Tag: bouwkunde

«Stedenbouwkundige beschrijft een ontdekkingsreis door de alledaagse ruimte om ons heen.»

Over ‘Het passeren van onmeetbare ruimten’ van Hester van Gent voor NBD Biblion, 4 oktober 2024:

‘Het passeren van onmeetbare ruimten’ is een bundeling filosofisch getinte opstellen over de suggestieve kracht van de publieke ruimte. De auteur verkent de manieren waarop zowel bekend als onbekend terrein voor nieuwe ervaringen kunnen zorgen en onverwachte perspectieven kunnen bieden. Ze beschrijft een ontdekkingsreis door de alledaagse ruimte om ons heen en zet vertrouwde plekken in een nieuw licht. In essayistische, bedachtzame stijl geschreven, met veel persoonlijke fragmenten. Met foto’s en illustraties in kleur en zwartwit. Met name geschikt voor een geoefende lezersgroep.  Hester van Gent (Amsterdam, 1971) studeerde bouwkunde aan de Technische Universiteit in Delft en publiceert essays en verhalen. Daarnaast werkt ze als zelfstandig stedenbouwkundige en onderzoeker, en is ze auteur en redacteur in het veld van stedenbouw en (landschaps)architectuur. Ze schreef een klein aantal boeken. Het boek maakt deel uit van de serie: Extazereeks-essays’.

Meer over ‘Het passeren van onmeetbare ruimten’
Meer over Hester van Gent bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Hester van Gent ziet dingen waar de meeste mensen aan voorbijlopen.» – Peter de Rijk

Over ‘Het passeren van onmeetbare ruimten’ van Hester van Gent in Straatjournaal, oktober 2024:

Hester van Gent kijkt anders dan de doorsneemens. Ze ziet dingen, misschien door haar studie bouwkunde, waar de meeste mensen aan voorbijlopen. Ze (…) bekijkt alles kritisch, tot aan het straatmeubilair toe. Van onze landsgrenzen tot aan de bewegwijzering in ziekenhuizen, overal blijkt een gedachte aan vooraf te zijn gegaan. En juist daar zet Van Gent haar vraagtekens bij. Zo bewijst het Fazanteneiland de onzin of willekeur van een grens, vooral omdat daar de grens tussen Frankrijk en Spanje ieder halfjaar wijzigt. Een grens is volgens Van Gent eerder de markering van een belangrijk kantelmoment in de geschiedenis. Wanneer je letterlijk op een grens gaat staan, is die zelden tot nooit echt zichtbaar. Wat er ooit gebeurde of besloten werd, is alleen zichtbaar in een atlas of op de landkaart. (…) Onzichtbaar wordt ook je eigen omgeving als je in een ziekenhuis slechts de rode of gele lijnen op de vloer volgt die je naar de juiste afdeling moeten leiden. Net als de routeplanner in je auto, ontnemen ze het zicht op de omgeving. Het ruimtelijk inzicht is, net als de menselijke maat, een belangrijk onderwerp is in deze essaybundel. Van Gent weet verklaringen voor haar filosofieën in literatuur en kunst te vinden en trakteert de lezer regelmatig op verrassende dwarsverbanden. (…)
Straatjournaal is de straatkrant van Noord-West Nederland.
Lees hier de hele recensie
Meer over ‘Het passeren van onmeetbare ruimten’
Meer over Hester van Gent bij Uitgeverij In de Knipscheer

Hester van Gent – Het passeren van onmeetbare ruimten. Essays

Hester van Gent
passeren van onmeetbare ruimten
Extazereeks-essays
omslagafbeelding Elian Somers
foto auteur Erik de Vries
bezorging reeks Cor Gout
vormgeving omslag en binnenwerk Els Kort
redactie Jim Rotteveel
geïllustreerd met 20 afbeeldingen,
waarvan 13 in kleur
gebrocheerd in omslag met flappen,
168 blz., € 22,00
ISBN 978-94-93368-11-8
eerste uitgave najaar 2024

In Het passeren van onmeetbare ruimten verkent Hester van Gent de ruimte om ons heen. Het boek telt 15 essays en wil een tocht zijn langs alledaagse, vertrouwde plekken, waarvan ze het beeld laat kantelen: de singel voor de deur wordt een binnenruimte, het zicht op de stad verandert in een visioen. Het is ook een expeditie naar onbekend terrein, verborgen achter een houten deur, gespiegeld in een Brusselse vijver of zich manifesterend aan de horizon. Hier houden avonturen zich op, onderzoeken kinderen hun stad, en huizen vliegende vissen en luchtschepen. Een boek over kantelmomenten en soldatenlaarzen, luchtspiegelingen en elleboogruimte.

‘Zelf had ik de gele streep [op de ziekenhuisvloer] nodig. Als een willoos bakje dat aan het staaldraad van de kabelbaan werd gehaakt, liet ik me meevoeren langs een vooraf vastgelegde route. Die leidde me naar daar waar ik zelf niet kon komen, omdat ik, met al mijn ruimtelijk inzicht, geen idee had waar ik naartoe moest. Had ik dat geweten, dan was ik er wel op eigen houtje heen gegaan. Wellicht via een andere route, met een omweg bijvoorbeeld, omdat ik nog even wilde wachten voordat ik daadwerkelijk de kamer binnen zou gaan, eerst nog in een tijdschrift uit de kiosk wilde bladeren of in de cafetaria een cappuccino bestellen, die ik vóór mij op het tafeltje zou zetten waar hij langzaam koud zou worden.’

Het passeren van onmeetbare ruimten van Hester van Gent is de derde essayuitgave in de Extaze-essayreeks, uitgegeven door Uitgeverij In de Knipscheer. Aan deze uitgave gingen bundels vooraf van Artien Utrecht en Onno Schilstra. De reeks wordt begeleid en verzorgd door Cor Gout en is een voortzetting van de Extaze-reeks voor korte verhalen en romans, die sinds 2016 onder redactie van het literair tijdschrift Extaze door In de Knipscheer werd uitgegeven. De Extaze-essayreeks biedt talentvolle essayisten, die eerder publiceerden in het literaire tijdschrift Extaze, de kans om hun werk in een zelfstandige uitgave te presenteren.

Hester van Gent (Amsterdam, 1971) studeerde bouwkunde aan de Technische Universiteit in Delft en publiceert essays en verhalen. Daarnaast werkt ze als zelfstandig stedenbouwkundige en onderzoeker, en is ze auteur en redacteur in het veld van stedenbouw en (landschaps)architectuur. Drie essays uit deze bundel (over de menselijke maat) zijn tot stand gekomen met financiële steun van het Stimuleringsfonds Creatieve Industrie.

Meer over Hester van Gent bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Extazereeks-essays bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een uitermate sympathiek en geslaagd debuut.» – Eric de Brabander

VoorplatDrijfzand1KleinOver ‘Bouwen op drijfzand’ van Ronny Lobo in Antilliaans Dagblad, 14 september 2013:
Ronny Lobo studeerde bouwkunde in Nederland en keerde terug naar Curaçao, waar hij architect werd met een speciaal oog voor klimatologische omstandigheden. De ingrediënten die nodig zijn voor de onvermijdelijke botsingen tussen architect en opdrachtgevers worden in ‘Bouwen op drijfzand’ subtiel ingevoerd door de auteur, die net als Kenzo behalve bouwkundige ook een bevlogen en kunstzinnig architect is. (…) Lobo weet zijn roman met verrassende wendingen te doorweven en deze af te wisselen met wat filosofische beschouwingen over tropische architectuur, over de relatie tussen bouwkunst en natuur, en over de noodzaak respectvol met deze natuur om te gaan.

Lees hier de recensie

Meer over Ronny Lobo

«Els Langenfeld kon fel zijn als ze wist dat ze het gelijk aan haar zijde had.» – Eric de Brabander

Els LangenfeldIn Memoriam Els Langenfeld in Antilliaans Dagblad, 11 juni 2013:
Els Langenfeld was een gedreven mens, altijd met haar neus in archieven. Ze was dan wel niet als historicus opgeleid, toch was Els een wandelende encyclopedie als het ging over het koloniale verleden van Curaçao. Daar heeft zij ook verscheidene boeken over gepubliceerd, afgezien van de regelmatige middenpagina’s in het Antilliaans Dagblad over dit onderwerp. Gedreven was Els en die gedrevenheid ging gepaard aan een vrolijkheid en optimisme die aanstekelijk was, ook tijdens haar ziekte de afgelopen drie jaar. (…) Als Els er was, dan was ze er. Je kon er niet omheen. Dat lijkt in contradictie met haar aangeboren bescheidenheid, maar dat was het niet. Want Els kon fel zijn als ze wist dat ze het gelijk aan haar zijde had.

Lees hier het IM

Meer over Els Langenfeld