Chris Hinze met ‘Incredible India’ in Kleine zaal Concertgebouw Amsterdam op 6 december 2019:
In zijn laatste multimedia-soloproductie ‘Incredible India’ neemt Hinze het publiek mee naar de onbekende, fascinerende en kleurrijke wereld van 1,5 miljard Indiërs: hun leven te midden van de overvolle grote steden, hun chaos, armoede en rijkdom, de overweldigende natuur, de talrijke Hindoeïstische tempels en de prachtige stranden en eilanden.. ‘Incredible India’ is een unieke mix van indrukwekkende videobeelden, live improvisaties op backing tracks, en persoonlijke verhalen en anekdotes.
Meer over dit concert
Meer over Chris Hinze. Een biografie’
Meer over Chris Hinze bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: componist
Randy Winterdal & Friends op ‘Welkom in het Kleurrijk’
De nieuwe boeken die op 8 september in ‘Welkom in het Kleurrijk’ in Podium Mozaïek gepresenteerd worden waren al belend. Maar één programma-onderdeel bleef vooralsnog ongewis: wie verzorgt het muzikaal intermezzo? Wel, niemand minder dan de Curaçaose meesterbassist en componist Randy Winterdal zal in Podium Mozaïek zijn opwachting maken. Hij speelde met alle groten uit de Caribische muziekwereld, onder wie Izaline Calister, Ronald Snijders en Frank Ong-Alok die elk afzonderlijk al eens de muzikale intermezzo’s verzorgden bij eerdere boekpresentaties van Uitgeverij In de Knipscheer in Podium Mozaïek. Randy Winterdal is thuis in alle genres van klassiek en latin tot jazz en is een graag geziene gastmuzikant op bijvoorbeeld North Sea Jazz. Hij bespeelt vele basgitaren, waaronder contrabasgitaar; maar het meest bijzonder blijft zijn favoriete fretloze basgitaar Op 8 september zal hij o.a. Antilliaanse walsen en mazurka’s ten gehore brengen. Met Ilvio Pietersz (Curaçao, studeerde aan Erasmus University Rotterdam) op piano en Claudia Valenzuela (Rotterdams Conservatorium) op viool.
Meer over ‘Welkom in het Kleurrijk’
Meerover Randy Winterdal op deze site
«Dit boek moet je gelezen hebben!» – Kees de Kievid
Over ‘Mal’ van Harman Nielsen op Boekenbijlage, 15 augustus 2018:
Een van de meest intrigerende boeken die ik de laatste jaren heb gelezen! Na zijn cyclus ‘Het verscholen volk’ verrast Nielsen zijn lezers nu met ‘Mal’. Het heeft nog geen kwart van de omvang van elk der delen van de cyclus en toch bevat het een onmetelijke rijkdom aan ideeën en een schitterende pracht aan woorden. (…) Nirmala (Mal – Mallie voor haar grootmoeder) is Creoolse en kunstenares: zij tekent en schildert. (…) Het tekenen beheerst haar leven, zowel in de reële als in haar innerlijke wereld. Wat zij ziet, wil ze kunnen tekenen. (…) In het verhaal wisselt een aantal malen het perspectief tussen het ziekenhuis en de innerlijke wereld waarin zij zich terugtrekt. (…) Mal wordt op haar tochten vergezeld door een wolf die een belangrijke plaats in haar leven inneemt. Hij is haar beschermer en redder. Dus alleen in haar innerlijke wereld, of toch niet helemaal…? Uit de epiloog tenslotte blijkt dat Mal uiteindelijk een keuze heeft gemaakt. (…) Dit boek moet je gelezen hebben! Maar ik voeg er een advies aan toe: leest het niet 1 keer, ook geen 2 keer, maar nog vaker en ontdek steeds weer nieuw dingen. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Mal’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een luisterrijke loopbaan en een verworvenheid als het BN’erschap.» – Coen de Jonge
Over ‘Chris Hinze – een biografie’ van Kees Ruys in Jazzbulletin nr. 99, 1 juni 2016:
Toen Hinze de plaat ‘Concorde’ van het Modern Jazz Quartet had gehoord ging hij helemaal om: hij nam bij Frans Elsen les om ook deze muziek te leren spelen. Eigenlijk wilde hij altijd criminologie studeren, maar de toegang tot die studie werd geblokkeerd door zijn middelbare school; hij werd op zijn 21ste van het Haagse Thorbecke-lyceum getrapt omdat hij a) vader was geworden en b) de leider was van een nachtcluborkest. Een paar weken later hoorde Hinze de plaat ‘Opus de Jazz’ van Milt Jackson. Vooral de fluitsolo’s van Frank Wess spraken hem zeer aan. De combinatie fluit en jazz, dat was het. Voorlopig nam hij nog allerlei andere baantjes aan, zoals in de groep King Boys, een schlagerorkestje. En hij pielde nu en dan wat op de Grassi-dwarsfluit die hij had gekocht. Met zijn zijn pianospel zou hij nooit de top bereiken; dat voelde hij wel aan. Daarom ging hij vanaf 1963 klassiek fluit studeren. In 1965 deed hij toelatingsexamen voor het Koninklijk Conservatorium. Zijn leraar daar werd Frans Vester van het Danzi Quintet. Later mocht hij ook nog in Boston studeren, aan het beroemde Berklee College of Music. (…) Chris was gewoon een echte Indische jongen: sportwagens, scheuren, kekke kleren, grote huizen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Chris Hinze. Een biografie’
«Het is een erg egoïstisch beroep.» – Chris Hinze
Chris Hinze op Ikon-tv (NPO2) op zondag 22 mei 2016, 1.15:
Fluitist en componist Chris Hinze onderbrak begin jaren negentig zijn carrière en reisde af naar Azië om zich te bezinnen. Een gesprek met programmamaakster Colet van der Ven over spiritualiteit en het ego van de muzikant naar aanleiding van zijn door Kees Ruys geschreven autobiografie. Een tweede nachtzoen van Chris Hinze.
Kijk hier naar de uitzending
Meer over ‘Chris Hinze. Een biografie’
«Geen detail verwaarloosd.» – Bert Vuijsje
Over ‘Chris Hinze – een biografie’ van Kees Ruys in Jazzism (‘Vivat Chris Hinze’ in rubriek Bebop Business), mei 2016:
Hoeveel Nederlandse musici worden geëerd met een biografie van 600 pagina’s? Boy Edgar moest het vorig jaar doen met 256 bladzijden. De loopbaan van John Engels werd door Jeroen de Valk in 224 pagina’s beschreven. Mijn eigen levensverhaal van Rita Reys beperkte zich tot 216 bladzijden. En zelfs de eerste 75 jaar van het veelbewogen leven van Hans Dulfer vulden niet meer dan 400 pagina’s.
Dat alles valt geheel in het niet bij de recente biografie van fluitist/componist/pianist Chris Hinze: 608 bladzijden op groot formaat (verschenen bij uitgeverij In de Knipscheer). De auteur Kees Ruys lijkt geen detail te hebben verwaarloosd. (…) De slotmonoloog van het boek is een beknopt credo. (…) ‘Maar als ik in mijn leven één ding heb gedaan, is het muziek maken zoals ik dat heb willen doen, met mensen die ik goed en prettig vond. Hoe die muziek genoemd wordt, interesseert me niet. Jazz, fusion, barok, wereldmuziek… give it a name.’ (…) De jazzcritici, onder wie ik, die zoveel bewondering hadden geuit voor The Present Is Past hadden aanzienlijk minder waardering voor Hinzes barok/jazz, en dat wordt in de biografie breed uitgemeten. (…) Ook bijvoorbeeld Dave Brubeck en Herbie Hancock verkochten gigantische stapels platen, maar bleven zich mateloos opwinden over het handjevol critici dat in jazzbladen met uiterst geringe oplage ongunstig over hun muziek oordeelde.
Lees hier het artikel
Meer over ‘Chris Hinze. Een biografie’
Meer over Kees Ruys bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Deze biografie leest als een trein. Kees Ruys heeft uitstekend werk geleverd.» – Roger Nupie
Over ‘Chris Hinze, Een biografie’ van Kees Ruys, in De Auteur en op De Boekhouding, 24 maart 2016:
Chris Hinze was een pionier: hij zette world music en new age op de kaart lang voor deze termen waren ingeburgerd. Hij richtte een eigen label op, Keystone Music, waarop hij eigen werk en door hem geproducete platen uitbracht. En alsof muziek alleen nog niet voldoende is, toert hij heden ten dage met visuele concertprojecten. Net zoals Chris Hinze met een onvermoeibare vaart doorheen het leven, de wereld en muzikale genres raast, leest deze biografie als een trein. Kees Ruys heeft uitstekend werk geleverd met deze aaneenschakeling van anekdotes, getuigenissen van personen die Hinze van nabij meemaakten en diepgaande gesprekken met Hinze zelf, die zichzelf niet ontziet (zijn controledrift, niet onderhouden contacten).
Lees hier de recensie
Meer over ‘Chris Hinze. Een biografie’
Meer over Kees Ruys bij Uitgeverij In de Knipscheer
«***** Een spetterend muzikaal en visueel spektakel.» – Rabin Gangadin
Over ‘Chris Hinze. Een biografie’ van Kees Ruys op Hebban, 7 maart 2016:
Zijn avonturen bezorgden hem een magazijn aan werkbare handvatten die voor hem zeer leerzaam bleken te zijn. De exclusief bij het boek uitgebrachte cd illustreert de veelzijdigheid van Chris Hinze als grote muzikale aanwinst. (…) De componist die even vaak van muziekstijl wisselde als een slang van haar huid is een ongekende virtuoos gebleken. (…) Het boeiende van deze uitgave is de muzikale wisselwerking tussen de adembenemende beelden en de indringende muziek, afgewisseld met persoonlijke verhalen en anekdotes. (…) Kees Ruys laat ook zien dat Hinze’s carrière een pleidooi is voor zijn eigen composities. (…) Dat waarmee hij zich verrijkte uit de vreemde culturen werd voor hem het uiteindelijke concept voor zijn muzikale expressie en improvisatie. De opgevangen exotische geluiden werden uitgedrukt in een nieuw soort intermezzo. Kees Ruys is er absoluut in geslaagd om middels dit 608 pagina’s tellend werk op een niet mis te verstane wijze een overzicht te bieden van het leven en werk van Chris Hinze.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Chris Hinze. Een biografie’
Meer over Kees Ruys bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Het namenregister leest als een korte geschiedenis van de jazz.» – Mia Dreese
Over ‘Chris Hinze. Een biografie’ van Kees Ruys in Fluit (Nederlands Fluit Genootschap), 2015/4:
Door de uitgebreide beschrijving van zijn jeugd wordt begrijpelijk dat Chris Hinze in zijn latere leven geïnteresseerd was in allerlei muziekuitingen, zowel in het klassieke als het ‘entertainment’ genre. Zijn eerste instrument was de piano; op zijn zeventiende speelde hij al in een dixielandband in de Haagse Jazzclub. (…) Chris Hinze besloot op zijn vierentwintigste zelf muziek te gaan componeren en klassiek fluit te gaan studeren, eerst bij Govert Jurriaanse en daarna aan het conservatorium van Den Haag bij Frans Vester. (…) De biografie (met soms meer dan 40 voetnoten per hoofdstuk) gaat daarna door met beschrijvingen van zijn talloze optredens en opnamen, zijn ontmoetingen en samenwerking met talloze bekende namen uit de jazzwereld (het namenregister leest als een korte geschiedenis van de jazz) en een overzicht van al zijn plaat- en cd-opnamen. De bijgevoegde cd is een prachtig document. En heel interessant vind ik de vele foto’s, die een mooi beeld geven van alle contacten die Hinze over de hele wereld heeft opgebouwd. (…) Een bijzonder uitvoerige, mooie biografie.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Chris Hinze. Een biografie’
Meer over Kees Ruys bij Uitgeverij In de Knipscheer
«* * * * * Even knap en eigenwijs gecomponeerd als de muziek van de maestro zelf.» – André Oyen
Over ‘Chris Hinze. Een biografie’ van Kees Ruys op lezerstippenlezers.be, 24 december 2015:
Eén van de mooiste werken over een muzikant in het Nederlandstalig taalgebied is de lijvige biografie van Kees Ruys over de wereldberoemde fluitist Chris Hinze (1938), wiens oeuvre uit een onvoorstelbaar gamma aan stijlen bestaat. (…) Deze uiterst boeiende biografie die leest als een roman is al even knap en eigenwijs gecomponeerd als de muziek van de maestro zelf. Het is ook een muzikale wereldreis, want de fluitist deed overal ter wereld inspiratie op van Jamaica tot Tibet, waar hij ook nog de dalai lama mocht ontmoeten. Hij heeft dan ook niet voor niets de bijnaam ‘De Stanley en Livingstone van de muziek’. Het is een mooi uitgeven boek geworden, met veel foto’s en prachtige verhalen die biograaf Kees Ruys mooi tussen het carrièreverslag wist te verweven. Bij het boek zit ook nog de verzamel-CD ‘Kill Your Darlings’ waarop veel opnamen staan die al lang niet meer verkrijgbaar zijn. En echt hebbeding dat ook een gedegen overzicht van z’n carrière geeft.
Lees hier de recensie of op Ansiel
Meer over ‘Chris Hinze. Een biografie’
Meer over Kees Ruys bij Uitgeverij In de Knipscheer