Boeli van Leeuwen – Schilden van Leem

Boeli van Leeuwen
Schilden van Leem
Curaçao – Roman
Ingenaaid 174 blz., 11,50
ISBN 90 6265 186-0
Eerste druk 1985

Boeli van Leeuwen (1922) debuteert in Curaçao, net terug van de in Nederland doorgebrachte oorlogsjaren, op 24 jarige leeftijd met een dichtbundel en een op de ochtend van zijn huwelijk geschreven korte roman, die beide onvindbaar zijn geraakt. In hetzelfde jaar verlaat hij voor een tiental jaren de Antillen voor een rechtenstudie en advocatenpraktijk in Nederland, Spanje en Venezuela.
In de periode 1959-1967 schrijft hij de drie romans De rots der struikeling (bekroond met de Vijverbergprijs), Een vreemdeling op aarde, De eerste Adam, de novelle Een vader, een zoon en het scenario voor de film Corsow (bekroond met de Nederlandse Staatsprijs voor Filmkunst). Sedertdien beklede topfuncties bij de overheid blijken onverenigbaar met zijn literaire activiteit.
In 1983 gaat mr. dr. W.C.J. van Leeuwen met tropenpensioen, wordt voor zijn literaire werk ‘postuum’ onderscheiden met de Cola Debrot-prijs en verruilt kort daarop zijn maatschappelijke status voor een vestiging als pro deo-advocaat in de armenwijken van Curaçao – de schaduwkant van `the Dutch treat in the Caribbean’. In 1984 schrijft Boeli van Leeuwen Schilden van Leem

«Een verrassende roman die doet denken aan het proza van de grote Zuid-Amerikanen, waarbij vooral de vergelijking met Honderd jaar eenzaamheid zich opdringt.» – Dagblad voor Noord-Limburg

«Er is in Nederland veel belangstelling voor Latijns-Amerika, zowel politiek als literair. Alle reden dus om kennis te nemen van het werk van een schrijver van gerijpt talent, die even Nederlands als Latijnsamerikaans is.» – De Volkskrant

«Een bijzonder boek, door de zuivere eerlijkheid ten opzichte van alles en iedereen, en door de vorm, waarin vooral de zeggingskracht van de beelden de lezer fascineert.» – Prisma Lectuurvoorlichting

«Zelfs wanneer je de recente Nederlandse literatuur vrij aardig overziet, kun je op een lacune betrapt worden. Zo sprak ik met twee literatuurfanaten over de vraag wat het beeste boek van de afgelopen jaren was. Wat ik dacht van Boeli van Leeuwens Schilden van leem?» – Jaap Goedegebuure in HP, 1987

«Roman – door een groot literair talent – over leven in een kolonie die waar is in elke betekenis van het woord: Het Zuidamerikaanse surrealisme, visionaire en mystiek-religieuze is er op een overtuigende manier in verenigd met de geschiedenis van banale profiteurs en politieke zwendelaars op Curaçao.» – Vrij Nederland

«Het is een prachtig boek, nergens zoetsappig of melodramatisch maar geschreven in een betoverende veelheid van stijlen: soms hallucinerend, soms komisch, soms zachtaardig en melancholisch, dan weer snel en avontuurlijk. Het lijkt nauwelijks op de Nederlandse literatuur die langs de Noordzee wordt geschreven, eerder op het vertaalde werk dat wij kennen van Zuidamerikanen zoals García Márquez.»