Over ‘Noem me Calimero; of Carmen zo je wilt’ van Diana Tjin op Ansiel, 15 december 2022:
‘Noem me Calimero; of Carmen zo je wilt’ is de vierde roman van Diana Tjin en situeert zich grotendeels in Italië. Het hoofdpersonage Carmen denkt dat ze nog maar een paar maanden te leven heeft en dan zal sterven. (…) Haar man, een journalist en schrijver, weet van niets. (…) Zelf heeft ze literaire ambities, maar tot nu is het haar niet gelukt een roman gepubliceerd te krijgen. (…) Ze komen terecht in een hotel waar Carmen meer dan voldoende stof vindt als ze kennismaakt met een groep expats die in deze streek is neergestreken en die allen met zichzelf overhoop liggen. Diana Tjin weet alle verhalen van die expats in één groot geheel te verweven. Ernst en humor gaan een goed verbond aan en maken van dit boek een aangename leeservaring.
Bron
Meer over ‘Noem me Calimero; of Carmen zo je wilt’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: De catalograaf. Een liefdesgeschiedenis
Diana Tjin – Noem me Calimero; of Carmen zo je wilt. Roman
Diana Tjin
Noem me Calimero; of Carmen zo je wilt
roman
gebrocheerd in omslag met flappen,
286 blz. € 19,95
ISBN 978-94-93214-80-4
eerste uitgave oktober 2022
Noem me Calimero; of Carmen zo je wilt is de vierde roman van Diana Tjin en de eerste waarin Suriname, het land van haar ouders, geen grote rol van betekenis speelt.
Nog maar een paar maanden en dan zal Carmen sterven. Ze kan namelijk niet ouder worden dan 54 jaar en twee maanden, de leeftijd waarop haar vader is overleden. Ze voelt het, ze weet het. Haar man, een journalist, weet van niets. Al dertig jaar reist Carmen in haar vakanties met hem mee voor zijn werk. Zelf heeft ze literaire ambities, maar tot nu is het haar niet gelukt een roman gepubliceerd te krijgen.
Tijdens wat niet anders dan hun laatste reis kan zijn, verblijven ze een paar dagen in een gehucht in Friuli. Terug in Amsterdam wil ze een laatste poging wagen om een potentiële bestseller te schrijven die postuum kan verschijnen. Onverwacht dient zich meer dan voldoende stof aan, als ze kennismaakt met een groep expats die in deze streek is neergestreken. Allen zijn ze op zoek.
Diana Tjin is geboren in Amsterdam (1961). Ze heeft Klassieke Talen gestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam en is werkzaam als Erfgoed catalografe bij de Universiteitsbibliotheek. Ze debuteerde spraakmakend met de roman Het geheim van mevrouw Grünwald. Ook haar coming of age-roman Een Bijlmerliedje werd goed ontvangen. Haar derde roman De catalograaf. Een liefdesgeschiedenis ontroerde zowel publiek als recensenten.
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Terug naar de Oude Turfmarkt.»
Op 31 augustus 1981 kwam ik ’s ochtends vroeg aan bij het Klassiek Seminarium aan de Oude Turfmarkt. Ik had mezelf gewapend tegen een nieuwe teleurstelling. De studie Nederlands waar ik een jaar eerder in het Lambert ten Kate huis aan de Herengracht zo enthousiast aan was begonnen, bleek al snel niet wat ik ervan gedacht en gehoopt had. Zou deze tweede keuze wel goed bij me passen, of moest ik toch maar een eenvoudig baantje zoeken en het daarbij laten? Gelukkig werd het het eerste. (…) Een groot deel van het sociale leven op het instituut speelde zich af in de kantine onderin het gebouw. De ruimte zonder ramen was krap bemeten, waardoor iedereen gewild en ongewild op de hoogte raakte van alles wat er speelde. (…) Tegenwoordig werk ik een paar dagen per week als Erfgoed catalografe in hetzelfde gebouw. Niet helemaal hetzelfde gebouw, want in de tussenliggende jaren is er flink gerenoveerd en verbouwd. (…) Toch schemert het verleden overal doorheen. (…) Heel soms zie ik mezelf nog zitten, zwoegend op het stuk tekst waarover ze me niet veel later kritische vragen ging stellen. Om dan opgelucht vast te stellen dat ik mijn bul allang op zak heb en ik nooit meer tentamen hoef te doen. En na het werk ga ik naar huis. Daar is Theo, mijn man, die veertig jaar geleden op exact hetzelfde moment als ik aankwam op de Oude Turfmarkt, tegelijk met mij zijn fiets op slot zette en het gebouw binnenstapte. Nieuwsgierig naar wat de toekomst zou brengen.
