcritici zeer goed werd ontvangen. Het onderwerp betrof de radio-uitzendingen van de Wereldomroep naar de West (Suriname en de Antillen) in de periode 1947-1958. De wereldomroep liet voor deze uitzendingen zowel Antilliaanse als Surinaamse auteurs verhalen schrijven. Deze verhalen werden door de schrijver zelf voorgelezen. Van de 267 literaire bijdragen wist Jos de Roo er 173, van de op schrift bewaard gebleven verhalen, terug te vinden. Een belangrijke vondst, vooral omdat er niets van de radio-opnames bewaard is gebleven. (…) Men noemde het in die dagen causerieën, of een babbeltje. Ze wisten immers niet dat sommige teksten door schrijvers van belang geschreven werden. Dat bleek pas veel later toen Boeli van Leeuwen, Frank Martinus Arion, John Leefmans, Jules de Palm, Henk Dennert en nog vele anderen hun literaire waarde hadden bewezen. Maar tussen de draaiboeken zaten meer teksten die aan de vergetelheid onttrokken moesten worden: de spinverhalen van Johan Ferrier en Raúl Römer, de verhalen over Sint Maarten van Irving Plantz. Ook wat betreft de Surinaamse geschiedenis kwam het nodige boven tafel. Zo bleek de Surinaamse nationalistische beweging Wie Eegie Sanie maandelijks zendtijd te hebben gehad om haar ideeën over taal, cultuurpolitiek en literatuur te verkondigen. Een bijdrage van Eddy Bruma, de leider van Wie Eegie Sanie kan zelfs als een beginselverklaring worden beschouwd.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Praatjes voor de West’

«Vlot, met humor en gedegen gedocumenteerd.» – Michiel van Kempen

VoorplatRooPraatjes_Opmaak 1.qxdOver ‘Praatjes voor de West’ van Jos de Roo voor NBD Biblion, 16 november 2015:
In de jaren na de Tweede Wereldoorlog kreeg de Nederlandse Wereldomroep een Caraïbische afdeling. Deze was bijzonder actief in het promoten van de cultuur van Suriname en de Antillen. Allerlei schrijvers die later beroemd werden, schreven hun eerste teksten in opdracht van de Wereldomroep: Boeli van Leeuwen, Frank Martinus Arion, Jules de Palm enzovoort. In dit boek doet Jos de Roo, criticus van Trouw en zelf werkzaam bij de Wereldomroep, uit de doeken wat een enorme invloed de omroep heeft gehad op de Caraïbische schrijvers. Hij laat een compleet nieuw licht schijnen op de ontwikkeling van de schrijvers, schetst hoe de omroep functioneerde en hoe de teksten in het oeuvre van de schrijvers nieuw gelezen moeten worden. Dat doet hij vlot, met humor en gedegen gedocumenteerd. Dit boek is een noodzakelijke aanvulling op de literatuurgeschiedenis.
Meer over ‘Praatjes voor de West’

Mooie woorden (11) over Porto Marie van Els Langenfeld

De pers over ‘Porto Marie’:

«Slavernij is een schaars thema in de Nederlandse literatuur. Els Langenfeld maakt iets van dat gemis goed met Porto Marie, een bundeling van drie novellen. Het tweede deel is met 150 pagina’s bijna een roman op zich en gaat over de legendarische opstand van Curaçaose slaven onder leiding van Tula. Scherp brengt Langenfeld de dilemma’s van de opstandelingen in beeld. Haar vertelling heeft een sterk plot.» – John Jansen van Galen in Het Parool

«Als een ware monnik heeft ze jarenlang in het archief gespeurd naar de namen, de leeftijden, de moeders en de eventuele beroepen van de slaven die 150 jaar geleden op Curaçao hun vrijheid kregen. Tussendoor vond ze ook nog de tijd voor Porto Marie, drie novelles over slaven, vrije negers en kleurlingen in de 18de en 19de eeuw.» – Jeannette van Ditzhuijzen in Trouw

«De auteur is een uitstekende verteller. Op beeldende wijze brengt zij historische figuren en gebeurtenissen tot leven.» – Walter Palm voor NBD/Biblion

«Els Langenfeld is door een proces heengegaan dat haar maakte van een historicus tot een romancier. Van mij vier schitterende sterren voor Porto Marie, en een abraso kaloroso voor Els Langenfeld die het voor elkaar gekregen heeft in het 150ste jaar na de afschaffing van de slavernij onze literatuur te verrijken met drie prachtige historische novelles.» – Eric de Brabander in Antilliaans Dagblad

«De combinatie van feitenkennis en liefde voor Curaçao vormt de basis voor de drie novellen. Het resultaat is imponerend. Els Langenfeld heeft met haar Porto Marie een bijzonder boek geschreven. De drie novellen vormen tezamen een roman rond de oude Curaçaose plantage. Waarschijnlijk hebben de gebouwen en de grond haar dit verhaal ingefluisterd. Langenfeld heeft de kleine, dode takjes van de wabi op het zanderige pad dat naar haar verhaal leidt, weggeveegd. Drie fonkelende verhalen kwamen tevoorschijn. Drie juweeltjes die de soms huiveringwekkende geschiedenis van Curaçao vertellen.» – Ezra de Haan op Literatuurplein.nl

«Porto Marie leest als een trein. De opbouw is helder; het kolonialisme, de slavernij, de slavenopstand van Tula en de emancipatie vormen de context waarin een beperkt aantal personages wordt gevolgd. Met een goed verhaal toont Langenfeld dat zwart nooit automatisch solidair was met zwart. Flexibele loyaliteiten en eigengewin maakten de realiteit complexer dan de Grote Geschiedenis ons wil laten geloven. Ze laat zien dat gedachten en handelingen van de kleine man ons meer vertellen over de geschiedenis dan alle bibliotheken en geschiedschrijvers ooit hebben kunnen hopen.» – Federico Besamusa in La Chispa
Meer over ‘Porto Marie’

Els Langenfeld – Porto Marie (2de druk)

ELS LANGENFELD
Porto Marie. 1738 – 1795 – 1888
Novellen
Curaçao
Genaaid gebrocheerd, 296 blz., € 19,50
ISBN 978-90-6265-816-9
2013
Tweede druk september 2014

Porto Marie is de Caribische nominatie voor De Inktaap 2015

Els Langenfeld weet in Porto Marie met drie verhalen op indrukwekkende wijze een levensecht beeld te schetsen van het dagelijks leven op en rond de Curaçaose plantage Porto Marie.

Na een overhaaste vlucht in 1738 probeert de slaaf Mbambo wanhopig van het dorre eiland te ontsnappen, terwijl bij hem, in hallucinerende beelden, herinneringen bovendrijven aan de gruwelijke overtocht vanuit Afrika die hem naar Curaçao bracht.
Het leven van Assienta, Alexander en Gracia wordt volledig op zijn kop gezet door de beruchte slavenopstand onder leiding van Tula in 1795.
Een kleine eeuw later, in 1888, de slavernij is dan al 25 jaar voorbij, zijn Juan en Anthony in naam vrije mannen, maar in de praktijk zijn ze net als de slaven met handen en voeten gebonden aan de plantage-eigenaar en aan meneer pastoor.
Sinds haar komst naar Curaçao enkele decennia geleden raakte Els Langenfeld gefascineerd door de geschiedenis van de gewone man in voorbije eeuwen. Porto Marie is een aanrader voor eenieder die meer wil weten over het leven van de gekleurde bevolking op Curaçao tijdens en na de periode van de slavernij.
Meer over Porto Marie

Els Langenfeld overleed in 2013, kort na de presentatie van Porto Marie op Curaçao.

Nilda Pinto – Kuenta di e araña Nanzi/ Los cuentos de la araña Nanzi

NanziSpaansPapNILDA PINTO
Kuenta di e araña Nanzi/ Los cuentos de la araña Nanzi

Curaçao
Tweetalig Papiaments-Spaans
Gebonden, groot formaat, 208 blz.
Met paginagrote illustraties van zes vooraanstaande Antilliaanse kunstenaars
Uitgave: Instituto Raúl Römer
Druk: Slinger, Nederland
2012
€ 24,50
ISBN 978-99904-1-611-4
Uit assortiment Uitgeverij In de Knipscheer
Te bestellen bij  gveth@Vethrealty.nl

Nanzi de spin neemt niet alleen de koning beet, maar ook de tijger, de duivel en zelfs zijn vriendin. Hij is een hebberige luilak, maar ook een superbijdehante slimmerik. Hij weet zich altijd uit de penarie te redden, vooral door gebruik te maken van de domheid van anderen. De verhalen over de slimme spin komen oorspronkelijk uit West-Afrika, uit Ghana, van het volk van Ashanti. In de slaventijd speelde Nanzi een belangrijke rol als troost en vorm van protest voor de onderdrukten. De Afrikanen namen ze mee naar het Caribisch gebied. In Nederland zijn de verhalen tot nu toe vooral bekend uit Suriname, waar Nanzi Anansi heet. Dit tweetalige boek met 32 verhalen over de slimme spin Nanzi laat zien dat de Antillaanse verhalen een geheel eigen, authentieke sfeer ademen. Met illustraties van Doesjka Bramlage, José Maria Capricorne, Hans Leijdekkers, Marenthe Otten, Mirelva Romano en Anton Vrede. Zowel voor volwassenen als voor kinderen vanaf ca. 5 jaar.

«Gloedvolle beschrijvingen, een belangwekkend boek.» – Guus Bauer

VoorplatSupermarktKlein72Over ‘De supermarkt van Vieira’ van Eric de Brabander op Literatuurplein.nl, 17 januari 2014:
De Antilliaanse schrijver Eric de Brabander (1957) zag als kind elke zes weken het ‘statige, enorme marinegrijze gevaarte’ de MS Santa Maria, varend onder Portugese vlag, de haven van Willemstad op Curaçao binnenvaren. En wanneer het schip dan aangemeerd lag, genoot de jonge romanticus vooral van de oplichtende patrijspoorten in de avond en de chique geklede mensen die de loopplanken op en af liepen. (…) In 1961 werd het, nog maar net uit de Annabaai in Willemstad vertrokken, gekaapt door vrijheidsstrijders die een einde wilden maken aan de dictaturen op het Iberische schiereiland. Het repressieve beleid van zowel Franco als Salazar had tot enorme economische malaise geleid. Veel Portugezen vluchtten naar Zuid-Amerika, veelal naar Curaçao.

Lees hier de recensie

Meer over ‘De supermarkt van Vieira’

Hoe Nanzi de koning beetnam

NILDA PINTO
Hoe Nanzi de koning beetnam / Kon Nanzi a nèk Shon Arei

Curaçao
Tweetalig Nederlands-Papiaments
Gebonden, groot formaat, 208 blz.
Met paginagrote illustraties van zes vooraanstaande Antilliaanse kunstenaars
Uitgave: Instituto Raúl Römer
Druk: Slinger Alkmaar
3de druk 2012
24,50
ISBN 978-90-5247-353-6
UITVERKOCHT

Nanzi de spin neemt niet alleen de koning beet, maar ook de tijger, de duivel en zelfs zijn vriendin. Hij is een hebberige luilak, maar ook een superbijdehante slimmerik. Hij weet zich altijd uit de penarie te redden, vooral door gebruik te maken van de domheid van anderen. De verhalen over de slimme spin komen oorspronkelijk uit West-Afrika, uit Ghana, van het volk van Ashanti. In de slaventijd speelde Nanzi een belangrijke rol als troost en vorm van protest voor de onderdrukten. De Afrikanen namen ze mee naar het Caribisch gebied. In Nederland zijn de verhalen tot nu toe vooral bekend uit Suriname, waar Nanzi Anansi heet. Dit tweetalige boek met 32 verhalen over de slimme spin Nanzi laat zien dat de Antillaanse verhalen een geheel eigen, authentieke sfeer ademen. Met illustraties van Doesjka Bramlage, José Maria Capricorne, Hans Leijdekkers, Marenthe Otten, Mirelva Romano en Anton Vrede. Zowel voor volwassenen als voor kinderen vanaf ca. 5 jaar.
Meer over ‘Kon Nanzi a nèk Shon Arei’
Klik hier voor de Spaams-Papiamentse editie
Klik hier voor de Engels-Papiamentse editie

«Kleinschalige openbaring.» – Max Arian

VoorplatSlaaf75Over de opera ‘Katibu di shon / Slaaf en meester’ naar een boek van Carel de Haseth in De Groene Amsterdammer, 24 december 2013:
Maar er waren ook kleinschaliger openbaringen. Sopraan Tania Kross nam het initiatief voor de Antilliaanse slavernijopera ‘Katibu di shon / Slaaf en meester’ naar een boek van Carel de Haseth en met swingende muziek van Randal Corsen. Het project werd geadopteerd door de Nationale Reisopera en gaat nu ook naar de Antillen.

Lees hier het artikel

Meer over ‘Katibu di shon / Slaaf en meester’

Terwijl de schrijver zijn verhaal schrijft, ontdekt hij steeds.

RonnyLoboKlein300Ronny Lobo in gesprek met Jerry Dewnarain over ‘Bouwen op drijfzand’ in De Ware Tijd Literair, 21 december 2013:
Wat inspireert een gerenommeerde architect om een liefdesroman te gaan schrijven? Om deze vraag te beantwoorden, gaat Lobo uit van een citaat van Goethe: ‘Alles wat verstandig is, is reeds gedacht; men moet slechts proberen, het nog eens te denken’. (…) Bij architectuur zijn het de bouwmaterialen, bij muziek de noten en bij literatuur de woorden. Echter, er is een groot verschil: bij architectuur maakt de architect het ontwerp in opdracht van zijn opdrachtgevers. Bij literatuur gaat de schrijver zelf aan de slag. Hij doet research in de materiële werkelijkheid, maar hij verdiept zich ook in de psyche van zijn personages, waarbij hij steeds tot ontdekkingen komt. Dit proces ervaart de auteur Lobo als een verrijking voor zichzelf bij het schrijven.

Lees hier het artikel

Meer over ‘Bouwen op drijfzand’