« Zinderende roman. Onze literatuur is nog lang niet afgelopen na Boeli van Leeuwen, Tip Marugg en Frank Martinus Arion.» – Eric de Brabander

VoorplatSchutkleur_Opmaak 1.qxdOver ‘Schutkleur’ van Bernadette Heiligers in Antilliaans Dagblad, woensdag 11 november 2015:
Het boek eindigt met de onthulling van een verrassend (voor wie ‘Mijn zuster de negerin’ niet gelezen heeft) familiegeheim, waarmee de vele pijnlijkheden en frustraties verklaard worden. Bernadette Heiligers is een metaforenkoningin. Ik heb het niet zo op het te pas en te onpas gebruiken van metaforen. (…) Maar Bernadette Heiligers vergeef ik al haar metaforen. (…) Het is Nederlands van grote klasse. (…) Bernadette Heiligers beschrijft op een gevoelige manier in prachtig proza de verborgen pijnlijkheden die zo kenmerkend zijn voor de Curaçaose gemeenschap.
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘Schutkleur’
Meer over Bernadette Heiligers bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Fijngevoelig en genuanceerd verhaal.» – Ko van Geemert

VoorplatSchutkleur_Opmaak 1.qxdOver ‘Schutkleur’ van Bernadette Heiligers in Parbode, november 2015:
‘Schutkleur’ is haar eerste roman in het Nederlands. In dit tamelijk korte verhaal (173 pagina’s) volgen we de hoofdrolspelers Corine (de ik-figuur) en haar neef Harold, beiden op Curaçao geboren. Corine wordt gevraagd een vriendenboek voor Harold te maken. (…) In de loop van het verhaal krijgt Corine steeds sterker het vermoeden dat er dingen voor haar verborgen worden gehouden, geheimen die andere leden van de familie wel kennen. (…) Hoewel het boek grote thema’s aansnijdt, wordt het gelukkig nergens gelijkhebberig of boodschapperig. Integendeel, ‘Schutkleur’ is een bescheiden, fijngevoelig en genuanceerd verhaal, over een maatschappij waarin – naast overspel en familiegeheimen – ook (nog altijd) kolonialisme, het zoeken naar culturele identiteit en huidskleur een rol spelen. Zoals op Curaçao, of in Suriname.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Schutkleur’
Meer over Bernadette Heiligers bij Uitgeverij In de Knipscheer

Maryse Condé – Heremakhonon / Wacht op het geluk. Roman

Maryse Condé
Heremakhonon / Wacht op het geluk
Oorspronkelijke titel Hérémakhonon
Vertaling José Rijnaarts-van Dongen
Guadeloupe
Paperback 220 blz.,
ISBN 90-6265-043-0
Eerste uitgave 1980

In Heremakhonon / Wacht op het geluk laat Maryse Condé ons kennismaken met de jonge vrouw Veronica, die afkomstig is van de Antillen, in Frankrijk gestudeerd heeft en in een niet met name genoemd Afrikaans land een baan als lerares aanvaardt. Veronica komt niet alleen naar Afrika om les te geven, maar vooral ook om er achter te komen wie ze zelf is en wat ze met de Afrikanen gemeen heeft. ‘In ben gekomen om een land te vinden dat niet wordt bevolkt door negers (…) maar door zwarten. Dat wil, wat duidelijker geformuleerd, zeggen dat ik op zoek ben naar wat er over is van het verleden.’ De realiteit van het zich in de stroomversnelling van de dekolonisatie bevindende Afrika blijkt echer een heel andere te zijn. In plaats van de aloude waarden treft Veronica slechts folklore en ondoorgrondelijke politieke intriges aan. Het verleden bestaat niet meer. De droom van een op ras gebaseerde culturele identiteit blijkt een illusie. Vrijheid en persoonlijk geluk zijn alleen mogelijk door hardnekkig elk radicaal standpunt te weigeren.

Maryse Condé, gebeuren in 1937 in Pointe-à-Pitre op Guadeloupe, wordt, sinds de publicatie van deze debuutroman in 1976, tot de groten van de Caribische literatuur gerekend.
Meer over Maryse Condé