«Zo simpel, zo puur, zo mooi, oprechte bewondering.» – Mark Weenink

Opmaak 1Over ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory op La Chispa, 26 april 2021:
(…) Michaël Slory was een bijzondere gewone man uit het district Coronie, die inspiratie uit veel, uit alles om hem heen haalde. Alledaagse zaken (…) maar zeker ook de affectie voor de vrouw. (…) Slory bezingt de schoonheid van de vrouw. (…) Met zijn woorden voelt iedere (zwarte) vrouw zich een koningin. Zo simpel, zo puur, zo mooi, oprechte bewondering. (…) Dat Slory van Suriname hield en betrokken was bij zijn land, spreekt duidelijk uit zijn werk. Zo eert hij Anton de Kom die met ‘Wij slaven van Suriname’ mede aan de basis staat van de trots en het historische bewustzijn van de Surinamers. Sociale kwesties komen ook aan bod. (…) Levenslust spreekt vaak uit Slory’s gedichten. In ‘Kokospalmen bij een school’, waarvan een zin de titel van deze bundel is, wijst de dichter op de noodzaak van speelsheid in het leven, dat we moeten blijven genieten en ons verwonderen als een kind. (…)
La Chispa is een journalistiek platform over Latijns Amerika.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Alsof men alles loslaat’
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Het is zover! De befaamde dichter komt op zijn dooie gemak aanlopen.» – Saya Yasmine Amores

VoorplatZoekennaarSlory75Over ‘Zoeken naar Slory’ van E. de Haan op Caraïbisch Uitzicht, 30 december 2019:
(…) Het verhaal is spannend geschreven, het houdt de aandacht van de lezer vast. Het zoeken naar de legendarische dichter is de bezieling van dit boek. De lezer wil weten wanneer De Haan de dichter Michaël Slory ontmoet – en hoe de ontmoeting zal gaan. En waarom zoekt hij eigenlijk naar hem? Suriname heeft toch veel meer dichters! Deze reis die De Haan naar Suriname maakt is te vergelijken met een reis naar een voorouderland of een vaderland. Iemand die vele generaties later op zoek gaat naar dingen waar hij heel zijn leven mee bezig was. Dan heb je zoveel vragen, fantasieën en beelden over hoe dat land zal zijn. En je afvragen wie en wat je wel tegen zal komen. Het is zoeken naar iets: een thuisgevoel. Een soort van herkenning en erkenning dat je er bent in je land van oorsprong. Ik voel een spanning bij De Haan. En die spanning heeft niet alleen te maken met Michaël Slory. Maar ook met het gegeven dat De Haans literaire carrière als schrijver en dichter al tientallen jaren verbonden is met de Surinaamse schrijvers en dichters. Los hiervan heeft Suriname een koloniaal verleden. Zal Suriname wel hetzelfde Suriname zijn als De Haan in zijn gedachtewereld geschapen heeft aan de hand van de verhalen die hij over Suriname gehoord heeft door de jaren heen? (…) Het boek begint met een flashback waarin de schrijfster Cynthia McLeod en De Haan elkaar ontmoeten. Zij vertelt dat zij Michaël Slory sinds haar schooltijd kent. Ze zaten samen in één klas. En dat Michaël Slory ook een heel goede pianist is. Piano spelen leerde hij van de paters op de katholieke school. Michaël Slory ging naar Nederland om Spaans te studeren. Hij maakte zijn studie niet af – heimwee bracht hem terug naar zijn vaderland. Hij nam een map vol met gedichten mee. Terug in zijn vertrouwde omgeving begon hij nog meer gedichten te schrijven en te publiceren in eigen beheer. Hij werd een bekende dichter. Hij zou niet meer terugkeren naar Nederland. Ook niet toen hij vele jaren later een van de grootste dichters van Suriname werd en verschillende uitnodigingen kreeg voor optredens in Nederland. Hij wees iedere uitnodiging af. (…)
Dichter en beeldend kunstenaar Saya Yasmine Amores publiceerde eerder gedichten en romans onder het pseudoniem Cándani.
Lees verder op Caraïbisch Uitzicht
Meer over ‘Zoeken naar Slory’
Meer over Michaël Slory op deze site
Meer over E. de Haan op deze site
Meer over Saya Yasmine Amores op deze site
Meer over Cándani bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Dichtend tegen de klippen op.» – Toef Jaeger

MichaelSlory (foto Anja Brandse)

Necrologie van Michaël Slory (1935-2018) in NRC Handelsblad, 5 januari 2019:
‘Als een bedelaar loop ik op straat mijn dichtbundels te verkopen’, zei Michaël Slory over zichzelf. Het is een treurig, maar treffend zelfportret van de op 19 december op 83-jarige leeftijd overleden Surinaamse dichter. Hij was een van de belangrijkste dichters uit het land, zeker wanneer het gaat om gedichten in het Sranantongo, de taal waarin hij tot aan de onafhankelijkheid bleef dichten. (…) In Nederland studeert Slory Spaans aan de UvA en trekt hij op met de schrijversgroep rond het tijdschrift ‘De Gids’ – het blad waarin in de jaren zestig ook gedichten van hem worden opgenomen. Het is in die jaren dat hij aansluiting vindt bij de Surinaams-nationalistische beweging. De fascinatie voor de Cubaanse revolutie, de plek van Suriname in de wereld en de onafhankelijkheidsstrijd: ze typeren het engagement dat al in Slory’s vroege werk is te vinden. (…) Officiële erkenning was er wel (hij kreeg bijvoorbeeld in 1986 de Literatuurprijs van Suriname), bewondering ook, maar niet in de vorm die Slory voor ogen stond. Zijn huis had bij gebrek aan stroom geen ijskast of tv, op scholen droeg hij poëzie voor, maar zijn bundels gaf hij in Suriname in eigen beheer uit: papiertjes met een nietje erdoor. (…) Dichtend tegen de klippen op (in de woorden van Slory zelf: ‘Grote genade, komt er dan nooit een einde aan die woordenvloed’), voordragend en strompelend, was Slory de laatste jaren erg broos. (…)
Lees hier de necrologie
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer

Joost Baars kiest ‘Kokospalmen bij een school’ uit ‘Alsof men alles loslaat’

Opmaak 1Joost Baars over het gedicht ‘Kokospalmen bij een school’ van Michaël Slory op Facebook, 26 mei 2018:
‘Deze grenzeloos gelaagde eenvoud, ik ken het alleen van Patrick Kavanagh, en ik kan er alleen maar van dromen.’ Joost Baars is dichter en boekverkoper (bij Boekhandel Van Rossum). Met zijn bundel ‘Binnenplaats’ won hij de VSB-Poëzieprijs 2017. De bundel ‘Alsof men alles loslaat’ wordt op 26 juni 2018 in het bijzijn van Michaël Slory gepresenteerd in Tori Oso Paramaribo.
Lees hier de Facebookpagina en enkele reacties
Meer over ‘Alsof men alles loslaat’
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Hij is absoluut de beste dichter van Suriname.» – John Jansen van Galen

Opmaak 1Over ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory in Met het oog op morgen, 3 juni 2018:
Elke eerste zondag van de maand praat John Jansen van Galen de luisteraars van Met het oog op morgen weer bij op poëziegebied in ‘John’s poëzierubriek’. Zondagavond 3 juni ging het over ‘Alsof men alles loslaat’, de nieuwe bundel van Michaël Slory.
Kijk en luister hier naar de rubriek
Meer over ‘Alsof men alles loslaat’
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Heel knappe bundel die de veelzijdigheid van Michaël Slory extra in de kijker zet.» – André Oyen

Opmaak 1Over ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory op Ansiel, 24 april 2018:
(…) Slory zet in zijn poëzie de geschiedenis en het leven van de creolen met een karakteristieke eigen toon neer, maar tevens draagt zijn poëzie sporen van een brede oriëntatie , bijvoorbeeld met bundels sonnetten en kwatrijnen. (…) Op vijf na werd geen van de bijna 50 gedichten in deze bundel eerder gepubliceerd. (…) Het is een heel knappe bundel geworden die de veelzijdigheid van Michaël Slory extra in de kijker zet.
Lees hier de recensie [ = pdf in bijlage ]
Meer over ‘Alsof men alles loslaat’
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Alles wat Michaël Slory ziet leidt bijna vanzelf tot een gedicht.» – Hans Franse

Opmaak 1Over ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory op MeanderMagazine, 23 mei 2018:
(…) De bloemlezing ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory, maakt deze recensent (…) trots op de verzameling poëzie en proza die in deze 93 bladzijden zijn samengebracht. (…) Dank zij dichters als Michaël Slory hebben wij de mogelijkheid kennis te nemen van mooie poëzie in die taal uit een land waar nog zoveel Nederlands leeft: het maakt de bundel interessant en belangrijk; een ‘must’ voor diegenen die geïnteresseerd zijn in poëzie in het algemeen en de culturele ontwikkeling in de republiek Suriname in het bijzonder. En uiteraard voor diegenen die van fraaie boekjes houden, want het is mooi uitgegeven. (…) De dichter is iemand voor wie alles taal wordt. Sommige mensen die ik ken maken constant tekeningetjes van alles wat ze zien, waar soms heel rake, meesterlijke bij zijn; ik krijg de indruk dat alles wat Michaël Slory ziet bijna vanzelf tot een gedicht leidt. Er is niet één alles doordringend poëtisch thema dat de bundel bepaalt, maar het is de hele wereld, inclusief de talen die er gesproken worden. In de verhelderende Verantwoording achterin de bundel merkt Michiel van Kempen niet voor niets op dat er maar weinig dichters zijn ‘voor wie leven, werkelijkheid en taal zo’n naadloos continuüm vormen’. (…) De liefhebbers hebben de polyglot Slory al herkend; het is aan hen om de bundel aan te schaffen en verder te lezen en van de kleurrijke internationale taaloefeningen te genieten. (…)
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Alsof men alles loslaat’
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer

Michaël Slory – Alsof men alles loslaat. Bloemlezing

Opmaak 1Michaël Slory
Alsof men alles loslaat
bloemlezing poëzie en kort proza

Suriname / Nederland
samenstelling en Nawoord Michiel van Kempen
vertalingen uit het Sranantongo i.s.m. Ed Hart
gebrocheerd in omslag met flappen,
94 blz., € 17,50
Eerste uitgave 2018
ISBN 978-90-6265-993-7

Er zijn maar weinig dichters voor wie leven, werkelijkheid en taal zo’n naadloos continuüm vormen als Michaël Slory. Al wat de in 1935 in het Surinaamse district Coronie geboren dichter meemaakt, ziet, voelt, ruikt, leest of bedenkt zet zich om in poëtische taal. Het heeft geen zin een opsomming te geven van wat Slory kan inspireren: het kan alles zijn, van een palmboom tot een vuilniston. En elk nieuw gedicht is een geboortemoment, een aftasten van wat de vorm wil prijsgeven. Dat kan in elke traditionele versvorm zijn – haiku, kwatrijn, sonnet en ga zo maar door – of in elke vrije vorm. En het kan zijn in het Nederlands, in Slory’s moedertaal het Sranantongo, in het Spaans waarmee hij in de jaren ’80 van de 20ste eeuw begon te experimenteren of in het Engels dat hij na 2000 beproefde als poëzietaal. Proza schreef hij maar heel weinig: sinds hij in 1987 medewerker werd van het Surinaamse dagblad de Ware Tijd heeft hij een aantal korte prozaschetsen aan de krant bijgedragen. Daaruit is in Alsof men alles loslaat een kleine selectie opgenomen. Op vijf na werd geen van de bijna 50 gedichten in deze bundel eerder gepubliceerd. De eerste versies van de gedichten werden geschreven tussen ongeveer 1986 en 2016; zo goed als alle gedichten werden later door Slory herzien, bijgeschaafd of soms grondig omgewerkt. Geen enkele dichter is zo’n conservator van de enorm uitgebreide taalschat van het Sranantongo als Michaël Slory. Een tiental gedichten geschreven in het Sranantongo werd door Michiel van Kempen in samenwerking met Ed Hart vertaald naar het Nederlands en is vóór publicatie ter autorisatie voorgelegd aan de dichter.

Alsof men alles loslaat is na Ik zal zingen om de zon te laten opkomen (1991) en Torent een man hoog met zijn poëzie (2012) de derde bloemlezing uit het werk van Michaël Slory die bij Uitgeverij In de Knipscheer verschijnt.
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer

« * * * * Een mooi en onderhoudend boek voor iedereen die Suriname én Slory een warm hart toedraagt.» – Ko van Geemert

VoorplatZoekennaarSlory75Over ‘Zoeken naar Slory’ van E. de Haan in Parbode 105, januari 2015:
Ezra de Haan gaat (voor de eerste keer) naar Suriname en laat zich door alles verrassen wat op zijn pad komt: ontmoetingen, gerechten, krantenartikelen, winkels, de natuur, reizen naar Nickerie, Coronie, het binnenland. (…) ‘Vandaag hoop ik Michaël Slory te ontmoeten.’ De Haan is bij het gebouw van de Ware Tijd, waar Slory elke dag zijn krantje komt halen. Zo niet vandaag! De Haan zet zijn zoektocht voort en krijgt hem, op pagina 196, aan de telefoon. Ze spreken de volgende dag af, op het Kerkplein. In het hoofdstuk ‘Slory is Suriname’ doet De Haan verslag van het gesprek dat hij met Slory had. (…) Een mooi en onderhoudend boek voor iedereen die Suriname én Slory een warm hart toedraagt.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Zoeken naar Slory’
Meer over E. de Haan bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De Haan schetst ook een bemoedigend beeld van Suriname.»

VoorplatZoekennaarSlory75Over ‘Zoeken naar Slory’ van E. de Haan in Straatjournaal, 1 januari 2015:
Ezra de Haan heeft van ‘zijn cultuurshock’, zijn eerste roadnovel gemaakt, getiteld ‘Zoeken naar Slory’. De Haan heeft voor vertrek ook het plan opgevat om tijdens zijn bezoek de legendarische Surinaamse dichter Michaël Slory te ondervragen. De kleurrijke markt bezoekt hij vrijwel dagelijks. Daar zou Slory regelmatig dichtbundeltjes van eigen hand proberen te slijten en de krant waar hij ook voor schreef, ‘De Ware Tijd’, ophalen. Maar Slory treft hij niet. (…) De tijd verstrijkt sneller dan gedacht – hoewel de uren met broeiende hitte en slagregens lijken voort te kruipen – en Slory is nog steeds niet gevonden. De Haan is inmiddels met de boot en met taxi’s het land af geweest. Hij heeft de geboortegrond, het district Coronie, en de binnenlanden verkend. Hij heeft zijn nummer achtergelaten bij de krant, heeft bij het schamele woonhuis van Slory tevergeefs aangeklopt. Het versterkt het boek.
Straatjournaal is de maandelijkse dak- en thuislozenkrant van Bollenstreek, Haarlemmermeer, Kennemerland, West-Friesland, de Kop van Noord-Holland en Texel.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Zoeken naar Slory’
Meer over E. de Haan bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer