Over ‘Schertsfiguur’ van Joost Pollmann door Jan Baetens (Literary Studies, University of Leuven), 30 oktober 2018:
Ik heb het boek met groot plezier gelezen, met veel bewondering voor de manier waarop je ‘momenten’ tot een echte autobiografie verbindt. Ik vind de literaire kwaliteiten van je kritisch oeuvre hier volledig in terug, en bepaalde stukken blijven echt hangen, zoals de toilet-scène op het Spaanse platteland.
Meer over ‘Schertsfiguur’
Tag: autobiografische verhalen
«Summier overzicht van de tijdsgeest, vanaf 1950 tot nu.» – Marjo van Turnhout
Over ‘Schertsfiguur’ van Joost Pollmann op Leestafel, 19 augustus 2018:
Geboren in Haarlem, in een katholiek gezin: zijn moeder meldde zich ondanks het feit dat ze vijf kinderen had gekregen bij het klooster, en bracht de rest van haar leven door als non. Zijn vader was fout in de oorlog, en bleef daarna ook nazisympathisant. Pollmann heeft een keuze gemaakt uit hetgeen hij meegemaakt heeft in zijn leven: een akelige herinnering aan het sinterklaasfeest; de eerste ervaringen met seks, drank en sigaretten, toen hij pas 13 jaar oud was. Over vakanties in Sauerland, en het ontluisterende terugzien van een vakantieoord dat de idylle in het geheugen doet vervagen. Over de veranderingen in Europa, die hij van nabij meemaakte en de terroristische aanslagen die nog niet zo lang geleden gebeurden. En meer privé: over zijn geliefde, en een scheiding. Sommige verhalen doen denken aan de figuur Don Quichote – een dwaze held die het wel goed bedoelt, maar speelbal is van de tijd waarin hij leeft, een associatie die ook het gevolg kan zijn van de toon waarop de verhalen verteld worden. In deze vijftien verhalen komen we meer te weten over de persoon Joost Pollmann, en voor wie geen tijdgenoot is, geeft het in sneltreinvaart een zeer summier overzicht van de tijdsgeest, vanaf 1950 tot nu. (…)
Meer over ‘Schertsfiguur’
«Lezenswaardig en onderhoudend.» – Herman Ahaus
Over ‘Schertsfiguur’ van Joost Pollmann voor NBD / Biblion, 3 augustus 2018:
Joost Pollmann – ook wel bekend als de stripprofessor – vertelt over de jongen die hij was en over de man die hij werd. De autobiografisch getinte verhaaltjes zijn tragisch, komisch en iets ertussenin. Tragisch door de omstandigheden uit Pollmanns jeugd (geboren in een oer-katholiek nest met Duitse roots, dat ‘fout’ was in en na de oorlog). Komisch door de wijze van vertellen, met de nodige relativerende zelfspot. Hoewel de vijftien korte verhalen in principe chronologisch zijn gerangschikt, vormen ze toch geen echte autobiografie, omdat door de flinke sprongen in plaats en tijd slechts fragmentarische delen van Pollmanns leven in beeld komen. Als sfeertekening zijn de beschreven persoonlijke herinneringen echter zeker geslaagd en geven ze een aardig tijdsbeeld. Al met al een lezenswaardig en onderhoudend boekje, goed voor een redelijke lezerskring. De auteur (1957) organiseerde tien edities van de Stripdagen Haarlem, recenseert sinds 1998 voor de Volkskrant, publiceerde meerdere essaybundels en geeft lezingen over beeldcultuur in binnen- en buitenland. Met karakteristieke zwart-wittekeningen van de bekende illustrator Paul van der Steen. Hij is illustrator voor onder meer Het Parool en publiceert elke vrijdag een literair portret in NRC Boeken.
Meer over ‘Schertsfiguur’
«Met prachtige tekeningen van Paul van der Steen.» – Jaap Timmers
Over ‘Schertsfiguur’ van Joost Pollmann in Haarlems Dagblad, 28 mei 2018:
Stripboeken zijn allang niet meer voorbehouden aan spannende en humoristische vertellingen. Steeds vaker zijn biografieën, romans en novelles getekend voorhanden. (…) Joost Pollmann, de stripprofessor die tien keer de stripdagen op touw zette, is ook nu weer actief in de stad. Van hem verscheen ‘Schertsfiguur. Mijn leven in 15 stukken’. Een ervan gaat over een poging geld te vragen aan ondernemer Jaap Blokker voor de organisatie van de stripdagen. Als hij er zit hoort Blokker via de telefoon dat een van zijn filialen is overvallen en meldt de bezoekers dat het ‘een allochtoon’ is. Honderd gulden kan Pollmann krijgen voor zijn ‘buurtfeestje’. Met prachtige tekeningen van Paul van der Steen. (…)
Lees hier betreffende passages uit artikel
Meer over ‘Schertsfiguur’
«Pendelend tussen humor en horror.» – Erik van den Berg
Over Paul van der Steen met ‘Schertsfiguur’ van Joost Pollmann in De Volkskrant, 26 mei 2018:
Een golfbeweging noemt Paul van der Steen het, de keuze die uitgevers maken tussen fotografie en illustratie. Er zijn tijden dat je vooral foto’s in de krant ziet en tijden met meer ruimte voor de illustratie. Zo’n cyclus is er ook in boekontwerp.’ (…) Deze maand verscheen het autobiografische, tussen humor en horror pendelende Schertsfiguur van Joost Pollmann, bekend als striprecensent van de Volkskrant. Tekenend detail: het genadeloze peertje boven het onfortuinlijke jeugdportret van de auteur. Geïnspireerd door Francis Bacon en Picasso’s Guernica’.
Lees hier betreffende passages uit artikel en hier het hele artikel
Meer over ‘Schertsfiguur’
Pollmanns latere leven bleek niet minder hachelijk.
‘Schertsfiguur’ van Joost Pollmann in Volkskrant Boeken, 19 mei 2018:
In vijftien tragikomische maar genadeloze verhalen beschrijft Joost Pollmann zijn verleden. Met ouders die er Duitse en katholieke voorliefdes op nahielden, en met wie het merkwaardig afliep. Pollmanns latere leven bleek niet minder hachelijk.
Meer over ‘Schertsfiguur’
«Lichtvoetig en genadeloos.» – Theo Jordaan
Over ‘Schertsfiguur’ van Joost Pollmann op Alles over boeken en schrijvers, 10 mei 2018:
(…) De verhalen zijn soms uiterst komisch door ongemakkelijke situaties waarin de verteller zich bevindt en de manier waarop zijn omgeving zich gedraagt. Maar bijna elk verhaal heeft ook een diepere laag die vaak een behoorlijke mate van tragiek in zich draagt. De vijftien verhalen schetsen een beeld van de jonge Joost Pollmann opgroeiend in een katholiek nest met familieleden met ongezonde belangstelling voor alles wat Duits is, gevolgd door een aantal belevenissen tijdens zijn reizen door Europa en zijn activistische periode in de krakersbeweging, eindigend met zijn wederwaardigheden als vader, echtgenoot en man van middelbare leeftijd. Lichtvoetig en genadeloos vertelt Joost Pollmann zijn persoonlijke geschiedenis. De illustraties van tekenaar Paul van der Steen vervolmaken dit zeer geslaagde boek dat een groot lezerspubliek verdient (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Schertsfiguur’
Joost Pollmann beschreef zijn leven in 15 stukken in ‘Schertsfiguur’
Over ‘Schertsfiguur’ van Joost Pollmann op Paperback Radio, 9 mei 2018:
Joost Pollmann, tien jaar lang de organisator van de Stripdagen te Haarlem, ook wel de stripprofessor genoemd, schreef 15 autobiografische verhalen. Peter de Rijk sprak op Paperback Radio (9 mei- 14.00- 15.00 uur) met hem over zijn jeugd in een tijdens de oorlog ‘fout’ gezin, over Peter Pontiac, zijn als tekenaar beroemd geworden broer en de raadselachtige verdwijning van zijn vader. Ook zal zijn moeder ter sprake komen met haar ongelooflijke levensverhaal. En dat brengt nieuws, Joosts broer Peter Pontiac had immers meer oog voor het leven van zijn vader in het stripverhaal Kraut. Tragisch en komisch zullen de onderwerpen zijn die langskomen, want Pollmann ontziet zichzelf, en anderen, niet.
Luister hier naar de uitzending
Meer over ‘Schertsfiguur’
«Geen muzikaal genre zo literair als het idioom van de singer-songwriter.» – Jacob Haagsma
Over ‘Morgen wordt het beter’ van JP Den Tex in Leeuwarder Courant, 3 januari 2014:
Geen muzikaal genre zo literair als het idioom van de singer-songwriter. Bij de archetypische eenzame man met de simpeltjes aangeslagen gitaar gaat het ook vooral om de woorden, om het verhaal. Nu heeft JP Den Tex nog meer ervaring met tekstgedreven kunstvormen: in het theater, solo en met Kees Prins en Paul de Munnik. Alle reden dus voor een boek, en dat is, in de beste singer-songwritertraditie, nog autobiografisch ook. In losse, nadrukkelijk niet-chronologische flarden vertelt Den Tex hoe het zo gekomen is: zijn jeugd in kunstenaarsdorp Bergen, zijn kennismaking met Amsterdamse ‘artistiekelingen’ en met de meisjes, zijn eerste schreden op het artiestenpad. De kiem van het verhaal zit hem in het openingswoord, ‘Morgen wordt het beter’. De ik-figuur is op zoek naar de plek waar zijn moeder lange tijd verbleef wegens een depressie omdat ze haar dromen nooit kon waarmaken. “Gewoon een beetje afkicken van de hoop”, noemt Den Tex dat.
Meer over ‘Morgen wordt het beter’