«Met ‘Terug tot Tovar’ heeft Hans Vaders een web van verhalen geweven dat lijkt samen te komen op Curaçao. Een web dat een lezer maar al te graag wil ontwarren.» – Koos van den Kerkhof

Over ‘Terug tot Tovar’ van Hans Vaders in Ñapa (Amigoe), zaterdag 13 oktober 2012:
In zijn vergeefsheid en teloorgang sluit het verhaal aan bij de twintigste eeuwse romantici in de Nederlandse literatuur, bij Slauerhoff en Terborgh. In zijn raadselachtigheid, wreedheid en vertelkunst is het een Caribische roman die past in de lijn van een Boeli van Leeuwen en Tip Marugg. De ondraaglijkheid van het menselijk lot lijkt onverbiddelijk en laat de lezer achter in dromen en melancholie.

Lees hier de hele recensie

Meer over Hans Vaders

«Elodie Heloise maakt in haar bundel een aantal traditionele Curaçaose thema’s opnieuw bespreekbaar.» – Wim Rutgers

Over ‘Woestijnzand’ van Elodie Heloise in Antilliaans Dagblad, 6 oktober 2012:
Met overbekende onderwerpen zoals loten, drugs, bruha, slavernij en discriminatie komt Elodie Heloise bij de argeloze lezer binnen om die overbekende gegevens op een nieuwe en originele manier te vertellen. (…) Uiteindelijk heb ik ‘Woestijnzand’ van Elodie Heloise niet gelezen om zijn vernieuwende inhoud, maar ben ik wel geboeid geraakt door de stijl.

Lees hier de hele recensie of in Antilliaans Dagblad, blz. 14 en blz. 15

Meer over Woestijnzand

Verjaardagskalender Pierre Lauffer

PIERRE LAUFFER / PHILIP RADEMAKER
Verjaardagskalender Pierre Lauffer [Kalender di hasiment’i ana]
Poëzie, Beeldende kunst. Curaçao
Formaat 34 cm hoog x 21 cm breed. Met ophangspiraal
12 maandbladen plus voorblad, geïll., geheel in kleur. € 12,50
Imprint: Fundashon Pierre Lauffer
Te bestellen bij indeknipscheer@planet.nl

Onder auspiciën van Fundashon Pierre Lauffer is een Verjaardagskalender uitgebracht met op elk maandblad niet alleen een gedicht van Pierre Lauffer zowel in het Papiaments als in Nederlandse vertaling, gekozen uit zijn gepubliceerd werk vanaf 1944, maar ook een reproductie in vierkleuren van schilderijen van de Curaçaose (beeldend) kunstenaar Philip Rademaker. De Nederlandse vertalingen van de gedichten kwamen tot stand dankzij Lucille Berry-Haseth, Aart G. Broek, Cola Debrot, Nydia Ecury, Henry Habibe, Paloma Herrewijn, Sidney Joubert, Hubert Lemmens, Walter Palm, Igma van Putte-de Windt en August Willemsen.

«Het boek is een echt Curaçaos werk.» – Klaas de Groot

Over ‘Kate Moss in Mahaai’ van Hans Vaders en Herman van Bergen in OSO (2012-1), 10 september 2012:
In de inleiding wordt het boek een poëziebundel genoemd, maar door de combinatie van woord en beeld is een boek ontstaan dat meer is dan een verzameling gedichten. Zo wordt Boeli van Leeuwen afgebeeld in de laatste fase van zijn leven. Deze afbeelding sluit goed aan bij het thema van het verval en de teloorgang, het grote thema van dit boek. De titel laat al zien dat in deze bundel gedichten bijzondere combinaties niet geschuwd worden. Zo bijzonder in sommige gedichten en illustraties dat het surrealisme niet ver weg is. Het surreële element speelt tenslotte ook een prominente rol in sommige illustraties. De collage is immers gedemocratiseerd surrealisme, merkte W.F. Hermans ooit op. Het surrealisme mag dan op zichzelf voor vervreemding zorgen, op Curaçao is het nooit ver weg.
Met die vervreemding zijn we bij de laatste alinea van de inleiding: ‘Maar let wel, er zit een speciale afgeleide wereld in onze wereld. In deze poëziebundel trachten een beeldend kunstenaar en een dichter dit innerlijk denkbare behang vorm en inhoud te geven. Wellicht noemen we dit kunst, dat voortdurend verversen van verwondering en vervreemding.’ Aardig in dit citaat is de verwijzing naar de poëziebundel Het innerlijk behang van Hans Lodeizen. Niet de minste om in je gezelschap te hebben, als je een bijzonder boek wilt maken. En daarin zijn Van Bergen en Vaders geslaagd.

