Over ‘Blauw slik’ van Stefaan van den Bremt in ‘De Leeswolf’, 31 mei 2014:
Zijn poëzie begeeft zich van het ik naar de ander, van het verleden naar de toekomst, van de binnenwereld naar de buitenwereld. Daarbij probeert de dichter steevast ‘verder’ te kijken, diepere betekenissen te ontdekken of een onvermoede samenhang bloot te leggen. (…) Er is de gang van de seizoenen maar ook die van de religieuze feesten, die wijzen op zelfopoffering en hoop. Er is echter evenzeer de rechtlijnige tijd die voert van oorsprong naar einde. In dat opzicht vloeien de bekende thema’s zelfs in de meest begenadigde ogenblikken toch weer in elkaar. De mens ontsnapt ook aan zijn eigen ik. Van den Bremt heeft al een aantal jaren als dichter zijn eigen territorium gevonden, met verzen die inhoudelijk complex en intrigerend zijn, en ook qua formele beheersing overtuigen. Blauw slik vormt van dat rijpingsproces en die louterende blik het zoveelste bewijs.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Blauw slik’
Meer over ‘De oude wereld moe’
Meer over Stefaan van den Bremt
Ga naar de inhoud
kleurrijkste uitgever van Nederland voor avontuurlijke lezers