Over ‘Pelgrimsgrond’ van Albert Hagenaars op Poëzie-Leestafel, 02-12-2022
In deze bundel stelt de dichter in zeven delen van zeven gedichten de wereld in het gelijk. Hij is een enthousiaste toeschouwer en weet natuur en cultuur te belichten. (…) Hij verkent behendig de grenzen van zijn kunstenaarschap. De grenzen tussen schilderkunst, literatuur en natuur. En hij beschrijft bezoeken als een pelgrim aan bedevaartsplaatsen in Cambodja, China en Litouwen. (…) Albert Hagenaars heeft een mooie en ontroerende bundel verzen afgeleverd. Zijn pelgrimstocht toont aan dat een groot dichter grote thema’s niet schuwt. Fijn dat er dichters zijn die grote onderwerpen niet omzeilen
Lees hier de recensie van 14 november 2022
Meer over ‘Pelgrimsgrond’
Meer over Albert Hagenaars bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: china
«Behoort tot het beste dat 2014 heeft mogen bieden.» – Ezra de Haan
Over ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’ van Pim Wiersinga op Literatuurplein.nl, 27 december 2014:
Het paviljoen van de verloren concubines is het verslag van een schaakspel in brieven, laat zien dat zorgvuldig componeren en schrijven meer teweeg kan brengen dan droge, rappe rapportage. Wat mij betreft is deze roman een wonder van vernuft. Wiersinga weet niet alleen het China van die dagen tot leven te wekken, hij beheerst de merites van de correspondentie tot in alle finesses. Zonder dat je het weet, lees je die brieven alsof ze aan jou waren geadresseerd. Die nette platitudes neem je voor lief, net zoals zij, in die tijd ze overgeslagen hebben. Het gaat om de brief, om dat wat de woorden verhullen, wat ze onthullen en wat er tussen de regels staat. Als ze er al staan, want een goed verstaander begrijpt dat ook deze brieven van Cao haar weergave van de gang van zaken is. En of alle brieven aanwezig zijn… ook dat weten we niet. Het politieke steekspel van toen, het op eieren lopen, het op kousenvoeten langs drentelen, niet willen storen, lastig willen vallen, om dan toch iets te berde te willen brengen, daar gaat het in deze roman om. (…) Pim Wiersinga bewijst met Het paviljoen van de vergeten concubines weer helemaal terug te zijn. Voor dit soort boeken werd ooit de roman uitgevonden.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’
«Knap aangehouden gedragen toon in deze ‘18de-eeuwse’ briefroman.» – M.A. Leenhouts
Over ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’ van Pim Wiersinga voor NBD/Biblion, 8 december 2014:
Veel Chinaromans kent de Nederlandse literatuur niet, maar naast Slauerhoff, Christine D’haen en Allard Schröder, schreef ook Pim Wiersinga, in zijn debuut ‘Honingvogels’, al over China. Nu keert hij er terug met een historische roman die als verrassend uitgangspunt ‘De droom van de rode kamer’ heeft: de grote 18de-eeuwse romanklassieker van Cao Xueqin. De auteur voert een keizerlijke tolk op, Vrouwe Cao, die ooit de minnares van de schrijver was en model zou hebben gestaan voor de heldin van de Droom. Hij weet goed dat zulke verbanden tussen ware personen en romanpersonages Chinese lezers tot op heden bezighouden, en ook de manier waarop hij het boek verbindt met maatschappij en politiek is beslist Chinees te noemen. Westerser, en vrijer, is hij in de interculturele dimensie die hij toevoegt: van de botsing met het Britse rijk tot een liefdesintrige met de Nederlandse VOC-er Titsingh, inclusief een onverbloemde hartenkreet over het belang van vertalingen! Veel misschien, maar de schrijver is soeverein in zijn stijl, de knap aangehouden gedragen toon van deze ‘18de-eeuwse’ briefroman.
Meer over ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’
Meer over Pim Wiersinga
Fragment uit ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’ gelezen door Humphrey
Bericht door Pim Wiersinga.
Een bijzondere en unieke vertolking van ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’ bij It’s All About Literature #14, 13 december 2014:
Optreden van Humphrey (dramaturgie, muziek & mis-en-scène), geheel in de stijl van ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’, de nieuwe roman van Pim Wiersinga, in Bieb Spijkenisse (de Boekenberg) op 4 december 2014.
Meer over ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’
«Levendige roman met grote verbeeldingskracht geschreven.» – Jelle Jeensma
Over ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’ van Pim Wiersinga in Uit de school geklapt (ScriptPlus, Hogeschool van Amsterdam), 24 november 2014:
Schrijven veel jonge schrijvers in hun romans hun trauma’s van zich af, senior schrijver Pim Wiersinga, die gestaag aan zijn oeuvre werkt, zoekt het verder van huis. Zo speelt zijn debuut ‘Honingvogels’ zich af in Antwerpen, in de jaren twintig van de vorige eeuw. Zijn kloeke ‘Gracchanten’ heeft het Romeinse Rijk, in de tweede eeuw voor Christus, als decor. In het pas verschenen ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’ brengt Wiersinga het achttiende-eeuwse China tot leven. Een verrassende roman in brieven, waarbij de auteur uiteenlopende stijlen hanteert. En vooral: een roman over romans.
Meer over ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’
«De schrijver is soeverein in zijn stijl.»
Over ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’ van Pim Wiersinga op deBoekensalon.nl, 25 november 2014:
Veel Chinaromans kent de Nederlandse literatuur niet, maar naast Slauerhoff, Christine D’haen en Allard Schröder, schreef ook Pim Wiersinga, in zijn debuut ‘Honingvogels’, al over China. Nu keert hij er terug met een historische roman die als verrassend uitgangspunt ‘De droom van de rode kamer’ heeft: de grote 18de-eeuwse romanklassieker van Cao Xueqin. De auteur voert een keizerlijke tolk op, Vrouwe Cao, die ooit de minnares van de schrijver was en model zou hebben gestaan voor de heldin van de Droom. Hij weet goed dat zulke verbanden tussen ware personen en romanpersonages Chinese lezers tot op heden bezighouden, en ook de manier waarop hij het boek verbindt met maatschappij en politiek is beslist Chinees te noemen. Westerser, en vrijer, is hij in de interculturele dimensie die hij toevoegt: van de botsing met het Britse rijk tot een liefdesintrige met de Nederlandse VOC-er Titsingh, inclusief een onverbloemde hartenkreet over het belang van vertalingen! Veel misschien, maar de schrijver is soeverein in zijn stijl, de knap aangehouden gedragen toon van deze ‘18de-eeuwse’ briefroman.
Meer over ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’
Literaire avond met Margreet Hofland en Pim Wiersinga
Dubbelpresentatie van twee nieuwe historische romans in Boekhandel Verkaaik Gouda:
Op donderdag 20 november vanaf 19:30 uur maakt u een reis door het verleden die u niet snel zult vergeten. Een bijzondere avond met twee auteurs die een historische roman hebben geschreven. Margreet Hofland schrijft over het zeventiende-eeuwse Italië, Pim Wiersinga over het achttiende-eeuwse China. De hoofdpersonen in ‘Bernini’s waanzin’ zijn Bernini en Borromini, twee kunstenaars die uiterlijk en innerlijk zoveel van elkaar verschillen als maar mogelijk is. Zij maken Rome tot de majestueuze stad, die een paus waardig is, maar kunnen niet samenwerken. Biblion juicht: ‘Voortreffelijke, boeiende, ontroerende, in mooi Nederlands geschreven, goed ingeleefde en goed onderbouwde roman met prachtige beschrijvingen.´ In ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’ is de tolk Cao het hoofdpersonage. Zij is verbannen naar het paviljoen omdat een Britse gezant waarvoor zij tolkte zich niet aan de etiquette hield. Tradities en etiquette spelen een belangrijke rol. Cao wil graag bij een geliefde van haar zijn, de Nederlandse ambassadeur Isaac Titsingh. Maar wanneer de keizer haar gelast met hem te trouwen weigert zij dit. ‘Een knappe constructie.’
Locatie: Boekhandel Verkaaik, Lange Tiendeweg 35, 2801 KE Gouda. Toegang is gratis, maar vooraf aanmelden via info@boekhandelverkaaik.nl is verplicht.
Meer over ‘Bernini’s waanzin’
Meer over ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’
Pim Wiersinga – Het paviljoen van de vergeten concubines. Roman
PIM WIERSINGA
Het paviljoen van de vergeten concubines
Roman
Nederland – China
Genaaid gebrocheerd, 208 blz. € 17,50
oktober 2014
ISBN 978-90-6265-854-1
Het paviljoen van de vergeten concubines, een roman in brieven, spelend in China aan het eind van de 18de eeuw, belichaamt een tragisch treffen tussen Oost en West. De Britse gezant Macartney weigert in 1792 om voor de keizer neer te knielen en krijgt vervolgens nul op het rekest om handel te drijven. Voor deze inbreuk op de etiquette wordt de tolk gestraft.
Die tolk is Vrouwe Cao, verwante van – en in haar jonge jaren minnares van – de overleden auteur Cao Xueqin (1715-1763), wiens meesterwerk Droom van de Rode Kamer net voor het eerst in druk is verschenen: een roman waarnaar door velen is uitgezien en die gretig aftrek vindt.
Het Hof is hierover verontrust, het vreest onlusten, en die vrees is niet ongegrond: het regime is door en door corrupt en perst arme boeren uit. De oppercensor legt zijn functie neer en sluit zich aan bij de rebellen. Vrouwe Cao wordt boegbeeld van het Mingloyalisme, een beweging onder geletterden die de zittende dynastie weg wil hebben. De machtigste man in China ziet in haar welbespraaktheid een gevaar.
Maar het begint ermee dat Vrouwe Cao beleefde smeekschriften naar de troon stuurt en zich de chicanes van hoge hofdignitarissen laat welgevallen. Haar troef is dat zij de eerstvolgende gezant, Isaac Titsing, te Deshima (een handelspost bij Japan) heeft gediend; haar misdaad is dat zij als vrouw de ambitie koestert om een roman te schrijven, in de geest van haar vroegere leermeester Cao Xueqin.
Pim Wiersinga (1954), wiens epische Oudheidroman Gracchanten (1995) op één lijn is gesteld met het werk van Couperus en Vestdijk, debuteerde in 1992 met Honingvogels, dat genomineerd werd voor de AKO Literatuurprijs.
«Het woordloze talig maken.» – Joop Leibbrand
Over ‘Bloedkrans’ van Albert Hagenaars op MeanderMagazine, 19 juni 2012:
In ‘Bloedkrans’ profileert Albert Hagenaars zich nadrukkelijk als een reiziger, en wel in dubbel opzicht. Enerzijds is hij de levensreiziger die verslag doet van het eigen leven, beginnend bij de geboorte en eindigend bij het bereiken van wat als zijn bestemming kan worden beschouwd. Anderzijds is hij de wereldreiziger, die inmiddels een vast adres in Indonesië heeft en door de beide Amerika’s, het Midden-Oosten en Azië trekt. Over ‘Bloedkrans’ is veel goeds te melden. Er is een dichter aan het woord die iets te zeggen heeft en dat met overtuiging doet. De grote gevarieerdheid aan onderwerpen en locaties maakt dat je je geen moment verveelt.
Lees hier de recensie
Meer over Albert Hagenaars
Albert Hagenaars – Bloedkrans. Gedichten
ALBERT HAGENAARS
Bloedkrans. Gedichten
Nederland
Ingenaaid 96 blz., € 17,50
2012
ISBN 978-90-6265-675-2
In het verhoopte midden van zijn leven gekomen, wilde Albert Hagenaars zich rekenschap geven van zowel zijn ervaringen als zijn poëtische ontwikkeling. In Bloedkrans brengt hij opnieuw liefde, lust en dood samen in een weefsel van herinneringen, ontmoetingen met andere culturen en religieuze verwijzingen.
De sfeerbeelden van een katholiek doordrenkte jeugd en die van reizen naar o.a. de Verenigde Staten, Mexico en Peru, het Midden-Oosten en Aziatische landen als China, Vietnam en Indo-nesië gaan echter al gauw over van persoonlijke avonturen naar algemene geschiedenis en van be-schrijvingen naar een eerbetoon aan de verbeelding.
Nog nadrukkelijker dan in zijn vorige bundel Tropendrift richt Albert Hagenaars zich op de thematiek van vruchtbaarheid (zie titel). De drang tot overleven vormt voor elke cultuur in sterke mate de basis van het geloof.
Ook de krachtige beeldspraak en de rijke klankovereenkomst, die een voortdurend beroep doen op een actieve inbreng van de lezer, maken deze teksten onmiddellijk kenbaar als gedichten van Albert Hagenaars. Ondanks hun heldere vorm doen de 80 gedichten zich gelden in de onbestemde ruimte van een poëtisch domein dat niet wil verklaren maar evoceren.
Albert Hagenaars is dichter en romanschrijver. Een deel van zijn poëtisch werk is niet alleen te lezen, maar ook (op muziek gezet) te horen op cd en te zien op dvd, zowel in het Nederlands als in vertaling.
«Formules die de wereld willen verklaren, geven geen verklaring voor het leed. Sterk in deze poëzie is dat Hagenaars geregeld de fictieve gedaante benadrukt van de opgevoerde personages.» –Y. Né in BN/De Stem (over Tropendrift, 2003)