Over ‘Statia Song’ van Jeanette Bos in Antilliaans Dagblad, 24 september 2016:
(…) Onlangs kwam een fotoboek uit van Statia, van de hand van Jeanette Bos. ‘Statia Song’ is een verzameling foto’s die op hun geheel eigen wijze het verhaal vertellen dat Statia is. Het boek is eigengereid gebonden waarbij het rugblad weggelaten is, zodat je tegen het scherp van de foto’s aankijkt. Jeanette Bos heeft doelbewust tekst weggelaten, de prachtige foto’s doen meer dan hun werk. Alleen achterin het boek vertelt ze in een bladzijde over haar fascinatie met het eiland en over de ‘struggle’ van de oude Statiaanse families – die ondanks de nieuwe staatkundige structuur die verandering en import van nieuwe mensen met zich meebracht – om hun traditionele leefwijze te behouden. (…) De reiziger naar onze bovenwindse eilanden doet er goed aan dit boek aan te schaffen. De zwart-wit en kleurenfoto’s in dit fotoalbum zijn een lust voor het oog en geven een prachtig beeld van datgene wat te verwachten is. (…)
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘Statia Song’
Meer over Jeanette Bos op deze site
Tag: de gouden rots
«Werkelijk álles klopt aan dit boek.» – Willeke van der Vlist
Over ‘Statia Song’ van Jeanette Bos op Leestafel, 9 september 2016:
(…) De opbouw van het boek is bijzonder en indrukwekkend; het begint en eindigt met pagina’s vol zwart wit foto’s van het oerbos van Statia, waar voorzichtig aan steeds meer bebouwing zichtbaar is, hier een muurtje, daar een schuurtje. Adembenemende beelden van de woeste natuur, de hoge vulkaan begroeid met bos, prairies vol immense keien en uitgebleekt hout. Tot je ineens twee-pagina grote foto’s van mensen krijgt. Alleen maar foto’s, geen tekst, maar bij iedere foto heb je het gevoel dat tekst overbodig is, omdat de foto zelf een verhaal vertelt. Verhalen van leven en van dood, veel dood en begrafenissen, met mensen op wiens gezichten een heel leven geschreven staat, maar zelfs op die foto’s spat het leven er van af. Veel kinderen, veel oude mensen. De levenslust spat van alle foto’s af, er wordt gedanst, muziek gemaakt, gegeten, liefgehad, gewerkt en ontmoet. Ook al zie je aan de hoofden dat sommige levens niet over rozen zijn gegaan, er gaat een enorme kracht en dynamiek van uit. Het boek eindigt zoals het begon, met die prachtige eenzame, immense natuur, maar nu in omgekeerde volgorde, met steeds minder bebouwing en steeds meer leegte. Werkelijk álles klopt aan dit boek, het grote formaat, de prachtige foto’s, zwart-wit en verstild én vol kleur en beweging, de portretten, de verhalen zonder dat er tekst aan te pas komt. Het is een indrukwekkend adembenemend eerbetoon aan Statia en zijn bewoners geworden, een boek om op je koffietafel te leggen en héél vaak in te kijken, terwijl de reiskriebels om je koffers te pakken en óók die kant op te reizen, per pagina groter worden. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Statia Song’
Meer over Jeanette Bos op deze site