Lees hier de recensie

Meer over Kate Moss in Mahaai

Meer over Hans Vaders

Meer over Herman van Bergen

Bernadette Heiligers*Pierre Lauffer. Het bewogen leven van een bevlogen dichter

BERNADETTE HEILIGERS
Pierre Lauffer.
Het bewogen leven van een bevlogen dichter

Biografie
Curaçao
Genaaid gebonden met stofomslag, 304 blz., € 23,50
geïllustreerd met 30 afbeeldingen
september 2012
ISBN 978-90-6265-814-5

Presentatie 16 september in Podium Mozaïek Amsterdam

Pierre Lauffer was een man van grote, meeslepende passies. Geboren in 1920 op zijn geliefde Curaçao, bracht hij het eigene van zijn land tot uitdrukking in volwaardige literatuur. Hij zag schoonheid in het alledaagse en legde een vergrootglas op gevoelens en gebruiken van de meest eenvoudige mensen. Met zijn gedichten en verhalen doorbrak hij de koloniale opvattingen van zijn tijd en de inherente schaamte voor de eigen cultuur.
Een keerzijde van die passie was zijn sterke afkeer van sociale conventies, luxe en formaliteiten. Die legde hij categorisch en luidruchtig aan de dag, zonder acht te slaan op het spoor van onrust dat hij daarmee door zijn leven trok. Zijn liefde voor het eigene, maar ook zijn menselijke tekortkomingen en zijn wisselende stemmingen, joegen hem als dichter op en bewogen hem tot schrijven.
Deze goed geschreven biografie gaat over Pierre Lauffer als dichter, schrijver en als mens. Het verhaal wordt prachtig ondersteund door goed uitgekozen fragmenten uit zijn werk.

Bernadette Heiligers werkte 10 jaar als journalist dan wel programmamaker bij de radio. Onder andere in 1986 schreef ze Curaçao Close-up, een Engelstalige publicatie over Curaçao voor Macmillan Caribbean, in 2003 Cultuur maakt het leven mooier bij het vijftigste bestaansjaar van het Prins Bernhard Cultuurfonds Nederlandse Antillen en Aruba, en in Kristòf ‘Forsa di Palabra’ (De kracht van het woord), ter ere van een nieuwe dichtbundel van Nydia Ecury.
In 2004 publiceerde ze eigen werk, geïllustreerd door Elis Juliana. Met medewerking van Jos de Roo schreef ze in 2005 Vanuit de UNA gezien, een kijk op de Curaçaose samenleving, bij het 25 jarig bestaan van de Universiteit van de Nederlandse Antillen. In 2008 verscheen haar bundel Flecha, met 33 verhalen in het Papiaments.
Voorafgaand aan de biografie over Pierre Lauffer, stelde ze in samenwerking met Lucille Berry-Haseth, voor de Stichting Pierre Lauffer een theaterprogramma samen met zijn literaire en muzikale werken.

«De ondergang van een kwakzalver.» – C.N.M. Renckens

Over Hot Brazilian Wax van Eric de Brabander in het Nederlands Tijdschrift tegen de Kwakzalverij, juni 2012:
Hot Brazilian wax en het Requiem voor Arthur Booi beschrijft de tragische levensloop van een Curaçaoënaar die in Groningen geneeskunde studeert en al jong geboeid raakt door de alternatieve geneeskunde. Duidelijk wordt dat de hoofdpersoon een persoonlijkheidsstoornis heeft, die onder meer leidt tot uitbarstingen van heftig geweld, tot het stranden van zijn huwelijk, het leeglopen van zijn huisartsenpraktijk op Curaçao en tot samenwerking met een kruidenvrouwtje annex voodoo priesteres. Het kon niet anders of de hoofdpersoon gaat onder kommervolle omstandigheden ten onder.

Lees hier de recensie in NTtdK.
Meer over Eric de Brabander

Elodie Heloise – Woestijnzand. Verhalen

ELODIE HELOISE
Woestijnzand

Curaçao
Genaaid gebrocheerd, 192 blz., € 16,50
september 2012
ISBN 978-90-6265-803-9

Presentatie 16 september in Podium Mozaïek in Amsterdam

Maria ‘Shon Chia’ Emerencia zit in haar schommelstoel op de porch als ik met mijn pick-up het zandpad oprij dat naar haar landhuis leidt. Ze weet dat ik kom. Vanaf haar heuvel heeft ze mijn stofspoor allang gezien.
Ik parkeer in de schaduw van een amandelboom en als ik het portier opendoe, proef ik het fijne zand dat ik zelf heb doen opstuiven. Saharazand. Op de adem van de wind is het over zee gereisd. Om duizenden mijlen verderop de Curaçaose bodem te bedekken. De oorsprong ervan is onderweg verloren gegaan. Is vermengd met zoutkristallen, geschuurd door passaatwinden en gewassen door tropische regens. Ik weet dat ik daarom bij Shon Chia ben. Shon Chia heeft nog een stuk van de oorsprong in handen.

Met deze verhalenbundel Woestijnzand neemt Elodie Heloise de lezer mee in de verschillende lagen die de Curaçaose samenleving kent. Van eigentijdse perikelen tot verhalen die ver in de tijd teruggaan maar die nog altijd zijn weerslag hebben op het nu.

Elodie Heloise (1968) woont en werkt op Curaçao. Ze maakt portretten van ‘gewone’ Curaçaoënaars voor het Antilliaans Dagblad, werkt er op de redactie, schrijft voor onlinemagazine Cpost.nl. Momenteel werkt zij aan een roman. De rode draad in alles: een levende liefde voor het eiland Curaçao.

Hans Vaders – Terug tot Tovar. Novelle

HANS VADERS
Terug tot Tovar

Curaçao
Genaaid gebonden met stofomslag, 104 blz., € 16,50
september 2012
ISBN 978-90-6265-697-4

Presentatie 16 september in Podium Mozaïek Amsterdam

Een rum en absinth drinkende voormalige danseres op een koude hotelkamer. Een leraar en wetenschapper op zoek naar zijn roots in Colonia Tovar, Venezuela. Twee levens die elkaar net niet raken. Tussen haar speelgoedbeesten leeft Ilse Smiedt in een fantasiewereld bevolkt met herinneringen aan haar danscarrière en aan een gestrande liefdesrelatie. Bij het schrijven van zijn proefschrift blijkt Wim Liebknecht een geschiedvorser op zoek naar wie zijn vader was. Puzzelstukje voor summier puzzelstuk brengen de geschriften en flashbacks van Ramón Ro-mero, een bandleider en zakenman in ruste, een geschiedenis aan het licht die de levens heeft bepaald van de danseres en de wetenschapper. In een vroeger leven zat deze bandleider aan het stuur van een Studebaker. Met een snurkende Venezolaan van Duitse origine op de achterbank, koerste hij over de uitgestrekte llano’s met opdrachten van de Auslands-Organisation van de nazi’s.

Hans Vaders (Curaçao) speelt een subtiel spel met parallelle verhalen. Verleden en heden schuiven in elkaar en omhullen de lotgevallen van de hoofdpersonen met een fatale betovering. Zo is Terug tot Tovar een labyrint van terugblikken en gebeurtenissen. Personages scheren langs elkaar heen. In een flamboyante stijl roept Vaders een raadselachtige atmosfeer op die herinnert aan de wereld van Gabriel García Márquez en William Faulkner.

Over Otrobanda, Vaders’ tweede prozaboek, schreef Michiel van Kempen: ‘Bevat juweeltjes van beschrijvingskunst’.

‘Ik, Ramón Romero de las Rosas, heb de mannen voorzichtig in die greppel gelegd. Met eerbied ja, met eerbied, zoals je alleen voor een mens, een kameraad, al is het de vijand, kunt opbrengen. Aan alles komt evenwel een einde en het uitzicht over de glinsterende, snelstromende Tuy in het dal was overweldigend met Tovar in de verte.’

