Klaas de Groot over ‘Geniale Anarchie’ in collectie ‘Hans Vaders’ op Caraïbisch Uitzicht, 14 mei 2015:
Het Nationaal Archief van Curaçao heeft de originele typoscripten van Boeli van Leeuwens veelgelezen verhalenbundel Geniale Anarchie verkregen. Hans Vaders, de oud-hoofdredacteur van de Curaçaosche Courant, nu werkzaam bij het dagblad Amigoe, heeft de stukken aan het Nationaal Archief overgedragen. Ze liggen daar ter inzage voor het publiek. De bekende Curaçaose auteur van romans, verhalen, gedichten en een filmscenario Boeli van Leeuwen (1922-2007) schreef gedurende een jaar (1989) een wekelijkse column in de Curaçaosche Courant. Deze columns werden later, op één na, verzameld in het beroemd geworden boek Geniale Anarchie. De eerste druk verscheen in 1990, de zevende druk kwam dit jaar uit bij uitgeverij In de Knipscheer te Haarlem. Hans Vaders was destijds de man die intensief met Van Leeuwen samenwerkte. De laatste kwam elke week met de getypte versie van zijn column en besprak die met de hoofdredacteur. Het creatieve proces van redigeren tussen auteur en hoofdredacteur is te zien op deze typoscripten. Ze tonen de aantekeningen in de marges, doorhalingen en bijvoegingen. Dit maakt deze stukken bijzonder waardevol, tot authentieke archiefstukken. Het Nationaal Archief is trots deze collectie binnen gehaald te hebben. De collectie wordt ondergebracht in het Letterkundig Documentatie Centrum, in de collectie ‘Hans Vaders’.
Lees hier het artikel van Klaas de Groot op ‘Caraïbisch Uitzicht’
Meer over ‘Geniale Anarchie’
Tag: curaçao
«Zeer mooie gedichten van Olga Orman.» – André Oyen
Over ‘Cas di biento / Doorwaaiwoning’ van Olga Orman op Ansiel en Iedereenleest.be, 5 april 2015:
Na haar studie (in Nederland) was Olga Orman (Aruba) jarenlang als leerkracht werkzaam op Curaçao. Vanaf de jaren 80 van de vorige eeuw begon zij haar gevoelens en gedachten in de vorm van gedichten tot uiting te brengen. De gedichten die in deze tweetalige bloemlezing zijn verzameld onder de titel ‘Cas di biento / Doorwaaiwoning’ zijn voornamelijk geschreven in Nederland en voor een deel in Aruba en Curaçao. Fred de Haas vertaalde de zeer mooie gedichten van Olga Orman en schreef ook een ook een zeer verhelderend voorwoord waarin leven en werk van deze bijzondere auteur in het juiste perspectief wordt geplaatst.
Lees hier de recensie of hier
Meer over Olga Orman bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Na maar liefst 22 jaar verscheen een nieuwe dichtbundel: ‘Hecht en sterk’.» – Ko van Geemert
Foto: Bea Moedt
Een interview met Shrinivási in Ñapa (weekendbijlage van dagblad Amigoe), zaterdag 28 maart 2015:
In 2013 liet de dichter weer van zich horen. Na maar liefst 22 jaar verscheen een nieuwe dichtbundel: Hecht en sterk, de naam van een plantage in het Surinaamse district Commewijne, waar hij in zijn jeugd gewoond heeft. (…) ‘Soms voel ik me wel eenzaam, maar je moet er niet aan toegeven. Als je je gaat opsluiten of in jezelf gaat praten, dan ben je rijp voor het gesticht. Je moet in je gedachten iemand hebben die je liefhebt. Of op papier. Eigenlijk zou ik een roman of mijn autobiografie willen schrijven, maar dat zal er niet meer van komen.’
Lees hier de versie in ‘Amigoe’, in april 2015 ook gepubliceerd in het Surinaamse magazine ‘Parbode’
Het oorspronkelijke, veel uitgebreidere artikel kunt u hier lezen
Meer over Shrinivási bij Uitgeverij In de Knipscheer
Boeli van Leeuwen – Geniale anarchie (7de druk)
Boeli van Leeuwen
Geniale Anarchie
Antillen, Columns
Gebrocheerd, 200 blz. 15,00
ISBN 978 90 6265 325 6
Eerste druk 1990
Zevende druk 2015
De Curaçaose auteur Boeli van Leeuwen (1922) schreef gedurende een jaar een wekelijkse column in de Curaçaosche Courant. De neerslag van zijn ‘bloed, zweet en tranen’ is nu gebundeld in Geniale Anarchie en toont Van Leeuwen in topvorm. Op zijn kenmerkende onnavolgbare wijze schetst de auteur een messcherp beeld van zijn geboorte-eiland: fascinerend, soms keihard, maar altijd diepmenselijk. Curaçao, eens een ‘isla inutil’ en voor velen ‘De rots der struikeling’ in de letterlijke betekenis, is volgens de schrijver de laatste wijkplaats voor geniale anarchisten in een wereld die beheerst wordt door technocraten. Geniale anarchisten, die van niets toch altijd nog iets wonderbaarlijks weten te maken.
Mooie woorden over Geniale anarchie:
“Dat Boeli van Leeuwen een overtuigd auteur is van grote thema’s als doodsangst en existentiële twijfels bewees hij reeds in zijn vijf romans; dat hij ook onder druk van een wekelijkse deadline in staat is in de beperkte ruimte van een column literatuur van gehalte te produceren, is met deze bundel uit 1990 bewezen.” – NRC Handelsblad
“Boeli van Leeuwen blijkt het genre tot in de perfectie te beheersen. Hier is iemand aan het werk die houdt van schrijven. Dat werkt aanstekelijk, want niet alleen houdt hij ervan, hij kan het als de besten. Boeli van Leeuwen lees je voor het genot van het lezen.” – Cees Zoon in De Volkskrant
“Met Geniale Anarchie is duidelijk dat Boeli van Leeuwen zoniet zijn eigen ziel dan toch wel de ziel van Curaçao heeft blootgelegd. Geniaal? Jawel: ze zijn onmisbaar voor een beter begrip van de anarchie die Curaço is en van de geniale anarchist die Van Leeuwen is.” – Jos de Roo in Trouw
“Geniale Anarchie geeft een mooi beeld zowel van de samenleving op Curaçao als van de beschouwer daarvan, een sterk betrokken beeld vol zelfspot.” — Koos Hageraats in de De Tijd
“Er is veel meer in te vinden dan een ironische beschrijving van de positie van het eiland Curaçao. Veel meer dan in zijn eerste werken is Boeli van Leeuwen de auteur geworden, die in een beeldende en knap gereconstrueerde taal een samensmelting bereikt tussen de Nederlandse literaire tradities en opvattingen en de Latijnsamerikaanse evocatieve en hartstochtelijke literatuur, waarin de verbeelding vande auteur door alle grenzen van werkelijkheid en de ordening heen moet breken.” – Jan Verstappen
Meer over Boeli van Leeuwen en Geniale anarchie
Erich Zielinski – De Engelenbron (4de druk)
Erich Zielinski
De Engelenbron
Curaçao, Nederland
Gebrocheerd, 254 blz., € 19,50
ISBN 978-90-6265-561-8
Eerste uitgave 2004
Vierde druk 2015
In het oude stadsdeel Otrobanda op Curaçao meent Monchín zijn evenwicht te hebben gevonden. De Harley Davidson waarop hij als politieman reed is met keilbouten verankerd in een betonplaat op een oude waterput. Op die motorfiets vlucht Monchín uit de werkelijkheid en houdt hij existentiële monologen met zijn alter ego ‘Broeder Abt…’
Zielinski schildert met een gevarieerd pallet van emoties in De Engelenbron een wonderlijk en veelkleurig Caribisch decor waarin de mens te zien is, getekend door zijn noden en de verleidingen van het leven. De humor is nooit ver te zoeken, evenmin als de kritische ondertoon waar het penseel vluchtig overheen strijkt.
Handelen in drugs is een kunst, zoals balletdansen in een mijnenveld kunst is. Je moet goed opletten waar je je voeten neerzet en toch geen enkele noot missen van de muziek.
De personages in het boek ontkomen niet aan de dans. Petchie, Monchín en Hendrik van Alsum raken verstrikt in een mislukte drugsaffaire waarin twee vrouwen uiteindelijk de touwtjes in handen hebben: Aura die opgroeide in een sloppenwijk in Santo Domingo waar het instinct tot zelfbehoud sterker is dan alle deugden bij elkaar, en Rona. Zij was een Hindoestaanse, en dat alleen al omringde een deel van het huis met mystiek alsof daarin knielende mensen wierook offerden. Zij had een non kunnen zijn; een kloosterlinge die alleen nog haar God diende.
In dat huis ligt de invalide Hendrik en luistert naar Piaf: Et on danse, on danse, on danse
Erich Zielinski, zoon van een Duitse vader en een Curaçaose moeder, werd in 1942 geboren op Bonaire, maar groeide op in het oude stadsdeel Otrobanda op Curaçao. Na zijn opleiding in Nederland keerde Zielinski terug naar de Nederlandse Antillen waar hij werkzaam was als onderwijzer. Hij werd in die tijd oprichter en redacteur van het tijdschrift Vitó dat in de woelige jaren zestig als `kritisch tijdschrift tegen het establishment op de Nederlandse Antillen ageerde. Op Curaçao voltooide hij zijn rechtenstudie en vestigde hij zich als advocaat. Begin jaren zeventig was hij korte tijd hoofdredacteur van het voormalige dagblad Beurs- en Nieuwsberichten, waarna hij toch weer koos voor de advocatuur. De Engelenbron is zijn eerste roman.
Meer over ‘De Engelenbron’
Meer over Erich Zielinski bij Uitgeverij In de Knipscheer
‘Porto Marie’ scoort goed bij jury De Inktaap 2015
Op 10 maart werd in Antwerpen door 1.250 scholieren tussen de 15 en 18 jaar de winnaar gekozen uit de vier genomineerden voor De Inktaap 2015. Het was een spannende jurering waarbij de vier titels lange tijd gelijk opgingen. Opvallend was dat relatief veel Vlaamse deelnemende schooljury’s kozen voor ‘Porto Marie’ van de (overleden) Curaçaose auteur Els Langenfeld. Met slechts enkele tientallen stemmen meer dan de overige genomineerden werd Ilja Leonard Pfeijffer de winnaar met zijn roman ‘La Superba’. Het juryrapport meldt over ‘Porto Marie’: “Niet bang om de zwarte bladzijden uit de geschiedenis van Nederland aan te kaarten, trok Els Langenfeld naar Curaçao. Met veel adjectieven en een helder taalgebruik dompelde de schrijfster ons onder in de geschiedenis van de plantage ‘Porto Marie’. De stijlvolle verwoordingen en fraaie natuurbeelden staan in scherp contrast met de grimmige, donkere gebeurtenissen, die des te afgrijselijker zijn wanneer je beseft dat deze roman een hoog realistisch gehalte heeft. Het is een prachtig boek dat leest alsof je er zelf bij was. Langenfelds grootste verdienste vinden we in het herinneren aan ons koloniaal verleden. De pijnlijke beproevingen van de personages laten niemand onberoerd en vormen het boek tot een emotioneel geheel, dat de harde realiteit niet uit de weg gaat.”
Lees hier het juryrapport
Meer over De Inktaap
Meer over Porto Marie van Els Langenfeld
«Er valt zoveel te genieten in deze bundel.»