‘Spui Magazine’ is het online alumni-magazine van de Universiteit van Amsterdam
Lees verder op Columns
Of klik hier
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
« **** Een ontroerende geschiedenis over een onthecht gezin in Nederland.» – Mieke Koster
Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op Alles over boeken en schrijvers, 1 april 2020:
Een liefdesgeschiedenis is de ondertiteling van deze roman, en dat is het ook. Edgar, die zijn leven lang nooit ergens anders heeft gewerkt als in de bibliotheek van de universiteit als catalograaf. En nu, nu gaat hij met pensioen. (…). Zijn vak, en de uitermate precisie waarmee hij dit uitvoerde, hield hem ver weg bij zijn diepste zielenroerselen. De geschiedenis van zijn uit Suriname afkomstige ouders met een Chinees Joodse wortels. (…) Kortom, hij raakt in een ernstige dip, en daar komt zijn vader hem redden. Samen rijden zijn naar Portugal om op zoek te gaan naar de roots van zijn moeder. Zij bleek een Sefardische Jodin afkomstig uit Portugal en haar familie vluchtte vanwege de Spaanse Inquisitie naar Suriname. Hij ervaart daar een nieuw soort thuiskomen. Hij herkent de mensen daar en zij herkennen hem. (…) Diana Tjin schrijft met deze roman een ontroerende geschiedenis over een onthecht gezin in Nederland. Over familiebanden, over mensen uit verre orden die in Nederland komen wonen, over nergens bij horen, over op zoek gaan naar identiteit, zonder je wortels te verloochenen. Over discriminatie, over ingewikkelde familiegeschiedenissen. Met heel veel humor, maar zeker ook met veel respect en liefde voert zij haar hoofdpersonages op. Ik ben van hen gaan houden en hoop van harte dat Edgar het geluk vindt wat hij in mijn ogen zeker verdient, gewaardeerd met ∗∗∗∗ (uitstekend).
Lees hier de recensie
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Zorgvuldig vertelde roman over feminisme, emancipatie, migratie en identiteit.» – Wim Rutgers
Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin in Antilliaans Dagblad, 14 november 2020:
(…) De grote lijn van het verhaal in ‘De catalograaf’ is gauw verteld. Edgar van Rijn is catalograaf en gaat na een werkzaam leven met pensioen, “een wanhopig makend uitzicht op een toekomst zonder enig perspectief”. Talrijke en uitvoerige terug-verwijzingen in de tijd tonen een onevenwichtig gezin van een katholieke vader en joodse moeder die de jonge Edgar – te – weinig houvast bieden. Vader Van Rijn (…) is erg traditioneel ten opzichte van zijn echtgenote die hij het liefste in de keuken ziet, waartegen de moeder zich aanvankelijk lijdzaam maar vasthoudend en effectief verzet. (…) Feminisme en emancipatie blijken daarom belangrijke motieven in het verhaal. (…). Vrouwen slaan zich op verschillende manieren door het leven in zelfstandigheid en onafhankelijkheid. Twee andere motieven zijn migratie en identiteit. (…) De ondertitel, ‘een liefdesgeschiedenis’ (…) duidt op de dubbele liefde voor zijn werk als catalograaf en een tenslotte gevonden geliefde aan het eind van het verhaal. Diana Tjin heeft met haar derde roman, ‘De catalograaf’, in bijna vijftig korte hoofdstukken van gemiddeld nog geen vijf pagina’s een zorgvuldig vertelde roman geschreven die zorgvuldige lezing vraagt en verdient. (…) Zijn aanvankelijk gevreesd “wanhopig makend uitzicht op een toekomst zonder enig perspectief” als pas gepensioneerde aan het romanbegin krijgt perspectief aan het eind. Dat levert tot besluit een drievoudig onverwacht slot op, maar dat leest u zelf wel.
Prof. dr. Wim Rutgers is als buitengewoon hoogleraar Caraïbische letterkunde verbonden aan de universiteiten van Aruba en Curaçao.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Intrigerende roman over een catalograaf van Surinaamse afkomst.» – Ezra de Haan
Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin in SU Magazine, 10 november 2020:
(…) ‘Een catalograaf zonder een collectie om te beschrijven, is niet langer een catalograaf.’ Het zijn de veel betekende woorden waarmee Diana Tjin haar roman laat beginnen. Ze schetsen Edgars dwangmatige leefstijl, typerend voor iemand die zijn identiteit aan zijn beroep ontleent. ‘Een catalograaf moet eten op gezette tijden, en dat in hoeveelheden die onverstandig zijn voor mensen die niet in de bouw werken.’ De schrijfster werkt toe naar het moment waarop de gedrevenheid voor zijn werk zich tegen hem keert. Angst voor concentratieverlies en het daardoor maken van fouten, gaan een grote rol spelen. En dat terwijl volledigheid, precisie, accuratesse en productiviteit van hem worden verwacht. Jaren vol angst voor de controleurs van zijn beschrijvingen hebben hem getekend. Los daarvan was hij zelfs onnodig bang geweest dat men hem zou afwijzen vanwege zijn Aziatische uiterlijk en Joodse afkomst. (…) ‘De catalograaf’ doet aan de romans van schrijvers als Paul Auster en Kafka denken, en zelfs Roald Dahl schemert erdoorheen. Mensen komen, door ijdelheid of hun gewoonten in een val terecht. Weet Edgar zich eruit te worstelen? Diana Tjin weet je met deze zeer originele roman blijvend te boeien.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Op zoek naar de waarde van het leven in een mooi, bespiegelend boek, zorgvuldig van taal en stijl.» – Marianne Janssen
Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op Leeskost, 26 mei 2020:
Als Edgar te midden van zijn bijna ex-collega’s met hen proost op zijn ‘welverdiende rust’ na vijfenveertig jaar arbeid als catalograaf, is zijn lach gemaakt, zijn vreugde gespeeld. Inderdaad hij zal niet langer ‘loonslaaf’ zijn en als ‘vrij man’ zelf zijn tijd kunnen indelen, maar dat is nu juist het laatste waar hij zin in heeft. Hij houdt van zijn werk, hij is gehecht aan zijn collega’s, de ledigheid die hem wacht ziet hij met afschuw tegemoet. Na het festijn vertrekt hij zo gauw mogelijk naar zijn buitenhuisje in Groet. Daar komt hij op zijn wandeling kort na aankomst een man tegen. Meneer Charles. En die biedt hem een freelance karwei als catalograaf aan. Edgar neemt het aanbod gretig aan. (…) In Charles’ huis ontmoet hij Maria, diens assistente. (…) Edgar is gefascineerd door Maria. (…) Zou Maria hem eindelijk toekomst bieden? En wat moet hij met zijn afkomst als Surinamer en tevens Portugese jood? Daarvan zou hij meer willen weten. (…) Dit is een mooi, bespiegelend boek, zorgvuldig van taal en stijl. Niet alleen dat: ook fascinerend om te lezen wat een catalograaf doet, een bijzonder beroep waarvan ik nog nooit had gehoord.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een zoektocht naar identiteit, met als neventhematiek de traditionele rolverdeling binnen een huwelijk.» – Marjo van Turnhout
Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op Leestafel, 20 mei 2020:
Edgar, als catalograaf werkzaam bij de Universiteitsbibliotheek, gaat met pensioen. (…) Wat moet hij nu met al die vrije tijd, met die leegte? (…) Meneer Charles zoekt een catalograaf, om zijn verzameling automatons te ordenen. Dit is wat een catalograaf doet: materialen als boeken, films, games, spelmaterialen, e-boeken catalogiseren. En automatons dus, mechanische speelgoedjes of robotjes, heel oud of modern, gemaakt met behulp van de modernste technologische middelen. Terwijl hij het aanbod in overweging houdt, neemt hij eerst tijd om zijn eigen leven ook eens te ordenen… Hij vertelt over zijn ouders en zijn grote familie, Surinaams, deels met Chinese wortels, deels Joods. Edgar wist niet precies hoe het allemaal zat, en zijn moeder gaf geen duidelijke antwoorden. (…) Wie is hij, wat is zijn afkomst? Alles op een rijtje zetten brengt hem misschien inzicht en begrip. (…) Zijn moeder wilde een eigen leven wilde: zij is kunstenaar, vindt ze, geen huissloof. Zijn vader vindt het maar niks. (…) Het draait om het aloude probleem, de traditionele rolverdeling, door de vrouw als verstikkend ervaren, terwijl de man een ander leven als een bedreiging ziet. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
«De schrijfstijl beweegt mee met de gemoedstoestand van de personages. Goed opgebouwd verhaal.» – Geert Vandamme
Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op NBD /Biblion, 20 mei 2020:
Aan zijn allerlaatste werkdag kan hij niet ontsnappen. Een groot zwart gat wacht hem. Edgar vertrekt naar zijn buitenhuis aan de kust. In gedachten gaat zijn leven aan hem voorbij. De verhouding tussen zijn vader en moeder, zijn studie, de rol van familie en bekenden, hoe de afkomst van zijn moeder een rol blijft spelen. Nadat zijn moeder onverwacht is gestorven, neemt hij het heft opnieuw in handen na een reis in Portugal waar hij, samen met zijn vader, meer zicht krijgt op het belang van zijn afkomst. Hij blijkt écht talent te hebben voor het catalogeren van boeken. Zo minutieus mogelijk inhoudelijk beschrijven wat een bibliotheekbezoeker nodig heeft. En dat is wat hij tot zijn laatste werkdag doet. Een gelijkaardig aanbod uit onverwachte hoek geeft nog wat perspectief en zet hem op het pad van een volgende liefde. Auteur die duidelijk maakt dat ze weet waarover ze schrijft. De schrijfstijl beweegt mee met de gemoedstoestand van de personages. Goed opgebouwd verhaal, wellicht autobiografische elementen en tussentitels die de nieuwsgierigheid prikkelen.
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
Koper op haar wenken bediend.
Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin bij Boekhandel Scheltema Amsterdam, 16 mei 2020:
Een vriendin van de auteur vroeg naar ‘De catalograaf’ en werd door de verkoper op haar wenken bediend: keurig bij de T naast de V. Daar vlakbij moet dan ook ‘Het bureau’ van J.J. Voskuil liggen, waarmee lezers ‘De catalograaf’ wel eens vergelijken.
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer