Over boekpresentatie ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise in Pletterij, 1 juni 2023:
Op 27 mei jl. werd voor een overvolle zaal publiek in de Haarlemse Pletterij het langverwachte romandebuut van Elodie Heloise gepresenteerd. In een voorafje aan het interview dat Peter de Rijk met haar heeft, steekt ze zelf heerlijk de draak met dat lange duren door bijna alle romanpersonages in één kamer samen te brengen en hun zegje te laten doen over de schrijfster die maar niet met schrijven wil beginnen. De roman is inhoudelijk behoorlijk heftig: opvanghuis, seksueel misbruik door de katholieke kerk, huiselijk geweld, ontwrichte gezinnen, maar “niemand is volledig goed, niemand is volledig slecht; wat je meemaakt neem je mee, maar geef je ook door”. Peter de Rijk: «Dit is een boek waaraan je je gemakkelijk had kunnen vertillen, maar dat doe je niet. Het komt zo oprecht over. Dat is de grootste kracht in deze roman, dat je geen moment twijfel aan de lezer laat: het is werkelijkheid die je beleeft.» De presentatie werd ingeluid en uitgeluid en tussendoor onderbroken door een vijftal prachtige, korte klassieke pianostukken (walsen en Caribische dansen) van o.a. de Curaçaose componist Wim Statius Muller (1930-2029), virtuoos uitgevoerd door zijn kleinzoon Alexander Kraft van Ermel. Elodie Heloise reikte het eerste exemplaar in vijfvoud uit aan vijf aanwezige van haar zeven buik-, cadeau- en aangenomen zonen.
Kijk hier naar de presentatie vanaf 1:23:00 op de tijdlijn
Lees hier het voorafje aan de roman
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: curaçao
«Maakt zichtbaar wat er daadwerkelijk gebeurde. Door namen te noemen.» – Geerlof de Mooi
Over ‘Haarlemmers en de slavernij’ van Ineke Mok en Dineke Stam in Haarlems Dagblad, 20 mei 2023:
Haarlem draagt de sporen van slavernij. Dat blijkt uit het nieuwe boek van Ineke Mok en Dineke Stam. Ze willen het heersende perspectief op de geschiedenis, eurocentrisch als die is, doorbreken. Hoe? Door zichtbaar te maken wat er daadwerkelijk gebeurde. Door namen te noemen. En door de link met het heden te leggen. (…) Dineke Stam en Ineke Mok schreven er een boek over. Ze keken naar testamenten en kerkregisters. Ook spraken ze met nazaten van tot slaafgemaakten. (…) Ineke Mok: “Op de plantage St. Maria kwamen de tot slaafgemaakten in opstand. Zij waren vanaf het slavenfort Elmina naar Curaçao gebracht in opdracht van een Haarlemmer. Ze werden opgepakt. Tien mensen zijn gruwelijk geëxecuteerd. Wij noemen niet alleen de opstand. Wij noemen die namen. We brengen een eerbetoon aan het verzet.” (…) Dineke Stam: “We zeggen niet alleen: kijk, deze mensen zijn er rijk van geworden. We laten ook de mensen zien die er arm van zijn geworden. Die alles zijn verloren.” (…) “Racisme is een wit probleem. Zwarte mensen worden benadeeld, maar wij zijn degenen die moeten veranderen. Niet zij.” (…) Ineke Mok: “Er komt steeds meer kennis naar boven. Ook in andere steden. Amsterdam, Den Haag, Utrecht. Hier werd de slavenhandel georganiseerd, hier werden de winsten behaald. Dat verhaal moet verteld worden.” (…)
Lees hier het artikel/interview
Meer over ‘Haarlemmers en de slavernij’
Meer over slavernij in andere boeken van Uitgeverij In de Knipscheer
Elodie Heloise – Blauwe Tomaten. Roman
Elodie Heloise
Blauwe Tomaten
roman
Curaçao, Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen,
400 blz., € 23,50
eerste druk mei 2023
ISBN 978-94-93214-96-5
Blauwe Tomaten vertelt het verhaal van onverwachte ontmoetingen die tot waarheden leiden waar schuld, boete en vergeving bekeken worden vanuit het menselijke (on)vermogen met de eigen beperkingen om te gaan. Deze roman speelt zich af op Curaçao waar shon Mi in de binnenstad een opvang voor zwervers bestiert, Kevin zijn kleine zusje probeert te beschermen, pastoor Bree zich geconfronteerd ziet met misbruik, de drankverslaafde Wesu zijn oude beroep oppakt om een al lang uitstaande rekening te vereffenen en Dominique tegen wil en dank haar weg vindt.
De zee kolkt, draait en deint. Net als haar gedachten dat doen. Feiten. Blijf bij de feiten. Welke feiten? Wat zijn de feiten? Alles wat ze weet, of denkt te weten, is in beweging zonder dat ze er nog grip op lijkt te hebben. (…) Het ‘waarom ze uit elkaar zijn gegaan’ begint invulling te krijgen. Maar waarom sloeg hij haar? Zo erg dat ze vluchten moest? En waarom heeft haar moeder niks verteld hierover? Waarom? Wat houdt Nora achter? En wat voor een vent mishandelt zijn vrouw en wil niks meer met z’n kind te maken hebben? Dan moet je toch een klootzak zijn? Maar hij huilde en heeft met haar gespeeld met de zee. Ze heeft het teruggezien. En het heeft haar onderuit geschopt. Zoals ook de herinneringen doen die zich de laatste tijd aandienen wanneer ze daar zin in hebben. Herinneringen waarin die klootzak een rol speelt. En geen klootzak is.
Elodie Heloise (1968) woont en werkt op Curaçao, het eiland waar zij opgroeide. Ze is de auteur van Herinneringen aan Curaçao (2006) bij uitgeverij Memento Vivi, Carnaval op Curaçao (2011) bij Carib Publishing, de verhalenbundel Woestijnzand (2012) bij uitgeverij In de Knipscheer en het jeugdboek voor alle leeftijden Shusu en Sir Raylison (2019) bij Fundashon Sembra Buki. Blauwe Tomaten is haar eerste roman. Elodie Heloise is een sociaal maatschappelijk geëngageerd schrijver die haar schrijfkilometers heeft gemaakt in de journalistiek en daarbuiten met altijd het eiland Curaçao dicht aan haar hart. Meer info op www.elodieheloise.com
Meer over Elodie Heloise op deze site
Dag Jos de Roo
Foto Nicolaas Porter
In Memoriam Jos de Roo (18 september 1942 – 8 april 2023), 10 april 2023:
Op 8 april 2023 is Jos de Roo na een royaal ziekbed overleden. In augustus vorig jaar nodigde hij o.a. Anja en mij uit zijn laatste verjaardag op 18 september te komen vieren. Wat een dubbel bericht was dat: verjaardag en afscheid. Ik vermoedde wel al dat het minder met hem ging. Maar met die uitnodiging gaf hij geen ruimte meer voor twijfel. Dan toch je afnemende energie bij elkaar rapen om je verjaardag actief te willen vieren is bijzonder en ik denk: typisch Jos. En zo was zijn afscheid een feest met veel mooie woorden. Dr. B. Jos de Roo (1942) heeft een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van Uitgeverij In de Knipscheer. Hij bracht ons (Jos Knipscheer en mij) in de jaren tachtig in contact met twee groten van de Surinaamse letteren, Hugo Pos die bij ons zou debuteren en blijven publiceren tot aan zijn dood en Albert Helman die vanaf 1990 zijn laatste schrijversleven bij deze uitgeverij zou leiden. In de jaren negentig en de eerste jaren van deze eeuw was hij bijzonder recensent voor literatuur uit het Caribisch gebied bij Ochtendkrant Trouw (kom daar nu nog eens om) en signaleerde in die rol ook tal van In de Knipscheer-auteurs. Maar wij ‘kenden’ Jos al vanaf de vroege jaren van de uitgeverij. Zijn ‘Antilliaans literair logboek’ uit 1980 bracht ons in die jaren op het spoor van vele Surinaamse en Antilliaanse auteurs, zoals ook ‘Autonoom’ (1975) en ‘Met eigen stem’ (1980) van Pim Heuvel dat deden. Daarnaast was hij ook auteur bij In de Knipscheer: samen met Hugo Pos van ‘Oost en West en Nederland’ in 1986 en als kers op de taart in 2015 ‘Praatjes voor de West’ (waarop hij een jaar eerder promoveerde) gebaseerd op het eerste naoorlogse decennium van De Wereldomroep waarvoor hij later als programmamaker werkte, in vervolg waarop hij voor ons in 2017 de bundel (radio-)columns ‘Ver weg dichtbij’ van Boeli van Leeuwen bezorgde. Jos, dank voor je onvergetelijke bijdrage.
– Franc Knipscheer
Meer over Jos de Roo bij Uitgeverij In de Knipscheer
«En wat een verrassing is het.» – Christien Leicht
Over ‘De vergankelijkheid der dingen’ van Eric de Brabander op De Boekenconducteur leesclub, 7 april 2023:
Eric de Brabander is mij totaal onbekend. De titel spreekt me aan. En dan is het leuke van de bibliotheek dat je het boek mee kunt nemen om het uit te proberen. En wat een verrassing is het. Heel fijn geschreven. Een beetje filosofie, wat suspense, menselijke karakters en het speelt zich af in een regio waar ik eigenlijk nooit boeken over of van lees. Iets wat ik zeker goed te maken heb. Het uitgangspunt van het horloge is vrij bijzonder en wekt mijn nieuwsgierigheid. Hoe wordt dit uitgewerkt. Gelukkig niet zoals ik vrees. De toevalligheid van gebeurtenissen en ontmoetingen (overigens ook een toepasselijke titel) is zeer geloofwaardig beschreven. Al met al een fijn boek om te lezen en een schrijver om te onthouden.
Bron De Boekenconducteur leesclub van Everhard Arends. Christien Leicht maart 2022 Boek 12.
Meer over ‘De vergankelijkheid der dingen’
Meer over Eric de Brabander op deze site
«Een aangename mix van Caribisch exotisme en Nederlandse nuchterheid.» – André Oyen
Over ‘De vele gezichten van mijn pen’ van Walter Palm op Ansiel, 6 april 2023:
(…) Vanaf 1982 tot aan zijn pensionering in 2017 was Walter Palm (in 1951 op Curaçao geboren) werkzaam bij de directie van de rijksoverheid die belast is met integratiebeleid. In de loop der jaren heeft hij zestien ministers mogen adviseren. Met meer dan dertig jaar ervaring op het terrein van integratiebeleid wordt hij na zijn pensionering regelmatig geïnterviewd als expert op het gebied van integratie. (…) In deze memoires vertelt de auteur heel gedreven over zijn literair werk. Walter Palm produceerde een poëtisch oeuvre dat gekenmerkt wordt door uiterste woordprecisie. Hij laat de lezer genieten maar ook nadenken. Het geheel is een aangename mix van Caribisch exotisme en Nederlandse nuchterheid.
Bron
Meer over ‘De vele gezichten van mijn pen’
Meer over Walter Palm bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Helder en met diepgang geschreven.»
Over ‘De vele gezichten van mijn pen’ van Walter Palm voor NBD/Biblion, 16 maart 2023:
Memoires van de Curaçaose dichter Walter Palm (1951) waarin hij ingaat op zijn schrijverschap. Hij duidt de artistieke en muzikale achtergrond waarin hij opgroeide en de invloed van Curaçao, haar auteurs en musici die doorklinken in zijn poëzie. Ook bespreekt hij zijn politieke opinieartikelen, o.a. over de Toeslagenaffaire. Helder en met diepgang geschreven. Voor een brede tot geoefende lezersgroep. Walter Palm (Curaçao, 1951) is een multilinguaal schrijver, dichter, literatuurcriticus en toneelschrijver. Als beleidsadviseur integratiebeleid schreef Palm de nodige politieke opinieartikelen. Hij publiceerde meerdere boeken.
Meer over ‘De vele gezichten van mijn pen’
Meer over Walter Palm bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Van Leeuwen laat geregeld zichzelf naar voren komen.»
Over ‘Wie denk je dat ik ben? Een biografische bloemlezing’ van Boeli van Leeuwen voor NBD/Biblion, 26 januari 2023:
Een bloemlezing van de korte verhalen van Boeli van Leeuwen. In de verhalen die zijn uitgekozen uit bundels als ‘De ruïne van een kathedraal’ en ‘De taal van de aarde’ laat Van Leeuwen geregeld zichzelf naar voren komen. Ook ander materiaal is opgenomen, zoals krantenstukken uit 1947, Boeli van Leeuwens ware schrijfdebuut. Met een voorwoord van Sheila Sitalsing en een nawoord van Klaas de Groot. In beeldende en invoelende stijl geschreven. Met name geschikt voor een literaire lezersgroep. Boeli van Leeuwen (1922 – 2007) was schrijver, advocaat en dichter. Hij schreef meerdere boeken. Zijn werk werd in meerdere landen uitgegeven.
Meer over ‘Wie zeg je dat ik ben?’
«Geen excuus meer om aan Antilliaanse held Medardo de Marchena voorbij te kijken.» – Michiel van Kempen
Over Medardo de Marchena: Staatsgevaarlijk in koloniaal Curaçao van Aart G. Broek in De Parelduiker, jaargang 27, nummer 5:
Het zal niemand ontgaan zijn hoe de ster van Anton de Kom en zijn boek ‘Wij slaven van Suriname’ in twee jaar tijd gerezen is. Met het boek uit 1934 gaf De Kom op eigen kracht een radicale wending aan de geschiedschrijving van Suriname en stond hij met de kracht van rechtvaardigheidsgevoel en grote eloquentie op tegen een tot in de 20ste eeuw doorgezet Nederlands kolonialisme. (…) Maar in wat toen ‘de Nederlandse West’ heette, was er nog iemand die fel ageerde tegen de Hollandse overheersing, en dat deed hij in 1929, dus vijf jaar vóór Anton de Kom. Zijn naam: Medardo de Marchena. (…) Wie was nu die Medardo de Marchena en wat had hij geschreven? Dat is recent geboekstaafd in een elegant boekje waarin Aart Broek het leven van de man heeft vastgelegd en zijn belangrijkste pamflet heeft vertaald uit het Papiaments, onder de titel ‘Medardo de Marchena; staatsgevaarlijk in koloniaal Curaçao’. (…) In de eerste alinea van dat pamflet zet hij al direct neer wat hem voor ogen staat: “Deze uitgave kan hen [de gekleurde mensen van het eiland] helpen zich te bevrijden van allerlei vernederingen en uitbuiting die hen ten deel vallen, vanwege de vreselijke plaag die steeds meer terrein wint en die nooit wordt bestreden en bekend staat onder de naam onwetendheid. (p. 81)” We horen natuurlijk al de echo die vijf jaar later zal opklinken uit het boek van Anton de Kom: “Geen volk kan tot volle wasdom komen, dat erfelijk met een minderwaardigheidsgevoel belast blijft. Daarom wil dit boek trachten het zelfrespect der Surinamers op te wekken en voorts de onjuistheid aantonen van de vredesbedoelingen der Hollanders ten tijde der slavernij.” (…) Medardo de Marchena schreef [zijn boek] in het Papiaments, in de volkstaal die iedereen kon verstaan. ‘Wij slaven van Suriname’ was geschreven in het Nederlands, een taal die bijna geen van de verschoppelingen van Suriname voor wie De Kom het opnam kon lezen. (…) Evenmin als Engelstalige historici nog langer een verontschuldiging hebben om de Nederlandstalige Anton de Kom te negeren, hebben wij nog een excuus om aan de Papiamentstalige Medardo de Marchena voorbij te kijken, nu zijn pamflet vertaald is in het Nederlands.
Bron
Lees hier het artikel ‘Een Antilliaanse held: Medardo de Marchena’
Meer over ‘Medardo de Marchena: Staatsgevaarlijk in koloniaal Curaçao’
Meer over Aart G. Broek bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Taalliefhebber Ini Statia debuteert als dichter.» – Oscar van Dam
Over ‘In naam der liefde’ van Ini Statia op Caribisch Netwerk, 27 december 2022:
(…) Op het Curaçaose Wilhelminaplein lacht Ini Statia een beetje verlegen, maar eigenlijk is ze best trots op haar boek. (…) “Het zijn gedichten die ik heb geschreven over een bepaalde periode. In de aanloop naar mijn zeventigste verjaardag, nam ik de tijd en de rust om ze te lezen, waar nodig aan te passen, nieuwe te schrijven en uiteindelijk te publiceren.” Drie woorden die bij haar blijven hangen, als ze de gedichten dan leest: Kracht, heling en hoop. (…) Ik realiseerde me dat er zowel gedichten in het Papiaments, Nederlands als Engels waren. Ik wilde niet voor één taal kiezen.” (…) In het jaar dat zij zeventig is geworden, heeft Ini Statia een van haar dromen waargemaakt. De taalliefhebber debuteert als dichter en brengt een boek uit in drie talen. (…) De bundel opent met het gedicht ‘Mijn taal en ik’, dat daarna in het Papiaments is afgedrukt (‘Mi lenga ku mi’) en daarna in het Engels (‘My language and I’). (…)
Bron
Meer over ‘In naam der liefde’
Meer over Ini Statia op deze site