Over ‘Dame van de avond en het berouw van Benaro’ van Diana Lebacs in Antilliaans Dagblad, 7 januari 2023:
(…) De roman kan gelezen worden als een pleidooi voor zuiverheid in de politiek en het menselijk bestaan in het algemeen. (…) Op het congres ontmoet Benaro een persoon die ‘als twee druppels water’ op de minister-president van zijn eiland Curaçao lijkt. Dat leidt dan tot het dubbelgangersmotief, dat uitgangspunt is voor het diepere thema van deze roman: is het via experimenten en kuren mogelijk om een dominant conflictmodel zoals in politiek en sociaal-maatschappelijk leven gebruikelijk is, om te buigen naar een harmoniemodel? Of is zo’n gedachte niet meer dan een sprookje waar in de dagelijkse realiteit geen mogelijkheden toe zijn? (…) Met ‘Dame van de avond en het berouw van Benaro’ heeft Diana Lebacs een sprookjesachtig verhaal geschreven met een dominante moraal. Ze heeft met de ‘dama di anochi’ en de ‘dubbelfiguur’ twee verhaallijnen uitgezet die elkaar in het hoofdpersonage Benaro kruisen. De roman eindigt met een sterk aangezette expliciet geformuleerde moraal, waar het eiland Cura-çao naar een veronderstelde betekenis van het woord, weer het oorspronkelijke eiland van ‘genezing’ wordt. De roman heeft zo een karakter gekregen van een sprookjesachtige queeste op zoek naar harmonie en heling in een tot op het bot getroebleerde maatschappij, veroorzaakte door een koloniaal verleden en een corruptief heden. (…)
Wim Rutgers was van 2007 t/m 2021 buitengewoon hoogleraar Caraïbische letterkunde aan de UNA op Curaçao.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Dame van de avond en het berouw van Benaro’
Meer over Diana Lebacs op deze site
Tag: corruptie
«Gelukkig zijn er ook nog romanschrijvers die maatschappijkritische romans schrijven.» – Rob Zwetsloot
“>
Over ‘Genoeg geweest’ van Peter Lenssen, 28 juni 2021:
Gesprek tussen de voormalige (hoewel…) journalisten Rob Zwetsloot (Salto TV/Amsterdam FM) en Peter Lenssen over privacy-schending door de overheid. Edward Snowdon en Huib Modderkolk inspireerden Peter Lenssen tot zijn roman ‘Genoeg geweest’. Rob Zwetsloot: «Gelukkig zijn er ook nog romanschrijvers die maatschappijkritische romans schrijven over de dreigende schaduwen die over de hedendaagse samenleving hangen zoals de toenemende neiging om alles en iedereen via apparatuur als camera’s, mobiele telefoons en computers te volgen en in kaart te brengen en die verder komen dan geneuzel over hun eigen navel of luxe probleempjes van vorm en inhoud dan wel de zinloze worsteling door de weken heen. Daarom is het mij een eer en een genoegen U aan zo’n schrijver voor te stellen.»
Klik hier voor de videoregistratie [ad. 7:48 minuut]
Meer filmpjes van Rob Zwetsloot op deze site
Meer over ‘Genoeg geweest’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Dit boek grijpt je tot in je vezels aan. Zeer aanbevelingswaardig.» – Maria van Heumen
Over ‘Genoeg geweest’ van Peter Lenssen op LeesKost, 26 april 2021:
Met zijn collega Brok zit Karl Slompink, werkzaam bij de Geheime Dienst, al twee maanden in een kamertje om beelden te bekijken van propagandafilms van terroristische bewegingen. In dit geval bekijken ze een terreuraanval vanuit een rijdende auto. Meedogenloos worden mensen om zeep geholpen. De opdracht van hun baas Umbra is foto’s van de daders op te nemen in het ‘TSB’, het terroristensmoelenboek, voor het geval deze mannen terug willen komen. (…) In deze roman draait het om wantrouwen dat Karl tot een karaktertrek heeft gemaakt. In de huidige samenleving zijn velen echter ook achterdochtig geworden. Overal kunnen misleidingen de kop opsteken. Zijn we als burger nog wel veilig? Wie kunnen er allemaal in je leven inbreken? (…) Het lezen van dit boek (…) grijpt je tot in je vezels aan. Maar juist daarom is het zeer aanbevelingswaardig.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Genoeg geweest’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Onttakeling van een beroepsvoyeurist.» – Hans van der Heijde
Over ‘Genoeg geweest’ van Peter Lenssen op Tzum, 14 april 2021:
‘Genoeg geweest’, de nieuwe roman van Peter Lenssen, opent met een korte verklaring van het personage om wie de roman draait, Karl Slompink, Slomp voor zijn collega’s van de geheime dienst. (…) Lenssen gooit de lezer direct in het diepe: Karl wordt door zijn baas naar het adres van zijn zoon gestuurd, waar hij Merlijn dood aantreft, bungelend in het trapgat. (…) Was een collega al op de rampplek voor Karl er naartoe werd gestuurd? Heeft die Merlijns laptop-bestanden gewist? Een toeval dat alleen een ervaren geheime dienstman als Karl kan overkomen blijkt de sleutel tot bestanden met een schokkende inhoud. Die stap voor stap Merlijns zelfmoord ontraadselen, maar ook de knoop ontwarren in Karls geest. (…) Lenssen bespeelt vele stijlregisters. Reeksen van korte zinnetjes schroeven het tempo hoog op, om plotseling onderbroken te worden door enkele lange zinnen met veelal sarcastisch getinte beeldspraken. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Genoeg geweest’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Wat de Grote Schrijvers eerder nauwelijks voor elkaar kregen, is Peter Lenssen gelukt.» – Marjo van Turnhout
Over ‘Genoeg geweest’ van Peter Lenssen op Leestafel, 9 april 2021:
(…) Het verhaal gaat over een man, Karl, die na een telefoontje van zijn baas dat hij niet eens helemaal kan volgen, naar het huis van zijn zoon Merlijn gaat. Hij is werkzaam bij de Geheime Dienst, en gewend aan verregaande voorzorgsmaatregelen. Altijd om je heen kijken, altijd voorzichtig zijn, niemand vertrouwen. Zo gaat hij ook het huis binnen: handschoenen aan, speurend naar camera’s, bedacht op een smakeloze grap. Waar hij niet verdacht op is, is het vinden van een lijk. Het duurt een tijdje voor het tot hem door dringt dat de dode Merlijn is. (…) Na zijn dood weet de jongen zijn vader alsnog zover te krijgen dat hij aan zelfonderzoek doet. Hij moet toegeven dat hij een bar slechte vader was, en een slechte echtgenoot. (…) En dan heeft Merlijn postuum nog een verrassing voor hem. Hij heeft filmpjes gemaakt, en die op ingenieuze wijze klaargezet voor zijn vader, die niet in staat is het te negeren. (…) En wat de waarheid is voor Karl, is een waarschuwing voor de lezer. Willen we echt deze tijd waarin privacy vaak niet meer te vinden is, waarin het Big Brother is watching you steeds meer opgeld doet? (…) Wat de Grote Schrijvers eerder nauwelijks voor elkaar kregen, is Peter Lenssen gelukt: het lezen van dit boek dringt tot in je diepste poriën, het overweldigt, schokt en laat een enorme treurnis achter. Treurnis over een wereld die voor velen niet een roman, maar een werkelijkheid is. (…) De stijl roept een akelige naargeestige sfeer op, en toch: je leest door, omdat het ook mooi is. Alsof er een hemel beschreven wordt met dreigende donkere wolken waar toch hoopvolle lichtstraaltjes doorheen schijnen. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Genoeg geweest’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Lees deze hartverscheurende roman: confronterend, meeslepend, actueel en prachtig geschreven.»
Over ‘Genoeg geweest’ van Peter Lenssen op Alles over boeken en schrijvers, 7 april 2021:
‘Genoeg geweest’, een hartverscheurende roman over het leven van ene Karl. Een zeer deskundig agent van de Geheime Dienst. Samen met zijn collega Brok houdt hij zich bezig met beelden van een terroristische aanval. (…) Zij analyseren de houding van de terroristen, van de aanstaande slachtoffers. Wie en wat zijn deze mensen. (…) Wie is er niet verdacht? (…) Wat daarvoor nodig is dat je altijd op je hoede bent, waar je ook gaat, (…) en…altijd je gevoel uitzetten, per definitie altijd alles en iedereen wantrouwen. (…) Zelfs als je op de Dienst bent. Zelfs ten opzichte van je collega’s. Dat laatste wordt Karl zich pijnlijk bewust wanneer zijn baas Umbra hem onverwacht uit zijn observaties haalt en hem sommeert naar het huis van zijn zoon Merlijn te gaan. Wat? Waarom? (…) “Wat blijft erover van een man wiens leven draait om het in de gaten houden van zijn medeburgers?” staat op de achterkant van deze indrukwekkende roman van Peter Lenssen, die leest als een pageturner. (…) Wat betekent het om te leven in een wereld gebaseerd op structureel wantrouwen? Nu, daar zien wij hier op dit moment in ieder geval op vele fronten de consequenties van. En wellicht, wanneer iedereen tot dit inzicht komt, is er hoop. Dus, lees dit confronterende, meeslepende, actuele en prachtig geschreven boek dat gewaardeerd is met ∗∗∗∗ (uitstekend).
Lees hier de recensie
Meer over ‘Genoeg geweest’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Literaire thriller over sociale media.» – Norma Montulet
Over ‘Genoeg geweest’ van Peter Lenssen voor NBD/Biblion, 17 maart 2021:
Derde roman van Peter Lenssen (1957) die in alle drie de romans actuele thema’s aan de orde stelt. In deze roman, je zou het ook een thriller kunnen noemen, maakt de lezer kennis met Karl, een geheim agent, die zich met name bezighoudt met het afluisteren en bekijken van filmpjes op sociale media, om potentiële terroristen op te sporen. Als hij daar op een dag mee bezig is, krijgt hij een telefoontje van zijn baas. Die vertelt hem dat hij naar de woning van zijn zoon moet gaan. Daar vindt hij zijn zoon, die zich heeft opgehangen. Wat volgt is een queeste op zoek naar antwoorden op de vele vragen die Karl zichzelf stelt, niet alleen over de zelfmoord van zijn zoon, maar ook over zijn eigen leven en de beslissingen die hij in zijn leven heeft genomen. Lenssen laat in dit boek zien wat de corrumperende invloed is van sociale media en het effect dat deze hebben op de manier waarop wij de werkelijkheid waarnemen. Vooral geschikt voor lezers die geïnteresseerd zijn in literaire thrillers en het onderwerp sociale media.
Meer over ‘Genoeg geweest’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Als intimiteit wordt vernietigd.» – Hans van der Heijde
Over ‘Genoeg geweest’ van Peter Lenssen in Dagblad van het Noorden en Leeuwarder Courant, 5 maart 2021:
(…) ‘Ik heb van afluisteren en bespioneren mijn beroep gemaakt. Daar ben ik trots op.’ Karl Slompink, Slomp voor zijn collega’s van de geheime dienst, wordt door zijn baas naar het adres van zijn zoon gestuurd, waar hij Merlijn dood aantreft, bungelend in het trapgat. Uit de stroom van gevoelens en herinneringen die de aanblik van zijn dode zoon bij Karl losmaakt, valt op te maken dat hij sinds de scheiding van zijn inmiddels overleden vrouw en eigenlijk ook daarvoor al geheel van hem en haar vervreemd was. Karls leven was en is zijn werk en dat is werk waarover hij niet mag praten, zelfs niet met zijn naasten. (…) ‘Genoeg geweest’ is niet alleen een raadselroman, Lenssen wil ook de permanente surveillance van vele burgers door geheime diensten aan de kaak stellen. Evenals het moorden op duizenden kilometers afstand met behulp van satellieten en drones, weergegeven in scènes die rechtstreeks ontleend lijken aan de film ‘Eye in the Sky’. (…) De vernietiging van intimiteit door het zich permanent bespioneerd weten, dan wel door anderen te bespioneren, holt mensen uit en is fnuikend voor hun morele integriteit. Karl is daar niet alleen medeverantwoordelijk voor, hij is er ook een exponent van. Dat maakt Lenssen allemaal goed duidelijk. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Genoeg geweest’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Confronterende roman over sociaal aanzien, corruptie en het betalen van een hoge morele prijs.» – André Oyen
Over ‘De bouwval’ van Ronny Lobo op Lezers tippen lezers, 1 augustus 2020:
(…) De op het eerste gezicht zo degelijke Willem kan ook niet weerstaan aan macht en geld. Net als vele mensen in koloniale gebieden wordt er ook door Willem in Curaçao gefraudeerd dat het een lieve lust is. (…) Willem heerst als een katholieke potentaat in zijn gezin, maar houdt er voor zichzelf nauwelijks christelijke waarden op na. Zijn vrouw volgt geheel in het kader van de tijdsgeest de wensen en grillen van haar man, zonder zich al te veel vragen te stellen maar waarvoor ze later wel duur zal moeten betalen. ‘De bouwval’ is een heel confronterende roman over sociaal aanzien, corruptie en het betalen van een hoge morele prijs voor geestelijk bouwen of drijfzand.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De bouwval’
Meer over Ronny Lobo bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Er is nooit echt een beschuldigend vingertje.» – Marjo van Turnhout
Over ‘De bushsoldaat’ van Edith Tulp op Leestafel, 13 maart 2017:
(…) Mozes is een ontsnapte kindsoldaat uit de terreurgroep van Joseph Kony, en vertelt zijn verhaal overal waar hij komt. (…) Edith Tulp, die jaren in Oeganda heeft gewoond en gewerkt, heeft een vorm gekozen die doet denken aan een jeugdboek, met directe taal, veel verwikkelingen en wendingen. Dat is wennen, maar het werkt toch goed. Zij snijdt alle grote thema’s in Oeganda aan in een ingenieus plot. (…) Het geheel vormt een goedlopend verhaal, dat door de prettige dialogen en een spanningsboog prima te lezen valt. En zo lezen we over een corrupt land, waar niets geregeld kan worden zonder iets onder de tafel door te schuiven. Een land dat verscheurd was door de burgeroorlog, waar het de trauma’s nog lang niet van verwerkt heeft. Daarnaast schetst ze de cultuur en de manier waarop het Westen aankijkt tegen deze cultuur. Dat kan begrijpelijk niet zonder kritiek, maar er is nooit echt een beschuldigend vingertje. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De bushsoldaat’