«Adembenemend knap en liefdevol geschreven.» – Marianne Janssen

VoorplatRaakt-75Over ‘Wat ons raakt’ van Niek Bremen op LeesKost , 9 februari 2022:
(…) De auteur is er wonderbaarlijk mooi in geslaagd in de huid te kruipen van een meisje dat droomt van een leven in vrijheid. Ze voelt zich ‘besmet’ door die zwarte J in haar persoonsbewijs, ze wil óók met vriendinnen op pad, plezier maken, lachen en de frisse wind in haar gezicht voelen. En ze denkt ook terug aan Erich, een Duitser die ze had ontmoet in augustus 1939. Hij had haar een drankje aangeboden. Hij was aardig geweest. Een goede Duitser, dacht ze toen. Dat moet toch kunnen? Maar toen kwam de bezetting. En nu moest ze onderduiken. (…) In dit boek staan meer verhalen. Maar het verhaal van Dini is zo adembenemend knap en liefdevol geschreven, dat ik het bij de recensie hierop houd. Want alleen al om dít verhaal is ‘Wat ons raakt’ het ruimschoots waard gekocht en gelezen te worden. Een prachtig boekje. Een schrijver met een warme pen, een auteur om meer van te lezen.
Lees hier de recensie ‘Auteur houdt Dini levend’
Kijk ook naar het interview door Peter de Rijk met Biek Bremen bij de presentatie
Meer over ‘Wat ons raakt’
Meer over Niek Bremen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Sedert die tijd heb ik nooit meer een stap in Duitsland gezet.»

VoorplatRaakt-75Naschrift auteur bij recensie in De Limburger over ‘Wat ons raakt’ van Niek Bremen, 13 december 2021
De getuige die ik heb gesproken, kan na al die jaren nog steeds over 1943 vertellen: “Ik was dertien jaar, toen op de voordeur werd gebonsd. Ik rende naar de gang en maakte open. Vier mannen van de Sicherheitsdienst drongen het huis binnen. We waren verraden. Meteen liepen ze de trap op en haalden alle ondergedoken Joden uit onze woning. Mijn vader, die gemeentesecretaris in Oirsbeek was, moest machteloos toezien”. Ze pakt een foto. “Dat is hij.” Ik zie een trotse man, onberispelijk gekleed. Ze wacht even. “Dat was de laatste keer in mijn leven dat we elkaar zagen. Hij is naar Dachau vervoerd, de anderen naar Auschwitz. Sedert die tijd heb ik nooit meer een stap in Duitsland gezet. Met nog zoveel herinneringen aan die verschrikkelijke periode kan ik dat niet opbrengen.” Kijkend naar de cover van de verhalenbundel, zegt ze: “Ja, dat is duidelijk Dini.” Op dat moment denk ik aan de woorden van Gunther Demnitz, de bedenker van de Stolpersteine: “Je bent pas vergeten als ze je naam niet meer noemen”. Maar er staan nog meer verhalen in het boek. Luchtige verhalen, met een glimlach en een knipoog. Ik vertel over een verdwenen meisje, over vriendschap, over lotgenotencontact, over een mislukte loopbaan op de Oranje Nassau Mijnen in Heerlen, over studeren in Nijmegen… en over nog veel meer.
Klik hier voor artikel in De Limburger
Meer over ‘Wat ons raakt’
Meer over Niek Bremen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Tragisch, bedrukkend, benauwend; woorden die door je hoofd flitsen bij het lezen van de aangrijpende geschiedenis van deze Joodse familie.» – Rob Cobben

VoorplatRaakt-75Over ‘Wat ons raakt’ van Niek Bremen in De Limburger, 13 december 2021:
Mensen zijn fascinerend, vindt de Sittardse schrijver Niek Bremen. In zijn nieuwe boek – de verhalenbundel ‘Wat ons raakt’ – toont hij zich een scherp observator en beschrijft hij uiteenlopende personen in al hun kwetsbaarheid. Belangrijkste ingrediënt van de bundel: de kroniek van de joodse familie Wolff. (…) Het verhaal over de Joodse familie is deels gebaseerd op ware feiten en deels fictie. Bremen kruipt in de huid van dochter Dini en probeert zich in te denken hoe zij de oorlogsjaren heeft beleefd. Hij kijkt door de ogen van de jonge Sittardse – ze is 17 als de oorlog begint – en geeft haar een stem. Hij beschrijft wat Dini gedacht zou kunnen hebben toen Nederland bezet werd door de Duitsers en zij met vader en moeder moest onderduiken. Eerst bij een tante en later in Oirsbeek waar het gezin samen met andere Joden onderdak kreeg in het huis van gemeentesecretaris Gerard Fleischeuer. In november 1943 werden ze verraden. Ruim twee maanden later volgde het transport naar Auschwitz. Daar vonden ze allen de dood. Gerard Fleischeuer stierf in Dachau. (…) Tragisch, bedrukkend, benauwend; het zijn zomaar wat woorden die door je hoofd flitsen bij het lezen van de aangrijpende geschiedenis van de Joodse familie uit Sittard. De somberte maakt echter verderop in de bundel plaats voor een glimlach. (…)
Lees hier het artikel
Meer over ‘Wat ons raakt’
Meer over Niek Bremen bij Uitgeverij In de Knipscheer

Nieuw van Karel de Vey Mestdagh

karelOom Karel’ van Karel de Vey Mestdagh, december 2016:
(…) Met internet begon het ook eigenlijk, toen ik op een zomeravond in 2009 uit ijdelheid mijn eigen naam intypte en tot mijn verrassing en ontsteltenis een lijst vond van een transport, in juni 1944, van gevangenen van Compiègne naar Dachau, met daarop de naam van Karel. Dat was voor het eerst ooit dat ik zijn naam op mijn computerscherm tegenkwam. Voornaam, achternaam, geboortedatum, alles klopte. Het leek wel, hoe gek het ook klinkt, een soort levensteken van hem, zij het rechtstreeks uit de hel op aarde. Op dat moment wist ik dat ik alles wat ook maar enigszins bekend was over hem wilde terugvinden. (…)
Lees hier het hele verhaal
Meer over Karel de Vey Mestdagh op deze site