Franc Knipscheer bij de presentatie van ‘Eh’ van Onno Schilstra, 3 juni 2022:
Beste mensen,
Bij een boekpresentatie hoor je als uitgever ook een woordje te doen. Ik ga dat wat gezegd is over het boek door redacteur Cor Gout en auteur Onno Schilstra niet nog eens dunnetjes over doen. Ik zou het kunnen hebben over de lage verkoopbaarheid in de boekhandel van de genres poëzie en essay. Ik zou eindeloos mooie zinnen kunnen citeren. Kunstgeschiedenis is de moeder van het hedendaagse vakantievieren. Ik zou kunnen opmerken dat wanneer je als auteur je manuscript begint en eindigt met Bob Dylan – wat zeker opmerkelijk is als die auteur 20 jaar later geboren is – dat dát bij deze uitgeverij de kansen op uitgave zeker verhoogt. Maar toen Onno Schilstra een paar maanden geleden op de uitgeverij live kwam kennismaken (corona verhinderde dat eerder) feliciteerde ik hem meteen met: “ik vind ‘Eh’ een geniale titel”. Wie verzint nu zo een boektitel? Onno Schilstra dus. Hij maakt de drie puntjes, die onderbreking of afbreking van een zin, of in zijn geval de afscheiding tussen tekstdelen, tot een woord. Die drie puntjes, het beletselteken, kunnen een pauze aangeven om na te denken, een tekstwending inluiden om een conclusie te trekken, een emotie overbrengen door een pauze te forceren, zelfs zinnen weglaten om ruimte te maken voor een gedachte. Wát een titel. Drie puntjes zijn geen woord. En een boektitel bestaat nu eenmaal uit een woord of meerdere woorden. ‘Eh’ bestaat wél uit letters, is een geschreven tekst, is een woord dat nu op een boek staat. Voordat u denkt: dat boek zal vergeven zijn van de Eh’s, nee, je komt dat beletselwoord ‘Eh’ maar op één pagina in het boek tegen. Immers, in een geschreven tekst maak je gebruik van puntjes als je onderbreking of afbreking zichtbaar wilt maken. Onno Schilstra gebruikt ook nog alle typografische gereedschappen als witregels, cursieven, hoofdletters, verschillende corpsgrootten om de afscheidingen visueel te versterken. Maar hoe fragmentarisch de tekst van Schilstra ook bij doorbladeren oogt, voor de lezer die wil lezen gebeurt er iets wonderlijks: de puntjes breken niet af, ze onderbreken niet, ze scheiden niet, ze doen het tegenovergestelde, ze verbinden. Ze verbinden gedachten en gevoelens, hart en ziel, geloof en hoop, bewust en onbewust, herinnering en vertekening, associatie en hallucinatie. Ze koppelen citaten aan constateringen, betovering aan verwondering daarover, ze beletten niet maar openen werelden. Een betere titel dan ‘Eh’ ís er niet voor dit boek. En dit is het compliment dat ik Onno Schilstra wil maken: als je ‘Eh’ genuttigd hebt, word je voller naarmate de vertering vordert.
Onno, dank je wel en proficiat.
Meer over ‘Eh’ van Onno Schilstra
Meer over Onno Schilstra bij Uitgeverij In de Knipscheer
Over ‘Tijd om te gaan’ van Pia van Egmond op Boekenbijlage, 17 mei 2023:
In ‘Aan tafel bij de Haagse Kunstkring’, een kort lunchgesprek, ging op vrijdag 10 september Brigitte Spiegeler in gesprek met schrijver, dichter Theo Monkhorst. Sinds 2005 heeft hij meerdere romans, bundels gedichten, toneelstukken, een groot aantal columns en korte stukken gepubliceerd. In het gesprek komen aan de orde zijn vertaling van Stećci, een serie teksten over grafstenen van de Servische dichteres Vera Srbinović, twee korte theaterstukken, dialogen, die in november in Theater Branoul in première gaan en (vanaf 8:50 op de tijdlijn) zijn nieuwe roman ‘De Schrijver en de Luchtvrouw’ die op 8 oktober in Pulchri gepresenteerd wordt. Piet van der Pas draagt twee nog ongepubliceerde gedichten van Theo Monkhorst voor.
Rob Cobben in gesprek met acht Limburgse auteurs over schrijven in de pandemie in De Limburger, 27 januari 2021:
‘geen rijmwoord voor’ van Alja Spaan voorgedragen door Joost Prinsen bij Matthijs gaat door, 31 december 2020:
Over literaire podcast ‘Mixed Signals’ van Ilona Verhoeven en Peter Hendriks, 22 mei 2020: