F. Starik
Mijn leven als museum
Nederland / Roman
Paperback, blz., 224, 15,75
ISBN 90-6265-387-1
Eerste druk 1993
In Mijn leven als museum, het eerste prozaboek van zanger, dichter, kunstenaar en museumdirecteur F. Starik, neemt de auteur ons mee door de eenzame straten van Parijs. Wij glijden in vogelvlucht langs de hoogtepunten van de recente wereldgeschiedenis zoals hij die op tv heeft gezien, we nemen afscheid van zijn vader, van de dronken dichter en de zer oude mevrouw, moeten werkeloos toezien hoe hij worstelt met de grote dingen van het leven, en we zitten achterop bij de Vereniging van Vrienden van de Brommersport. Uiteindelijk doet hij, onder het opgewekte motto ‘Ik leef. En u moet betalen!’ een poging om Het Systeem op te blazen door het te overvoeden.
Starik legt per brief verantwoording af over zijn nutteloze en enigszins belachelijke leven, ‘een lotsbestemming om aan te gehoorzamen, terwijl de Opdracht zelf je niet bekend is, en niet bekend mag raken: we volgen het plan dat voor ons is geschreven en dat we niet kunnen lezen, we vullen de vakjes in de kleurplaat van ons leven’.
Na zijn met De Avonden Literatuurprijs bekroonde dichtbundel Nepvuur bewijst Starik (1958) met dit brievenboek dat hij hard op weg is zich een bijzondere plaats in de Nederlandse literatuur te verwerven.