«Een solide gecomponeerd boek, als een album van de beste tijdloze musici.» – Jeroen Heuvel

Over ‘Schutkleur’ van Bernadette Heiligers op Literatuurgeschiedenis, 28 februari 2024:

(…) Bernadette Heiligers weeft controversiële draden van recente toestanden in de Curaçaose maatschappij tot een kleurig kleed over toestanden die eeuwen geleden zijn ontstaan en die tot op de dag van vandaag hun sporen op het eiland hebben. Ze doet dat met rake observaties en een dosis humor. Subtiel beschrijft ze de complexe gevoeligheden die op het eiland leven, zoals het ‘probleem’ van kleur van de donkere Corine in de nagenoeg witte familie: ‘Ik kwam als nummer vijf met restanten uit de erfenis van mijn moeders voorouders, zoals neusvleugels die op echte vleugels leken en een huidskleur die veel te donker was om door te kunnen gaan voor wit.’ De motieven vaderschap en kleur worden met elkaar verbonden in een passage over Harold en Corine: toen zij kinderen waren, lachte hij haar altijd uit om haar donkere huidskleur, platte neus en kroeshaar. Maar dat had hij nooit meer gedaan sinds zij had geroepen dat zij ‘het aan zijn vader zou vertellen als hij er een zou hebben gehad’. (…) Corine is soms kind, soms studente in Nederland, en meestal de vrouw van middelbare leeftijd, op Curaçao, ongetrouwd, met een jongvolwassen dochter. ‘Schutkleur’ is daarom een solide gecomponeerd boek, als een album van de beste tijdloze musici.

Lees verder op Literatuurgeschiedenis
Meer over ‘Schutkleur’
Meer over Bernadette Heiligers bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Jeroen Heuvel bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Heling kan beginnen, lijkt Heloise te zeggen. Dat klinkt therapeutisch, maar ze maakt er een soort oerkracht van, in beweging met de wind, de zon en de zee van Curaçao.» – Martijn Nicolaas

Over ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise op Tzum, 13 februari 2024:

(…) Elodie Heloise past met haar geëngageerde romandebuut goed in deze nieuwe generatie Caribische auteurs. En met een proloog die herinnert aan Tip Maruggs klassieker ‘De morgen loeit weer aan’, plaatst ze zich ook mooi in de traditie. (…) ‘Blauwe tomaten’ schetst geen vrolijk beeld van Curaçao. Een grote rol in het verhaal speelt een opvanghuis voor zwervers en alcoholverslaafde mannen, ‘alle hopeloos losgeslagen en dolende zielen’ die in Willemstad rondhangen en last veroorzaken. (…) Dominique is journalist en ook zij bracht haar vroege jeugd door op het eiland maar remigreerde naar Nederland met haar moeder toen ze acht jaar was. Een vlucht was dat: haar vader mishandelde haar moeder. Nooit spraken ze daarover. Het eiland van haar jeugd begint echter herinneringen los te breken waar Dominique steeds moeilijker weerstand aan kan bieden. (…) Ondanks dat Dominique duidelijk het centrale personage is, bouwt Heloise haar verhaal op vanuit meerdere perspectieven. (…) Waar in het begin van de roman de personages nog sterk in zichzelf gekeerd zijn, kent de loop van het verhaal een patroon van steeds meer openheid en eerlijkheid. Waar mensen hun relaties verdiepen, door open te zijn naar elkaar en hun gedeelde verleden, kan heling beginnen, lijkt Heloise te zeggen. Dat klinkt therapeutisch, maar Heloise maakt er een soort oerkracht van, in beweging met de wind, de zon en de zee van Curaçao. (…) ‘Blauwe tomaten’ is een warm-menselijke roman die gezicht geeft aan de ketting van misbruik waar Curaçaose families in gevangen kunnen zitten. Het beeld van de blauwe tomaten als de afdruk van huiselijk geweld die slechts langzaam vervaagt, is tegelijkertijd wrang en hoopvol. Want wat vervaagt, zal uiteindelijk verdwijnen.

Lees a href=”https://www.tzum.info/2024/02/recensie-elodie-heloise-blauwe-tomaten/”>hier de recensie ‘De afdruk van huiselijk geweld’
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

De Nederlandse presentatie van ‘Urbina’ van Eric de Brabander

Over ‘Urbina’ van Eric de Brabander in Pletterij, 3 februari 2024:

Op de tijdlijn vanaf 1:20:30 verwelkomt Kees Broere zijn collega-auteur Eric de Brabander bij de presentatie van ‘Urbina’ diens negende boek bij Uitgeverij Inde Knipscheer sinds 2009: “Eric de Brabander legt in zijn boeken  de ziel van de Curaçaoënaar bloot en als je denkt dat je alles gehad hebt, dan krijg je ‘Urbina’.”  Vanaf 1:24:00 vertelt uitgeverijredacteur Peter de Rijk over het boek: “Een gedreven geschiedenis van het Caribisch gebied dat voor menig Nederlandse lezer onbekend terrein genoemd mag worden.” Vanaf 1:36:35 vertelt De Brabander de verbluffende en voor Nederland ook beschamende geschiedenis áchter de roman.

