Over ‘Kruispunt’ van Joseph Hart in Antilliaans Dagblad, 26 november 2015:
Kruispunt is een roman die de gevolgen van de invloed die Nederland op het eiland en zijn bewoners heeft, genadeloos beschrijft. Je zou het boek zelfs politiek geladen kunnen noemen. Vooral omdat Hart speelt met de mogelijke effecten van een gijzeling en een opstand op Curaçao. Soms moest ik aan het werk van Boeli van Leeuwen denken. Neem de beschrijving van Frensel als ‘instrument van de dood’, zeg maar als een engel des wrake en de tegenstellingen tussen goed en slecht.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Kruispunt’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Caraïbische letteren
«Een sterk en broodnodig boek.» – André Oyen
Over ‘Sarah de Zwarte Madonna’ van Jacques Thönissen op Ansiel, 8 november 2015:
Het plot van deze mooie familieroman kent verschillende verhaallijnen, het boerenleven in Nederlands Limburg, de omgang met zigeuners, de kennismaking met Sara, de patroonheilige, de passies van de jongeren en ten slotte de gruwel van de oorlog. Maar Sara heeft toch wel een heel belangrijke plaats in dit werk. (…) Een andere overlevering beschrijft Sara als stamhoofd van een Roma-gemeenschap die aan de monding van de Rhône leefde. Eens per jaar haalde de gemeenschap tijdens een religieuze ceremonie het beeld van Ishtari (Astarte) uit de tempel waarna het in processie naar de zee werd gedragen en gebaad werd. Op een dag had Sara een visioen, waarin ze de boodschap kreeg dat de heiligen die aanwezig waren bij Jezus’ dood zouden komen en dat zij hen moest helpen. Sara zag hen daarop aankomen in een boot over een onstuimige zee, waardoor de boot niet kon aanmeren. Maria Salomé wierp haar omslagdoek op de golven en Sara kwam erover naar hen toe. Ze hielp de opvarenden vervolgens door middel van gebed aan land te komen. Jaarlijks verzamelen veel met name Romapelgrims zich op 24 mei in Saintes-Maries-de-la-Mer. Op deze dag wordt het beeld van de Zwarte Sara uit de crypte van de Notre-Dame-de-la-Mer in gehaald en naar de zee gedragen. Sommige onderzoekers zien parallellen tussen deze bedevaart en de verering van de hindoe-godin Káli. De verering van Sint Sara wordt niet officieel erkend door de Rooms-katholieke Kerk en daar knelde het schoentje in het zéér katholieke Limburg. Het personage dat het verhaal zowat leidt is boerendochter Ankie. Zij heeft een vlotte omgang met de zigeuners en wanneer zij door de val van haar paard, gebrekkig blijft komt zij en met haar heel het dorp in de ban van Sarah de Zwarte Madonna. Jacques Thönissen heeft een sterk en broodnodig boek geschreven. Net als Felicita Vos in ‘Duivelsklauw’ kaart ook hij de vervolging van de zigeuners in WO II aan en dat is toch nog altijd broodnodig. Verder is het ook op literair vlak een aangenaam boek om te lezen alleen al omwille van het nauwkeurig beschreven tijdsbeeld dat hij geeft over de Limburgse samenleving van voor en tijdens De Tweede Wereldoorlog.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Sarah de Zwarte Madonna’
Meer over Jacques Thönissen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Sterke spanningselementen en kleurig als Curaçao zelf.» – André Oyen
Over ‘De Lichtkamer’ van Henriette de Mezquita op Ansiel, 19 november 2015:
