kleurrijkste uitgever van Nederland voor avontuurlijke lezers
Over ‘Woestijnzand’ van Elodie Heloise voor NBD Biblion, 05 december 2012:
De verhalen verrassen de lezer. (…) In het titelverhaal neemt het door de slavenopzichter vermoorde kind van een slavin generaties lang wraak op de slaveneigenaar Johan Andriesen en tevens vader van dit kind, tot Johan uit gewetenswroeging zelfmoord pleegt. De Curaçaose schrijfster en journaliste bij het Antilliaans dagblad heeft een dichterlijke inslag.
Lees hier de recensie
Meer over Woestijnzand
Over ‘Pierre Lauffer, het bewogen leven van een bevlogen dichter’ van Bernadette Heiligers voor NBD Biblion, 05 december 2012:
Vlot leesbare biografie van de Curaçaose schrijver Pierre Lauffer (1920-1981), een van de schrijvers uit de Gouden Eeuw van Curaçao. Lauffer is de motor achter de ontwikkeling van de Antilliaanse letterkunde in het Papiaments geweest en een van de belangrijkste Papiamentstalige auteurs. Zoals het een biografie betaamt, volgt het boek in grote lijnen de levensloop van de schrijver. Het staat stil bij de impact van het faillissement van zijn vader in 1935. Nog voor zijn literaire debuut, publiceerde hij in 1943 samen met Jules de Palm en René de Rooy Papiamentstalige liedjes om zodoende het Papiaments, dat indertijd als een minderwaardige taal werd beschouwd, letterlijk en figuurlijk te bezingen. Hij debuteerde in het literaire tijdschrift “De Stoep”. In 1944 verscheen zijn eerste gedichtenbundel “Patria”. Papiaments zou altijd de drijfveer van Pierre blijven. Deze biografie werpt ook een licht op het literaire werk van deze literaire reus.
Meer over deze biografie
Over ‘Terug tot Tovar’ van Hans Vaders voor NBD Biblion, 30 november 2012:
Deze kleine roman heeft twee hoofdfiguren, namelijk Ramón Romero de las Rosas en Ilse Smiedt. Ilse is op Curaçao geboren. Haar vader kwam uit Colonia Tovar, een merendeels door Duitsers bevolke landbouwkolonie ten westen van de Venezolaanse hoofdstad Caracas. De Venezolaan Ramón heeft gewerkt voor een zekere Wolf Liebknecht die ook afkomstig was uit Colonia Tovar. Met hem heeft hij tijdens de oorlog gevochten aan Duitse zijde. In het boek blikken beide hoofdfiguren terug op hun leven. De schrijver imponeert met zijn machtige, maar tegelijkertijd lyrische pen.
Lees hier de recensie
Meer over Terug tot Tovar
SHRINIVASI
Hecht en Sterk. Gedichten
Suriname/Nederland
Genaaid gebonden met stofomslag,
met leeslint, 88 blz., € 19,50
januari 2013
ISBN 978-90-6265-819-0
De poëzie van Shrinivási (pseudoniem van Martinus H. Lutchman, geboren 1926) heeft in de Surinaamse samenleving altijd grote weerklank gevonden. In 1984 is bij In de Knipscheer een bloemlezing uit zijn werk tot dan toe verschenen: Een weinig van het Andere. In 1991 publiceerde hij zijn tot nu toe laatste bundel, Sangam. Hierin is aanvaarding, van het leven met zijn pijn en desillusies en van de naderende dood, het belangrijkste thema.
In Hecht en Sterk komen thema’s ‘voorbij’ de aanvaarding tot uiting: dankbaarheid en liefde voor het leven. Maar er is ook een terugkeer naar het begin, naar kinderlijk vertrouwen en geluk om kleine, dichtbije dingen.
Kenmerkend voor Shrinivási’s poëzie is de ontvankelijke houding waarmee de dichter de werkelijkheid tegemoet treedt. Shrinivási beleeft alledaagse situaties als meerdimensionaal, vol kleine of grote wonderen. Hij ziet schoonheid in details die anderen over het hoofd zien. Het nu draagt geschiedenis maar ook toekomst in zich; en soms is ‘het Andere’, de transcendente dimensie, voelbaar aanwezig.
Het slotgedicht, Een bruine zandweg, is in dit opzicht exemplarisch. Een kleine gebeurtenis vormt de aanleiding: twee scholieren die met elkaar pratend voorbij fietsen en om de hoek verdwijnen. Shrinivási beleeft dit voorval zoals een poëzieliefhebber een gedicht leest: hij ontdekt er betekenislagen in. Gelukkig voor ons heeft hij van de poëzie die hij in deze en andere ‘gewone’ gebeurtenissen ziet, gedichten in taal gemaakt.
Over ‘Pierre Lauffer: het bewogen leven van een bevlogen dichter’ van Bernadette Heiligers door Ezra de Haan in Antilliaans Dagblad, 19 november 2012:
Pierre Lauffer hoort bij de grote dichters en heeft ervoor gezorgd dat zijn Papiaments eindelijk deel uit ging maken van de wereldliteratuur. In 1944 debuteert hij als dichter met Patria. We danken dat aan Luis Daal die, heel terecht, tegen hem zei: ‘Zolang jij je gedichten niet publiceert, ontneem je ons volk iets waar het recht op heeft.’ Pierre Lauffer deed het Papiaments zingen als geen ander. Bernadette Heiligers schreef de biografie die hij verdiende: een die bewondert en toch niets verzwijgt. Het maakt de biografie onmisbaar voor iedere liefhebber van Caribische literatuur.
Lees hier de recensie en hier in Antilliaans Dagblad
Meer over deze biografie
Over ‘Woestijnzand’ van Elodie Heloise op Caraïbisch Uitzicht, 16 november 2012:
Typerend voor het proza dat Elodie Heloise schrijft, is dat het vlot leest en dat de taal in dienst staat van het verhaal. De korte en lange verhalen in ‘Woestijnzand’ geven het leven op Curaçao perfect weer. Door steeds weer nieuwe invalshoeken te kiezen, schetst Elodie Heloise hoe de bewoners van dit Caribische eiland leven en leefden. Vooral in de langere verhalen van de auteur zie je het verteltalent naar voren komen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Woestijnzand’
Over ‘Woestijnzand’ van Elodie Heloise op Caraïbisch Uitzicht, 11 november 2012:
Woestijnzand, de bundel verhalen van Elodie Heloise, is zaterdagmiddag op Curaçao gepresenteerd. Op het strand van Playa Kanoa had de auteur voor dit geboortefeest vrienden, familie en kennissen uitgenodigd. Roy Colastica en Laura Quast waren gevraagd het verhaal Schelpenvlees voor te dragen. Jeroen Heuvel bracht samen met Jelleke Praamsma en Rianne Plaisier de proloog in een theaterjasje ten gehore. (…) ‘Niemand van ons is hetzelfde maar we herkennen elkaar als mensen; meestal; tegenwoordig. Hoewel we vreemdelingen niet zoveel mens vinden. Als wij zelf. Soms zijn we méér mens. Soms minder. Wat doe je met je eigen interpretatie? Een schrijver wil iets, uit zich. Een lezer wil iets, vergelijkt. Het geschrevene met z’n eigen wereldbeeld. Elodie schreef in “Woestijnzand” een proloog – gesprek, gevonden op straat. Wij laten één leesinterpretatie hiervan zien.’
Lees hier het bericht en hier in Antilliaans Dagblad
Bekijk hier de foto’s
Alles over ‘Woestijnzand’
Over ‘Terug tot Tovar’ van Hans Vaders in Antilliaans Dagblad, 7 november 2012:
Tijdens een knus samenzijn met bekenden en belangstellenden werd afgelopen weekend het boek ‘Terug tot Tovar’ van Hans Vaders bij Mon Art in het Rif Fort gepresenteerd en gesigneerd door de auteur. Eerder in september werd het boek uitgegeven door In de Knipscheer in Nederland en gepresenteerd. Daarbij kon de auteur niet aanwezig zijn. Des te groter was het plezier om de presentatie op ‘eigen bodem’ bij te wonen.
Lees hier het bericht in de krant
Alles over ‘Terug tot Tovar’
Over ‘Terug tot Tovar’ van Hans Vaders op Literatuurplein, 29 oktober 2012:
‘Terug tot Tovar’ is een roman met meerdere stemmen. (…) Al deze mensen hebben met elkaar te maken. Allemaal zijn ze, zwervend over de wereld, direct of indirect op Curaçao beland. Al is het maar met de genen. Je duikt in een beklemmend labyrint van herinneringen waarin het heden en het verleden elkaar afwisselen. ‘Terug tot Tovar’ zal zijn plek in de Caribische literatuur veroveren als een zeer originele roman, eentje zoals alleen Hans Vaders die schrijven kan.
Lees hier de recensie
Meer over Terug tot Tovar
Meer over Hans Vaders
Tagged Hans Vaders, Terug tot Tovar, Curaçao, Antilliaanse letteren, interneringskamp Bonaire, Venezuela
Over ‘Pierre Lauffer. Het bewogen leven van een bevlogen dichter’ door Bernadette Heiligers in Ñapa (Amigoe), zaterdag 27 oktober 2012:
Heiligers tekent de menselijke spanningen die de veelgeprezen auteur teisterden. Zij doet dit op bewonderenswaardige wijze, meeslepend, afgewogen. Zij trekt de lezer door het leven en door het werk van Lauffer met een verleidelijke vaart en weet toch de vele informatie knap te spreiden. (…) Heiligers zet met de biografie een standaard neer. Een welkome hóge standaard. Hiermee zullen de letteren van de eilanden – biografen en lezers – hun voordeel kunnen én moeten doen.
Meer over Pierre Lauffer