Boeli van Leeuwen – Een vreemdeling op aarde. Roman

BOELI VAN LEEUWEN
Een vreemdeling op aarde

Nederland/ Curaçao
Genaaid gebonden, met leeslint, 208 blz., € 17,90
Heruitgave, 5de editie, 1 oktober 2015
ISBN 978-90-6265-808-4

«Een van onze grootste schrijvers.»
– Tommy Wieringa

Een vreemdeling op aarde is het vierde boek uit het oeuvre van Boeli (dr. mr. W.C.J.) van Leeuwen (1922-2007) dat conform de gebonden edities van De eerste Adam, Schilden van leem en Het teken van Jona opnieuw verschijnt. De roman (1962) is samen met de romans De rots der struikeling (1959) en De eerste Adam (1966) wel ‘de trilogie van een displaced person’ genoemd.

Kai, zoon van een Venezolaanse moeder en een Friese vader is op Curaçao geboren. Hij zoekt zijn heil in Nederland – weg van het mislukte huwelijk van zijn ouders op Curaçao, weg van zijn blanke wortels in een zwarte samenleving. Maar in Amsterdam kan hij niet aarden in het Amsterdamse Leidsepleinleven van de jaren vijftig. Op de vlucht voor zijn alcoholverslaving hervindt Kai in Spanje zijn geschonden vertrouwen in de liefde en in de medemens in een tijdelijke relatie met een getrouwde vrouw die de uiteindelijke terugkeer naar Curaçao mogelijk maakt.

Van Een vreemdeling op aarde verscheen in 2006 een Engelse vertaling bij Peter Lang Press als A Stranger on Earth. Voor De rots der struikeling ontving Boeli van Leeuwen in Nederland de Vijverbergprijs (de tegenwoordige F. Bordewijkprijs. In 1983 werd hij voor zijn literaire werk bekroond met de Cola Debrotprijs, de belangrijkste Antilliaanse culturele onderscheiding. Na zijn pensionering dat jaar werkte hij als pro-Deo-advocaat in de armenwijken die hij ‘schaduwzijde van the neat Dutch treat in the Caribbean’ noemde. Ook wijdde hij zich opnieuw aan het schrijven, wat onder mee resulteerde in de romans Schilden van leem (1985), Het teken van Jona (1988) en zijn befaamde columnverzameling Geniale anarchie (1990) waarmee hij een nieuwe lezersgeneratie aan zich wist te binden. In 2007 werd hem door het Fonds voor de Letteren als waardering voor zijn hele oeuvre een eregeld toegekend.

«Juliana heeft zijn grote populariteit vooral te danken aan zijn eenvoudige, ritmische klankgedichten.» – Joop Leibbrand

Over ‘Hé Patu / Waggeleend’ van Elis Juliana, gebloemleesd en vertaald door Fred de Haas op MeanderMagazine, 29 november 2011:
Elis Juliana houdt met name de Afro-Antillianen met hun overmoedige machogedrag een spiegel voor. Velen staan sociaal-economisch zwak, voelen zich snel minderwaardig en gediscrimineerd, maar nemen domweg te weinig verantwoordelijkheid voor het eigen bestaan. (…) Juliana heeft zijn grote populariteit vooral te danken aan zijn eenvoudige, ritmische klankgedichten, zoals ‘Bom! Bom! Vurige trom!’, op grond waarvan je hem bijna de Antilliaanse Bilderdijk zou noemen: ‘Bom! Bom! Vurige trom!/ Bom! Bom! Vurige trom!/ Bom…! Bom…! Bom…!’ of ‘Verdrink je verdriet’, een lied waarin een slaaf oproept te dansen en te zingen teneinde de ellende te kunnen vergeten. Het slot is een regelrechte paardans, want alle werkwoorden hebben een seksuele connotatie. (…) Het bekendst is Juliana geworden door zijn speelse, vrolijke ‘Hé Patu’, oftewel ‘Waggeleend’. Het is inmiddels meer dan vijftig jaar oud en een echte eilandklassieker. Het beschrijft simpelweg hoe een moedereend met haar kuikentjes in haar kielzog op eten uitgaat, maar doet dat op zo’n aanstekelijke manier, dat je het voor je ziet.

Lees hier de recensie

Meer over Elis Juliana