Lucia Nankoe, Ridder in de Orde van Oranje-Nassau

Lucia Nankoe2023 Foto: Mariet Dingemans in Het Parool

Al meer dan veertig jaar is Lucia Nankoe expert in de Caribische literatuur en cultuur, met name op het gebied van zwarte, vrouwelijke auteurs. Ze studeerde literatuurwetenschappen in Frankrijk. In 2022 cureerde ze de expositie ‘Surinaamse trouwportretten’ in Foam. Volgens ‘Het Parool’ was de tentoonstelling ‘niet alleen van grote betekenis voor degenen die hierin een deel van hun familiegeschiedenis vereeuwigd zien, maar ook voor de belichaming van gedeelde (inter)nationale geschiedenis’. In 2019 was zij (met Jean Jacques Vrij) mede-auteur en initiatiefnemer van de succesvolle boekuitgave ‘Trouwportretten, Surinaamse voorouders in beeld’. Ook werkte Nankoe als docent op de School voor Journalistiek en trad ze op als publicist, essayist en interviewer in podia, buurthuizen en bibliotheken in Nederland en op de Cariben.
Bron
Meer over ‘Trouwportretten, Surinaamse voorouders in beeld’

«En daar hoort de Caribische Nederlandstalige literatuur ook bij.»

voorplat75Curaçao op de Frankfurter Buchmesse’ door Eric de Brabander in Antilliaans Dagblad, 21 november 2016:
(…) Uitgeverij In de Knipscheer, die zich toegelegd heeft op literatuur uit Nederlandse ex-koloniën, had het mij mogelijk gemaakt om de grootste boekenbeurs ter wereld te bezoeken. Uiteraard om mijn eigen romans aan buitenlandse uitgevers in vertaling aan te bieden. Ik had echter ook een flink aantal exemplaren van een versgedrukte catalogus bij me, waarin meerdere Curaçaose auteurs en een synopsis van hun werk in het Engels opgenomen zijn, om geïnteresseerden kennis te laten nemen van onze Caribische literatuur. Scott Rollins, New Yorker van origine, literatuurexpert en vertaler, onder andere van mijn werk, vergezelde mij. Zonder hem was ik verdwaald. Scott kent het reilen en zeilen van de boekenwereld op zijn duimpje.

Een ritje van vier uur van Amsterdam naar Frankfurt met de hogesnelheidstrein van de Deutsche Bundesbahn, daar begon het mee. Vele bekende gezichten van Nederlandse en Vlaamse auteurs kwamen we in de trein tegen, want dit jaar stond de Buchmesse in het licht van de Nederlandse en Vlaamse literatuur. En daar hoort de Caribische Nederlandstalige literatuur ook bij, zo hadden we bedacht. Wat we bij ons hadden was een koffer vol boeken en catalogi, een laptop, onmisbaar om uitgevers van pdf’s te voorzien, want niemand heeft er puf in dozen vol boeken de halve wereld over naar huis te slepen. De Buchmesse is een absolute vakbeurs. Er lopen uitsluitend mensen rond die iets met het boekenvak te maken hebben. Dat zijn de uitgevers op de begane grond, verdeeld over de beurs in secties van het land waar ze vandaan komen, van Japan tot Senegal, van Colombia tot Canada. Dan zijn er de ‘literary agents’ op de tweede en derde verdieping. Hun taak is het begeleiden van afspraken omtrent het verkopen van boek- en vertaalrechten van uitgevers aan uitgevers van andere nationaliteiten. (…)

De Buchmesse is de brug tussen de literatuur als kunstvorm en de keiharde zaken wereld. Met een bezoekersaantal van bijna 300.000 verdeeld over vijf dagen is de Messe met gemak de grootste literaire gebeurtenis van deze wereld. Het evenement is ‘glamourous’ van opzet. Overal lopen er nationale en internationale schrijvende beroemdheden rond en kun je luisteren naar hun voordrachten. Meerdere award-ceremonies vonden tijdens de beursdagen plaats, onder andere de ‘Global Illustrators Award’ werd uitgereikt, alsmede de Duitse stripboekprijs en de ‘Frankfurter Buchmesse Award for best International Literary Adaptation’. Een bijzonder zwaartepunt in het aanbod vormt een jaarlijks wisselend gastland, dit jaar Nederland en Vlaanderen. Het gastland speelt in het culturele kaderprogramma een belangrijke rol (vooral lezingen en verlenen van prijzen). Op de beurs wordt de nadruk op de schrijvers uit de gastlanden gelegd. Dat levert deze auteurs over het algemeen geen windeieren op. Er wordt speciaal naar het werk van deze schrijvers gekeken of het zich leent voor vertaling en internationale publicatie. Veel auteurs zijn op deze manier internationaal doorgebroken. Het jaar 1993, toen Nederland ook gastland was, betekende voor Harry Mulisch en Cees Nooteboom een internationale doorbraak. De tijd zal leren wie er dit jaar, in 2016, aan de beurt zijn. Een aantal Curaçaose schrijvers is in de catalogus van uitgeverij In de Knipscheer ten tonele gevoerd. Wie weet zit er dit jaar eentje van ons eiland bij.
Lees hier het artikel
Meer over In de Knipscheer’s Frankfurt Rights catalogue

‘Zolang jij je gedichten niet publiceert, ontneem je ons volk iets waar het recht op heeft.’

Over ‘Pierre Lauffer: het bewogen leven van een bevlogen dichter’ van Bernadette Heiligers door Ezra de Haan in Antilliaans Dagblad, 19 november 2012:
Pierre Lauffer hoort bij de grote dichters en heeft ervoor gezorgd dat zijn Papiaments eindelijk deel uit ging maken van de wereldliteratuur. In 1944 debuteert hij als dichter met Patria. We danken dat aan Luis Daal die, heel terecht, tegen hem zei: ‘Zolang jij je gedichten niet publiceert, ontneem je ons volk iets waar het recht op heeft.’ Pierre Lauffer deed het Papiaments zingen als geen ander. Bernadette Heiligers schreef de biografie die hij verdiende: een die bewondert en toch niets verzwijgt. Het maakt de biografie onmisbaar voor iedere liefhebber van Caribische literatuur.

Lees hier de recensie en hier in Antilliaans Dagblad

Meer over deze biografie

Aart Broek – Het zilt van de passaten

AART BROEK
Het zilt van de passaten
Caribische literatuur in de twintigste eeuw

Cariben, Nederlands, Essays
Paperback, 232 blz., € 15,75
ISBN 978-90-6265-463-5
Tweede, geheel herziene en uitgebreide editie 2000

Het zilt van de passaten geeft inzicht in de belangrijkste motieven en thema’s van de Caribische literatuur in de 20ste eeuw. Vooral (of: pas!) in de jaren negentig kreeg deze veeltalige literatuur mondiale erkenning doordat de belangrijkste literaire prijzen, zoals de Nobelprijs en de Prix Goncourt, ten deel vielen aan Caribische schrijvers, resp. Derek Walcott en Patrick Chamoiseau, vertegenwoordigers van het Engelse en Franse taalgebied in de Cariben, waartoe verder – naast de Caribische creoolse talen – ook het Spaans en Nederlands behoren.

Behalve van de genoemde auteurs komt het werk van vele andere belangrijke schrijvers ter sprake: V.S. Naipaul, Jean Rhys, Earl Lovelace, Maryse Condé, Simone Schwarz-Bart, Reinaldo Arenas, Alejo Carpentier, Caryl Phyllips, maar ook van Frank Martinus Arion, Boeli van Leeuwen, Tip Marugg en Anil Ramdas – en dat maakt Het zilt van de passaten tot een bijzonder boek – in samenhang met elkaar en in relatie tot tal van andere culturele en maatschappelijke uitingen als reggae, calypso, rastafarianisme, carnaval, voodoo. Niet eerder werd de Caribische literatuur zo overkoepelend en over de taalgrenzen heen beschouwd.