Tag: aruba

«Een strenge en imponerende keuze.» – Wim Rutgers

Opmaak 1Over ‘Een droom die ik heb’ van Nydia Ecury in Antilliaans Dagblad, 4 januari 2014:
Een leven en streven tegen middelmatigheid, compromisloos en vol idealisme, maar tegelijkertijd in het besef dat het onbereikbaar is als een ‘droom die ik heb’. Zo blijkt de titel van deze publicatie bijzonder goed gekozen. (…) Vanaf het eerste ooit geschreven gedicht ‘Sekura’ van 1957 kenmerkt de poëzie van Nydia Ecury zich door ironische speelsheid maar vooral ernst, door blijdschap maar ook en vooral teleurstelling én verdriet, door idealisme én mislukking, door menselijke relaties in het algemeen, maar ook het persoonlijke familieverleden én de verre historie van slavernij, zoals in ‘Het bezoek’ met zijn slotverzen: “het bloed dat een zusterschap terugeiste / die aanving / in het ruim van een slavenschip / heel lang geleden…”

Lees hier de recensie

Meer over ‘Een droom die ik heb’

«De scheidslijn tussen liefde en lust is dun.»

VoorplatRodeAppel75dpiKleinGiselle Ecury in een interview met Damespraatjes.nl n.a.v. ‘De rode appel’, 20 december 2013:
“Aan het einde van een prozacursus moedigde de lerares me met klem aan vooral dóór te gaan met schrijven. Dat was de dichteres Anneke Reitsma, o.a. Neerlandicus, Ida Gerhardt deskundige, oprichter en docent van de Stichting Taal en Letteren. Niet zomaar iemand dus. Ze was zó goed in taal en zo direct en eerlijk in haar kritiek. Als zo iemand jou vervolgens aanmoedigt door te gaan, dan moet je het wel geloven. Zo is Erfdeel ontstaan op basis van vier A4tjes. (…) Als lerares Gezondheidskunde op een plattelandsschool voor meisjes zag ik, dat de tijd had stilgestaan. Ik denk, dat een minder goed verlopen eerste seksuele escapade nog steeds veel impact kan hebben. De scheidslijn tussen liefde en lust is dun. Het onderwerp is nog steeds actueel, ja, al zijn pubers vele malen beter voorbereid.”

Lees hier het hele interview

Meer over ‘De rode appel’

«Zeer de moeite waard.» – C.H. Gajadin

Opmaak 1Over ‘Een droom die ik heb’ van Nydia Ecury voor NBD/Biblion, 17 december 2013:
Voor deze tweetalige bloemlezing werd een selectie gemaakt uit zes bundels geschreven in het Papiaments van de Antilliaanse toneelregisseur, cabaretier en dichteres (1926-2012). … Het ritme van het tropische eiland, een zekere gelatenheid, de hitte, het grote verlangen vormen de onderstroom in Nydia Ecury’s fraaie gedichten.

Lees hier de recensie

Meer over Nydia Ecury

«Voor het schrijven verkoos Boeli van Leeuwen het Nederlands.» – Aart G. Broek

Boeli van Leeuwen - ets - Bert Kienjet 9.5 x 15 cm - 2010. resized dpiEts Bert Kienjet

Aart G. Broek bij overhandiging nalatenschap aan Letterkundig Museum, 15 december 2013:
‘Met een enkele lezer ben ik niet tevreden,’ liet Boeli van Leeuwen mij eens weten in een gesprek en hij vervolgde: ‘Hoe meer mensen mij lezen hoe liever het mij is.’ (…) ‘Papiamentu is mijn moedertaal. Wij spraken thuis altijd Papiamentu, ook toen ik van 1936 tot in 1946 met mijn moeder in Nederland woonde. In het Papiamentu SCHRÍJVEN is echter een heel andere zaak!’ Voor het schrijven verkoos Van Leeuwen het Nederlands.

Lees hier
de toespraak van Aart G. Broek

Lees hier het verslag op Caraïbisch Uitzicht

«Vol melancholie maar geen moment larmoyant.» – Ezra de Haan

Opmaak 1Over ‘Een droom die ik heb’ van Nydia Ecury op Literatuurplein, 9 december 2013:
‘Herinnering’ was Ecurys lievelingsgedicht en dat verbaast mij niet. Het parlando tovert je een beeld voor dat lang op het netvlies blijft hangen. En voor wie het eiland kent zijn het in woorden gevangen herinneringen. (…) Interessant aan sommige gedichten is het zogenaamde gebruik van serial verbs, werkwoordsequenties, zoals in de gedichten ‘Een droom die ik heb’ en ‘Mijn liefde, een lint in de wind’. In het eerste gedicht tellen we zeventien werkwoorden in serie achter elkaar, in het tweede acht… Nydia Ecury had lessen in Papiaments van de grote dichter Pierre Lauffer gekregen en gezien de kwaliteit en originaliteit van de gedichten wist ze goed met die kennis om te gaan.

Lees hier de recensie

Meer over Nydia Ecury

«Arubaans-Nederlandse schrijver laat zich inspireren door de Arubaanse vertelcultuur.» – drs. H.H. Puite

Over ‘Onder de watapana’ van Jacques Thönissen voor NBD/Biblion, 05-12-2013:

De moderne Arubaanse gemeenschap is verdeeld over Nederland en het eiland zelf, en zo komen ook de thema’s uit beide landen. De veertien verhalen in deze bundel geven het gewone leven van de bewoners van Aruba duidelijk weer.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Onder de watapana’

«Boeiend. De spanning blijft tot aan het eind.» – C.H. Gajadin

VoorplatRodeAppel75dpiKleinOver ‘De rode appel’ van Giselle Ecury voor NBD/Biblion, 27-11-2013:
Elisabeth, een vrouw van middelbare leeftijd, keert na decennia terug naar Zuid-Frankrijk waar ze als jong meisje als au-pair heeft gewerkt. Waarom werd ze plotseling naar huis gestuurd? De spanning over de onbekende reden blijft tot aan het eind. Opgegroeid in een gezin dat van Curaçao naar Nederland verhuist, komt het culturele contrast ruimschoots aan bod – een terugkerend thema in het werk van de Arubaans-Nederlandse schrijfster (1958). Elisabeth, de zelfstandige vrouw die weet wat er te koop is in deze wereld, was ooit een meisje met naïeve ideeën over de liefde. Het tweede gedeelte van dit boek gaat over een vriend van Elisabeth wiens leven ook bepaald wordt door geheimen. Zijn vader blijkt niet zijn biologische vader. Dit typisch Caraïbische gegeven blijkt uiteindelijk het grote geheim van het au-pair gezin in Frankrijk.

Lees hier de recensie

Meer over ‘De rode appel’

«Van Leeuwen is één van de beste schrijvers die het koninkrijk heeft voortgebracht.» – Sheila Sitalsing

BoeliPortretHermanvanBergen75dpiOver o.a. Boeli van Leeuwen in column ‘Rijksgenoten’, de Volkskrant 20 november 2013:
‘Het koninkrijk bestaat niet’, kopte de Volkskrant dit weekend boven een artikel over wederzijdse wrevel en desinteresse. (…) Stuitend gebrek aan belangstelling in elkaar. Zo veroorzaakte de moord op Helmin Wiels – vergelijkbaar met die op Pim Fortuyn – aan de Noordzeezijde van Willem-Alexanders rijk amper een rimpeling. Mediacategorie aardbeving in Italië zonder Nederlandse slachtoffers. (…) Binnenkort belegt de Volkskrant een debat onder de zorgelijke titel ‘Kan het koninkrijk nog 200 jaar zo doorgaan?’
O jawel hoor, zou Boeli van Leeuwen opgewekt zeggen als hij nog zou leven. Van Leeuwen is één van de beste schrijvers die het koninkrijk heeft voortgebracht, en aan de Noordzeezijde schandalig onbekend. (…) Eigenlijk, schreef Van Leeuwen, zijn de ex-Antillen sinds 1634, ‘toen Johan van Walbeeck met merkbare tegenzin op Curaçao aan wal stapte, onafgebroken bezig ten onder te gaan’. Dat zullen ze vrolijk blijven doen, in rijksverband. Een kwarteeuw geleden voorspelde Van Leeuwen het al: ‘Je kunt die roteilanden eenvoudigweg niet meer kwijt. Wij hebben de onafhankelijkheid gezien op Haïti, wij krijgen dagelijks onafhankelijke hoeren uit Santo Domingo, die daar van de honger creperen, dank u zeer.’

Lees hier de hele column

Meer over Boeli van Leeuwen

«Voor wie zich wil voorbereiden op een verblijf in Aruba en die wil weten hoe het leven daar is.» – Brede Kristensen

Over ‘Onder de Watapana’ van Jacques Thönissen in ‘Amigoe/Ñapa’, 5 oktober 2013:

Vanuit literair standpunt bekeken is 2013 mondiaal een superjaar. Althans in kwalitatief opzicht. Dat geldt ook voor het Caribische gebied en de Benedenwindse eilanden. De verhalen geven een beeld van Aruba en de Arubanen. Thönissen schrijft gemakkelijk en onderhoudend. Het boek eindigt met een grappig nanzi-verhaal, het beste in de bundel.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Onder de watapana’