Tag: Chili

«De Gorbatsjov van Cuba.» – Walter Palm

WalterPalmRecensie over Che Guevara’s ‘Met gloedvolle revolutionaire groet. Brieven 1947-1967’ in Antilliaans Dagblad, 27 augustus 2022:
In de jaren zestig prijkte in menig studentenkamer een poster met de iconische foto van Che Guevara en nog steeds zie je het gezicht van deze legende op T-shirts en in het straatbeeld van de eenentwintigste eeuw. Er gaat nog steeds een enorme aantrekking en uitstraling van hem uit. De onlangs gepubliceerde brieven van Che Guevara in Met gloedvolle revolutionaire groet. Brieven 1947-1967 bieden, voor zover brieven daartoe in staat zijn, een boeiend inzicht in het leven en denken van deze bijzondere man. (…) Een intrigerende vraag is hoe deze Argentijnse huisarts zo kon radicaliseren dat hij duizenden kilometers van zijn geboorteland verwikkeld raakte in een guerrilla op Cuba. (…)

Lees hier of hier de hele recensie

Walter Palm (Curaçao, 1951) is een expert op het terrein van integratiebeleid. Vanaf 1982 tot aan zijn pensionering in 2017 was hij werkzaam bij de directie van de rijksoverheid die belast is met integratiebeleid. In de loop der jaren heeft hij zestien ministers mogen adviseren. Met meer dan dertig jaar ervaring op het terrein van integratiebeleid wordt hij na zijn pensionering regelmatig geïnterviewd als expert op het gebied van integratie. Ook publiceert hij vaak over dit onderwerp. Daarnaast maakte Walter Palm naam als dichter in het Papiaments, het Engels en het Nederlands. In 2019 publiceerde Uitgeverij In de Knipscheer zijn essay ‘Het sluipend gif van islamofobie – 1989-2019’. In voorbereiding voor uitgave in najaar 2022 is de titel ‘De vele gezichten van mijn pen’, zijn memoires als dichter en essayist.
Meer over Walter Palm bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De vertalingen zijn overtuigend.» – Dr. E.P. Verstegen

nerudalippenmetlijn-75Over ‘De lippen van de aarde’ van Pablo Neruda voor NBD | Biblion, 23 januari 2017:
Bart Vonck bracht ‘De lippen van de aarde’ uit, een bloemlezing van honderd gedichten uit drie bundels (‘Elementaire oden’, ‘Nieuwe elementaire oden’ en ‘Derde boek van de oden’) van Pablo Neruda. Het woord ‘elementair’ lijkt bedoeld als ‘simpel’, maar tegelijk als ‘fundamenteel’. Neruda kreeg in 1971 de Nobelprijs en zijn reputatie is immens. De oden, gesteld in brokkelige, korte regels van gemiddeld vijf lettergrepen, gaan over alle mogelijke onderwerpen (mais, zout, wijn, tomaat, prikkeldraad, atoom, tonijn, pruim, fiets). Neruda is de dichter van het grote gebaar; hij is een declamatorische vitalist voor wie de poëzie ‘een wasvrouw aan het werk’ vormde. De vertalingen zijn overtuigend en het nawoord is informatief.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De lippen van de aarde’
Meer over Pablo Neruda op deze site

«Honderd ‘Oden’ in een prachtige tweetalige versie.» – André Oyen

nerudalippenmetlijn-75Over ‘De lippen van de aarde’ van Pablo Neruda op Ansiel, 14 december 2016:
De Chileense Nobelprijswinnaar Pablo Neruda staat nog altijd in de belangstelling hetzij door romans van anderen ofwel door publicatie van onuitgegeven werk. (…) Die niet tanende aandacht voor alles wat met Neruda te maken heeft is zeker op zijn plaats als je de pas gepubliceerde vertaling van honderd ‘Oden’ leest in een prachtige tweetalige versie (Spaans-Nederlands). (…) In mens, dier, plant en voorwerp schuilt een leven voor Pablo Neruda waarvoor hij woorden zoekt en streelt.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘De lippen van de aarde’
Meer over Pablo Neruda op deze site

‘Neruda’ de mooiste film van 2016?

nerudalippenmetlijn-75Pablo Larraín verfilmde het leven van Nobelprijswinnaar Pablo Neruda. Bart Vonck vertaalde, nu voor het eerst in het Nederlands, 100 oden van Pablo Neruda in de mooiste bloemlezing van het jaar: ‘De lippen van de aarde’. Pablo Larraín situeert dit verhaal over de Chileense schrijver-diplomaat in de korte periode van onderduik en ontsnapping in 1948 nadat de communist Neruda om zijn politieke ideeën in ongenade viel. Eigenlijk is de eerste ode uit 1952 het vervolg op de laatste cyclus van zijn ‘Canto general’ die hij in 1950 afrondde. Pablo Larrain over Neruda en de poëzie: ‘De kracht van de poëzie bestaat, en die zal er ook altijd zijn. Denk je eens in wat we van ons leven zouden kunnen maken, als we meer op een poëtische manier naar de wereld en naar onszelf zouden kijken. Poëzie kan je naar plaatsen brengen waarvan je niet eens wist dat ze bestonden.’
Meer over ‘De lippen van de aarde’
Meer over Pablo Neruda op deze site

Pablo Neruda-lezing: De dichter van de passie. Een portret

pablo-nerudaOp zondag 25 september 2016 om 14.30 uur Bart Vonck over Pablo Neruda in Salon Saffier (Utrecht):
Neruda-vertaler en dichter Bart Vonck houdt een lezing over Pablo Neruda met voordracht, beeldmateriaal, muziek. Door zijn liefdesgedichten, zijn epos over Latijns Amerika – Canto general – en zijn Oden werd de Chileen Pablo Neruda (1904-1973) al tijdens zijn leven wereldberoemd. Hij schreef een bijzonder oeuvre bijeen en ontving in 1971 de Nobelprijs voor literatuur. Al veranderde de stijl en het karakter van zijn poëzie in de loop der jaren, zijn passie bleef onveranderd. Dat gold ook voor zijn sociale en politieke betrokkenheid. Kunst en leven waren voor deze gepassioneerde poëet en politicus niet te scheiden. Ruim veertig jaar na zijn dood is zijn dichtwerk nog even vitaal en wordt het nog steeds (opnieuw) vertaald en gelezen.

In Salon Saffier vertelt Bart Vonk, die eerder al Verblijf op aarde en recent de Canto general en een keuze uit de Oden vertaalde, over het leven en het werk van de schrijver die wel als een van de belangrijkste Latijns-Amerikaanse dichters van de twintigste eeuw wordt beschouwd en wiens dichtregel ‘dan drinken we de roodste wijn die er is’ een gevleugelde uitspraak is geworden. Afgewisseld met voordracht en muziekfragmenten, met beeld, van onder anderen Mercedes Sosa en Theodorakis.
In oktober 2016 verschijnt van Pablo Neruda en keuze uit de ‘Oden’ onder de titel ‘De lippen van de aarde’ in een tweetalige editie vertaald door Bart Vonck.

Op 24 juni 1952 schreef Pablo Neruda (1904 – 1973) ‘De onzichtbare mens’, het allereerste gedicht van de omvangrijke verzameling oden die in drie boeken werden ondergebracht. De Chileense Nobelprijswinnaar bevond zich toen samen met zijn nieuwe liefde Matilde op het eiland Capri, waar ook de anonieme liefdesgedichten ‘Verzen van de kapitein’ tot stand kwamen. Het paar was al in januari 1952 op het eiland aangekomen maar moest Capri eind juni verlaten, gedwongen door een regeringsbesluit dat in de context van de Koude Oorlog was genomen. In die eerste ode, een zelfportret, schrijft de dichter over zijn gedwongen terugkeer naar zijn publieke en politieke leven. Eigenlijk is het gedicht een aanvulling bij ‘Ik ben’, de laatste cyclus van de ‘Canto general’. De eerste titel van die ode luidde ‘Pratend op straat’. In zijn befaamde lezing uit 1964 vertelt Neruda over het ontstaan van de ‘Oden’: “Ik voelde opnieuw de heel oude bekoring opkomen om een nieuw en uitgebreid gedicht te schrijven. De oorzaak lag in een vreemde samenloop van omstandigheden. Ik heb het over de ‘Elementaire oden’. Door een aansporing die van buiten kwam werden deze oden nogmaals datgene wat ik altijd voor ogen had: een gedicht dat uitgebreid en totaal zou zijn. (…) Ik vat de ‘Elementaire oden’ dus op als één enkel boek. ”

Locatie: Mirliton Theater, Boven Clarenburg 93-2 (Hoog Catharijne), Utrecht. Klik hier voor route.
Toegang: € 17,00. In verband met beperkte ruimte is tijdig reserveren noodzakelijk.
Meer over ‘De lippen van de aarde’
Meer over Pablo Neruda op deze site

Pablo Neruda – De lippen van de aarde

nerudalippenmetlijn-75Pablo Neruda
De lippen van de aarde
Honderd ‘Oden’
Gedichten – tweetalig Nederlands-Spaans
Chili
Samengesteld, vertaald en van een nawoord voorzien door Bart Vonck
Co-uitgave met Uitgeverij P, Leuven
Genaaid gebrocheerd in omslag met blindstempel, royaal formaat, 304 blz.
€ 29,50
oktober 2016
ISBN 978-90-6265-932-6

In zijn omvangrijke verzameling oden schept Neruda “een geschiedenis van de dingen, de beroepen, de mensen, de vruchten, de bloemen [en] het leven.” Het zijn oden / van alle / kleuren en grootten, waarin de dichter alles en iedereen roemt. Zo brengt hij een ode aan de lente, die is als een groene brief / die de bomen lezen, aan de eenvoud, die hem opnieuw leerde zingen, aan de geur van zijn geliefde, aan de sterren, de maan en de zon, die het Horloge en de middelste bloem / van de hemel zijn. Met grenzeloze dankbaarheid en bewondering biedt de dichter van alles / een beetje / voor iedereen. Hij vleit onbekende goden met zijn vers, en zingt onder besterde hemelen over wat zelfs zeemeerminnen zijn vergeten: een ode aan het leven.

Neruda ziet poëzie niet als een dampende najade. Hij zet haar als wasvrouw aan het werk, laat haar brood verkopen in de bakkerijen, spinnen met de eenvoudige weefsters en ijzer beslaan in de metaalwerkplaats. Hij brengt haar naar de ondergrondse mijnen en moet lachen als ze tevoorschijn komt met haar voorhoofd vol vlekken steenkool. Zijn poëzie spreekt de taal van mensen, de taal van iedereen. In uiterst korte verzen weet Neruda vervoering en rust met elkaar te combineren. Maar zelfs achter zijn schijnbaar eenvoudige poëzie schuilen diepere betekenissen als politiek, oorlog, geheime liefde en armoede. Neruda bevecht de gevestigde machten terwijl hij het leven in al haar schoonheid herontdekt.

De oden van Pablo Neruda werden oorspronkelijk in drie boeken uitgegeven: Odas elementales (1954), Nuevas odas elementales (1955) en Tercer libro de las odas (1957). In De lippen van de aarde worden 100 oden bij elkaar gevoegd, een ruime selectie uit de drie originele bundels. Ze worden prachtig vertaald door Bart Vonck, zodat ze nu ook in het Nederlands geproefd kunnen worden. En ze smaken heerlijk.

Pablo Neruda (Chili, 1904-1973) werd geboren als Neftalí Ricardo Reyes Basoalto. Hij wordt met recht één van de grootste dichters van de twintigste eeuw genoemd. Als jongeman werd hij al bekend door zijn poëzie, die hij uitgaf onder de naam Pablo Neruda. De Chileense dichter belichaamt de traditie van de geëngageerde Latijns-Amerikaanse kunstenaars. Hij had een lange politieke carrière die in vele gedichten naar voren komt, maar hij is veel meer dan enkel een politiek dichter. Hij was een romanticus die ook liefdessonnetten schreef en een uitbundige ziel die met zijn oden het leven vierde. Hij werd het icoon van de openhartige poëzie die in een pure en eenvoudige taal het menselijk bestaan bezingt. In 1971 won hij de Nobelprijs van Literatuur. Amper twee jaar daarna stierf hij door kanker ondermijnd in verdachte omstandigheden. Het gerucht gaat dat hij door de dictatuur van Pinochet op zijn ziekbed werd vermoord.

Bart Vonck (Brugge, 1957) is actief als literair vertaler uit het Spaans, het Portugees en het Frans, met een voorkeur voor poëzie. Die voorliefde had onder andere tot gevolg dat hij de samensteller-vertaler werd van een reeks bloemlezingen van de hedendaagse Spaanse poëzie: De Tuin der Muzen, uitgegeven bij Uitgeverij P, met de steun van het instituto Cervantes. Hij vertaalde ook poëzie van onder meer Valente, Gamoneda, Maillard,Vallejo en Ortiz Uit het Frans bracht hij vertalingen van Jacqmin en Vaes, en uit het Portugees een Bloemlezing van de hedendaagse Braziliaanse poëzie en een selectie uit de gedichten van de Braziliaan Domeneck, Het veranderde lichaam (Perdu, 2015).Van de Spaanse dichter Lorca publiceerde hij in 2009 de Verzamelde gedichten bij Uitgeverij Athenaeum-Polak & Van Gennep in de befaamde Perpetuareeks waarin in 2014 ook de volledige vertaling van Neruda’s Canto general verscheen. Van Pablo Neruda vertaalde hij ook Spanje in het hart (1986), Verblijf op aarde (2004) en Ode aan een ster (2014). Bart Vonck is ook dichter en criticus. Voor zijn laatste bundel Teloor, zalig (2014) kreeg hij de Poëziepremie van de Provincie West-Vlaanderen. Zijn voorlaatste bundel Wanvuur (2008) verscheen in 2012 in het Frans als Malfeu bij uitgeverij Le Cormier.

Meer over Pablo Neruda op deze site

Pablo Neruda – Boek der vragen

Pablo Neruda
Boek der vragen
Poëzie. Chili
Vertaling Stefaan van den Bremt
Paperback 96 blz. € 15,75
ISBN 90 6265 567 X

Boek der vragen is een feestelijke dichtbundel waarmee Pablo Neruda in 1974 zijn 70ste verjaardag had willen vieren. Neruda had er namelijk een traditie van gemaakt om, van decennium tot decennium, zijn geboortedag te gedenken met een belangrijke publicatie. Libro de las preguntas zag postuum het licht in Buenos Aires in 1974 en verschijnt anno 2004 voor het eerst compleet in een Nederlandse vertaling van Stefaan van den Bremt. Boek der vragen wordt als een van Neruda’s origineelste en vernieuwendste bundels beschouwd.

In Boek der vragen trakteert Neruda zijn lezers op een reeks van 74 gedichten die uitmunten door hun karige en bondige verwoording. De hele cyclus omvat 314 vragen die, op het eerste gezicht, van de hak op de tak springen op een soms vrij absurdistische wijze. Ten onrechte wordt Boek der vragen soms tot het subgenre van de kinderpoëzie gerekend. De jeugdige lezer die erdoor wordt aangesproken, zal in de eerste plaats het kind zijn geweest in de bijna zeventigjarige Neruda met zijn speelse zucht naar buitenissige vragen die op verrassende wijze de meest verscheiden antwoorden oproepen. Het thematische vertrekpunt van het boek, een dichter die zijn einde voelt naderen en met een tomeloze scheppingsdrift afscheid wil nemen van het leven, zit zorgvuldig verborgen in het hart van de bundel in een cyclus waarvan zowel de aanhef als het slot eindeloos lijken uit te waaieren.
Neruda werkt aan Boek der vragen vanaf 1971 tot 1973. Kort voordat hij in 1971 de Nobelprijs voor literatuur in ontvangst neemt, verergeren de symptomen van de kwaal waaraan hij lijdt. Na twee operaties begrijpt de dichter dat hij zijn ambassadeursambt in Parijs, daarin benoemd door president Salvador Allende, neer moet leggen. Na zijn terugkeer in Chili in november 1972 neemt Pablo Neruda zijn intrek in zijn huis te Isla Negra, waar hij op 23 september 1973, slechts enkele dagen na de militaire staatsgreep, overlijdt.

Dat 2004 het Pablo Neruda-jaar is omdat Pablo Neruda (Nobelprijs Literatuur 1971) honderd jaar geleden werd geboren (12 juli 1904) zal de Meanderlezer niet ontgaan zijn. In Meander 248, 249 en 250 besprak Yves Joris onlangs Canto General (Rainbowpocket), Honderd liefdessonnetten en Verblijf op aarde (beide uitg. P). In de Knipscheer kwam deze maand met Boek der vragen, een vertaling door Stefaan van den Bremt van Libro de las preguntas, een dichtbundel waarmee Neruda in 1974 zijn 70ste verjaardag had willen vieren – Neruda had er een traditie van gemaakt om, van decennium tot decennium, zijn geboortedag te gedenken met een nieuwe publicatie – maar die uiteindelijk in dat jaar postuum in Buenos Aires verscheen.
Boek der vragen, dat als een van Neruda’s origineelste en vernieuwendste bundels wordt beschouwd, bestaat uit een reeks van 74 gedichten die uitsluitend vragen bevatten, regel na regel, strofe na strofe. Ze zijn in het algemeen bondig verwoord, lijken van de hak op de tak te springen, zijn speels, buitenissig, soms bijna nonsensicaal en absurdistisch.

IV

Hoeveel kerken heeft de hemel?

Waarom waagt de haai geen aanval
op de onverschrokken sirenen?

Smoezelt de rook met de wolken?

Is het waar dat alle hoop
besproeid moet worden met dauw?

Verborgen in het hart van de bundel (35 t/m 39) zit het thematische vertrekpunt van het boek: een dichter die zijn einde voelt naderen en met een tomeloze scheppingsdrift afscheid wil nemen van het leven:

XXXV

Is ons leven niet een tunnel
tussen twee vage klaarten?

Of is het niet een klaarte
tussen twee donkere driehoeken?

Of is het leven niet een vis,
klaar voor een bestaan als vogel?

Bestaat de dood uit niet-bestaan
of uit een gevaarlijke massa?

Una pregunta trae otra. De ene vraag lokt de andere uit, 314 vragen in totaal, en op geen enkele past een antwoord. Duidelijker kon Neruda de absurditeit van het leven niet verwoorden.  – Meander 252, literair magazine sinds 1995

Meandermagazine
klassieke gedichten

Postuum in 1974 verschenen dichtbundel, oorspronkelijk bestemd voor de viering van de zeventigste verjaardag van de maker. Pablo Neruda (1904-1973, Nobelprijswinnaar Literatuur in 1971) was een Chileense diplomaat-schrijver. Hij heeft talloze dichtbundels nagelaten, van het magnum opus ‘Canto General’, een lofzang op Latijns Amerika, tot lichtvoetige liefdespoëzie in ‘Twintig liefdesgedichten en een lied van wanhoop’. ‘Boek der vragen’ behoort tot de laatste categorie. Het zijn 70 negenlettergrepige verzen in vraagvorm die in de periode 1971-1973 zijn ontstaan en getuigen van een ongekende scheppingsdrift. Onderwerpen zijn historische figuren als Nixon en Hitler naast absurdistische verzen over bijtende vlooien en een verbod op interplanetaire zoenen. Ook zelfspot ontbreekt niet. Deze verzen laten het kind in de dichter zien dat zich niets van de logica aantrekt en zijn daarom voor een breed publiek geschikt. De vertaling leest soepel. Met een verhelderende nawoord over de ontstaansgeschiedenis en noten. Verschenen in het honderdste geboortejaar van Neruda. – Biblion 9 december 2004

8 februari 2005 De Recensent over Pablo Neruda – Boek der vragen

Boek vol vragen & het telefoonnummer van de wereld

«Neruda stort een schier oneindige reeks vragen uit over zijn lezers, als peuters over de hoofden van hun ouders. Dat is als ze in de waarom-fase zijn, die peuters. En het moet zijn dat Neruda de waarom-fase nooit verlaten heeft: in deze bundel stelt hij 314 vragen, verdeeld over 74 gedichten. (…) Veelal is het een gejaagd vragen, een vragen om het vragen, een radicaal vragen. De vraag zelve is poëzie geworden; de vraag is tot kunstvorm verheven. Het is dan ook categorieloos, en dient niet een concreet waartoe. De lezer kan niet anders dan zich onder te dompelen in de vragen, en de diverse sferen aan zich voorbij te laten komen: kinderlijk, filosofisch, dichterlijk, absurd, of humoristisch. (…)
Het zal duidelijk zijn dat de vragen niet tot antwoorden moeten leiden; het gaat eerst en vooral om de ontvankelijkheid voor de vraag, of liever voor het vragen in het algemeen. De vragen moeten het bouwwerk van rotsvaste antwoorden in ons leven steen voor steen afbreken, en dat werkt ontregelend. Wie volwassen is, heeft immers maar al te vaak de pretentie alle antwoorden te hebben. Neruda ontmaskert die pretentie en werpt de lezer onverbiddelijk terug in verwondering en soms in verbijstering. (…) Boek der Vragen is onklasseerbaar, ontregelt en stelt een hele hoop vervelende vragen waarop geen antwoord is. (…) Al diegenen wier hersenen nog een jeugdige souplesse bezitten: lees Boek der Vragen. Weest geamuseerd, geschokt, verpletterd, verwonderd, verbijsterd. Weest weer kind. Lees, léés (in plaats van altijd maar gelezen te hebben).»

-geciteerd uit: Tim Donker in De Recensent (Lees hier de hele recensie)
– Milla van der Have – Pablo Neruda (essay)

Ariel Dorfman – Bedrieg de schijn. Verhalen

Ariel Dorfman
Bedrieg de schijn
Oorspronkelijke titel Cría ojos
Chili / Argentinië
Eerste uitgave 1986
i.s.m. uitgeverij Zuid
ISBN 90-6265-233-6

De verhalen in Bedrieg de schijn heeft Ariel Dorfman in ballingschap – deels doorgebracht in Amsterdam – geschreven. Ze zijn een demonstratie van gedrevenheid en vakmanschap en van de overtuiging dat literatuur in deze omstandigheden een daad van verzet moet zijn tegen uitbuiting, onderdrukking en foltering, dat literatuur tot taak heeft het gewenningsproces te ondermijnen en de hoop op betere tijden levend en de solidariteit intact te houden. Dorfman weigert de werkelijkheid onder Pinochet als normaal te beschouwen, en deze verhalen worden dan ook gekenmerkt door een dreigende en drukkende, surrealistische atmosfeer, waarin de verhaalfiguren, meestal gewone mensen, met moed en overtuiging naar een uitweg zoeken. De kracht van Dorfman is dat hij met zuiver literaire middelen werkt zodat de ‘boodschap’ nooit aan de lezer wordt opgedrongen.

De Chileense schrijver Ariel Dorfman (geboren in 1942 in Argentinië) was voor en tijdens de periode Allende zeer actief als stimulator van een eigen Chileense culturele identiteit. Hij publiceerde daarover enkele essays die inmiddels de status ‘klassiek’ hebben gekregen. Na de gewelddadige machtsovername van Pinochet in 1973 koos Dorfman voor een leven in ballingschap, hij doceerde literatuurwetenschappen o.m. in Nederland en de VS. In 1985 verscheen van hem de roman Weduwen.

Ariel Dorfman – Weduwen. Roman

Ariel Dorfman
Weduwen
Oorspronkelijke titel Viudas
Chili / Argentinië
Vertaling Dick Bloemraad
208 blz.,
Eerste uitgave september 1985
ISBN 90-6265-200-X

In een land dat door een militair regime geregeerd wordt, in een dorp waar de meeste mannen weggehaald zijn als rebellen, spoelt op de oever van de rivier het door water onherkenbaar gehavende lijk van een man aan. Een oude boerenvrouw, die haar twee zoons, haar echtgenoot en haar vader vermist, eist het lijk op en weigert het over te dragen aan de plaatselijke militaire autoriteiten voor een anonieme begrafenis. Binnen enkele dagen komen zevenendertig andere vrouwen eenzelfde eis bij de verantwoordelijke legerkapitein indienen…
Weduwen heeft – hoewel gesitueerd in het door de nazi’s bezette Griekenland van de jaren veertig – de verdwijningen in Chili en andere Zuid-Amerikaanse landen tot onderwerp en vooral het verzet daartegen van drie generaties vrouwen; de moeders, echtgenotes en dochters van de slachtoffers. Dorfman vertelt hun aangrijpende verhaal genuanceerd en realistisch en laat de politieke boodschap, zoals het een schrijver van zijn kaliber betaamt, voor zichzelf spreken.

De Chileense schrijver Ariel Dorfman (geboren in 1942) woonde na de staatsgreep van Pinochet in Argentinië, Frankrijk, Nederland (waar hij van 1976 tot 1980 Latijns-Amerikaanse literatuur doceerde aan de Universiteit van Amsterdam) en de Verenigde Staten.Hij publiceerde gedichten (‘Verdwijnen’), essays, korte verhalen en romans. Zijn grote internationale faam dankt hij met name aan deze roman Weduwen.
Behalve in Nederland verschenen/verschijnen edities in o.m. Engeland, Amerika, Denemarken, Zweden, Israël, Portugal, Frankrijk, Duitsland, Italië en Japan, en vooral in Amerika is het succes groot.

Sergio Macías – Ons zoekt de hoop. Gedichten in de schaduw van de ballingschap

SERGIO MACIAS
Ons zoekt de hoop. Gedichten in de schaduw van de ballingschap
Amerika, poëzie
Vertaling Hans van de Waarsenburg
Paperback 32 blz.
ISBN 90-6265-026-0
Eerste editie in Mandalareeks 1979

Sergio Macías werd in 1938 geboren in Gorbea, in het zuiden van Chili. Voor en tijdens de regering van Salvador Allende ontpopte hij zich als een belangrijk dichter. Hij publiceerde vier dichtbundels en was tot 11 september 1973 Algemeen Secretaris van de Chileense Schrijversbond.
Sinds 1974 leeft Macías in ballingschap in de DDR, waar hij als wetenschappelijk medewerker verbonden is aan de Wilhelm Pieck-universiteit in Rostock.
De poëzie van Macías valt op door een zuiver lyrische toon en het gebruik van authentieke volkssymbolen. Ook in deze recente gedichten spelen die elementen een belangrijke rol, maar er zijn nieuwe aspecten aan toegevoegd: de traumatische ervaring van een militaire putsch die alles wat met zo veel liefde was opgebouwd vernietigde, het leven in de schaduw van de ballingschap en de heimwee naar het ander Chili, dat hij en zo velen van zijn collega’s toch nog hopen te verwezenlijken.