Kijk hier naar de uitzending (vanaf 1:18:00  op de tijdlijn)
Klik hier voor foto’s van de presentatie door Harry van Kesteren
Meer over ‘Urbina’
Meer over Eric de Brabander bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De ontknoping is een spektakel in een meeslepend werk.» – Seger Kersbergen

Over ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise op La Chispa, 4 februari 2024:

In ‘Blauwe Tomaten’een meeslepend werk van de Curaçaose schrijfster Elodie Heloise, keert de 28-jarige Dominique terug naar het eiland waar ze een deel van haar jeugd doorbracht. (…) De herontdekking van het eiland onthult verdrongen en verborgen trauma’s in Dominique’s geheugen, maar brengt ook verzoening met zich mee. (…) Hoewel de thematiek van huiselijk geweld als een rode draad door het verhaal loopt, weet de schrijfster op genuanceerde wijze te belichten hoe het beleefd en herinnerd wordt. Niet alleen wordt de diepte van de pijn, schuld en boosheid die het slachtoffer met zich meedraagt op indringende wijze beschreven, maar Heloise weet ook de complexe geschiedenissen en trauma’s die voorafgaan aan het daderschap met gevoel te belichten. (…)  De opdeling van het boek in negen delen met korte hoofdstukken biedt ruimte voor een boeiende wisselwerking tussen personages, tijden en verhaallijnen. Hoewel voornamelijk vanuit Dominique’s perspectief belangrijke wendingen in het verhaal aan het licht komen, onthullen de fraaie wisselingen tussen flashbacks, gedachtes en realiteit de kwetsbaarheid en diepte van de personages en hun ervaringen. (…) Hoewel de dramatische toon van het werk ter aanvang misschien afschrikt, toont ‘Blauwe Tomaten’ juist de veerkracht van mensen die ergens herstellende van zijn. De ontknoping is een spektakel. (…)

Lees hier de recensie ‘Verdrongen trauma’s op een ver eiland’
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Deze roman zorgt voor een periode van leesgeluk.» – Peter de Rijk

Over ‘Urbina’ van Eric de Brabander in Pletterij, 3 februari 2024:

(…) Het scala aan onderwerpen waarover Eric de Brabander schrijft is enorm divers. Het gaat van kwakzalverij tot de arbeidersstaking van 1969 te Curaçao, een schipbreuk in 1678 of de kaping van een Portugees passagiersschip in 1961. Maar evengoed over de experimenten op mensen tijdens de Tweede Wereldoorlog als over een Favre-Leuba, een zeer bijzonder Zwitsers polshorloge. Opvallend vaak schetst hij het lot van de kleine man als speelbal van aardse zaken. (…) Curaçao vormt het middelpunt van onze aarde, blijkt uit de boeken die De Brabander schreef. Het is de spil waarom alles draait. De geschiedenis, met name alle opstanden, revoluties en kapingen die De Brabander beschrijft zijn de katalysator waardoor zijn verhalen op gang komen. (…) In ‘Urbina’ is een couppoging van groot belang. Deze keer koos de auteur voor Venezuela als speelveld. (…) De Brabander weet met een paar regels niet alleen de arrogante en latente houding van Nederland te schetsen, maar zorgt meteen voor suspense die je het best kunt omschrijven met de titel van zijn verhalenbundel ‘Het geluid van naderend onweer’. (…) Wie betrokken raakt, wordt slachtoffer, zoals zo vaak in De Brabanders oeuvre. Dat levert een spannende roman op, maar evengoed een gedreven geschiedenis van het Caribisch gebied dat voor menig Nederlandse lezer onbekend terrein genoemd mag worden. Dat Venezuela zo dicht in de buurt van Curaçao lag en dat men daarvan in 1929 meer bewust had moeten zijn, net als nu, wist ik niet. (…) Als kenner van de Cariben, en de geschiedenis daarvan, weet hij van de hoed en de rand. Het heeft hem ontnuchterd, zoals blijkt uit de regel: ‘Hij besefte dat een mens altijd op zoek is naar een geluk dat groter is dan dat wat hem toekomt.’ Wellicht is het daarom juist raadzaam zijn boeken te gaan lezen, en te beginnen met ‘Urbina’. Deze roman zorgt voor een periode van leesgeluk en het totaal vergeten van je omgeving. En wie langer wil genieten kan zijn hele oeuvre gaan verorberen.
Lees hier verder
Meer over ‘Urbina’
Meer over Eric de Brabander bij Uitgeverij In de Knipscheer

Elodie Heloise in ‘De nacht van…’ op NPO Radio 1

Guilliano Payne in gesprek met Elodie Heloise  over ‘Blauwe tomaten’, 2 februari 2024:

In het radioprogramma ‘De Nacht van…’ op vrijdag 2 februari 2024 van 02:00 – 05:00 uur spreekt In het laatste uur Guilliano (Caribisch Netwerk) met de Curaçaose auteur Elodie Heloise, over het feit dat zij met haar boek ‘Blauwe tomaten’ genomineerd is voor de Libris Literatuur Prijs 2024. Het is lang geleden dat het eiland weer meedingt naar deze prijs. Elodie vertelt wat dit voor het eiland betekent, maar ook voor haar als persoon.

Luister hier (op de tijdlijn van 00:00 tot 13:15 min)
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een pastoor, een junk en een zak sinaasappelen.»

Op 30 januari 2024 publiceerde Athenaeum Boekhandel een leesfragment uit ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise op hun website naar aanleiding van de keuze van de roman op de  longlist van de Libris Literatuurprijs 2024.

Lees hier het fragment
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

Aandacht voor Librisnominatie Elodie Heloise in ‘Amigoe’ (Curaçao)

Over ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise in Amigoe, 30 januari 2024

Dat Elodie Heloise met haar roman ‘Blauwe tomaten’ een nominatie verdiende voor de Libris Literatuurprijs 2024 was ook groot nieuws op Curaçao. Auteur Elodie Heloise was op het eiland al een Bekende Curaçaoënaar want in het verleden hoofdredacteur van de Amigoe, de grootste krant op Curaçao, en is tegenwoordig manager van het culturele centrum Landhuis Bloemhof.

Lees hier het bericht in de ‘Amigoe’
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

Elodie Heloise met ‘Blauwe tomaten’ op longlist Libris Literatuur Prijs 2024

Uit 189 ingezonden boeken heeft de jury op 29 januari 2024 een longlist gekozen van achttien titels die kans maken op de Libris Literatuur Prijs 2024. Deze prestigieuze prijs wordt ieder jaar toegekend aan de beste oorspronkelijk Nederlandstalige roman van het afgelopen jaar. De shortlist wordt bekendgemaakt in Nieuwsuur op NPO2 op maandag 11 maart. Onderstaand de 18 gekozen titels:

Cobi van Baars, De onbedoelden – Atlas Contact
Sacha Bronwasser, Luister – Ambo Anthos
Ramy El-Dardiry, Tussen morgenzee en avondland – Querido
Rob van Essen, Ik kom hier nog op terug, Atlas Contact
Paul Gellings, Terug naar de Stichtstraat, Passage
Esther Gerritsen, Gebied 19, De Geus
Elodie Heloise, Blauwe tomaten, In de Knipscheer
Roxane van Iperen, Dat beloof ik, Thomas Rap
Gilles van der Loo, Café Dorian, Van Oorschot
Renée van Marissing, Gelukkige dagen, Querido
Marente de Moor, De schoft, Querido
Frank Nellen, De onzichtbaren, Hollands Diep
Richard Osinga, Munt, Wereldbibliotheek
David Pefko, De Gebroeders Maxilari, Prometheus
Ilja Leonard Pfeijffer, Alkibiades, De Arbeiderspers
Caro van Thuyne, Bloedzang, Koppernik
Maud Vanhauwaert, Tosca, Das Mag
Tommy Wieringa, Nirwana, De Bezige Bij

Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

«**** Over een revolutionair geteisterd door leegheid.» – Jan Stoel

Over ‘Urbina’ van Eric de Brabander op Bazarow, 25 januari 2024:

(…) De Brabander is erin geslaagd om op basis van feiten een meeslepend en spannend verhaal te componeren waarin Rafael Simón Urbina Lopez (1897-1950) centraal staat. Lopez  was een Venezolaans politiek leider en revolutionair, die onder meer streed tegen het dictatoriale regime van Juan Vicente Gómez(1857-1935). Het mooie van deze vorm van fictie is dat de geschiedenis echt tot leven komt door het vertelperspectief van de personages. De leemtes tussen de feiten vult de auteur op met fictie. De Brabander weet daarbij in zijn verhaal met als grote thema’s eerlijkheid en gelijkberechtiging mooi het evenwicht te bewaren. (…) Door het leven van Urbina te volgen, in diens hoofd te kruipen en zijn gedachten te volgen, wordt de geschiedenis persoonlijker. Ook het perspectief van de andere hoofdrolspelers komt nadrukkelijk aan bod. Zo maak je kennis met hun motieven. Die afwisseling (ook in de plaats van handeling) geeft dynamiek aan de roman. (…) De Brabander schrijft soepel, filmisch, verwerkt de nodige humor in zijn verhaal en weet in een paar woorden een sfeer, een situatie of een personage neer te zetten. (…) Wat de roman echt doet beklijven zijn de parallellen die je ziet tussen verleden en heden. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Urbina’
Meer over Eric de Brabander bij Uitgeverij In de Knipscheer