Tag: Caraïbische letteren

Over ‘Dubbelbloed’ van Ethica Voorn op Alles over boeken en schrijvers, 13 augustus 2018:
‘Dubbelbloed’ is een geloofwaardig en vaak pijnlijk verhaal over het opgroeien in, of tussen twee culturen. (…) Het blijkt, volgens Etchica, te makkelijk om te zeggen en te denken dat kleur er niet toe doet. Dat is de luxe die een de zogenaamde “ witte mens” zich kan permitteren. (…) Maar de noodzaak om meer te weten van zichzelf en haar plaats binnen de Creools Surinaamse wereld kan zij niet meer ontlopen. En, dit wordt een ontluisterende zoektocht voor haar. En de lezer mag meekijken. (…) Etchica Voorn heeft mij weer eens laten zien hoe ingewikkeld het is om te leven tussen twee culturen. Dat er een zorgvuldige zoektocht nodig is om sterk in je schoenen te staan, zeker te worden van je eigen identiteit. Dat de buitenwereld geen idee heeft van het gemak waarmee de zgn. “anderen” in hokjes worden geplaatst en wat daarmee wordt aangericht. De manier waarop zij dit doet is heel toegankelijk, omdat zij het verpakt heeft in dagelijkse gebeurtenissen. Niks hoogdravends en moeilijks aan. Nooit oordelend. Verpakt in verhalen waarvan je weet dat die nog steeds aan de orde van de dag zijn. Schrijnend, schurend, prikkelend. ‘Dubbelbloed’, een prachtig boekje dat volgens mij verplichte literatuur moet zijn op elke middelbare school. Zowel voor docenten als leerlingen. Of nog beter, voorgelezen zou moeten worden tijdens maatschappijleer of burgerschapskunde. Wellicht een goed instrument om iets te doen om de toenemende segregatie in onze maatschappij een halt toe te roepen. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Dubbelbloed’

Over ‘Dubbelbloed’ van Ethica Voorn op Ansiel, 4 juli 2018:
(…) ‘Ik ben een halfbloedje, mijn vader is Surinaams en mijn moeder Nederlands,’ vertelde de 10-jarige Etchica op school tijdens een spreekbeurt. Half, ze telde zeker niet mee, waarom zou het geen twee-bloed zijn? Maar die vraag durfde ze niet te stellen, ze had er al genoeg werk aan zich staande te houden op school waar ze altijd geplaagd werd. En nee, een ‘mulat’ was ze evenmin, antwoordde ze later op vragen. Haar ‘meest zwarte neef’ bracht uitkomst. ‘Niks halfbloed! Dubbelbloed ben je!’ Twee ouders, twee culturen, twee soorten bloed. (…) De ene keer wint het vaderland, de andere keer het moederland. Uiteindelijk, aan het eind van de tocht, komt ze tot de conclusie dat ze de vruchten plukken zal van haar dubbele bloed. Een beklijvend knap boek over een dappere zoektocht naar een identiteit.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Dubbelbloed’