Over ‘Het dilemma van Otto Warburg’ van Eric de Brabander op Caraïbisch Uitzicht, 20 februari 2017:
(…) ‘Het dilemma van Otto Warburg’ bestaat uit vier delen, waarin personages voorkomen die allemaal door gruwelijke ervaringen in hun leven onuitwisbaar getekend zijn. (…) De ruimte strekt zich uit naar Zweden, Duitsland, Centraal Afrika en de Dominicaanse Republiek, maar elke verhaallijn eindigt op Curaçao. (…) De roman werpt (…) de vraag op of wetenschap en politiek los staan van elkaar, of dat ook de wetenschapper verantwoordelijkheid dient te dragen rond zijn experimenten en de eventuele resultaten daarvan. De door Warburg geclaimde waardenvrijheid kan en zal in deze roman tot afschuwelijke resultaten leiden, namelijk tot de abjectheid van medische experimenten die in de Tweede Wereldoorlog op concentratiekamp gevangenen werden uitgevoerd. (…) Naar het einde van de roman verbreedt dit probleem van medische ethiek zich tot een algemene vraag naar de relatie tussen menselijkheid en moraliteit, waar personages die in hun leven verschrikkelijke ervaringen hebben opgedaan de rest van hun leven mee blijven worstelen, of ze willen of niet. (…) In welke mate mag een wetenschapper een individuele mens laten lijden ten bate van de mensheid in het algemeen? (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het dilemma van Otto Warburg’
Meer over Eric de Brabander op deze site
Tag: Caraïbische letteren
«En de mens is nooit alleen maar kwaad of goed.» – T.H.
Over ‘Het dilemma van Otto Warburg’ van Eric de Brabander op NBD | Biblion, 21 februari 2017:
Een boeiende geschiedenis die samenkomt op Curaçao: een Duitse wetenschapper, Otto Warburg die in de jaren dertig baanbrekend kankeronderzoek doet, die de kans krijgt naar Oxford te gaan, maar toch ervoor kiest in Berlijn te blijven; een Joodse moeder en dochter die Buchenwald overleven en een bestaan opbouwen op Curaçao; een Dominicaanse arts die de dictatuur ontvlucht en ook op Curaçao terechtkomt. Levens vermengen zich en een kleindochter gaat op zoek naar de raadselen rond nazi-experimenten. Is de cirkel rond als ze op Otto Warburg stuit? De roman is opgebouwd uit vier delen; elk rond een personage. (…) De ‘struggle for life’ van Darwin geldt zeker in tijden van oorlog: de sterkste maakt de ander af. En de mens is nooit alleen maar kwaad of goed. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het dilemma van Otto Warburg’
Meer over Eric de Brabander op deze site
«Een belangrijk thema in het boek is magie.» – Ko van Geemert
Over ‘Duizend leugens bruidstaart’ van Diana Lebacs in Ñapa Literatuur (Amigoe), zaterdag 11 februari 2017:
Ik koos voor de bruidstaart als beeld voor verwachting, liefde en teleurstelling. (…) Je hebt witte magie die uitgaat van het spirituele, en zwarte magie, beter bekend als brua, die gericht is op wraak, afrekening, genoegdoening. Mijn opa was kruidendokter, kurandero, hij gaf ook consult. (…) In deze wereld ben ik opgegroeid. Niet dat ik dit onmiddellijk in mijn boeken verwerkte. Maar op een zeker moment, in 2008, ontmoette ik de schrijver Erich Zielinski. Hij zei tegen me: je zou die magisch-realistische kant op moeten gaan, lees ‘De doem van de maïs’ van Miguel Angel Asturias uit Guatamala, in 1967 kreeg hij de Nobelprijs voor literatuur. Ik deed dat en was verkocht. Die magie is onlosmakelijk verbonden met Zuid-Amerika, met Curaçao. Of ik daar nu echt zelf in geloof weet ik niet. Wel in intuïtie, ik verdiep me in boeddhisme, katholicisme. Er is meer dan deze harde wereld, ik geloof in spiritualiteit.
Lees hier het interview
Meer over Diana Lebacs op deze site
«Een mooi Antilliaans liefdesverhaal.» – Danielle van der Hoeven
Over ‘Schaduwvrouw’ van Margarita Molina op Allesoverboekenenschrijvers.nl, 17 februari 2017:
(…) ‘Schaduwvrouw’ is een biografische debuutroman. Het is een mooi geschreven en goed leesbaar liefdesverhaal. Liefde is waar het in deze roman om draait. Niet alleen de liefde tussen mensen maar ook de liefde van met name de hoofdpersoon, Ma, voor de Antillen. Roy, die van oorsprong Antilliaan is, kan in Nederland niet aarden. Daarom besluit hij om terug te gaan naar de Antillen. Op de Antillen, ontmoet hoofdpersoon van de roman, een Nederlandse vrouw, Roy en ziet in hem de liefde van haar leven. De bestaande verhoudingen maken dit onmogelijk. In ‘Schaduwvrouw’ komen veel aspecten van de liefde aan bod.. Ma heeft een echtgenoot (Janus), een getrouwde minnaar (Karel) en ontmoet dan ook nog eens op de Antillen haar grote liefde Roy. Maar omdat iedereen van elkaars verhouding op de hoogte is, wordt dit toch niet al te niet ingewikkeld. ‘Schaduwvrouw’ bevat ook een aantal gedichten van Margarita Molina. (…) De gedichten illustreren op een sfeervolle wijze het verlangen van Roy naar Ma. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Schaduwvrouw’
«Aaneenschakeling van avontuurlijke gebeurtenissen.» – C.H. Gajadin
Over ‘Duizend leugens bruidstaart’ van Diana Lebacs voor NBD | Biblion, 15 februari 2017:
Deze tweede roman voor volwassenen van de Curaçaose schrijfster (1947) is een aaneenschakeling van avontuurlijke gebeurtenissen die met een grote zoektocht te maken hebben. Skylar’s vader vertrok ooit met de belofte dat hij zijn vrouw en zoon zal laten overkomen. Wanneer zijn moeder een verhouding krijgt met de lokale onderwijzer, wil puber Skylar naar Hope Land om zijn vader op te sporen. Hoewel hij daar niet in slaagt, lukt het Skylar wel een rechtenstudie te voltooien. Zijn briljante toekomst dreigt echter verloren te gaan door het gemis van een vaderfiguur. Allerlei figuren schieten hem net op het nippertje te hulp. Hij maakt zelfs merkwaardige avonturen mee in de criminele wereld. Pas na de dood van zijn vader komt Skylar te weten dat hij opnieuw getrouwd is en meer kinderen heeft. Is deze zoektocht een metafoor voor de altijd afwezige vaderfiguur in de Caraïbische cultuur? (…)
Meer over ‘Duizend leugens bruidstaart’
Meer over Diana Lebacs op deze site
«Hartstochtelijk en ontroerend pleidooi voor natuurbehoud op Aruba.» – Walter Palm
Over ‘Tranen om de ara’ van Jacques Thönissen voor NBD | Biblion, 1 februari 2017:
‘Tranen om de ara’ speelt zich af op Aruba. De hoofdpersoon Carlos, de laatste Arubaanse indiaan, blikt terug op zijn leven. Zijn ‘Leitmotiv’ is de strijd voor de natuur. Daarom weigerde hij te werken voor de olieraffinaderij en verzet hij zich tegen projectontwikkelaars die over zijn plantage een asfaltweg willen aanleggen. De roman is een hartstochtelijk en ontroerend pleidooi voor natuurbehoud, dat weer symbool staat voor het behoud van het ‘oude Aruba met zijn unieke karakter en typische levensstijl’. Een waardevol boek is het geworden, waarin ook oude Arubaanse gewoonten als Dera Gai en ringsteken op ezels worden vastgelegd. Achterin een verklarende woordenlijst. Tweede verbeter druk.
Meer over ‘Tranen om de ara’
Meer over Jacques Thönissen op deze site
«Een samenhangende, boeiende roman.» – Otti Thomas
Over ‘Het dilemma van Otto Warburg’ van Eric de Brabander in Ñapa [Amigoe], 19 november 2016:
(…) De verschrikkingen van concentratiekamp Buchenwald, het bloedige bewind van de Dominicaanse president Rafael Trujilo, de onafhankelijkheidsstrijd van de Centraal Afrikaanse Republiek en onderzoek naar een middel voor de bestrijding van kanker. Het zijn vier onderwerpen die schijnbaar weinig overeenkomsten hebben en zich dus vooral lijken te lenen voor een verhalenbundel of afzonderlijke romans. Auteur Eric de Brabander slaagt erin om ze bijna vanzelfsprekend samen te brengen in een samenhangende, boeiende roman. (…) Curaçao functioneert uitstekend als de schakel voor al die verhalen. Als het eiland een smeltkroes is van tientallen nationaliteiten, dan is het ook een verzamelpunt van evenzoveel waardevolle geschiedenissen van mensen die allemaal met dezelfde levensvragen en twijfels zitten, lijkt de boodschap van de auteur. (…)
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Het dilemma van Otto Warburg’
Meer over Eric de Brabander op deze site
«Van Kempen staat stil bij wereldbeeld van ‘politicus’ Helman.» – Jerry Egger
Over ‘Rusteloos en overal. Het leven van Albert Helman’ van Michiel van Kempen in De Ware Tijd Literair [5], 7-8 januari 2017:
(…) De opvattingen van Helman nog voor hij naar zijn geboorteland kwam, staan in een geschrift uit 1945, ‘Suriname aan de Tweesprong’. Het geeft een beeld van zijn ideeën over de plaats van Suriname vooral in Zuid-Amerika en het Caribische gebied. (…) In het boek van Michiel van Kempen wordt stilgestaan bij diverse aspecten van het wereldbeeld van Helman. (…) Van Kempen schrijft over de ontmoetingen die Helman als minister in een Surinaams kabinet heeft met Caribische schrijvers, intellectuelen en politici. (…) Na zijn pensionering strijkt hij neer op Tobago. Van Kempen volgt in de sporen van Helman om zijn eigen beschrijving te geven en uiteraard ook onderzoek te doen om het leven van Helman te kunnen beschrijven. Ook dit deel van het leven van deze wereldburger wordt levendig beschreven in de biografie. Omdat er zoveel brieven en andere persoonlijke stukken zijn, kan vaak uitgebreid worden geschreven over Helman’s observaties en kan hij gevolgd worden naar heel wat van de plaatsen die hij bezocht. Het komt deze publicatie ten goede, al moet direct erbij gezegd worden dat het Helman niet altijd sympathieker maakt vanwege de venijnige manier waarop het een en ander wordt beschreven.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Rusteloos en overal’
Meer over Michiel van Kempen op deze site
Meer over Albert Helman op deze site
«Zijn dadendrang doet denken aan V.S. Naipaul, nog zo’n grote Caribische schrijver.» – Tessa Leuwsha
Over ‘Rusteloos en overal. Het leven van Albert Helman’ van Michiel van Kempen in De Ware Tijd Literair [4], 7-8 januari 2017:
Helman was niet alleen uiterst actief op literair gebied. Hij produceerde in eenzelfde tempo boeken en andere geschriften, als dat hij vrienden vergaarde en vrouwen versleet. Zijn dadendrang doet denken aan V.S. Naipaul, nog zo’n grote Caribische schrijver. (…) Hij neemt het op tegen de dogma’s van de katholieke kerk en tegen de seksuele moraal van zijn tijd. Dat impliceert een eenzaamheid die misschien wel leidt tot nog meer boeken en tot de vele reizen die hij in zijn leven onderneemt. Hij is altijd op zoek naar ontsnapping aan de dagelijkse realiteit. (…) In 1925 reist hij naar Italië en Noord-Afrika. (…). In Rome en het Vaticaan is hij onder de indruk van de roomse pracht en praal, maar hij is er ook getuige van een fascistische optocht van troepen van Mussolini. (…) Helmans reizen en schrijven zullen altijd in dienst staan van elkaar. Toch maakt hij in zijn werk ook mentale reizen naar zijn geboorteland. In 1926 verschijnt ‘Zuid-Zuid-West’ dat hem als schrijver op de kaart zal zetten. (…) ‘Zuid-Zuid-West’ gaat over een man die naar Europa trok en vervolgens als antropologische reisleider terugkeert naar het land waar zijn wieg stond. Het is niet moeilijk Helman hierin te herkennen. In het boek speelt het Surinaamse binnenland een belangrijke rol, het oerbos met zijn mystieke krachten. In 1932 verruilt Helman Nederland voor Spanje (…) en Mexico, waar hij na het uitbreken van de Spaanse burgeroorlog zijn heil heeft gezocht. (…) Na de Tweede Wereldoorlog keert Helman terug naar Suriname en bekleedt er verschillende functies. Het land waarmee hij zijn leven lang een haat-liefde verhouding onderhoudt, zal hem nooit helemaal loslaten. (…) Deze vuistdikke, boeiende biografie, is het resultaat van jarenlang onderzoek. Een mooie aanleiding voor Suriname om onze grote landszoon te eren.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Rusteloos en overal’
Meer over Michiel van Kempen op deze site
Meer over Albert Helman op deze site
«Van Kempen oordeelt niet over het liefdesleven van Lou Lichtveld.» – Hilde Neus
Over ‘Rusteloos en overal. Het leven van Albert Helman’ van Michiel van Kempen in De Ware Tijd Literair [3], 17-18 december 2016:
Van Kempen heeft het liefdes- en seksleven van de grote Surinaamse schrijver geïnventariseerd, en dat levert nogal wat anekdotes op. Helman begon nogal conservatief, hij huwde Lenie Mengelberg in 1927. Zij leverde commentaar op zijn kritische muziekrecensies over het werk van haar beroemde oom, de musicus Willem Mengelberg. Met Leentje kreeg Helman drie kinderen, de meisjes Cecilia (Cieltje) en Noni en zoon Peter. In 1932 vestigen ze zich in Spanje. (…) Helman ontmoet in Barcelona de Duitse beeldhouwster Lili Cornils. Met haar begint hij een affaire, en zij zal, in Van Kempens woorden, ‘dertig jaar lang de haven blijven waarin de motorsloep genaamd Lou Lichtveld beschutting vond na de zoveelste storm’ (p. 176). (…) Van Kempen is een toekijker van afstand, hij beschrijft en oordeelt niet. (…) Naast een aantal romances (aan beide zijden van de oceaan) trouwt hij na het overlijden van Lily (1962) in 1965 een derde maal, met Thera Rebel. Zij brengen veel tijd door op Tobago en in Italië, waar zij de contacten onderhoudt. Ook dit loopt stuk (…). In 1974 gaan ze met grote onenigheid uit elkaar. Zijn laatste langdurige relatie van dertien jaar is met Janneke Monshouwer. Hij trouwt echter niet met haar en het eindigt in 1993 met het vertrek van Helman uit haar woning.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Rusteloos en overal’
Meer over Michiel van Kempen op deze site
Meer over Albert Helman op deze site