« Zinderende roman. Onze literatuur is nog lang niet afgelopen na Boeli van Leeuwen, Tip Marugg en Frank Martinus Arion.» – Eric de Brabander

VoorplatSchutkleur_Opmaak 1.qxdOver ‘Schutkleur’ van Bernadette Heiligers in Antilliaans Dagblad, woensdag 11 november 2015:
Het boek eindigt met de onthulling van een verrassend (voor wie ‘Mijn zuster de negerin’ niet gelezen heeft) familiegeheim, waarmee de vele pijnlijkheden en frustraties verklaard worden. Bernadette Heiligers is een metaforenkoningin. Ik heb het niet zo op het te pas en te onpas gebruiken van metaforen. (…) Maar Bernadette Heiligers vergeef ik al haar metaforen. (…) Het is Nederlands van grote klasse. (…) Bernadette Heiligers beschrijft op een gevoelige manier in prachtig proza de verborgen pijnlijkheden die zo kenmerkend zijn voor de Curaçaose gemeenschap.
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘Schutkleur’
Meer over Bernadette Heiligers bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Fijngevoelig en genuanceerd verhaal.» – Ko van Geemert

VoorplatSchutkleur_Opmaak 1.qxdOver ‘Schutkleur’ van Bernadette Heiligers in Parbode, november 2015:
‘Schutkleur’ is haar eerste roman in het Nederlands. In dit tamelijk korte verhaal (173 pagina’s) volgen we de hoofdrolspelers Corine (de ik-figuur) en haar neef Harold, beiden op Curaçao geboren. Corine wordt gevraagd een vriendenboek voor Harold te maken. (…) In de loop van het verhaal krijgt Corine steeds sterker het vermoeden dat er dingen voor haar verborgen worden gehouden, geheimen die andere leden van de familie wel kennen. (…) Hoewel het boek grote thema’s aansnijdt, wordt het gelukkig nergens gelijkhebberig of boodschapperig. Integendeel, ‘Schutkleur’ is een bescheiden, fijngevoelig en genuanceerd verhaal, over een maatschappij waarin – naast overspel en familiegeheimen – ook (nog altijd) kolonialisme, het zoeken naar culturele identiteit en huidskleur een rol spelen. Zoals op Curaçao, of in Suriname.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Schutkleur’
Meer over Bernadette Heiligers bij Uitgeverij In de Knipscheer

«‘Schutkleur’ van Bernadette Heiligers is een typisch moderne lokale roman.» – Brede Kristensen

VoorplatSchutkleur_Opmaak 1.qxdOver ‘Schutkleur’ van Bernadette Heiligers in Ñapa (Amigoe), 7 november 2015:
Daarover gaat het boek, over al die in wezen onzinnige dingen waarvan we last hebben en die ons nopen een schutkleur aan te nemen. Over de gevolgen daarvan. Argwaan, achterdocht, vooroordelen en vetes. En niet te vergeten over onzinnigheden die het functioneren van bijvoorbeeld het overheidsapparaat blokkeren. (…) De roman van Heiligers biedt in feite een hilarisch beeld van al deze interculturele ongemakken waar Curaçao zo vol van is. Curaçao-Nederland, zwart-wit, arm-rijk. (…) De roman is compact geschreven en wisselt regelmatig van perspectief zonder dat het ook maar een moment storend is. Qua compositie staat het als een huis. Een plot is er eigenlijk niet. Toch is er spanning. Het boek leest als een verzameling puzzelstukjes die gaandeweg ingenieus in elkaar worden geschoven.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Schutkleur’
Meer over Bernadette Heiligers bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Mooi maar ook messcherp proza.» – André Oyen

VoorplatSchutkleur_Opmaak 1.qxdOver ‘Schutkleur’ van Bernadette Heiligers op Ansiel, 4 november 2015:
Het hoofdpersonage Corine wordt gevraagd om een vriendenboek samen te stellen voor haar neef Harold, die met pensioen gaat en met wie ze nooit de beste vriendjes was. (…) Corine tracht zich neutraal op te stellen tegenover de gevoeligheden van mensen van verschillende achtergronden, die ze voor het vriendenboek gaat interviewen, maar wordt wel buiten haar wil in pijnlijke zaken betrokken. Door dat vriendenboek komen er ook dingen aan het licht die het leven van Harold en de hele aanverwante familie wel in een ander daglicht stelt. Het opzoekwerk van Corine laat schaduwen van het verleden herleven ook al had ze die voorgoed achter zich willen laten. In mooi maar ook messcherp proza schetst de auteur de (…) gemeenschappen van Curaçao.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Schutkleur’
Meer over Bernadette Heiligers bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een zorgvuldig verteld, eerlijk en betrokken romandebuut met een prachtige literaire structuurvondst.» – Wim Rutgers

VoorplatSchutkleur_Opmaak 1.qxdOver ‘Schutkleur’ door Bernadette Heiligers in Antilliaans Dagblad, vrijdag 9 oktober 2015:
Een prachtige literaire structuurvondst, het verzoek aan hoofdpersoon Corine Serapio een vriendenboek voor haar neef Harold Serapio samen te stellen, biedt de verteller de mogelijkheid tot een meervoudig perspectief, niet alleen op de persoon voor wie het vriendenboek zal worden gemaakt, maar via dat procédé ook op het eiland in zijn geheel. Dit structuurprincipe levert een scherpe en gevarieerde analyse van zowel het eiland als zijn diversiteit aan bewoners op, een analyse die er niet om liegt in kritische helderheid. (…) Hoe kun je ontkomen aan de vooroordelen die jezelf en je omgeving koesteren? De oude generatie lijkt ze te koesteren, in hun poging om stand op te houden. Maar ook de jonge generatie is er nog niet vrij van. Harold lijdt aan zijn positie als ‘onecht’ kind, Corine aan de uitsluiting wegens haar donkere huidskleur. De verteller gaat geen problematiek uit de weg in haar ontmaskering van ‘schijn en decorum’. Ze schetst met talrijke bijzonderheden een gesegregeerd eiland waar kleur en klasse een grote rol speelden en spelen, een probleem waar maar weinig personen in het verhaal aan ontkomen.
Lees hier of hier de hele recensie
Meer over ‘Schutkleur’
http://www.indeknipscheer.com/?s=bernadette+heiligersMeer over Bernadette Heiligers bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Niet open en niet dicht.» – Otti Thomas

VoorplatSchutkleur_Opmaak 1.qxdOver ‘Schutkleur’ van Bernadette Heiligers in Amigoe, zaterdag 26 september 2015:
De kaft van ‘Schutkleur’ is eenvoudig, maar veelzeggend. Hij toont een ritssluiting tussen de kleuren blank en bruin. De afbeelding roept de vraag op of de rits op het punt staat om beide kleuren dichter bij elkaar te brengen of verder van elkaar te verwijderen. Of misschien blijft die ritssluiting wel permanent op dezelfde plaats; niet open en niet dicht. “De ritssluiting verwijst naar een samenleving die maar niet in elkaar lijkt te passen”, zei auteur Bernadette Heiligers bij de presentatie van haar boek in Amsterdam. ‘Schutkleur’ is de debuutroman van Heiligers, die in 2008 de verhalenbundel ‘Flecha’ schreef en in 2012 de biografie ‘Pierre Lauffer – Het bewogen leven van een bevlogen dichter’. In ‘Schutkleur’ krijgt hoofdpersoon Corina de opdracht om een vriendenboek samen te stellen voor haar neef Harold. Op zoek naar anekdotes, stuit Corina op de spanningen binnen de familie en kring van vrienden. Aan de basis liggen gevoelens van schaamte of trots voor de eigen cultuur of sociale status en bewondering, afkeer of onbegrip voor andere culturen. Heiligers verduidelijkte dit met een fragment, waarin Corina zich de eerste ontmoeting herinnert tussen haar eigen moeder en Gerda, de Nederlandse vrouw van Harold. “Geertruida”, stelde Gerda zich voor en stak haar hand recht voor zich uit. Mamai liet haar gespreide armen zakken en schudde beduusd haar hand. “Welkom Geertruida”, stamelde ze. “Ik ben tante Zoyla. Kom binnen, kom binnen.” Gerda nam Mamai aandachtig op. “Tante Zoyla? Maar u ben mijn tante toch niet?” Vertederd boog ze door haar knieën om onze hond een knuffel te geven en zich lachend in het gezicht te laten likken. Tevergeefs probeerde Mamai het misnoegen te onderdrukken dat haar mondhoeken naar beneden trok. Als blijk van herkenning, reageerde het publiek met instemmend gegniffel en gezucht. “Er is veel in de samenleving waar niet over gepraat wordt. Ik ben opgegroeid in dat spanningsveld. Het vriendenboek is alleen een instrument om dit te belichten”, aldus Heiligers.
Lees hier en hier het verslag van Otti Thomas in de Ñapa /Amigoe
Meer over ‘Schutkleur’
Meer over Bernadette Heiligers bij Uitgeverij In de Knipscheer

Antilliaans boekenfeest 2015 in foto’s en in de media

Antilliaans boekenfeest[ foto: Daniel Schotborgh ]
‘Knipscheers boekenfeest’ in Antilliaans Dagblad, maandag 14 september 2014:
Voor alweer de vijfde achtereenvolgende keer presenteerde uitgeverij In de Knipscheer uit Haarlem gisteren een keur aan nieuwe uitgaven van werk van schrijvers uit het Caribisch deel van het Koninkrijk der Nederlanden, van wie sommigen speciaal voor deze dag waren overgekomen. Ook nu vormde het intieme en uitnodigende Theater Podium Mozaïek te Amsterdam het decor voor een feest van herkenning, veel vrolijkheid en een vriendschappelijk samenzijn met bekenden en minder bekenden.
Lees hier en hier het artikel van Giselle Ecury in Antilliaans Dagblad
Lees hier het eerste artikel in de Amigoe
Lees hier en hier het tweede artikel van Otti Thomas in de Ñapa /Amigoe
Bekijk hier de foto’s van André Homan
Klik hier voor de aankondiging in Podium Mozaïek

Bernadette Heiligers (Curaçao) te gast op Radio Amsterdam FM

VoorplatSchutkleur_Opmaak 1.qxdOver ‘Schutkleur’ van Bernadette Heiligers op Radio Amsterdam FM, maandag 21 september 2015:
Bernadette Heiligers publiceerde eerder fictie in het Papiaments en in het Nederlands een biografie over een van de belangrijkste Papiamentstalige dichters van Curaçao, Pierre Lauffer. ‘Schutkleur’ is haar Nederlandstalige romandebuut. Thema, en de titel verwijst ernaar, is de (huids)kleurgevoeligheid in de Antilliaanse maatschappij. De hoofdpersoon in de korte roman heeft echter geen zin om van alles achter iedere teint te zoeken en laveert tussen de klippen van de sociale en raciale gevoeligheden die onder de oppervlakte in elkaar grijpen.
Luister hier naar de uitzending
Meer over ‘Schutkleur’
Meer over Bernadette Heiligers bij Uitgeverij In de Knipscheer

Bernadette Heiligers – Schutkleur. Roman

VoorplatSchutkleur_Opmaak 1.qxdBernadette Heiligers
Schutkleur. Roman

Curaçao
Paperback met flappen, 176 blz., € 16,50
Eerste druk
Presentatie 13 september 2015
ISBN 978-90-6265-893-0

Bernadette Heiligers maakte in 2012 grote indruk met haar biografie Pierre Lauffer. Het bewogen leven van een bevlogen dichter: ‘Heiligers zet een standaard neer.’, ‘De biografie die hij verdiende: een die bewondert en toch niets verzwijgt.’, ‘De moeite meer dan waard.’.
Als auteur van fictie publiceerde Bernadette Heiligers in 2008 Flecha, een bundel met 33 verhalen in het Papiaments. Schutkleur is haar eerste roman in het Nederlands.

Of ik een vriendenboek voor Harold wil schrijven. Liefst zo gauw mogelijk, want hij gaat binnenkort met pensioen. Gerda doet niet aan vraagtekens. Ze gooit onze vochtige handdoeken met een kloeke zwaai in de kofferbak en kijkt me met half toegeknepen ogen aan. In de late namiddaggloed glimmen haar sproeten als koperen speldenknoppen op haar verbrande huid. Ik hap in een dikke schijf watermeloen om wat seconden weg te kauwen. Het sap trekt een plakkerig spoor naar mijn hals waar het een fondant vormt met het zand, zout en zweet van een dagje strand. In de verte zie ik hoe de deining een aspirant-surfer van de plank kiepert zodat hij duikelend wordt meegesleurd. Precies wat er met mij zou gebeuren als ik mijn neef Harold te ver in mijn hoofd toelaat.

Corine was met haar bruine huidskleur altijd een buitenbeentje in de familie. Nu moet ze een vriendenboek samenstellen voor haar neef Harold, die haar eerst niet zag staan. Ze ziet het als een poging van de familie om met de tijd mee te gaan. Vroeger werd ze weggestopt omdat de familie zich voor haar schaamde. Nu wordt ze op de voorgrond geduwd omdat bruin sociaal juist meetelt. Het vriendenboek maakt bij Corine veel herinneringen los: Hoe haar familie, op Harolds aandringen, de eigen mores van zich af moest schudden om niet primitief over te komen op zijn Nederlandse vrouw Gerda. Hoe vanzelfsprekend Gerda dat eerst vond. Hoe Harold op den duur omsloeg en luidruchtig de eigen cultuur propageerde, terwijl hij met zijn eigen kinderen wel smetteloos Nederlands bleef spreken.
Sinds Corine aan het vriendenboek begon, kost het haar moeite om niet verstrikt te raken in de kluwen van gevoeligheden tussen mensen van verschillende achtergronden. Ze heeft echter geen zin om van alles achter iedere teint te zoeken en laveert tussen de klippen van de sociale en raciale gevoeligheden die onder de oppervlakte in elkaar grijpen.
Meer over ‘Schutkleur’
Meer over Bernadette Heiligers bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Deze biografie is een uitnodigende introductie op het werk van Pierre Lauffer.» – Janita Monna

Over ‘Pierre Lauffer. Het bewogen leven van een bevlogen dichter’ van Bernadette Heiligers in Trouw, 16 maart 2013:
In Nederland is de generatiegenoot van bekende Antilliaanse auteurs als Tip Marugg en Boeli van Leeuwen vrijwel onbekend. Dat is onder meer te verklaren doordat Lauffer schreef in het Papiaments, de taal die wordt gesproken op Aruba, Bonaire en Curaçao. De onlangs verschenen biografie van Bernadette Heiligers zal daarom voor velen een eerste kennismaking zijn met leven en poëzie van deze Curaçaose dichter. (…) De muzikaliteit van zijn taal weet hij in zijn gedichten ten volle uit te buiten. Zijn gedichten en liedjes met het weerbarstige landschap van Curaçao op de achtergrond zijn ritmisch en helder.

Lees hier de recensie

Meer over deze biografie en Pierre Lauffer