Tag: De lunchroom

Over ‘De lunchroom’ van Hans Muiderman op Bazarow ,jrg. 5, 23 mei 2023:
Een verhaal vertellen vanuit een lunchroom aan de hand van herinneringen. Hans Muiderman doet het. Met veel oog voor detail en een zorgvuldigheid die raakt. (…) De vraag komt op in hoeverre ‘De lunchroom’ autobiografisch is. Het gaat onder andere over de hechte band die de hoofdpersoon als kind met zijn opa heeft. (…) Het verhaal bestaat uit twee delen: 1. De gang en 2. De ladder. Langzaam ontvouwt zich de ingenieuze plot en wordt het raadsel ontrafeld, met als gevolg een toenemende spanning bij de lezer, middels treffend mooie formuleringen en een boeiende stijl. (…) ‘De lunchroom’ is een knap geschreven novelle die indruk maakt en tot en met de laatste bladzijde boeit.
Lees hier de recensie [ = ]
Kijk ook naar de presentatie van het boek
Meer over ‘De lunchroom’
Meer over Hans Muiderman bij Uitgeverij In de Knipscheer

Over ‘De lunchroom’ van Hans Muiderman op Graag Gelezen, 14 oktober 2022:
Een man schrijft in een lunchroom notities over zijn grootvader, hoe hij die zich herinnert. Eerst vanuit het perspectief van een kind, later vanuit het heden waarin hij ronddwaalt door het lege huis waar zijn grootvader ooit woonde. Hans Muiderman reconstrueert in ‘De lunchroom’ het verleden niet, maar hij onderzoekt het. Hij schrijft over wat nog rest: de onvolledige vervormde herinnering. Wat niet in je herinnering past vergeet je en wat aan je herinnering ontbreekt verzin je er gewoon bij. Een herinnering is altijd een vorm van verbeelding. (…) Het verhaal bestaat uit twee delen ‘De gang’ en ‘De ladder’.
In het eerste deel lees je voornamelijk over Freek in zijn kindertijd en in het tweede deel gaat het vooral over de volwassen Freek. Maar steeds gaat het herinneren en vergeten. ‘Opa’ is een belangrijk onderdeel in dit verhaal.(…) Freek denkt over opa en vraagt zichzelf af of wat hij denkt dat er gebeurde ook wel echt heeft plaatsgevonden; of was er zelfs meer dan hij zich herinnert? Het verleden en het heden komen steeds dichter bij elkaar, en Freek hoopt nadat dat wat hij zich herinnert over Opa en de zolder van zijn ouderlijk huis blijvend zal zijn; niet aangetast door andere herinneringen. ‘De lunchroom’ is wederom een prachtig verhaal van Hans Muiderman. Het zich herinneren van personen, dingen en gebeurtenissen die plaatsgevonden hebben maken mensen tot de personen tot wie ze uiteindelijk uitgroeien. (…)
Lees hier de recensie
Kijk ook naar de presentatie van het boek
Meer over ‘De lunchroom’
Meer over Hans Muiderman bij Uitgeverij In de Knipscheer

Over ‘De lunchroom’ van Hans Muiderman op LeesKost, 16 april 2022:
Freek is bezig met het ontruimen van het huis van zijn grootvader. In een naburige lunchroom schrijft hij in een notitieboekje herinneringen op die hij heeft aan zijn opa en het huis waarin hij woonde. (…) Hij realiseert zich dat zijn herinneringen niet compleet zijn en ook vaak vervormd. (…) ‘De lunchroom’ is een novelle met het verhaal van grootvader, maar daarnaast is het ook een soort essay waarin heel expliciet naast de ‘plot’ wordt ingegaan op de werking van het brein ten aanzien van het geheugen. (…) Het boeiendste gedeelte is ongetwijfeld het tweede deel dat de titel ‘De ladder’ draagt. Freek schept moed en haakt de ladder af en zet hem tegen de muur. Zo ontdekt hij een zolderkamer met verrassende dingen, bijvoorbeeld een poppenhuis dat grootvaders huis in het klein voorstelde. Er zijn ook stroken papier waarop opa zijn herinneringen aan Freek had opgeschreven. Zo werden bij Freek de lacunes in zijn geheugen ingevuld en uitgebreid. ‘De lunchroom’ is een geslaagde novelle, geschreven in een superieure stijl. Een literair juweeltje.
Lees hier de recensie
Kijk ook naar de presentatie van het boek
Meer over ‘De lunchroom’
Meer over Hans Muiderman bij Uitgeverij In de Knipscheer

Over ‘De lunchroom’ van Hans Muiderman op Leestafel, maart 2022:
Geregeld neemt een man plaats in dezelfde lunchroom, Lenny’s lunchroom. Met een koffie en een croissantje erbij schrijft hij een uurtje of wat. Wat hij opschrijft zijn herinneringen aan zijn grootvader. Het zijn flarden, waarin het vooral over de grootvader en zijn relatie met hem gaat, maar tegelijk probeert hij die herinneringen te vatten: hoe komen juist deze herinneringen bij hem terug? Klopt het allemaal wel? Herhaaldelijk vertelt hij over die ene herinnering, die toch wel moet berusten op dezelfde gebeurtenis die ook herhaald werd: het wakker worden op de gang. (…) Bij iedere herhaling van dit wakker worden op de grond komen er meer details naar voren. Herinneringen die zo ad hoc beschreven worden houden zich niet aan een chronologische volgorde, maar dat stoort niet. (…) Het boek heeft twee delen: heeft het eerste de herinneringen als kind tot onderwerp, in het tweede deel staat het bewuste huis leeg. (…) In dat tweede deel wordt ook preciezer verteld hoe zijn grootvader dat ene zeer alledaagse voorval opgeschreven heeft: kort en feitelijk, maar diezelfde situatie beschrijft hij daarna nog op drie andere manieren. Dezelfde gebeurtenis, maar vier keer anders! Het is natuurlijk niet alleen de grootvader die met taal speelt, dat doet Hans Muiderman ook. En dat heeft een juweeltje opgeleverd! Niet alleen wat het thema betreft – zijn onze herinneringen wel zuiver – maar ook qua taal. Muidermans stijl roept weemoed op terwijl hij toch heel realistisch schrijft. (…)
Lees hier de recensie
Kijk ook naar de presentatie van het boek
Meer over ‘De lunchroom’
Meer over Hans Muiderman bij Uitgeverij In de Knipscheer

Over ‘De lunchroom’ van Hans Muiderman op Tzum, 21 maart 2022:
Hoe belangrijk het is de tijd te nemen en aandachtig te kijken is een al vaak verteld verhaal. Hans Muiderman laat in zijn charmante novelle ‘De lunchroom’ een volwassen man nadenken over een plek op de vloer van de bovenetage in zijn ouderlijk huis, waar hij als jonge jongen graag sliep. Dus niet in zijn bed op zijn eigen slaapkamer, maar op de grond vlak bij de kamer van zijn grootvader. (…) De volwassen geworden jongen, Freek, zit nu in een ook nauwelijks veranderde lunchroom met een aantekeningenboekje en een pen op tafel voor zich uit te staren. Hij is er een bekende, sinds hij er elke week een uurtje komt mijmeren en schrijven. (…) Tijd en het stilletjes verglijden, hebben Freek van jongs af aan al geboeid. Dat weet hij van zijn grootvader, Frederic, die het heel opmerkelijk vond voor zo’n jongen. Nu maakt de oudere Freek het allemaal zelf mee. (…) Toch weet Muiderman te voorkomen dat opa al te zeer geïdealiseerd wordt. De man blijkt in het verleden niet vergeten te zijn door het noodlot en dat heeft hem op een wat buitenissige manier voor het leven getekend. Kleine Freek wist daar nauwelijks wat van, nog helemaal levend in de magische fase van zijn bestaan, de oudere Freek des te meer. (…)
Lees hier de recensie ‘Wat waren de plinten toen hoog’
Kijk ook naar de presentatie van het boek
Meer over ‘De lunchroom’
Meer over Hans Muiderman bij Uitgeverij In de Knipscheer

Over ‘De lunchroom’ van Hans Muiderman voor NBD/Biblion, 9 maart 2022:
Een man van middelbare leeftijd komt regelmatig in een stille Haagse lunchroom, en daar gaat hij aan een tafeltje in een notitieboekje zitten schrijven. Hij probeert zijn herinneringen aan zijn geliefde (en inmiddels overleden) grootvader en de jaren dat hij en zijn moeder samen met hem in één huis woonden op papier te krijgen. Tegelijkertijd vraagt hij zich af wat hij zich nog écht herinnert, wat hem later door zijn moeder verteld werd en wat hij onbewust erbij heeft gefantaseerd. Wanneer de moeder overlijdt, gaat de man het huis leegruimen en daarbij stuit hij op een geheim dat het leven van zijn grootvader in een ander licht stelt. (…) Een zorgvuldig geschreven kleinood. (…)
Lees hier de recensie
Kijk ook naar de presentatie van het boek
Meer over ‘De lunchroom’
Meer over Hans Muiderman bij Uitgeverij In de Knipscheer

Over ‘De lunchroom’ van Hans Muiderman op Boekenbijlage, 17 februari 2022:
(…) Uitermate belangrijk zijn de herinneringen in deze korte roman in twee delen. In het eerste deel, De gang, beschrijft Muiderman de herinneringen van Freek als jongetje. Freeks herinneringen als volwassene ‘bewonen’ het tweede deel, De ladder. In beide delen noteert Freek, in de eerste persoon, de herinneringen aan een tafeltje in Lenny’s lunchroom (“een schuilplaats”) aan de rand van de stad. (…) In De gang lezen we dat Freek in de gang ligt voor de kamer van zijn opa. Vanuit dat perspectief beschrijft hij tot in detail alles wat hij ziet en de (familie)omstandigheden waarmee zijn herinneringen in verband staan: “Alsof ik alles weer in kaart wil brengen”. Van belang is daarbij het zien van opa’s schoenzolen, het laatste wat hij van hem zag. (…) Deel twee De ladder (…) betreft recentere zaken. Het is alsof Freek iets op het spoor is gekomen. (…) Wat betekent het luik in de kast opa’s kamer en de ladder aan de wand? Er dient zich hier wel degelijk een plot aan. Freek ontdekt onder in een bureaulade van zijn opa nog twee enveloppen. Op de een staat “Sara”, op de ander “Verrader”. (…) Muiderman heeft een intrigerend boek geschreven. (…) De thematiek is hypnotiserend. Wat zijn herinneringen en wat doen ze met je. (…) Laat Muiderman niet bij toeval opa zijn kleinzoon vertellen: “En besef je wel dat een herinnering altijd een vorm van verbeelding is? Wat niet in je herinnering past, vergeet je en wat aan je herinnering ontbreekt verzin je er gewoon bij. Toch?” Een kleinood om lang in je herinnering te behouden!
Lees hier de recensie
Kijk ook naar de presentatie van het boek
Meer over ‘De lunchroom’
Meer over Hans Muiderman bij Uitgeverij In de Knipscheer