Over ‘Een serenade voor mijn Shéhérazade’ van Walter Palm in Antilliaans Dagblad, 12 februari 2015:
Het gaat vooral om metaforen, tientallen voorbeelden van hoe schoon het geluk en de liefde zijn. Daarbij wordt veel gebruik gemaakt van de natuur die, in al zijn puurheid, uitstekend aansluit bij de gevoelens die de dichter probeert weer te geven. Interessant is de opbouw van de zinnen in Palms poëzie en ook hoe hij woorden durft te blijven herhalen. Zelfs een woord als liefde. Het is poëzie waar je je aan over moet geven. Zoals aan een geliefde. Walter Palm biedt de lezer nog veel meer dan liefde in deze bundel. Mooie regels ‘als staan vochtige tafels/ te transpireren van romantiek’ of ‘Zilverachtig de ochtendnevel/ die als Chinese zijde/ het bos drapeerde’. Er valt zoveel te genieten in deze bundel.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Een serenade voor mijn Shéhérazade’
«Lees het nog eens, lezer, laat de aangehaalde gedichten zich ontvouwen.» – Jeroen Heuvel
Over ‘Belumbe / De waterlijn’ van Diana Lebacs in Antilliaans Dagblad, 7 februari 2015:
Het is een tweetalige bundel, oorspronkelijk heeft Lebacs de gedichten in het Nederlands geschreven, en zelf heeft ze ze in het Papiaments hertaald. Lebacs’ idioom is steengoed, ze beweegt zich als een vis in beide talen. En zoals het bij meerminnen hoort, als je denkt dat je haar kunt vasthouden, glibbert ze verder, ongrijpbaar als de waterlijn. (…) De gedichten zijn rijk aan associaties en niet bedoeld voor een eenduidige uitleg. Het is een spel van klanken, ritmes, tonen en betekenissen, een dartel spel, maar dan dartel – speels, verspringend, je niet door de tragedie van het leven klem laten zetten – in de zin van sanguinisch – volbloedig, vurig, niet voor één gat gevangen, dus niet kinderlijk, maar gelouterd dartel; poëzie die herinnert aan die van een Oda Blinder. (…). Wie de gedichten herleest ontdekt steeds meer samenhang, verdriet en vreugde van het leven. Diana Lebacs gebruikt een woord of zinsnede in een volgend gedicht soms verrassend net-niet-hetzelfde en geeft het daardoor een verdieping mee.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Belumbe / De waterlijn’
Meer over Diana Lebacs bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Eén taal, een euforische, daarvoor heeft hij gekozen.» – Ezra de Haan
Over ‘Een serenade voor mijn Shéhérazade’ van Walter Palm op Literatuurplein.nl, 4 februari 2015:
Liefde doet vreemde dingen met een mens. En wellicht nog meer wanneer het een dichter betreft. Walter Palm nam zich voor om zijn geliefde voor iedere week van het jaar een gedicht, een ode, te schenken. Zijn uitgangspunt was het verhaal van Shéhérazade, de vrouw die haar dood wist uit te stellen door verhalen te vertellen en dat net zolang deed tot de sprookjes van 1001 nacht er waren. Palm draait het om, hij bekoort zijn lief met woorden, wekelijkse woorden vol vuur. Niet de vrouw, nee, deze keer is het de man die een jaar lang de ander weet te boeien. Het levert een bundel op die tijdloos is en soms eerder aan de hoofse liefde doet denken. (…) En natuurlijk had Palm het bij een, twee of drie liefdesbetuigingen kunnen laten. Maar het mooie is juist dat hij dat niet deed. Hij gaat verder dan normaal, put zich uit en schrijft gedichten, die steeds weer zijn liefde voor de vrouw van zijn leven bejubelen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Een serenade voor mijn Shéhérazade’
«Een ode aan de liefde.» – Sehrish Hussain
Over ‘Een serenade voor mijn Shéhérazade’ van Walter Palm op Beauty & Books (Virtual Beauty), 21 januari 2015:
In 63 pagina’s en 52 prachtige liefdesgedichten neemt Walter Palm je mee naar de wereld van Shéhérazade, de wereldberoemde verhalenverstelster in de sprookjes van 1001 nacht. Vanaf de eerste bladzijde word je meegezogen in deze ode is aan de liefde. (…) Maak op 14 februari van Valentijnsdag een Valentijnsjaar met deze 52 liefdesgedichten. Voor elke week van het jaar één gedicht uit ‘Een serenade voor mijn Shéhérazade’!
Lees hier het blog
Meer over ‘Een serenade voor mijn Shéhérazade’