«Een mooie volwassen bundel van een begenadigde dichter.» – Karel Wasch

Groen Omslag def2Over ‘Wakker vallen’ van Els de Groen op Poëzie Leestafel, 2 oktober 2018:
(…) Met de bundel ‘Wakker vallen’ debuteert Els de Groen officieel als dichter. Het titelgedicht is sterk, want het is een oproep tegen de vervlakking veroorzaakt door roosters en routine. Het ageert tegen gevangen meningen. De standaardmeningen, die mensen ventileren om het zichzelf makkelijk te maken. Iets anders is dat je vogelvrije mensen (vluchtelingen?) vogelveilig kunt helpen maken. Een helpende hand kunt reiken. En in de laatste strofe draait de schrijfster zich om, ze wil de houding van onverschilligheid letterlijk omdraaien. Dat sluit mooi aan bij de omslagtekening met door de lucht zwevende omgekeerde mensen. Alle illustraties – behalve een- zijn van de dichter en ze zijn fraai van kleur en vorm. Het zijn betrokken gedichten (…) wat niet wil zeggen dat deze dichter (niet) ook veel lieflijks in haar palet heeft, zoals de gedichten onder de noemer ‘Als ik de tijd kon wecken’, waarin herinneringen en waarnemingen afwisselen. Een mooie volwassen bundel van een begenadigde dichter.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Wakker vallen’
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Matić’ poëzie zit vol referenties aan jazzmuziek.» – Erik van den Berg

Opmaak 1Over ‘Haarlem Nocture’ van Djordje Matić in Jazzbulletin, september 2016:
Doet jazz ertoe voor dichters van nu? Ongetwijfeld minder dan voor Hanlo en zijn generatiegenoten – maar zie Haarlem Nocturne, het Nederlandse poëziedebuut van de in Kroatië geboren zanger, vertaler en dichter Djordje Matić. Niet alleen verwijst de titel naar de bekende standard (met één a minder) uit 1938, Matić’ poëzie zit vol referenties aan jazzmuziek, die voor hem is verbonden met thema’s als ballingschap, nomadendom en uitsluiting. In 1991 ontvluchtte Matić zijn geboorteland en sinds 1993 woont en werkt hij in Nederland. ‘Een balling is een virtuoos / van dissonantie / een autist / een beschaamde gerechtigde / zonder vergunning’, schrijft hij in ‘Mensen zoals wij’, dat hij opdraagt aan Thelonious Monk. In andere gedichten waren de schimmen rond van Miles Davis, John Coltrane en George Coleman (‘Amsterdam after Dark’). Blue Bossa van Dexter Gordon, ‘barstend van kracht’, confronteert de dichter met het leven dat hij definitief achter zich liet: ‘Weemoed ineens / over een niet geleefd verleden / ineens.’
Lees hiert de recensie
Meer over ‘Haarlem nocturne’

«Matić heeft laten zien dat hij veel in zijn mars heeft.» – Hans Puper

Opmaak 1Over ‘Haarlem Nocture’ van Djordje Matić op MeanderMagazine, 3 september 2016:
De Kroaat Djordje Matić woont sinds 1993 in Nederland. Haarlem Nocturne is zijn Nederlandstalige debuut; in 2013 verscheen in Kroatië zijn bundel Lingua franca. Het is een bundel over ballingschap en Matić is dichter; het is daarom niet verwonderlijk dat hij die ontheemding vaak koppelt aan taal: ‘Ik heb niet meer dan één naam / ik heb meerdere versies ervan / honderd verschillende manieren waarop ze / – een naam als deze – onmogelijk / geschreven en gesproken hebben.’ Mooi is, dat hij het gevoel van ontheemding in de tweede strofe van dit gedicht niet direct beschrijft, maar via de worsteling van anderen met de uitspraak van zijn naam. (…) Dit is een gedicht uit de eerste afdeling, ‘Een ander geluid’. Je vindt daarin ook een treffend beeld van de vluchteling, voor wie de wereld nooit meer hetzelfde wordt – iets wat helaas van alle tijden is. In de noot bij ‘Swift departures’ staat dat ‘swift’ niet alleen het Engelse bijvoeglijk naamwoord ‘snel’ is, maar ook ‘gierzwaluw’. Een rake titel. Als gierzwaluwen hun nest verlaten, blijven ze anderhalf jaar in de lucht en als ze landen zijn hun poten zo vervormd dat ze nooit meer op vlakke grond kunnen staan: ‘Zo meten hun veranderde poten / precies hoeveel schever de wereld is geworden / sinds zij weggevlogen zijn’. De gedichten uit de tweede afdeling, ‘Blauw’, (…) zijn gegroepeerd rond jazzmusici als Miles Davis, Chet Baker en Thelonious Monk, die in zekere zin ook balling zijn. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Haarlem nocturne’

29 mei de Hillegomse presentatie van ‘Haarlem Nocturne’.

Microsoft Word - Flyer  DjordiDjordje Matic presenteert ‘Haarlem nocturne’ in Het Raam:
Dichten is voor veel mensen al moeilijk en als het dan ook nog niet in je moedertaal is, lijkt dat vrijwel onmogelijk te zijn. Maar de in Kroatië geboren dichter Djordje Matic is dat wel gelukt. Hij woont sinds 1993 in Hillegom en debuteert met zijn dichtbundel ‘Haarlem Nocturne’. Speciaal voor de inwoners leest Matic op zondagmiddag 29 mei vanaf 15:00 uur voor uit eigen werk. Hij doet dit in Het Raam (Prinses Irenelaan 16). Matic neemt de toehoorders dan mee op een dichterlijke reis van ballingschap, eenzaamheid, herkenning en erkenning. Ook gaan zijn gedichten over jazzmusici als Miles Davis en Billie Holiday die Matic bewondert. Bijzonder is, dat een aantal van de voorgelezen gedichten begeleid worden door muziek. Na afloop kunnen de mensen uit het publiek een aangeschafte dichtbundel laten ondertekenen door de auteur. De toegang is gratis en de zaal is een half uur voor aanvang open. Aan het programma werken o.a. mee Peter de Rijk (literatuurjournalist en radioprogrammamaker) en Franc Knipscheer (uitgever).
Meer over ‘Haarlem nocturne’

«Niets meer of minder dan een getuigenis.» – Karel Wasch

Opmaak 1Over ‘Haarlem Nocture’ van Djordje Matić op Leestafel, mei 2016:
De gevolgen van ballingschap, het noodgedwongen verkeren in een vreemd land, niet het vaderland, zijn van alle tijden. In de Tweede Wereldoorlog raakten miljoenen ontheemd, nu zijn er de vluchtelingen die het Europese contingent noodgedwongen overspoelen, verdreven van huis en haard. Dat geeft een vreemde dissonantie, een hapering, een stilstaande tijd, een bevroren beweging. (…) En dat dit bijna geruisloos gelinkt kan worden aan jazz als muziekvorm is bijna logisch. (…) Het tweede gedeelte van de bundel heet Blauw, waarschijnlijk naar de compositie Blue (en Another Kind of Blue) van Miles Davis. (…) In het eerste deel van de bundel dat is getiteld Een ander geluid, staan gedichten zonder jazz, maar van eenzelfde ontheemdheid. (…) Deze bundel is niets meer of minder dan een getuigenis. Een getuigenis van de ontheemding, van de wanhoop en gelukkig ook van de hoop, waarbij de jazz mooi als trooster optreedt. (…) Sinds 1993 woont Djordje Matic in Nederland. Deze bundel is zijn poëziedebuut. Dat belooft veel goeds!
Lees hier de recensie
Meer over ‘Haarlem nocturne’

«Elk woord houdt een dubbele boodschap in.» – André Oyen

Opmaak 1Over ‘Haarlem Nocturne’ van Djordje Matic op Ansiel, 29 maart 2016:
Zijn gedicht ‘Eerste dagen’ uit het luik ‘Een ander verhaal’ schetst zijn kennismaking met de Nederlandse taal. (…) De tweede afdeling ‘Blauw’ handelt over jazz en jazzmuzikanten. (…) De dichter laat zich volkomen gaan in schitterende portretten van jazzlegenden zoals Miles Davis, Chet Baker, Thelonius Monk, Billie Holiday, John Coltrane, Ben Webster. (…) Ook hier komt het verstoten zijn omwille van kleur, taal, cultuur weer zeer duidelijk naar boven. Ook al hadden die legenden de taal van hun fascinerende muziek toch werden ook zij gediscrimineerd niettegenstaande de wereldwijde adoratie van hun fans.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Haarlem nocturne’

‘21.11.2012’ van Djordje Matić ‘gedicht van de dag’

Opmaak 1Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail. Het blog Laurens Jz. Coster koos op 23 maart 2016 als ‘Gedicht van de dag’ het gedicht ‘21.11.2012’ van Djordje Matić uit zijn bundel ‘Haarlem nocturne’ (2016).

21.11.2012

(een reactionair gedicht)
Voor Martijn Buijs

Gisteren in Groot-Brittannië
werd de laatste typemachine gemaakt.
De twee antieke, Chinese vazen
delicaat, van keramiek
zijn teruggetrokken van de veiling –
Peking heeft geprotesteerd
dat ze gestolen werden
uit het Zomerpaleis
tijdens de Brits-Franse plundering.

Een ding ga ik niet doen nu:
mij uit misère aansluiten
bij het steeds grotere leger
de massa geuniformeerde
pestende monden
aan die grimas, waar alles opinie is
en niets kennis.

In plaats daarvan, het moeilijkste –
de vraag, net als toen
met de Afrikaanse maskers
en het marmer van Elgin:
niet het makkelijke ‘van wie is het?’ maar

‘wat heb je er tot nu toe mee gedaan?’

Lees hier het gedicht op Laurens Jz. Coster
Meer over ‘Haarlem nocturne’

«De auteur raakt gevoelige snaren.» – T.H.

PrintOver ‘Haarlem nocturne’ van Djordje Matic, voor Biblion 3 maart 2016:
Bundel opgebouwd uit twee delen. Deel 1 heeft als thema: de ballingschap en de gevolgen daarvan, met de bijbehorende gevoelens. De ik-figuur is afkomstig uit de Balkan en beschrijft zijn ontheemdheid om zijn naam die steeds anders wordt uitgesproken: ‘ik heb meerdere versies ervan’ (…) ‘Toen: vriendelijke varianten’ (…) ‘een hele serie koosnaampjes’; zijn verlangen naar het moederland: ‘Ik bezing andere steden / omdat ik die van mij niet meer bezingen kan’; maar ook zijn thuiskomen in het nieuwe land: ‘is het onverwachte: de belofte van dit land’. Deel 2 benoemt hetzelfde ontheemde gevoel in jazzportretten: altijd wetend dat je je tijd uit moet zitten totdat de tijd komt om eindelijk te laten zien wat de wereld tot dan toe heeft gemist. De bundel eindigt met ‘Haarlem Nocturne’, de titel van de bundel: een prachtig portret van de stad Haarlem met verwijzingen naar diens evenknie Harlem, met als hoogtepunt een fictieve ontmoeting met Laurens Jansz Coster. De auteur, een Kroaat die sinds 1993 in Nederland is, raakt gevoelige snaren van lezer en schrijver, in toegankelijke taal. Een verrijking van onze taal en cultuur.
Meer over ‘Haarlem nocturne’

«Wat voor mens durft de dood in het gezicht te blaffen?» – Ivan Sacharov

VoorplatTemepelsWoestijnen75Over ‘Tempels in woestijnen’ van Boeli van Leeuwen op MeanderMagazine, 10 april 2015:
Wat wordt bedreigd met uitsterven als (de natuur van) de taal gaandeweg verandert? Sommige formuleringen, opvattingen wellicht. Een lezer mag zich gelukkig prijzen als hij – ontdekkingsreiziger op papier nog altijd – per ongeluk een bedreigde soort tegenkomt. (…) Ik vind dit [‘Moeder van mijn moeder’] een mooi gedicht: met die perkamenten handen die als lichte vleugels op de ogen aan een engel doen denken. Het leven gespot op het moment van de dood, die als schuw wordt voorgesteld: alsof deze hooghartige aristocratische dame hém over de streep moet trekken! Zij was gewend om het voor het zeggen te hebben tijdens haar leven en nu, bij haar dood, is dat niet anders: zij sterft zoals zij geleefd heeft. Dáárom grijpen dood en leven dus in elkaar als ringen: ze passen bij elkaar. En zelfs het gedicht blijkt een ring: het grijpen in de laatste strofe doet weer denken aan de handen uit het begin. Een apart gedicht ook: door de ouderwetse taal die wordt gehanteerd. Wat een goede vondst lijkt van de dichter want vorm (gedicht) en inhoud (vrouwenziel) sluiten zo beter op elkaar aan (inderdaad: alwéér als ringen). Maar dit is niet bedoeld als ouderwetse taal. Dit werd geschreven omstreeks 1947, toen dit taalgebruik nog heel gewoon was. De tijd knaagt blijkbaar niet aan alle dingen; werkt soms zelfs in hun voordeel. (…) Afgezien van de cosmetica (hoofdletters, interpunctie en samengestelde woorden als juichendhelle) is het nog niet zo uit te leggen waarom dit gedicht [‘Luchtgevechten boven een krankzinnigengesticht’] als een bedreigde (dicht)soort kan worden beschouwd. Is het met die ‘scheefgeslagen ziel die God hun uit de hemel zond’ nog teveel gedrenkt in een op christelijke leest geschoeide cultuur? Misschien. (…) [Deze gedichten van Boeli van Leeuwen] getuigen in elk geval van lef. Want wat voor mens durft de dood in het gezicht te blaffen? Durft dat te schrijven: met die juichendhelle kreet, die op het laatst meer hel dan juichend moet zijn geweest. De lezer moge het zelf ontdekken (…) want wie zou het oordeel over dit werk alleen aan een paar stoffige heren willen overlaten?
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tempels in woestijnen’

JP Den Tex is maandag 14 april de gast in Literat-uur van Amsterdam FM-Radio

VoorplatMorgenwordthetbeterDEF75RGBBert van Galen en Peter de Rijk interviewen singer-songwriter JP Den Tex over zijn verhalenbundel-met-cd ‘Morgen Wordt Het Beter’. Elk verhaal klinkt na in het op dat verhaal geïnspireerde lied op de exclusief voor het boek samengestelde cd. Het boekenuur in het programma Kunst & Cultuur wordt live vanuit de Openbare Bibliotheek Amsterdam uitgezonden tussen 16.00 en 17.00 uur.
Luister hier naar de uitzending op maandag 14 april 2014
Meer over ‘Morgen wordt het beter’