«Verplichte literatuur voor elk stel dat kinderen heeft.» – Mieke Koster

VoorplatWHAB-75Over ‘We hebben alles bij ons’ van Arjen van Meijgaard op Alles over boeken en schrijvers, 3 juni 2018:
(…) Meijgaard heeft een ontroerend verhaal geschreven over wat een scheiding betekent. Voor de vader, maar vooral wat de impact op kinderen is. Een van de manieren om dat te overleven is als kind te bedenken dat je vader dood is of gewoonweg vergeten. Het altijd maar schipperen tussen verlangen naar vader en schaamte als hij weer eens opduikt omdat je weet dat moeder niet op hem zit te wachten. Maar ook geeft Meijgaard een inkijkje in de gedachtestroom van vader. Ja, zeker een womanizer maar ook zijn ex-vrouw niet al te veel lastig te vallen over zijn eigen behoefte zijn kind te zien opgroeien. Dus deed vader maar wat. Liet hij zich blindelings leiden door weer een of andere vrouw. Was hij een zwakkeling en een door en door slecht vader (pagina 154). Maar tussen de woorden en regels in ruik je dat vader en zoon veel van elkaar houden. Dat deze liefde onvoorwaardelijk is. Kortom een prachtige roadtrip over liefde, ongemak, onmacht, weggestopte verlangens. Verplichte literatuur voor elk stel dat kinderen heeft. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘We hebben alles bij ons’

«Ik heb het in één ruk uitgelezen.» – René Klomp

Opmaak 1Over ‘Jongen met rood vest’ van Hein van der Hoeven in Mr. (Magazine voor juristen), jrg. 14, nr. 4, juni 2018:
Spannend boek, met sterke openingszin: ‘Heleen Prager moet niets van advocaten hebben.’ Ik heb het in één ruk uitgelezen. (…) Het gaat over een fictief schilderij van Frans Hals, genaamd ‘Jongen met rood vest’, dat kort na de Tweede Wereldoorlog door het Rijksmuseum is verworven. Advocaat Marc Bronstein vraagt zich af of de verwerving door het Rijksmuseum in 1946 wel kosher is geweest, neemt contact op met een nabestaande van het joodse echtpaar dat het schilderij in de oorlog was kwijtgeraakt en stelt voor een claim in te dienen bij de Restitutiecommissie. Ik zal niet verklappen hoe het afloopt. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Jongen met rood vest’
Meer over Hein van der Hoeven bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De agressie in de wereld verklaard in wonderschoon boek.» – André van Leijen

coverTyfoon8.inddOver ‘Tyfoon’ van Rob Verschuren op Trefpunt Azië, 19 mei 2018:
Zo langzamerhand krijg ik het idee dat we voor het betere boek niet meer bij de grote uitgeverijen moeten zijn. Want steeds meer bepaalt de lezer wat de schrijver schrijft. Dat is commercieel verantwoord. Het zijn juist de kleine uitgeverijen waar het borrelt en waar de schrijver bepaalt wat de lezer te lezen krijgt. En als dat een goede schrijver is, neemt hij je mee en voert je naar gebieden waar je nog nooit bent geweest. Eén zo’n schrijver is Rob Verschuren. Met zijn nieuwe roman ‘Tyfoon’ voert hij je mee naar een onbepaald land, dat veel overeenkomsten heeft met Vietnam. Maar juist door de naam van het land niet te noemen, krijgt zijn verhaal een universele betekenis. (…) In de wereld die de schrijver schept, ontmoeten we drie kinderen, twee jongens en een meisje, die een eeuwig verbond met elkaar sluiten. Dat verbond valt echter gaande het verhaal steeds meer uiteen en uiteindelijk komen de twee jongens, als ze volwassen zijn, tegen over elkaar te staan. (…) ‘Tyfoon’ is een wonderschoon boek waarin aan de hand van de levensgeschiedenis van drie kinderen, de agressie in de wereld verklaard wordt door het onvermogen elkaars taal te begrijpen. Een taal overigens, waarmee Rob Verschuren zich zo trefzeker bedient.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Tyfoon’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een kleine ‘Honderd jaar eenzaamheid’.»

coverTyfoon8.inddOver ‘Tyfoon’ van Rob Verschuren op bol.com [esenco], 11 mei 2018:
‘Tyfoon’ van Rob Verschuren is een kleine ‘Honderd jaar eenzaamheid.’ Klein vanwege zijn omvang. Klein vanwege het beperkt aantal personages. Honderd jaar eenzaamheid, vanwege de drie vrienden die een leven lang worden gevolgd en o.a. door een burgeroorlog uit elkaar groeien. Honderd jaar eenzaamheid ook, omdat er in deze roman nogal wat magische dingen voorkomen. Daarmee houdt de vergelijking met Márquez’s grootse roman op. ‘Tyfoon’ is geschreven in een volkomen eigen stijl, zoals we die hebben leren kennen in Verschurens debuut, de verhalenbundel ‘Stromen die de zee niet vinden.’ Die eigen stijl kenmerkt zich door een sfeervol en zintuigelijk proza. Er is geen ontkomen aan: je ruikt de vis op de markt, en bent zelf aanwezig op die markt. Aan de vormgeving van de zinnen, het detail en de vergelijkingen valt veel te genieten. Regelmatig zijn de vergelijkingen en beschrijvingen van een poëtische schoonheid. Over een klein meisje: ‘Onder haar T-shirt tekenden spitse schouderbladen zich af als de samengevouwen vleugels van een insect.’ En dat zonder dat zij de loop van het verhaal in de weg staan. Dat komt ook omdat de ene zin heel natuurlijk de andere zin voortbrengt. Je blijft doorlezen. Binnen de roman ontwikkelt zich een onderhuidse spanning in de drie hoofdpersonages Vinh, Duc en Mai, die vroeg of laat aan de oppervlakte zal moeten komen. Die spanning is gekoppeld aan een dreigende tyfoon. Mooi vond ik de totaal onverwachte wending in de climax. In die climax wordt het motto van de roman schitterend uitgewerkt: ‘It’s hard to hold the hand of anyone who is reaching for the sky just to surrender’ (Leonard Cohen – The Stranger Song). Wanneer je ‘Tyfoon’ voor de tweede keer leest, merk je hoe doordacht hij is opgebouwd. Bijvoorbeeld: in een paar zinnen staat op pagina 12 en 13 het lot van de drie hoofdpersonages al min of meer vast. Over Mai valt er daar te lezen: ‘Ze leek op weg een van die stevige, huiselijke vrouwen te worden die als baken en reddingsboei dienen voor mannen met wilde, onbegrepen en rampzalige verlangens.’ Met die zin is de hele roman samengevat. Door de hele roman heen blijkt alles met alles te zijn verbonden. Een must voor iedereen die de stijl even belangrijk vindt als de inhoud.
Meer over ‘Tyfoon’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Je zult niet gauw een Nederlands boek vinden met zulke personages.» – Cees Nooteboom

coverTyfoon8.inddOver ‘Tyfoon’ van Rob Verschuren in een e-mail aan de uitgeverijredactie, 7 mei 2018:
Je zult niet gauw een Nederlands boek vinden met zulke personages, en met een dusdanige politieke achtergrond. De ontwikkelingen zijn spannend, de schrijver is goed op de hoogte, hij vermijdt woorden als Vietcong etc. en toch kunnen we de politieke en economische achtergrond goed volgen. Aan de ene kant zie je de omgeving, en de veranderingen die daar plaats vinden duidelijk voor je, aan de andere kant heeft de roman soms de allure van een sprookje, de grot, de godin, de eilanden, dat alles geplaatst is in een niet sprookjesachtige ‘nieuwe’ maatschappij, en tenslotte het dramatische einde.
Meer over ‘Tyfoon’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een superspannend onderzoek.»

Opmaak 1Over ‘Jongen met rood vest’ van Hein van der Hoeven in Haarlemse stadsglossy, nr. 56, mei-juni 2018:
Bob en Heleen zijn een Haarlems echtpaar dat op een dag bezoek krijgt van een advocaat. Deze vermoedt dat een meesterwerk ‘Jongen met rood vest’ van Frans Hals roofkunst is. Het zou in de oorlog door de Duitsers zijn afgenomen van de oom en tante van Bob. De advocaat stelt voor het doek terug te vorderen, wat leidt tot een superspannend onderzoek.
Meer over ‘Jongen met rood vest’
Meer over Hein van der Hoeven bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Aangrijpend en indringend, met een mooie gelaagdheid.» – Theo Jordaan

coverTyfoon8.inddOver ‘Tyfoon’ van Rob Verschuren op Alles over boeken en schrijvers, 2 mei 2018:
(…) Twee jongens en een meisje groeien op in een klein vissersdorpje. Tijdens de laatste schoolweek, spreken ze de belofte uit voor altijd met elkaar verbonden te blijven. Maar dan breekt er een burgeroorlog uit. (…) Dit zorgt voor confrontaties tussen Duc en Vinh. En de oude vrienden worden vijanden waartussen Mai probeert te manoeuvreren. Ondanks alles kunnen de drie hoofdpersonen niet loskomen van elkaar en blijven hun levens met elkaar verweven, tot het bittere einde. Rob Verschuren is er in geslaagd om een boeiende debuutroman te schrijven die op een indringende wijze verhaalt over de bewogen geschiedenis van een land dat sterk lijkt op Vietnam. Soms aangrijpend en indringend, met een mooie gelaagdheid.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tyfoon’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De betekenis van het jood zijn, toegespitst op de tweede generatie.» – Marjo van Turnhout

Opmaak 1Over ‘Jongen met rood vest’ van Hein van der Hoeven op Leestafel, 30 april 2018:
(…) Het echtpaar Prager is weer neergestreken in Haarlem, waar Heleen geboren en getogen is. (…) Als een jonge advocaat hen benadert met het verhaal over de twijfelachtige afkomst van een schilderij van Frans Hals dat in het Rijksmuseum hangt, is hun aandacht gewekt. Marc Bronstein vertelt hoe hij zich wil specialiseren: hij wil in de tweede wereldoorlog geroofde kunst terug bezorgen bij de rechtmatige eigenaars. Het schilderij ‘Jongen met rood vest’ zou eigendom zijn van de oom en tante van Bob. (…) Het gaat tenslotte helemaal niet om die jongen, de thematiek richt zich meer op de betekenis van het jood zijn, toegespitst op de tweede generatie. Want waarom wil Bob het er niet over hebben? Wanneer ben je antisemiet? En wat betekent dat dan? (…)
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Jongen met rood vest’
Meer over Hein van der Hoeven bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een vermakelijk verhaal over een interessant onderwerp.» – Arjen van Meijgaard

Opmaak 1Over ‘Jongen met rood vest’ van Hein van der Hoeven op Extaze, 24 april 2018:
(…) Van der Hoeven heeft ervoor gekozen het verhaal te vertellen vanuit Heleen, een vrouw op leeftijd. Het is weliswaar niet vanuit het ik-perspectief, maar de lezer krijgt alleen haar gedachten en ideeën mee. Dat is een interessante invalshoek, zij staat immers min of meer aan de zijlijn. (…) De spanning in het verhaal zit hem vooral in het feit dat de lezer meegevoerd wordt in de twijfels over het wel of niet aangaan van een procedure om het schilderij terug te vorderen en of die procedure überhaupt een kans zou maken. Daar doorheen lopen de fricties tussen Bob en Heleen, de herinneringen aan het verleden en de lijntjes die uitgezet worden en waar de lezer op moet wachten om te zien hoe ze aflopen. Soms ontrolt zo’n lijntje zich iets te voor de hand liggend of toevallig. Maar zeker naar het einde toe is er een onverwachte wending die mooi past bij het verhaal. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Jongen met rood vest’
Meer over Hein van der Hoeven bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Gemakkelijk te lezen verhaal.» – Leonie Wolterink

Opmaak 1Over ‘Jongen met rood vest’ van Hein van der Hoeven voor NBD | Biblion, 7 april 2018:
Het Haarlemse echtpaar Bob en Heleen Prager krijgt op een dag bezoek van een jonge advocaat. Hij vertelt dat hij vermoedt dat het schilderij ‘Jongen met rood vest’ van Frans Hals roofkunst is en eigenlijk behoort aan de familie van Bob. Het doek hangt in het Rijksmuseum en zou tijdens de oorlog verkregen zijn. Heleen wil niets van dit verhaal weten, maar raakt langzaam betrokken, omdat de zoektocht van de advocaat leidt naar Bentveld, het dorp waar de motorrijder vandaan komt die haar zusje doodreed. Het verhaal is zowel een zoektocht naar de ware afkomst van het schilderij als naar de trage geschiedenis van Heleen. (…) Het eenvoudige omslag is een goede weergave van dit gemakkelijk te lezen verhaal.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Jongen met rood vest’
Meer over Hein van der Hoeven bij Uitgeverij In de Knipscheer