Over boekpresentatie ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise in Pletterij, 1 juni 2023:
Op 27 mei jl. werd voor een overvolle zaal publiek in de Haarlemse Pletterij het langverwachte romandebuut van Elodie Heloise gepresenteerd. In een voorafje aan het interview dat Peter de Rijk met haar heeft, steekt ze zelf heerlijk de draak met dat lange duren door bijna alle romanpersonages in één kamer samen te brengen en hun zegje te laten doen over de schrijfster die maar niet met schrijven wil beginnen. De roman is inhoudelijk behoorlijk heftig: opvanghuis, seksueel misbruik door de katholieke kerk, huiselijk geweld, ontwrichte gezinnen, maar “niemand is volledig goed, niemand is volledig slecht; wat je meemaakt neem je mee, maar geef je ook door”. Peter de Rijk: «Dit is een boek waaraan je je gemakkelijk had kunnen vertillen, maar dat doe je niet. Het komt zo oprecht over. Dat is de grootste kracht in deze roman, dat je geen moment twijfel aan de lezer laat: het is werkelijkheid die je beleeft.» De presentatie werd ingeluid en uitgeluid en tussendoor onderbroken door een vijftal prachtige, korte klassieke pianostukken (walsen en Caribische dansen) van o.a. de Curaçaose componist Wim Statius Muller (1930-2029), virtuoos uitgevoerd door zijn kleinzoon Alexander Kraft van Ermel. Elodie Heloise reikte het eerste exemplaar in vijfvoud uit aan vijf aanwezige van haar zeven buik-, cadeau- en aangenomen zonen.
Kijk hier naar de presentatie vanaf 1:23:00 op de tijdlijn
Lees hier het voorafje aan de roman
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Caraïbische letteren
«Het zit zo goed in elkaar, is origineel en voegt echt iets toe aan de Caribische literatuur.» – Peter de Rijk
Over ‘Op weg naar Nos Plaser’ van Ken Mangroelal in de Pletterij, 27 mei 2023:
Op 27 mei 2023 vond in de Pletterij in Haarlem de boekpresentatie van ‘Op weg naar Nos Plaser’, het tweede boek van Ken Mangroelal bij Uitgeverij In de Knipscheer. De presentatie is inmiddels terug te zien op YouTube. Omdat zijn eerste titel ‘Distance Call’ het licht zag in 1978 werden onvermijdelijk herinneringen opgehaald aan zijn toenmalige redacteur (en uitgever) Jos Knipscheer die in 1997 overleed – en dat riep de nodige emoties op zowel bij Ken Mangroelal als zijn huidige uitgever Franc Knipscheer, broer van Jos. De vriendschappelijke relatie die Jos en Ken hadden was niet alleen die tussen uitgever en auteur. Als gitarist bracht hij ook eerste kneepjes van het vak bij aan de tienerzoons van Els, de vrouw van Jos. Ulco Bed, de jongste van de twee, zou de gitaar niet meer loslaten. Vanaf zijn zestiende tot op de dag van vandaag, speelt hij samen met de toen nog jongere Candy Dulfer. Na het interview met Peter de Rijk nam Michiel van Kempen van Mangroelal het eerste exemplaar in ontvangst en verraste de auteur door in zijn dankwoordje een fragment voor te lezen van zijn recensie die op datzelfde moment geplaatst werd op Caraïbisch Uitzicht. Ken Mangroelal besloot de presentatie feestelijk door in plaats van eigen nummers een drietal standards te spelen (hoewel hij eigenlijk niet meer optreedt) van de onlangs overleden Harry Belafonte die de muziek uit de Cariben al in de jaren vijftig op de kaart zette, en zeer bekend was met Aruba en Bonaire.
Kijk hier naar de presentatie vanaf 4:10 tot 1:05:00 op de tijdlijn
Lees hier de recensie van Michiel van Kempen
Meer over ‘Op weg naar Nos Plaser’
Meer over Ken Mangroelal bij Uitgeverij In de Knipscheer
In deze novelle, zijn voorlopig hoogtepunt, is hij de boosheid voorbij.» – Michiel van Kempen
Over ‘Op weg naar Nos Plaser’ van Ken Mangroelal op Caraïbisch Uitzicht, 27 mei 2023:
(…) Bij hem de onnadrukkelijkheid van motieven als slavernij en identiteit, al lijkt de titel van zijn nieuwe boek op het eerste gezicht wel op een identiteitsverhaal te wijzen. (…) Wat de novelle van Ken Mangroelal zo bijzonder maakt is dat hij glashelder schrijft, en tegelijkertijd de dingen vloeiend in elkaar laat overgaan zonder vorm van predikzucht of vet aangezet engagement. De veelvuldig beschreven dromen maken deel uit van hetzelfde universum als de empirische gebeurtenissen. Bij herlezing valt pas op dat hij heel veel zaken vloeiend-contrasterend neerzet, dingen omkeert en anders belicht en daardoor nuancerende tonen weet te bereiken. (…) Toevallige vondsten – ready mades zou je ze kunnen noemen – lijken ook in de novelle van Ken Mangroelal voorbij te komen. Er is een losse compositie van personen, gebeurtenissen en voorwerpen die in en uit de coulissen schuiven. Maar het bijzondere van Ken Mangroelal is dat hij die verschijnselen niet om hun folkloristische gehalte inbrengt in zijn verhaal, zeg maar als schets van een heemkundig-spiritualistisch lokaal verschijnsel ten behoeve van de naar exotisme snakkende lezer. Nee, hij voorziet ze juist van een antithetisch commentaar en licht daardoor net als bij het clair-obscur van Caravaggio en Rembrandt de zaken scherper uit. (…) ‘Op weg naar Nos Plaser’, zijn voorlopig hoogtepunt, plaatst hem als hernieuwde jongere bij de jongste generatie: eigenzinnig, relativerend, nuancerend. Een slachtoffer weet zich altijd gebonden aan een dader, de trendvolger is het slachtoffer van zijn tijd. Niets van dat alles bij Mangroelal. Hij heeft een broertje dood aan modieusheid, zijn spoor is dat van zijn eigen voetstappen, hij is de boosheid voorbij.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Op weg naar Nos Plaser’
Meer over Ken Mangroelal bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Ze beschrijft heel mooi hoe licht en mooi het is in de Bijlmer van begin jaren zeventig.» – Sanne Faas
Over ‘Een Bijlmerliedje’ van Diana Tjin in Het Parool Podcast ‘Amsterdam wereldstad’, 20 mei 2023:
De Het Parool-podcast ‘Amsterdam wereldstad’ wijdde op 14 maart 2023 in de Boekenweek een aflevering aan boeken waarin Amsterdam een grote rol speelt. Presentator Lorianne van Gelder ‘wandelt’ met haar gasten van de Wallen van John Irving, via het Vondelpark van Remco Campert, door het Oosterpark van Maartje Wortel, tot de Bijlmer van Diana Tjin. Sanne Fase, mede-eigenaar van de Java Bookshop en de Linnaeus Boekhandel in Amsterdam-Oost, merkt dat Amsterdammers het leuk vinden als een boek zich afspeelt in de buurt. “Het is een beetje alsof je onderdeel bent van een veel groter verhaal. Alsof je een toevallige voorbijganger bent die beschreven wordt.” En over ‘Een Bijlmerliedje’ van Diana Tjin: “Ze beschrijft heel mooi hoe begin jaren zeventig een Chinees-Surinaams gezin vanuit het centrum van Amsterdam verhuist als eerste bewoners naar de Bijlmer en tussen de regels door hoe licht en mooi het is in de Bijlmer.”
Luister hier naar de podcast (over Diana Tjin vanaf 21:14)
Meer over Een Bijlmerliedje
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
Ken Mangroelal – Op weg naar Nos Plaser. Novelle
Ken Mangroelal
Op weg naar Nos Plaser
novelle
Aruba, Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen,
116 blz., € 17,50
eerste druk mei 2023
ISBN 978-94-93214-94-1
In Op weg naar Nos Plaser bezoekt een Caribische zakenman na lange afwezigheid zijn geboorte-eiland waar hij een kunukuhuisje op een heuvel koopt om er te overwinteren. Behoefte aan een sentimentele reis heeft hij niet, wel aan een leven in het hier en nu totdat het verleden hem terug slingert in de tijd.
Zo is het leven. Dingen komen en gaan. Wat nu is, is straks niet meer. En niets is blijvend. Op deze gedachte kwam ik, en waarom weet ik niet, terwijl ik in mijn hangmat onder de mangoboom lag nadat ik mij er eerst van had verzekerd, wat je in de tropen altijd moet doen, dat geen boa of schorpioen zich daarin schuilhield. De zoete geur van rijpe mango’s zou andere gedachten aan me moeten hebben ontlokt, zoals die aan Zoë, die mij een schaaltje mango met milde yoghurt overgoten aanreikte op het terras van haar vakantieadres op het Griekse eiland Lesbos. Dat was de geboorteplaats van de Griekse dichteres Sappho, wier werk zij zeer bewonderde en in het origineel wilde lezen. En terwijl ik reeds wegdroomde in die herinnering, stopte er een auto voor m’n deur. Ik keek op vanuit mijn hangmat. Een politiewagen. Twee agenten stapten uit en liepen het erf op.
Ken Mangroelal (Aruba, 1948) is filosoof en schrijver. Hij debuteerde in 1978 met Distance Call, Brief aan een Surinaams-Antilliaanse moeder bij Uitgeverij In de Knipscheer. Proza van zijn hand werd opgenomen in Sirito (1993), Mama Sranan: 200 jaar Surinaamse verhaalkunst (1999), en (ook poëzie) op Caraïbisch Uitzicht. In 2019 verscheen Caribbean Rhapsody met deels autobiografisch kort proza en in 2020 de dichtbundel Ik waan mij hier slechts. Met zijn essay ‘De vloek van Cham voorbij’ won hij in 2019 een prijs in een essaywedstrijd over de doorwerking van de slavernij, georganiseerd door het NiNsee en de Lutherse Kerk Amsterdam. Het essay werd opgenomen in de bundel Het andere postkoloniale oog (2020). Verder verschenen bijdragen in Dat wij zongen (2022) met zijn essay ‘Adieu mijn travestieën’ over Albert Helmans Mijn aap schreit (1928), in Album van de Caraïbische Poëzie (2020) met zijn gedicht ‘Kindertijd’ en in Tirade 491 – April 2023, Jaargang 67 met zijn essay ‘Van verbieden tot verbranden’.
Meer over Ken Mangroelal op deze site
Elodie Heloise – Blauwe Tomaten. Roman
Elodie Heloise
Blauwe Tomaten
roman
Curaçao, Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen,
400 blz., € 23,50
eerste druk mei 2023
ISBN 978-94-93214-96-5
Blauwe Tomaten vertelt het verhaal van onverwachte ontmoetingen die tot waarheden leiden waar schuld, boete en vergeving bekeken worden vanuit het menselijke (on)vermogen met de eigen beperkingen om te gaan. Deze roman speelt zich af op Curaçao waar shon Mi in de binnenstad een opvang voor zwervers bestiert, Kevin zijn kleine zusje probeert te beschermen, pastoor Bree zich geconfronteerd ziet met misbruik, de drankverslaafde Wesu zijn oude beroep oppakt om een al lang uitstaande rekening te vereffenen en Dominique tegen wil en dank haar weg vindt.
De zee kolkt, draait en deint. Net als haar gedachten dat doen. Feiten. Blijf bij de feiten. Welke feiten? Wat zijn de feiten? Alles wat ze weet, of denkt te weten, is in beweging zonder dat ze er nog grip op lijkt te hebben. (…) Het ‘waarom ze uit elkaar zijn gegaan’ begint invulling te krijgen. Maar waarom sloeg hij haar? Zo erg dat ze vluchten moest? En waarom heeft haar moeder niks verteld hierover? Waarom? Wat houdt Nora achter? En wat voor een vent mishandelt zijn vrouw en wil niks meer met z’n kind te maken hebben? Dan moet je toch een klootzak zijn? Maar hij huilde en heeft met haar gespeeld met de zee. Ze heeft het teruggezien. En het heeft haar onderuit geschopt. Zoals ook de herinneringen doen die zich de laatste tijd aandienen wanneer ze daar zin in hebben. Herinneringen waarin die klootzak een rol speelt. En geen klootzak is.
Elodie Heloise (1968) woont en werkt op Curaçao, het eiland waar zij opgroeide. Ze is de auteur van Herinneringen aan Curaçao (2006) bij uitgeverij Memento Vivi, Carnaval op Curaçao (2011) bij Carib Publishing, de verhalenbundel Woestijnzand (2012) bij uitgeverij In de Knipscheer en het jeugdboek voor alle leeftijden Shusu en Sir Raylison (2019) bij Fundashon Sembra Buki. Blauwe Tomaten is haar eerste roman. Elodie Heloise is een sociaal maatschappelijk geëngageerd schrijver die haar schrijfkilometers heeft gemaakt in de journalistiek en daarbuiten met altijd het eiland Curaçao dicht aan haar hart. Meer info op www.elodieheloise.com
Meer over Elodie Heloise op deze site
«En wat een verrassing is het.» – Christien Leicht
Over ‘De vergankelijkheid der dingen’ van Eric de Brabander op De Boekenconducteur leesclub, 7 april 2023:
Eric de Brabander is mij totaal onbekend. De titel spreekt me aan. En dan is het leuke van de bibliotheek dat je het boek mee kunt nemen om het uit te proberen. En wat een verrassing is het. Heel fijn geschreven. Een beetje filosofie, wat suspense, menselijke karakters en het speelt zich af in een regio waar ik eigenlijk nooit boeken over of van lees. Iets wat ik zeker goed te maken heb. Het uitgangspunt van het horloge is vrij bijzonder en wekt mijn nieuwsgierigheid. Hoe wordt dit uitgewerkt. Gelukkig niet zoals ik vrees. De toevalligheid van gebeurtenissen en ontmoetingen (overigens ook een toepasselijke titel) is zeer geloofwaardig beschreven. Al met al een fijn boek om te lezen en een schrijver om te onthouden.
Bron De Boekenconducteur leesclub van Everhard Arends. Christien Leicht maart 2022 Boek 12.
Meer over ‘De vergankelijkheid der dingen’
Meer over Eric de Brabander op deze site
«Een verfrissende literaire geur.» – André Oyen
Over ‘Door jou mag ik er zijn’ van Giselle Ecury op Ansiel, 27 maart 2023:
(…) De vormvrije gedichten in de bundel ‘Door jou mag ik er zijn’ van Giselle Ecury (1953) gaan over liefde, weemoed en rouw. In de bundel staan 86 gedichten, waarin het terugblikken op vroeger en het nieuwe heden niet weg te cijferen vallen, zoals bijvoorbeeld in het gedicht ‘Eindelijk bevrijd’: het leven is mij als weleer/ rijkelijk gaan belonen/ veel werd gewonnen, niets ben ik kwijt, hooguit demonen/ uit mijn kindertijd. Die verluchtende positieve ingesteldheid dwaalt als een verfrissende literaire geur door de bundel. Haar zoektocht naar identiteit is zeer herkenbaar en weet de lezer te boeien en te inspireren.
Lees hier de aankondiging
Meer over ‘Door jou mag ik er zijn’
Meer over Giselle Ecury bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Als ik neger, zwart en blackie in een verhaal heb bedoel ik neger, zwart en blackie.» – Annel de Noré
Annel de Noré tijdens optreden in Winternachten 2002 – foto Serge Ligtenberg
Met name haar verhalen in de bundels ‘Het kind met de grijze ogen’ en ‘Vers vlees oud bloed’ worden in recensies wel vergeleken met het werk van Roald Dahl. In een e-mailbrief aan vrienden en relaties schrijft ze o.a.:
«(…) Ik verbeeld me niet (…) dat ik een goede schrijver ben of dat ik ( ooit) aan iemand als Roald Dahl, een van mijn schrijfhelden, zal kunnen tippen maar wanneer de woorden slecht en schrijfster na mijn dood niet meer mogen dan graag een paar ooggetuigen (leesgetuigen) van wat ik nooit zou willen dat met mijn schrijfsels gebeurt. (…) Aan Suriname zijn wij verpand. Overal elders zijn wij vreemdelingen. In sommige landen blijven wij ongewenste vreemdelingen, allochtonen, knuffelnegers, werkschuw tuig, stontyi-trekkers zolang de voorraad strekt en onze kleur niet blank genoeg is tot in het achtste geslacht of ons haar niet glad genoeg is. En mijn haar bijvoorbeeld is gewoon en blijft gewoon kroezig. Het zit op niemands hoofd behalve op dat van mij en moet niemand hinderen en ik heb geen eufemisme nodig want het is geen wan- of misdaad. En alle mensen die zich beledigd voelen door mij? Heb je negerbloed of Egyptisch of Marokkaans of Joods bloed? Heb je krullend haar of kroes haar. KROES is geen ziekte. Als het een ziekte was: a no bay yu bay en. A so yu tan. En als het een ziekte was: elke ziekte heeft een naam. Geen enkele ziekte heet … Hoe erg die ziekte ook is. Ik mag wel AIDS hebben, maar o wee, geen negerbloed. O pe so? Waarom doen mensen alsof het een belediging is dat ik gekleurd ben, kroezig haar heb, negerbloed, rimpels, grijs haar en aartslelijke handen en een konijnenbek heb. En ik ben een VROUW. Al hoeft niemand die feiten te verdoezelen, ik wil evenmin dat die te onpas worden aangehaald. Dat weer niet. En behandel me menswaardig. (…)»
Lees hier de hele brief
Kijk hier naar interview over ‘Lambarosa’ uit 2021
Meer over Annel de Noré bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Werk vol licht en dankbaarheid en nergens pathetisch.» – Louis Smit
Over ‘Door jou mag ik er zijn’ van Giselle Ecury voor NBD/Biblion, 9 februari 2023:
De vormvrije gedichten gaan over liefde, weemoed en verdriet om de dood. Het blijkt dat ze een enorme hondenliefhebster is, die een hond affectie toedicht en zich blij toont dat hij ‘niet wegloopt maar blijft’. In deze bundel staan 86 gedichten, waarin de weidse beelden aanspreken: deinende koralen, de blauw kabbelende zee, de helwitte zon. Het decor dwingt bijna tot het leggen van een verband met de zonnigheid van Aruba, het geboorte-eiland van de dichteres. Gestorven geliefden en het gemis van moederschap worden niet onbesproken gelaten, toch is het werk vol licht en dankbaarheid en nergens pathetisch. Daarom zal de bundel, smaakvol uitgegeven met een kleurige omslagillustratie, vooral mensen aanspreken die in poëzie een positieve levensinstelling waarderen. Bundel van een dichteres die in 1953 op Aruba werd geboren en op haar zesde naar Nederland kwam. Ze werkte in het onderwijs. Naast poëzie schrijft ze ook romans. Advies: aanschaffen.
Meer over ‘Door jou mag ik er zijn’
Meer over Giselle Ecury bij Uitgeverij In de Knipscheer