«Het belangrijkste antwoord kan niet in archieven worden gevonden.» – Ezra de Haan

DuivelsklauwVoorplat75Over ‘Duivelsklauw’ van Felicita Vos op Literatuurplein, 15 april 2014:
Een knap geschreven roman waarin een eeuw geschiedenis, zowel van de Nederlanders als van de Roma en daar weer de kinderen van, beschreven wordt. Wat hen overkwam, voor, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog, maakt beelden los in de lezer die niet snel vergeten gaan worden. Juist omdat Felicita Vos het verhaal van de Roma van binnenuit beschrijft, zonder er doekjes om te winden, komt het keihard aan.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Duivelsklauw’

«Ontsnappen aan een leven dat je niet past.» – Hans Gulpen

DuivelsklauwVoorplat75Over ‘Duivelsklauw’ van Felicita Vos in De Gelderlander, vrijdag 28 maart 2014:
‘Mijn vader stierf, zoals het genoemd wordt, een grote dood.’ Die zin schoot Felicita Vos midden in de nacht, ergens in 2007, te binnen. Het werd uiteindelijk de eerste zin van Duivelsklauw, waarmee de Arnhemse deze week als romanschrijver debuteert. Vos (42) is het kind van een Roma-vader en een Nederlandse moeder. Haar gemengde afkomst speelt in haar werk een prominente rol. (…) ‘De grote dood’, zo leren we uit Duivelsklauw, is de dood die alle Roma hopen te sterven. Het is de dood die je aan ziet komen, die je de tijd geeft om met jezelf en je naasten in het reine te komen. Wie pech heeft, sterft een ‘kleine dood’, wordt zomaar uit het leven weggerukt, waardoor de geest niet tot rust kan komen en onder de levenden blijft ronddolen.

Lees hier het artikel of bekijk de krantpagina

Meer over ‘Duivelsklauw’

«Ik zoek dat ook in mijn werk. Het schuren, culturen die haaks op elkaar staan, die wankelen.»

Felicita Vos_21Klein‘De favoriete literaire bestemmingen van Felicta Vos’ op De literaire toerist, 25 maart 2014:
Mario Vargas Llosa nam me in zijn roman Het woord van de verteller mee naar Florence. Hij wist me te betoveren toen hij schreef dat zijn personage naar Florence was gekomen om Peru en de Peruanen even te vergeten. Dat wat hij ontvluchtte, vond hem in Florence, in de Santa Margheritasteeg en juist dat schuren, het in de war schoppen van plannen die bij hem een klein innerlijk bloedbad tot stand brachten en zijn leven weer eens op zijn kop zette, vind ik zo mooi.
Ik zoek dat ook in mijn werk. Het schuren, culturen die haaks op elkaar staan, die wankelen. In mijn nieuwe roman Duivelsklauw, die zich overigens niet in Italië, maar op verschillende plaatsen in Nederland, Duitsland en België afspeelt, is dat ook een thema.

Lees hier het interview

Meer over Felicita Vos