Over ‘Onder de sneeuw een Indisch graf’ van Frans Lopulalan op Elders, 11 februari 2022:
‘Onder de sneeuw een Indisch graf’, een grotendeels autobiografische roman, verscheen in 1985 en beleefde in 2021, niet lang na het overlijden van de schrijver, een welkome heruitgave. In zijn voorwoord stelt Ernst Jansz, kort en krachtig, dat dit boek zijn hart veroverde en dat de auteur daarmee ‘zijn schrijverschap op overtuigende wijze in één klap gestalte gaf’. (…) De lezer wordt getrakteerd op een verhaal waarin objecten, gebeurtenissen, gedachten en gevoelens met scherp oog voor detail zijn omschreven. Omdat de schrijver meerdere zintuigen in stelling brengt, kan de lezer de wederwaardigheden van Frans zien, voelen, horen, proeven en ruiken. Zo wordt de lezer het universum van de hoofdpersoon binnengetrokken. Een universum met in de kern tradities uit de voorouderlijke grond. (…) Onder de sneeuw een Indisch graf is een liefdevol en vol overgave vertelde geschiedenis. Het verhaal lijkt bij een eerste lezing nogal sterk om de vaderfiguur te draaien. Spruit dit voort uit de dominantie van de vaderfiguur in Molukse familieverhoudingen? Maar herlezing van de roman doet de moeder als minstens even sterke figuur oprijzen. Trefzeker is geschetst welke betekenisvolle plaats de moeder inneemt in het gezin waarvan de leden zich door voelbare genegenheid aan elkaar verbonden weten, ondanks de soms heftige woede-uitbarstingen en onderlinge botsingen die nauwgezet zijn beschreven. Nauwgezet met weinig woorden, want veel woorden heeft de schrijver niet nodig. (…) De herinneringen in dit boek hebben zeggingskracht. Voor mij zijn deze kracht, de tot de verbeelding sprekende woordkeuze en het raffinement waarmee de auteur zijn roman heeft opgebouwd, de elementen die de roman literair doen uitblinken.
Lees hier de recensie
Meer over Frans Lopulalan bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Ernst Jansz op deze site
Meer over Artien Utrecht op deze site
Tag: autobiografische roman
«Vertrouwd weerzien.»
Over ‘Het leven is een circus’ van Lex Paleaux in HRLM Stadsglossy, nr. 71, december 2020:
In de rubriek Uitgelicht op de boekenpagina’s van HRLM Stadsglossy: “Lex Paleaux schreef zijn columns vanuit het hoofdpersonage van zijn alom geprezen debuut ‘Winterwater’. Binnen afzienbare tijd ontstond er een trouwe lezersschare die de verhalen omarmde. Zijn nieuwe boek is de perfecte aanvulling voor de lezer die nog geen afscheid wilde nemen van ‘kleine Lexje’ en andere sleutelfiguren uit ‘Winterwater’.”
Meer over ‘Het leven is een circus’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«De auteur is een ware woordenkunstenaar.» – A. Resh
Over ‘Het leven is een circus’ van Lex Paleaux voor NBD/Biblion, 21 oktober 2020:
Lexje groeit op in een klein Fries dorpje. Net als alle jongetjes maakt hij het nodige mee. Vaak met alle gevolgen van dien. Het kind is graag bij de buren: zijn opa en oma. Hij heeft het er daarom moeilijk mee als ze plotseling elders gaan wonen. De hedendaagse Lex, die tegenwoordig Haarlemmer is, vergelijkt zijn dagelijkse belevenissen regelmatig met jeugdherinneringen. Dit boek bestaat uit korte maar krachtige hoofdstukjes met grappige en emotionele passages. Het zijn oorspronkelijk autobiografische columns die auteur Paleaux op sociale media schreef. De stukjes, met Haarlem en Friesland als setting, werden vol lof ontvangen. Lexje wordt op niet-chronologische wijze op verschillende leeftijden geschetst. De lezer heeft middels Paleaux’ debuut ‘Winterwater’ reeds kennis met zijn jeugd kunnen maken. Dit boek is een bonus daarop maar kan prima afzonderlijk gelezen worden. Hoewel de auteur een ware woordenkunstenaar is, heeft het taalniveau er niet onder hoeven lijden en is goed te begrijpen. Al met al een prachtig kunstwerk. Geschikt voor iedereen, maar vooral voor liefhebbers van autobiografisch werk.
Meer over ‘Het leven is een circus’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een ongelooflijk aanstekelijk gevoel voor humor.» – André Oyen
Over ‘Een onfatsoenlijk afscheid’ van Helen Knopper op Ansiel, 24-07-2018:
(…). Een ontroerende autobiografische roman waarin Helen Knopper (1934) de invloed van de Tweede Wereldoorlog onderzoekt op haar ontwikkeling van meisje tot jonge vrouw. Haar vader wordt in die oorlogsjaren voorgoed weggevoerd. Tientallen jaren later probeert ze als volwassen vrouw te achterhalen wat het gezinsleven in Amsterdam en de onderduikperiode in Friesland voor haar innerlijke groei hebben betekend. Haar hele verdere leven en relatie worden hevig beïnvloed door dat onfatsoenlijk afscheid dat ze gedwongen werd te nemen. Tenslotte zoekt ze de plaats van zijn dood op, Bützow in de Oostzône, waar een goederentransport en een ijzeren regime haar vader in gedachten terugbrengt. De gereformeerde Knopper heeft een ongelooflijk aanstekelijk gevoel voor humor dat af en toe wat sarcastisch overkomt! Deze bijzondere roman die heel veel filmische momenten bezit en ook gevoelig verteld is, heeft dat ‘onfatsoenlijk afscheid’ in de ogen van de lezer zeker gefatsoeneerd.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Een onfatsoenlijk afscheid’
Meer over Helen Knopper bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Zijn kwaliteit als schrijver, songwriter en muzikant komt volledig tot zijn recht.» – Theo Jordaan
Over ‘De Neerkant’ van Ernst Jansz op Alles over boeken en schrijvers, 9 maart 2018:
Alhoewel Ernst Jansz bij het grote publiek vooral bekend zal zijn als lid van de populaire groep Doe Maar heeft hij inmiddels ook een behoorlijke hoeveelheid boeken op zijn naam staan. Veelal autografische boeken die een gedeelte van zijn leven beschrijven. ‘De Neerkant’ is een mooie nieuwe loot aan de steeds groter wordende stam. Het beschrijft het leven van Ernst Jansz in de jaren zeventig van de vorige eeuw toen hij samen met een aantal muzikanten waarmee hij speelde in de band CCC Inc. en andere gelijkgestemden neerstreek in een boerderij in Brabant, genaamd De Neerkant. Op een mooie wijze dist Ernst Jansz zijn herinneringen op aan deze voor hem zeer bepalende periode. (…) Maar hij grijpt ook terug op eerdere gebeurtenissen in zijn leven die bepalend zijn geweest voor wie hij geworden is. De kronieken 1970-1980 zoals Jansz zijn boek als ondertitel heeft meegegeven worden trouwens afgewisseld met delen uit de roman ‘De witte kamer’ die nooit eerder is gepubliceerd. Het is een roman die Jansz al veel eerder schreef en waarin hij de hoofdpersoon Estimo Jara in 2024 laat terugkijken op de jaren zeventig.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Neerkant’
«Weemoedig makende romantische tijd eerlijk en helder beschreven.» – Ezra de Haan
Over ‘De Neerkant’ van Ernst Jansz op Caraïbisch Uitzicht, 7 maart 2018:
Een dubbeltalent heeft het niet makkelijk. Waarmee hij ooit beroemd is geworden, zal zijn andere talent in de schaduw zetten. Ernst Jansz is muzikant én schrijver. (…) Dat Ernst Jansz meerdere boeken heeft geschreven is, verbazingwekkend genoeg, minder bekend. (…) Nu is De Neerkant uit. Wederom een boek dat van muziek is voorzien, net zoals zijn voorgangers. (…) Als in gesprek met de lezer schrijft hij ‘Het is gebeurd. Ik ben weer gaan schrijven.’ Alsof het buiten hem om gaat. Alsof het een ongelukje is. Daarna neemt hij zichzelf in de maling door de reacties van vrienden en zijn zus neer te pennen. ‘Toch niet weer over het verleden. Toch niet weer al die meisjes.’ (…) In hoofdstuk drie worden ook foto’s tot de roman toegelaten. Even lijkt het boek op een traditionele autobiografie. Al is het er dan wel een met een literaire toon… Dagboekfragmenten vullen de op melancholieke toon geschreven eerste anderhalve pagina. Direct stap je de zeventiger jaren binnen, het kleine wereldje van popmuzikanten en hun passie voor muziek en de hoop op een andere, betere wereld. (…) ‘Herinneringen zijn hersenschimmen,’ betoogt Jansz tegen het einde van de roman. ‘De waarheid bestaat niet. De werkelijkheid wel, maar die is voor iedereen anders.’ De werkelijkheid van Ernst Jansz is voor mij als lezer genoeg.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Neerkant’
«Unieke kijk-, luister- en leeservaring!» – André Oyen
Over ‘De Neerkant’ van Ernst Jansz op Ansiel, 4 februari 2018:
(…) De titel verwijst naar Neerkant in Noord Brabant, de plaats waar de muzikale carrière van de toekomstige Doe Maar toetsenist begint. Samen met zijn vrienden van CCC Inc. begint Jansz een commune. Het is de hippietijd en de zeven langharige mannen verhuizen met vrouwen en kinderen uit Amsterdam naar de Peel. Als na een paar jaar de commune uit elkaar valt en iedereen terugkeert naar het Westen, blijft Jansz achter in Neerkant. (…) De carrière van Jansz verloopt voorspoedig en er komt zelfs een moment dat de band waarin hij speelt aankondigt te gaan stoppen wegens te veel succes. Dat is nog eens stoppen op je hoogtepunt. Ondertussen heeft Doe Maar een doorstart gemaakt en is Jansz regelmatig te zien met de drie vrienden van weleer. Hetzelfde geldt eigenlijk voor CCC Inc. De band is nooit officieel opgeheven en de band ging op tournee om het vijftigjarig bestaan te vieren. Het boek met zijn prachtige hippe cover, kronieken en herinneringen en de achttien nummers in het album met diverse invloeden, variërend van country, folk, Americana en zelfs zijn eigen Indische roots zorgen toch wel voor een unieke kijk-, luister- en leeservaring!
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘De Neerkant’
«Een zeer lezenswaardig boek.» – Koos Schulte
Over ‘De Neerkant’ van Ernst Jansz in Jouster Courant, 14 februari 2018:
In het nieuwe boek ‘De Neerkant’ heeft Ernst Jansz de jaren zeventig-tachtig uitgebreid beschreven. Zowel het muzikale aspect als zijn privéleven weet hij op integere wijze te beschrijven, de opmaat naar succes. (…) In ‘De Neerkant’ lezen we over Ernsts afwisselende leven, waarbij hij ook teruggrijpt naar zijn jeugdjaren. Omdat hij in 1985 voor zichzelf een boek, ‘De witte kamer’ had geschreven, waarbij hij zich verbeeld had ‘Estimo Jara’ te zijn, die in 2024 zou gaan terugblikken op zijn vijfenzeventigjarige leven, vond Jansz het interessant zijn ‘toekomstroman’ van eertijds af te zetten tegen de gebeurtenissen, zoals die zich in het echt hadden voorgedaan. (…) Over zichzelf en zijn diverse relaties komt de lezer ook van alles aan de weet; het beschrijven van de ziekte van Mieke en haar uiteindelijke overlijden wordt erg integer en bewogen beschreven! (…) Op ‘De Neerkant’ komen we achttien songs tegen. Prachtige teksten, schitterend verbeeld op muziek, maar tevens sec te lezen. Uiteraard persoonlijke teksten zoals ‘Ik was een hippie’ over de tijd op ‘De Neerkant’, maar ook over een liefde zoals ‘Barbara’. ‘De ballade van Sarina en Kromo’, ‘Als een mantel’ en het actuele ‘Meester van het geld’ zijn voor mij de onbetwiste hoogtepunten. ‘De Neerkant’ is een zeer lezenswaardig boek dat de jaren zeventig-tachtig op interessante wijze weergeeft. De vele prachtige foto’s in zwart-wit maken het sfeerbeeld compleet!
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘De Neerkant’
«Een geschenk van de schrijver aan de lezer.» – Peter de Rijk
Over ‘De Neerkant’ van Ernst Jansz in Pletterij, 20 januari 2018:
(…) Ernst Jansz (…) is schrijver van een oeuvre, een reeks autobiografische romans, ooit begonnen met ‘Gideons droom’. (…) En nu is ‘De Neerkant’ uit. Wederom een boek dat van muziek is voorzien, net zoals zijn voorgangers. Waarin Jansz zijn leven verslaat en ook dat van CCC Inc. , de band waarmee alles is eigenlijk begonnen. Zonder CCC Inc. immers geen Doe Maar. (…) De weemoedig makende romantische tijd van de Seventies (…) wordt volledig tot leven gewekt, inclusief de liefde en de eenzaamheid. Zelfs de aanloop tot, en de eerste jaren van, Doe Maar worden eerlijk en helder beschreven. Toch is het boek veel meer dan dat… Al op de eerste pagina van de roman noteert Jansz een theorie over tijd en de beleving ervan. Met name van de Indo en de Hollander. Meteen verbindt hij die stelling met het citaat ‘Daar werd wat groots verricht!’ Zo weet de lezer dat zowel zijn afkomst als de koloniale geschiedenis een rol in het boek gaan spelen. Hierbij zal hij scherp zijn, al komt er ook humor aan te pas. (…) We (…) belanden dan heel onverwacht via een floppy uit 1986 in zijn, op een Commodore 64 geschreven, roman ‘De witte kamer’. In het erbij horende lettertype… In zes pagina’s zet hij een hele wereld, wat zeg ik diverse werelden neer. Juist die afwisseling van toon en onderwerp maakt deze roman zo interessant. (…) Naadloos sluiten de verschillende tekstgedeeltes op elkaar aan, ook al zitten er soms decennia tussen waarin ze werden geschreven. (…) Zonder iets te verbloemen deelt hij in deze roman zijn leven met ons. Zijn welgekozen woorden, verhalen, anekdotes en gedachten zet de lezer aan tot mijmering over zichzelf en de wereld. Die van toen en die van nu. Niet vaak lukt dat een schrijver. Samen met de bijgeleverde muziek (op 2 cd’s), het kleurenkatern, de songteksten en de superbe omslag van niemand minder dan Peter van Dongen vormt het geheel een geschenk van de schrijver aan de lezer. Aan u om dat te ontvangen en ervan te genieten.
Lees hier de recensie
Kijk hier naar de gesproken recensie op de tijdbalk van 37:10 tot 46:40
Meer over ‘De Neerkant’
«De liedjes vormen met het boek ‘De Neerkant’ een mooi gesamtkunstwerk.» – Paul Lips
Over ‘De Neerkant’ van Ernst Jansz in Haarlems Dagblad, 22 januari 2018:
Met de ogen gesloten, tokkelend op zijn akoestische gitaar zingt Ernst Jansz liedjes die verwijzen naar zijn verleden als hippie op het Brabantse boerenland. De liedjes (op 2 cd’s) vormen een mooi ‘Gesamtkunstwerk’ met het boek ‘De Neerkant’, waarin vele herinneringen van Jansz zijn vastgelegd. Zaterdag was de presentatie in De Pletterij. (…) Muziekjournalist Peter Bruyn houdt een voordracht die vooral gaat over de muzikale aspecten van Jansz’ carrière. (…) Met behulp van muziekfragmenten schetst Bruyn hoe Jansz zich telkens muzikaal vernieuwt. (…) Peter de Rijk vertelt wat het fenomeen Ernst Jansz teweeg brengt als hij bij Concerto in Amsterdam zijn nieuwe boek signeert. (…) En Jansz zelf is dan niet te beroerd om nog een paar liedjes te spelen. Na het ademloze luisteren is er een minutenlang applaus.
Lees hier het verslag
Kijk hier naar het solo-optreden van Ernst Jansz in Pletterij en naar ‘de gesproken recensie’ over het boek door Peter de Rijk. Helaas is de inleiding van Peter Bruyn door YouTube geweigerd vanwege de fragmenten uit enkele nummers van o.a. Bob Dylan.
Kijk hier naar interview in Concerto
Meer over ‘De Neerkant’