Column van Brede Kristensen in Amigoe, 30 augustus 2024:
Naar aanleiding van wat ik twee weken geleden schreef over het lezen van boeken, werd ik aangesproken door een kennis die het niet ermee eens was. ‘Boeken zijn echt uit de tijd’ hield hij me voor. ‘Wees niet verbaasd als over enkele jaren niemand meer een boek leest. We leven niet langer in de Middeleeuwen toen boeken heilig waren, we leven in een digitale wereld…….alles is digitaal geworden, informatie, denkwerk, ontmoeting….. zelfs ons persoonlijke profiel’. Ik hoorde het allemaal aan en begreep dat mijn ideeën over boeken en lezen door hem als achteruitstrevend werden bestempeld. Toen ik de volgende ochtend Facebook opende, was ik verbaasd dit bericht te lezen: “Toen Don Quichot de wereld introk, veranderde die wereld voor zijn ogen in een mysterie. Dat is de erfenis van de eerste Europese roman voor de hele daaropvolgende geschiedenis van de roman. De romanschrijver leert de lezer de wereld op te vatten als een vraag.”. Volgens mij een citaat uit ‘Het boek van de lach en de vergetelheid’ (1978), een roman van de Tsjechische schrijver Milan Kundera. Het gesprek de dag ervoor en dit bijna gelijktijdige Facebookbericht ervoer ik als een geval van betekenisvolle synchroniciteit. (…) Lezen is de meest effectieve manier om af te rekenen met religieuze, nationalistische, ideologische, of digitale heilige huisjes, die als keurslijven werken waaruit we maar moeizaam ontsnappen. Boeken passen niet in heilige huizen. De kerk verbood het lezen van vele boeken. Dictaturen idem dito. De digitale dictatuur doet op originele wijze eveneens voorkomen alsof het lezen van boeken achteruitstrevend en dus overbodig is. (…)
Lees hier de column ‘De wereld een vraag’
Meer over Brede Kristensen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Zie ook Columns +