Een soort familieboek zou je het kunnen noemen met de mooie en de donkere kantjes van de familie, vrienden en kennissen. (…) Over het verdere verloop van het plot wil ik niet te veel prijs geven want het zou zonde zijn de duistere mysterieuze sfeer van dit mooie werk te breken. Ik kan je wel aanraden om de betekenis van het woord Brua goed te bestuderen, want dát kan van pas komen. Een roman met sterke spanningselementen en kleurig als Curaçao zelf.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Lichtkamer’
«Origineel van taal.» – Nel van der Heijden-Rogier
Over ‘Schutkleur’ van Bernadette Heiligers voor NBD Biblion, 23 november 2015:
De hoofdpersoon, Corine, een jonge vrouw, weer terug op Curaçao na haar universitaire studie in Nederland, krijgt de opdracht voor haar neef Harold een vriendenboek samen te stellen. Door de contacten met vele vrienden en familieleden die een bijdrage zullen leveren, komen er allerlei relaties, spanningen en ook nauwe familiebanden aan het licht. Het blank, bruin of van gemengd ras zijn blijkt, ook bij hoogopgeleide personen, een belangrijke rol te spelen. Het boek laat zich gemakkelijk lezen en is soms origineel van taal. Corine stelt racistische opvattingen heel duidelijk aan de kaak.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Schutkleur’
Meer over Bernadette Heiligers bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Als de rijke beelden van de film ‘Novecento’.» – Ezra de Haan
Over ‘Sarah de Zwarte Madonna’ van Jacques Thönissen in Antilliaans Dagblad, woensdag 11 november 2015:
Als lezer krijg je het gevoel dat het leven zoals het eeuwenlang was geweest werd weggevaagd om nooit meer hersteld te mogen worden. Het verhaal geeft je een nostalgisch gevoel, vooral omdat er, ondanks de problemen die ook die dagen kende, zoveel rust in die wereld lijkt te heersen. Het verhaal maakt duidelijk dat zigeuners als seizoenarbeiders tijdelijk deel van de gemeenschap uitmaakten. (…) Je ontkomt er niet aan in deze roman aan de rijke beelden van de film Novecento te denken. Alleen speelt het zich nu in Limburg af en is er sprake van de indertijd haast onmogelijke vriendschap en liefde tussen Limburgers en zigeuners. (…) Daarmee is Sarah de Zwarte madonna een eerlijke weergave van een lang vervlogen wereld, opgebouwd uit anekdotes en verhalen die de geschiedenis van Noord-Limburg en die van de zigeuners die er ooit rondtrokken met grote verve vastlegt.
Lees hier en hier de recensie. Op 8 december 2015 ook geplaatst op Caraïbisch Uitzicht
Meer over ‘Sarah de Zwarte Madonna’
Meer over Jacques Thönissen bij Uitgeverij In de Knipscheer
« Zinderende roman. Onze literatuur is nog lang niet afgelopen na Boeli van Leeuwen, Tip Marugg en Frank Martinus Arion.» – Eric de Brabander
Over ‘Schutkleur’ van Bernadette Heiligers in Antilliaans Dagblad, woensdag 11 november 2015:
Het boek eindigt met de onthulling van een verrassend (voor wie ‘Mijn zuster de negerin’ niet gelezen heeft) familiegeheim, waarmee de vele pijnlijkheden en frustraties verklaard worden. Bernadette Heiligers is een metaforenkoningin. Ik heb het niet zo op het te pas en te onpas gebruiken van metaforen. (…) Maar Bernadette Heiligers vergeef ik al haar metaforen. (…) Het is Nederlands van grote klasse. (…) Bernadette Heiligers beschrijft op een gevoelige manier in prachtig proza de verborgen pijnlijkheden die zo kenmerkend zijn voor de Curaçaose gemeenschap.
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘Schutkleur’
Meer over Bernadette Heiligers bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Fijngevoelig en genuanceerd verhaal.» – Ko van Geemert
Over ‘Schutkleur’ van Bernadette Heiligers in Parbode, november 2015:
‘Schutkleur’ is haar eerste roman in het Nederlands. In dit tamelijk korte verhaal (173 pagina’s) volgen we de hoofdrolspelers Corine (de ik-figuur) en haar neef Harold, beiden op Curaçao geboren. Corine wordt gevraagd een vriendenboek voor Harold te maken. (…) In de loop van het verhaal krijgt Corine steeds sterker het vermoeden dat er dingen voor haar verborgen worden gehouden, geheimen die andere leden van de familie wel kennen. (…) Hoewel het boek grote thema’s aansnijdt, wordt het gelukkig nergens gelijkhebberig of boodschapperig. Integendeel, ‘Schutkleur’ is een bescheiden, fijngevoelig en genuanceerd verhaal, over een maatschappij waarin – naast overspel en familiegeheimen – ook (nog altijd) kolonialisme, het zoeken naar culturele identiteit en huidskleur een rol spelen. Zoals op Curaçao, of in Suriname.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Schutkleur’
Meer over Bernadette Heiligers bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Indrukwekkend portret van de menselijke misdadiger Frensel.» – Brede Kristensen
Over ‘Kruispunt’ van Jopi Hart in Ñapa Literatuur (Amigoe), 7 november 2015:
Ik moet zeggen dat Hart een raak portret heeft gemaakt van iemand die geen raad weet met zichzelf, van kwaad tot erger vervalt, perioden kent van inzicht als gevolg van de prediking van een pastoor, waarna een terugval in destructief gedrag volgt. (…) Om dit portret is de roman de moeite van het lezen dubbel en dwars waard. Al vormt de Curaçaose cultuur de achtergrond, het portret dat Hart van Frensel heeft gemaakt, is een door en door menselijk en daarom universeel portret.(…) De rode draad is Harts overtuiging dat zich een mentaliteitsverandering op Curaçao moet voltrekken, willen we niet verder in een moeras verzinken. Daarin heeft hij gelijk. Zijn laatdunkende houding tegenover politici (ergens ‘halfgare idioten’ genoemd, ‘die met hun minderwaardigheidsgevoelens het volk proberen mee te sleuren in een rampzalig avontuur’) steekt hij niet onder stoelen of banken.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Kruispunt’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer
«‘Schutkleur’ van Bernadette Heiligers is een typisch moderne lokale roman.» – Brede Kristensen
Over ‘Schutkleur’ van Bernadette Heiligers in Ñapa (Amigoe), 7 november 2015:
Daarover gaat het boek, over al die in wezen onzinnige dingen waarvan we last hebben en die ons nopen een schutkleur aan te nemen. Over de gevolgen daarvan. Argwaan, achterdocht, vooroordelen en vetes. En niet te vergeten over onzinnigheden die het functioneren van bijvoorbeeld het overheidsapparaat blokkeren. (…) De roman van Heiligers biedt in feite een hilarisch beeld van al deze interculturele ongemakken waar Curaçao zo vol van is. Curaçao-Nederland, zwart-wit, arm-rijk. (…) De roman is compact geschreven en wisselt regelmatig van perspectief zonder dat het ook maar een moment storend is. Qua compositie staat het als een huis. Een plot is er eigenlijk niet. Toch is er spanning. Het boek leest als een verzameling puzzelstukjes die gaandeweg ingenieus in elkaar worden geschoven.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Schutkleur’
Meer over Bernadette Heiligers bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Suspense die je eerder in een thriller verwacht.» – Ezra de Haan
Over ‘Kruispunt’ van Joseph Hart op Literatuurplein, 8 november 2015:
Roman die de gevolgen van de invloed die Nederland op het eiland en zijn bewoners heeft genadeloos beschrijft. Je zou het boek zelfs politiek geladen kunnen noemen. Vooral omdat Hart speelt met de mogelijke effecten van een gijzeling en een opstand op Curaçao. Soms moest ik aan het werk van Boeli van Leeuwen denken. Neem de beschrijving van Frensel als ‘instrument van de dood’, zeg maar als een engel des wrake en de tegenstellingen tussen goed en slecht. (…) ‘Kruispunt’ is, door zijn listige opbouw een literair werk, bomvol informatie geworden, dat meer inzicht geeft in het leven van de Antilliaan dan menig doorwrochte studie.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Kruispunt’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer