Jeroen Heuvel stuit op een brief over Boeli van Leeuwen. Op Caraïbisch Uitzicht, 10 oktober 2018:
Die brief (aan J. v.d. Walle ) staat in de bundel ‘Chris Engels, Brieven aan een koerantier’ in 1977 onder redactie van B. Jos de Roo in Curaçao uitgegeven. Over Boeli van Leeuwen is Chris Engels zeer positief. “Boeli’s observatievermogen is onverbeterlijk. Zijn hele hoofd is een Leica. Hij drukt op de knop en je staat erop. Het houdt hem ook onrustig. Hij moet alweer iets anders zien. Vooral het volk is hij goed gezind. Met ‘the man in the street’ kan hij stuk voor stuk praten , maar op een podium is hij te moeilijk voor hen. Hij heeft zijn sympathieën, maar dat maakt hem niet minder meedogenloos, als het erop aankomt. Nederland mocht willen dat het een Boeli van Leeuwen had voortgebracht. ‘Jammer dat Vestdijk zo slecht schrijft,’ kon hij eens rustig opmerken, en de Hollanders hadden hem de Nobelprijs toegedacht!’
Lees hier het bericht op Caraïbisch Uitzicht
Lees hier de brief
Meer over Jeroen Heuvel op deze site
Meer over Boeli van Leeuwen op deze site
Meer over B. Jos de Roo op deze site
Meer over J. van de Walle op deze site
Tag: De Stoep
«Een rijke aanzet van zijn legendarisch proza.» – André Oyen
Over ‘Tempels in woestijnen’ van Boeli van Leeuwen, op Ansiel cineblogs.be, november 2014:
Boeli van Leeuwens eerste dichtbundel Tempels in woestijnen werd vlak na het huwelijk geschreven en in augustus 1947 gedrukt. Ruim 65 jaar na de eerste druk is deze lange tijd onvindbaar gebleven bundel opnieuw uitgebracht. (…) Het is toch ook mooi voor de literatuurfreaks om deze knap uitgegeven bundel als een zeldzaamheid te beschouwen. Het is voor het eerst dat ik deze gedichten onder ogen krijg en ik vind ze heel mooi. Voor mij zijn ze een rijke aanzet van zijn legendarisch proza. Helemaal mooi is ook dat ‘Onkel Patrice’, een van de vele verhalen in de magistrale bundel Geniale anarchie (1990) is opgenomen. In dat verhaal beschrijft Boeli van Leeuwen hoe zijn Onkel Patrice op een persje, driftig pedalerend, zijn dichtbundel produceert. Tempels in woestijnen – de gedichten- en het verhaal ‘Onkel Patrice in één boekje, een heerlijk hebbeding.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tempels in woestijnen’
Meer over Boeli van Leeuwen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Hans Vaders bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Deze biografie werpt ook een licht op het literaire werk van deze literaire reus.» – Walter Palm
Over ‘Pierre Lauffer, het bewogen leven van een bevlogen dichter’ van Bernadette Heiligers voor NBD Biblion, 05 december 2012:
Vlot leesbare biografie van de Curaçaose schrijver Pierre Lauffer (1920-1981), een van de schrijvers uit de Gouden Eeuw van Curaçao. Lauffer is de motor achter de ontwikkeling van de Antilliaanse letterkunde in het Papiaments geweest en een van de belangrijkste Papiamentstalige auteurs. Zoals het een biografie betaamt, volgt het boek in grote lijnen de levensloop van de schrijver. Het staat stil bij de impact van het faillissement van zijn vader in 1935. Nog voor zijn literaire debuut, publiceerde hij in 1943 samen met Jules de Palm en René de Rooy Papiamentstalige liedjes om zodoende het Papiaments, dat indertijd als een minderwaardige taal werd beschouwd, letterlijk en figuurlijk te bezingen. Hij debuteerde in het literaire tijdschrift “De Stoep”. In 1944 verscheen zijn eerste gedichtenbundel “Patria”. Papiaments zou altijd de drijfveer van Pierre blijven. Deze biografie werpt ook een licht op het literaire werk van deze literaire reus.
Meer over deze biografie