«Bij elke bladzijde die ik omsloeg boeide het boek me meer.» – Eric C. de Brabander

VoorplatSchaduwvrouw_Opmaak 1.qxdOver ‘Schaduwvrouw’ van Margarita Molina op Caraïbisch Uitzicht, 14 december 2016:
‘Schaduwvrouw’ is een strak gecomponeerd boek dat de lezer meesleept van Nederland naar Curaçao, terug naar Nederland en weer naar ons eiland, in een tijdsbestek van de begin jaren zestig tot eind jaren tachtig. (…) De hoofdpersoon, Ma, is in 1960 een jonge getrouwde vrouw die er een minnaar op nahoudt. Deze minnaar vertrekt als kortverbander naar Curaçao waar ze hem regelmatig opzoekt. Het eiland beïnvloedt haar leven drastisch, zeker als ze op het eiland iets krijgt met Roy, een Curaçaose voordrachtskunstenaar en dichter. Voor hem koestert ze een allesverterende liefde. De relatie is van zulke hevigheid dat deze op een zacht pitje gezet moet worden om niet te barsten. (…) Bij elke bladzijde die ik omsloeg boeide het boek me meer. De onopgesmukte taal maakte het een genot door de jaren zestig en zeventig van ons eiland te reizen. (…) Margarita Molina heeft een knap stukje literatuur afgeleverd, een boek dat het lezen meer dan waard is.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Schaduwvrouw’

«Nietsontziende beschrijving van een onstuimig liefdesleven.» – Fred de Haas

VoorplatSchaduwvrouw_Opmaak 1.qxdOver ‘Schaduwvrouw’ van Margarita Molina, 4 december 2016:
‘Schaduwvrouw’ is een in prachtig Nederlands geschreven boek over de innige band van een intelligente en gevoelige vrouw met het Nederland van de zestiger en volgende jaren en het eiland Curaçao. Haar observaties zijn nauwkeurig en doen de werkelijkheid op geen enkel moment geweld aan. De rode draad die door dit mooie boek loopt is de nietsontziende beschrijving van haar liefdesleven dat even onstuimig was als haar liefde voor het tropische eiland.
Meer over ‘Schaduwvrouw’

Pim Wiersinga leest fragment uit ‘Schaduwvrouw’ van Margarita Molina

VoorplatSchaduwvrouw_Opmaak 1.qxdOver ‘Schaduwvrouw’ van Margarita Molina, 20 november 2016:
‘Schaduwvrouw’ is een uiterst boeiende mengeling van verhalend proza, poëzie en ook brieven waardoor het boek mede een biografische karakter krijgt. Voor de presentatie van het boek in Podium Mozaïek Amsterdam (de auteur kon daarbij niet aanwezig zijn vanwege verblijf in buitenland) maakte Pim Wiersinga, de redacteur van het boek, een geluidsopname van vier fragmenten van de respectieve hoofdpersonages Ma en Roy in deze bijzondere liefdesgeschiedenis, het late literaire debuut van Margarita Molina. Drie fragmenten werden tijdens de presentatie ten gehore gebracht. Zijn keuze en voordracht van het vierde fragment, een brief van Roy, kunt u hieronder beluisteren.
Meer over ‘Schaduwvrouw’

Margarita Molina – Schaduwvrouw. Biografische roman

VoorplatSchaduwvrouw_Opmaak 1.qxdMargarita Molina
Schaduwvrouw

Biografische roman
Nederland – Curaçao
Gebrocheerd in omslag met flappen,
278 blz., € 18,90
ISBN 978-90-6265-933-3
Presentatie 20 november 2016

De auteur van Schaduwvrouw is reeds een halve eeuw met de Antillen verbonden. Ondanks haar Nederlandse roots hebben de Antillen haar leven zodanig beïnvloed dat zeker gesproken kan worden van een gespleten leven. De grote liefde die zij daar vindt en die zo hartstochtelijk beantwoord wordt heeft een bijzondere poëtische waarde. Vanaf het eerste moment dat de hoofdpersonages Ma en Roy elkaar ontmoeten ontstaat een verterende liefde die onontkoombaar is en zo hevig dat haat soms de overhand krijgt. Ze zijn elkaars muze en kunnen elkaar niet loslaten.

De gedichten in Schaduwvrouw beslaan twee aparte perioden met een tussenfase waarin Ma met haar Nederlandse partner Sven op de Antillen woont. Een betrouwbare en rustige persoon bij wie haar antropologische drang om de cultuur van de volkeren te leren kennen weerklank vindt, en die haar een gelukkige tijd bezorgt waarin veel gereisd wordt. Roy, de Antilliaanse geliefde op de achtergrond, vormt geen enkel gevaar, men komt elkaar tegen en respecteert elkaar. De dood van Sven brengt daar verandering in. De tsunami die daarna losbarst vormt het laatste deel van dit boek en heeft een bijna pornografische klank die niettemin poëtisch blijft.

Margarita Molina begint na de Tweede Wereldoorlog haar loopbaan als journalist bij een krant zonder de tegenwoordig daartoe vereiste opleiding. Ze moet zichzelf bewijzen, en slaagt daarin. Schrijven zit haar in het bloed. De journalistiek en de Cariben hebben haar leven bepaald, dat uitzonderlijk, veelzijdig, spannend, opwindend, avontuurlijk en kosmopolitisch genoemd mag worden. Na de dood van haar verschillende geliefden zet ze zich aan het schrijven van deze biografische roman, haar literaire debuut.
Meer over Margarita Molina op deze site

«Hoe de schuld van de ouders afgewenteld wordt op onschuldige kinderen.» – Marjo van Turnhout

VoorplatBarones72Over ‘De barones’ van Janny de Heer op Leestafel, 25 juli 2016:
Dolle Dinsdag is een term uit de Tweede Wereldoorlog als aanduiding voor dinsdag 5 september 1944. Op die dag speelden zich in heel Nederland emotionele taferelen af naar aanleiding van de berichten dat het land nu elk moment bevrijd kon worden van de Duitse bezetting. De geallieerden hadden namelijk in de voorgaande dagen in hoog tempo terrein gewonnen. Paniek brak uit onder de hier aanwezige Duitse soldaten en burgers, maar ook onder hun medestanders, de NSB’ers. (…) De ouders (van Mijnsje Bezemer, toen pas 5 jaar) worden geïnterneerd, de kinderen verdeeld over de familie. Als een van hen ernstig ziek is, krijgt de moeder toestemming om te komen. Maar ze laat weten: ‘Laat ze maar doodgaan.’ Wat voor indruk moet dat niet maken op de kinderen? Dat gevoel, het ongewenst zijn, het gevoel dat anderen haar geven, dat ze besmet is, dat ze per definitie onbetrouwbaar is, geeft haar een enorm minderwaardigheidsgevoel, dat de rest van haar leven zal bepalen. (…) Is het al niet erg genoeg dat de kinderen binnen het gezin en op straat niet gewenst zijn, voor Mien houdt het hier niet op. Ze maakt een helaas totaal verkeerde keuzes wat betreft de man die ze trouwt. Blij het huis uit te zijn, komt ze van de regen in de drup. (…) ‘Hij verstarde, hapte naar lucht. Stak zijn vinger dreigend naar haar op. ‘Dat is de eerste en de laatste keer. Jij komt zonder mij niet naar buiten. Jij feesten en ik werken, nee dat doen we niet.’ Haar mond viel open. Was dit de man met wie ze een week geleden was getrouwd?
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Barones’
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De spanning is invoelbaar en overtuigend geschreven.» – E.Y.M. Zwanenburg

VoorplatBarones72Over ‘De Barones’ van Janny de Heer voor Biblion, 20 juli 2016:
Deze roman is gebaseerd op het leven van Mijnsje (Mien) Bezemer. (…) De oorlog tekent haar voor het leven: ze is het kind van NSB-ouders en daarom wordt ze door klas- en dorpsgenoten met de nek aangekeken. (…) En zo gaat ze al als dertienjarige van school af. Haar ouders voeden hun zeven kinderen hardvochtig op. Mien ontvlucht het ouderlijk huis zoveel mogelijk. Maar ook haar huwelijk is allerminst gelukkig. Ze laat met zich sollen, haar minderwaardigheidscomplex als NSB-kind is te groot. De roman begint sterk: het gezin verlaat op Dolle Dinsdag overhaast hun huis in Zwijndrecht en vertrekt naar Duitsland waar het gescheiden wordt. De spanning die dat met zich meebrengt, is invoelbaar en overtuigend geschreven. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Barones’
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer

Lof van lezers voor ‘De Barones’ van Janny de Heer

VoorplatBarones72Wendy Koedoot over ‘De Barones’ van Janny de Heer op Mustreads or not!, 15 juli 2016:
‘De Barones’ is een fascinerend verhaal van een vrouwenleven dat zich afspeelt tegen het decor van de naoorlogse wederopbouw. Voor veel vrouwen was dit een tijd van mogelijkheden tot ontwikkeling, maar dit geldt niet voor Mijnsje Bezemer, ook wel Mien genoemd. Haar vader was ‘fout’ in de oorlog; zij is een kind van een NSB’er en heeft voor altijd een stempel. Mien was nog maar 5 jaar op Dolle Dinsdag, maar die dag heeft haar leven voorgoed veranderd. Haar jeugd was in een klap voorbij. (…) Het boek is bijna niet weg te leggen, maar doordat het veel emoties met zich meebrengt, heb ik steeds een paar hoofdstukken gelezen. Het eind is zoals ik gehoopt had. Ontroerend mooi.
Lees hier het leesverslag
Meer over ‘De Barones’
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een boek dat je nog dagen zal achtervolgen.» – Peter de Rijk

VoorplatBarones72Over ‘De Barones’ van Janny de Heer in Straatjournaal, 1 juli 2016:
Wie denkt dat ‘De Barones’ over een dame van adel gaat, komt bedrogen uit. Het levensverhaal van Mien Bezemer gaat juist over een bitter, armoedig leven. (…) Janny de Heer tekende die ervaringen op en schreef er een boek over dat je nog dagen zal achtervolgen. Want je leest niet zo vaak over huiselijk geweld en Mien Bezemer was er een leven lang het slachtoffer van. Als kind van NSB’ers is ze amper vijf jaar als Dolle Dinsdag aanbreekt. De Tweede Wereldoorlog loopt tegen zijn einde en iedereen droomt van de afrekening met hen die fout waren. (…) Mien wordt smalend ‘de Barones’ genoemd wanneer ze iets wil leren of haar positie in de maatschappij probeert te verbeteren. (…) Steeds wordt ze, als er iets misgaat, erop aangekeken dat ze het kind van NSB’ers is. Het verdriet dat deze jonge vrouw heeft moeten verduren lijkt eindelijk ten einde te komen wanneer ene Kees interesse in haar krijgt. (…) Een lang en liefdeloos huwelijk staat haar voor de boeg. Haar man houdt haar genadeloos onder de duim. Pleziertjes zijn er, in welke vorm dan ook, niet bij. Kees bepaalt en Mien pikt het. Nu was de rol van de vrouw in die dagen anders dan tegenwoordig, maar zelfs voor toen was het gedrag van Kees extreem.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Barones’
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Menig roman van Charles Dickens verbleekt erbij.» – Ezra de Haan

VoorplatBarones72Over ‘De Barones’ van Janny de Heer op Literatuurplein, 1 juli 2016:
Dolle Dinsdag, de dag van de afrekening, de dag waar zovelen tijdens de Tweede Wereldoorlog naar hebben uitgezien, was een rampzalige dag voor de NSB’ers in Nederland. Mien Bezemer is op dat moment amper vijf jaar. Ondanks haar leeftijd is ze vanaf dat moment: besmet, bezoedeld, fout en onbetrouwbaar. De houding van anderen naar haar tekent haar voor de rest van haar leven. (…) Wanneer haar vader, vier jaar na de oorlog, vrijkomt, begint het geweld naar de kinderen weer van voren af aan. Vernederd en mishandeld en inmiddels straatarm als hij is, vormen zij de uitlaadklep voor al zijn frustraties. De zoon moet tuchtiging met een hondenriem verduren en alle kinderen moeten ervoor zorgen dat de hen opgelegde armoe snel tot het verleden hoort. Ze moeten in opdracht van hun vader stelen bij het leven. (…) Mien wordt aan het werk gezet, en mist daardoor een degelijke opleiding. (…) Zoveel leed viel haar ten deel dat menig roman van Charles Dickens erbij verbleekt. Janny de Heer heeft haar verhalen aangehoord en er vervolgens een roman van gemaakt die tot doorlezen dwingt. (…) Ze heeft met ‘De Barones’ haar beste boek geschreven, het is een roman die volledig authentiek overkomt. Het verhaal van Mien Bezemer was het waard opgetekend te worden, vooral omdat veel huiselijk geweld nog steeds verzwegen wordt. Mien Bezemer en Janny de Heer durfden aan die zwijgcultuur voorbij te gaan en lieten zo een boek ontstaan waarover het laatste woord nog niet is gezegd. Als er een boek geschikt is voor leesclubs dan is het ‘De Barones’ wel!
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Barones’
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een buitengewoon schrijfster.» – André Oyen

VoorplatBarones72Over ‘De Barones’ van Janny de Heer op Ansiel, 14 juni 2016:
Haar nieuwe boek ‘De Barones’ vertelt het echte levensverhaal van Mijnsje (Mien) Bezemer het kind van NSB’ers, dat door buitenstaanders altijd als besmet, bezoedeld, fout en onbetrouwbaar wordt beschouwd, op school, op het werk en in heel haar latere leven. (…) Door haar werken ‘Yu di tera / Landskinderen’ en ‘Gentleman in slavernij’ wist ik al dat Janny de Heer een buitengewoon schrijfster was, en door dit werk bevestigt ze dat nogmaals. Haar personage Mien Bezemer is zo sterk neergezet dat je haar verschrikkelijk verhaal niet kwijt raakt. Het is goed dat dit verhaal geschreven werd omdat nog altijd de daden van ouders ook aan kinderen aangerekend worden. Ondanks alle ellende die in ‘De Barones’ verwerkt wordt kan je het zeer zeker geen tranerig boek noemen, want Mien Bezemer, ze zouden haar echt barones voor mijn part mogen maken, is een vrouw die respect afdwingt en een rolmodel voor velen kan zijn.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘De Barones’
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer