Over ‘Het dilemma van Otto Warburg’ van Eric de Brabander in De Ware Tijd Literair, zaterdag 23 juni / zondag 24 juni 2018:
(…) Het verhaal gaat over een Duitse Nobelprijswinnaar van Joodse afkomst die als wetenschapper in Duitsland de Tweede Wereldoorlog overleeft, tot verbazing van zijn collega’s die de gruweldaden van Hitler ontvluchtten. Vanzelfsprekend waren ze achterdochtig over Otto’s mogelijke betrokkenheid bij experimenten op gevangenen in concentratiekampen. (…) De eerste link naar Curaçao wordt op pag. 17 gemaakt door een verwijzing naar een toetje Soufflé Glacé au Curaçao, waar waarschijnlijk onze beroemde likeur in zat. Daarna nogmaals via Sarah die met haar achtjarige dochter het concentratiekamp overleeft. Ze besluit te emigreren naar haar zus Rebecca die zich met haar man in de jaren dertig vanuit Polen op het eiland vestigde. Voordat ook Tito, die in Parijs studeerde met een beurs van Trujillo, op Curaçao terechtkomt, werkt hij als ontwikkelingsarts in Centraal-Afrika. (…) Het boek beslaat ruim driehonderd jaar geschiedenis van Europa en het Caribisch gebied en zelfs Centraal-Afrika, vanaf de Franse poging om Curaçao te veroveren in 1678 tot het heden. ‘We zijn hier allemaal ergens in het verleden op dit eiland aangespoeld,’ zegt Tito bij de aanhef van een toast. Het is Eric de Brabander gelukt om vele thema’s, levensfilosofieën en de moraal van de mens op boeiende wijze met elkaar te vervlechten en het verleden met de toekomst te verbinden. Het boek is zoals Esther het zelf zegt op pag. 243: ‘een verkenningstocht door de menselijke historie van de afgelopen eeuw’.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het dilemma van Otto Warburg’
Meer over Eric de Brabander op deze site
Meer over Ronny Lobo op deze site
Tag: Caraïbische letteren
Joost Baars kiest ‘Kokospalmen bij een school’ uit ‘Alsof men alles loslaat’
Joost Baars over het gedicht ‘Kokospalmen bij een school’ van Michaël Slory op Facebook, 26 mei 2018:
‘Deze grenzeloos gelaagde eenvoud, ik ken het alleen van Patrick Kavanagh, en ik kan er alleen maar van dromen.’ Joost Baars is dichter en boekverkoper (bij Boekhandel Van Rossum). Met zijn bundel ‘Binnenplaats’ won hij de VSB-Poëzieprijs 2017. De bundel ‘Alsof men alles loslaat’ wordt op 26 juni 2018 in het bijzijn van Michaël Slory gepresenteerd in Tori Oso Paramaribo.
Lees hier de Facebookpagina en enkele reacties
Meer over ‘Alsof men alles loslaat’
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
Keti Koti Festival Rotterdam met o.a. Etchica Voorn
Op zondagmiddag 24 juni 2018 organiseert het Keti Koti Festival in de Leeszaal Rotterdam West (Rijnhoutplein 3) een boekenprogramma met schrijvers met een Caribische achtergrond over het thema Vrijheid. Aanwezig zijn Etchica Voorn (schrijfster van ‘Dubbelbloed’ en genomineerd voor OPZIJ Literatuurprijs 2018), Lydia Brewster (schrijfster van ‘Luma’), Carlos Cardoso, Ricardo Thomas, Ebissé Rouw (schrijfster en samenstelster verhalenbundel ‘Zwart’) en Neusa Gomes (dichter en winnares El Hizjra Literatuurprijs 2017). Boekhandel Donner is aanwezig met een boekenstand. Keti Koti is de jaarlijkse herdenking en viering van de afschaffing van de slavernij op 1 juli.
Aanvang 12,00 uur, einde 15.30 uur. Toegang gratis.
Klik hier voor de flyer
Meer over ‘Dubbelbloed’
«Van boekpresentatie naar een theateroptreden.»
Etchica Voorn over nominatie ‘Dubbelbloed’ voor de OPZIJ Literatuurlijst 2018 op AFRO Magazine, 5 juni 2018:
‘Dubbelbloed’, de debuutroman van Etchica Voorn is genomineerd voor de OPZIJ Literatuurprijs 2018. ‘Dit had ik ook echt nooit kunnen dromen. Het is bijna idioot dat ik daar sta, in een lijst van 10 boeken, naast twee van mijn heldinnen. Ik ben supertrots op die nominatie. Dat is eigenlijk al winnen voor mij en voor mensen die zich herkennen in mijn verhaal dat ik neerpende in mijn boek.’ (…) De imposante Amsterdamse bracht ‘Dubbelbloed’ uit in september vorig jaar en overrompelde zwart en wit met de ervaringen en onderwerpen die haar identiteit hebben doen vormen als Nederlands-Surinaamse vrouw in Amsterdam. (…)
Lees hier het interview
Meer over ‘Dubbelbloed’
«De man is een artiest.» – Prem Radhakishun
Over ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory in Zwarte Prietpraat, 4 juni 2018:
‘Een geweldige man die zich niets aantrekt van de conventies van de maatschappij. (…) De man is een artiest en hij wilde dat mensen zijn boeken kochten (…) uit liefde voor de poëzie en de literatuur. Ik hoop dat zijn boeken in Nederland verkrijgbaar zijn. Gaat u alstublieft de boeken van Michaël Slory kopen.’ Zwarte Prietpraat is een radio programma van Prem Radhakishun op NPO1 op maandag tussen 00.00 en 02.00 uur. Het nieuws en de actualiteiten op een andere manier gebracht: provocerend, dwars, rauw, intelligent en ongecensureerd. Prem maakt nieuws, verslaat nieuws, maar vooral lacht hij het nieuws uit.
Luister hier in het tijdbalkje helemaal bovenin van ca. 03.25 tot 4.40 (eerste uur)
Meer over ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory, 2018
Meer over ‘Torent een man hoog met zijn poëzie’ van Michaël Slory, 2012
Meer over ‘Ik zal zingen om de zon te laten opkomen’ van Michaël Slory, 1991
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Hij is absoluut de beste dichter van Suriname.» – John Jansen van Galen
Over ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory in Met het oog op morgen, 3 juni 2018:
Elke eerste zondag van de maand praat John Jansen van Galen de luisteraars van Met het oog op morgen weer bij op poëziegebied in ‘John’s poëzierubriek’. Zondagavond 3 juni ging het over ‘Alsof men alles loslaat’, de nieuwe bundel van Michaël Slory.
Kijk en luister hier naar de rubriek
Meer over ‘Alsof men alles loslaat’
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
Etchica Voorn met ‘Dubbelbloed’ genomineerd voor de OPZIJ Literatuurprijs 2018
Etchica Voorn met ‘Dubbelbloed’ genomineerd voor de OPZIJ Literatuurprijs 2018, 1 juni 2018:
De tien genomineerde boeken voor de shortlist van de OPZIJ Literatuurprijs 2018 – in alfabetische volgorde van de auteur – zijn: Griet op de Beeck met ‘Het beste wat we hebben’, Renate Dorrestein met ‘Dagelijks werk’, Laura van der Haar met ‘Het Wolfgetal’, Hella de Jonge met ‘Hartschade’, Charlotte Mutsaers met ‘Harnas van Hansaplast’, Nina Polak met ‘Gebrek is een groot woord’, Marieke Lucas Rijneveld met ‘De Avond is ongemak’, Aya Sabi met ‘Verkruimeld land’, Etchica Voorn met ‘Dubbelbloed’ en Jolande Withuis met ‘Raadselvader’.
Deze tien titels werden geselecteerd uit een longlist van 33 boeken, die tot stand was gekomen na beoordeling van totaal 81 titels. Alle boeken zijn uitgekomen tussen 1 mei 2017 tot 30 april 2018
We kunnen zonder meer spreken van een rijk en zeer gevarieerd aanbod, waarbij de literaire kwaliteit gemiddeld opvallend hoog was. Op 3 juli a.s. zal de winnaar van de OPZIJ Literatuurprijs 2018 bekend worden gemaakt in het dubbeldikke zomernummer van OPZIJ, dat ook in het teken van deze prijs zal staan. De OPZIJ Literatuurprijs is een prijs die jaarlijks wordt uitgereikt. In aanmerking komen titels die bijdragen aan de bewustwording, emancipatie en ontplooiing van vrouwen. Maar daarnaast moet de winnende titel ons ook hebben gegrepen vanwege de literaire kwaliteit en/of de impact op onze maatschappij.
Meer over ‘Dubbelbloed’
«Heel knappe bundel die de veelzijdigheid van Michaël Slory extra in de kijker zet.» – André Oyen
Over ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory op Ansiel, 24 april 2018:
(…) Slory zet in zijn poëzie de geschiedenis en het leven van de creolen met een karakteristieke eigen toon neer, maar tevens draagt zijn poëzie sporen van een brede oriëntatie , bijvoorbeeld met bundels sonnetten en kwatrijnen. (…) Op vijf na werd geen van de bijna 50 gedichten in deze bundel eerder gepubliceerd. (…) Het is een heel knappe bundel geworden die de veelzijdigheid van Michaël Slory extra in de kijker zet.
Lees hier de recensie [ = pdf in bijlage ]
Meer over ‘Alsof men alles loslaat’
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Alles wat Michaël Slory ziet leidt bijna vanzelf tot een gedicht.» – Hans Franse
Over ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory op MeanderMagazine, 23 mei 2018:
(…) De bloemlezing ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory, maakt deze recensent (…) trots op de verzameling poëzie en proza die in deze 93 bladzijden zijn samengebracht. (…) Dank zij dichters als Michaël Slory hebben wij de mogelijkheid kennis te nemen van mooie poëzie in die taal uit een land waar nog zoveel Nederlands leeft: het maakt de bundel interessant en belangrijk; een ‘must’ voor diegenen die geïnteresseerd zijn in poëzie in het algemeen en de culturele ontwikkeling in de republiek Suriname in het bijzonder. En uiteraard voor diegenen die van fraaie boekjes houden, want het is mooi uitgegeven. (…) De dichter is iemand voor wie alles taal wordt. Sommige mensen die ik ken maken constant tekeningetjes van alles wat ze zien, waar soms heel rake, meesterlijke bij zijn; ik krijg de indruk dat alles wat Michaël Slory ziet bijna vanzelf tot een gedicht leidt. Er is niet één alles doordringend poëtisch thema dat de bundel bepaalt, maar het is de hele wereld, inclusief de talen die er gesproken worden. In de verhelderende Verantwoording achterin de bundel merkt Michiel van Kempen niet voor niets op dat er maar weinig dichters zijn ‘voor wie leven, werkelijkheid en taal zo’n naadloos continuüm vormen’. (…) De liefhebbers hebben de polyglot Slory al herkend; het is aan hen om de bundel aan te schaffen en verder te lezen en van de kleurrijke internationale taaloefeningen te genieten. (…)
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Alsof men alles loslaat’
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Dit boek schreeuwt om verfilming.» – Jona Lendering
Over ‘Het geheim van mevrouw Grünwald’ van Diana Tjin op Mainzer Beobachter, 15 juli 2018:
(…) Maar het is natuurlijk in de eerste plaats een roman, waarin vier verhaallijnen door elkaar lopen. Dat lijkt complexer dan het is. Om te beginnen is daar de raamvertelling over de jonge Anna, die ergens begin jaren negentig op bezoek gaat bij de stokoude mevrouw Grünwald. De laatste komt wat meer uit de verf dan de eerste, maar zij is dan ook de eigenlijke hoofdfiguur van de roman. Ook Anna heeft echter een eigen verhaal – ze komt uit een disfunctionerend gezin – dat eveneens uit de doeken wordt gedaan en dat, vanzelfsprekend, iets te maken blijkt te hebben met de wederwaardigheden van mevrouw Grünwald. De derde en meest wrange verhaallijn is hoe mevrouw Grünwald in de jaren vijftig naar Nederland kwam: een land dat in meer dan één betekenis kil was voor de nieuwkomers. (…) En tot slot is er het vierde verhaal, waar het (getuige de documentatie achterin het boek) Tjin het meest om is te doen: dat van de internering van de Duitse Surinamers. (…) Ik ga ervan uit dat wat Tjin hierover vertelt, grotendeels waar is. Bijvoorbeeld dat de detentie zeven jaar duurde: niet van mei 1940 tot mei 1945, maar tot februari 1947. Bijvoorbeeld dat de meeste Duitse Surinamers nooit in Duitsland waren geweest. (…) En bijvoorbeeld de absurditeit dat prins Bernhard, die toch ook Duitser was, in 1942 op bezoek kwam in Paramaribo. Uiteraard was de detentie onvergelijkbaar met wat er is gebeurd in de Jappenkampen en de Duitse concentratiekampen. Het aardige van de roman van Tjin is dat ze mooi toont hoe de detentie toch traumatisch kon zijn. (…) En dan moet het verblijf in Nederland nog komen, waar Grünwalds kinderen het heel moeilijk krijgen. (…) Ik kan trouwens de gedachte niet onderdrukken dat dit boek, met dat leuke contrast tussen het Suriname van de jaren veertig en het Amsterdam van 1990, ronduit schreeuwt om verfilming.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het geheim van mevrouw Grünwald’